Room 320 - The greatest show unearthed

Al pratend raapte hij zijn kleren op tot een slechte stapel gevouwen onder zijn rechterarm. Connor boog zich voorover om in Laxus' oor te fluisteren met een sluwe grijns. "Meet me in a few minutes, room 320." Meteen was hij weg met een zacht vingerknipje.

In de kamer aangekomen viel hij zoals gewoonlijk bijna naar voren maar wist overeind te blijven. Plotseling was hij blij dat Laxus er niet was om dit aan te schouwen. Zijn minder goede kanten konden nog wel even verborgen blijven naar Connor's mening. Des te beter hij voorkwam des te meer respect hij kon krijgen wat alleen maar in zijn voordeel kon werken. Nu hij zijn evenwicht terug had en na het te checken ook zijn schimmige vleugels weer verdwenen waren ging hij snel aan de slag. Zijn kleren smeet hij neer in de hoek, voorlopig gingen die niet gebruikt worden. In de privacy van een gesloten kamer bewoog hij zich een stuk meer openlijk. Het gras was toch anders geweest met het constante risico dat iemand te dichtbij kwam. Het was leuk geweest maar afleidend. Connor had de keuze gemaakt om hun business te verplaatsen naar een kamer om zijn gang te kunnen gaan. Zijn blik ging even langs de kamer die nog compleet schoon was met nauwelijks een teken van leven. Als het goed was ging dat gauw genoeg veranderen.
De tijd die hij nog overhad gebruikte hij simpelweg om bij te komen van de vrij wilde ervaring van net. Bovendien moest hij ook bedenken hoe iets ooit beter kon zijn dan freaking elektriciteit. Zijn blik ging langs de kamer maar hij zag niks dat hij kon gebruiken. Er waren natuurlijk de benodigde spullen voor twee roommates zoals bedden en kasten voor hun eigen spullen maar dat was het zo'n beetje. Zijn vorige roommate had hem eruit geschopt nadat Connor voor de derde keer in een week met een nieuw persoon was binnengekomen. Vanochtend had hij het nieuws gekregen dat hij hier zou gaan wonen met iemand. Met wie wist hij niet maar ze moesten het maar aankunnen dat hij Laxus binnenbracht. Zijn oorspronkelijke plan was geweest om naar buiten te gaan en zijn kamer daarna in te richtten maar plannen konden altijd veranderen als je over jongemannen in het gras viel. Vandaar dat hij stond in een lege kamer terwijl hij nadacht over zijn plannen. Het zou moeten aankomen op puur talent, ervaring en dan maar op de hoop van het zegen. Meestal had vertrouwen in zijn eigen doen maar Laxus' houding had het voor een groot deel ondermijnd; kunnen teleporteren deed niet heel veel voor het plezierlevel. Connor liet zich achterovervallen op het zachte bed met een zucht en vouwde zijn armen onder zijn hoofd terwijl hij wachtte op Laxus. Nadenkend lag hij daar, verwachtend dat Laxus gewoon zou aankloppen, wat hem genoeg tijd zou geven om dezelfde confident grijns weer tevoorschijn te roepen. Al berustte zijn hele act op bluf.

Connor was achterovergevallen op het bed en daar verzonken in gedachten blijven liggen. Hij lag vrij comfortabel op de zachte matras en deken die nog opgevouwen lag. Zijn gedachtes waren al bij de toekomst en de nabijzijnde problemen van zo graag indruk willen maken op Laxus. Aan de ene kant vond hij dat hij zich gedroeg als iemand van vijftien met een  crush maar aan de andere kant kon hij alleen maar als redelijk zien dat hij Laxus iets terug wou geven van gelijke waarde. Het spijtige was dat hij helaas niks had met elektriciteit of andere dingen die nuttig uitkwamen. Alles wat hij had was de kunst om te verdwijnen als het echt helemaal verkeerd ging. Iets wat hij vaker gebruikte dan hij wou toegeven. De enige tactiek waar hij op kon komen was het uitstellen van seks tot hij betere plannen had dan 'whatever'. Dat zou dus betekenen dat hij de jongeman moest afleiden voor een onbepaalde tijd.
Praten, hij moest praten. Het idee had zich net in zijn hoofd gevormd net toen Laxus naar binnen stapte. Connor keek verschrikt op en kwam snel overeind. Zijn blik verschoot snel van verbaasd naar een bekende grijns terwijl hij opkeek. Zichzelf hervat hebbende zakte Connor weer nonchalant achterover tot hij op zijn ellebogen steunde om Laxus aan te kunnen kijken. Hij had verwacht dat de andere wel zou aankloppen maar blijkbaar niet. Gelukkig had hij tijd gehad om zijn strategie te bedenken. Met een smirk keek hij toe hoe de jongeman traag naar hem toe bewoog. ”So how did you know that this was my room?” Zijn ogen verwijdde zich licht, dat zou wel heel veel toeval zijn. Aan de andere kant, ze hadden soortgelijke karakters, de leidinggevende had dat vast ook ingezien. En wat was er nou beter dan twee horny jongemannen op dezelfde kamer zetten? Niks right. "I didn't," sprak Connor grijnzend. "This is mine. Or at least that's what I was told this morning."
Als zijn theorie waar blijk te zijn zouden ze nog heel veel plezier kunnen hebben -hun buren misschien wat minder-. Grijnzend keek Connor de jongeman aan terwijl zijn blik nog eens goed over zijn lichaam gleed. Gewoon om nog een keer in zich op te kunnen nemen wat hij nu officieel had geclaimd als 'het zijne'. Niet dat het dat echt was, maar het idee was leuk. Bovendien liet die gedachte hem al iets meer terug in control voelen en werd zijn grijns nog net wat zelfverzekerder. "I hope you don't mind sharing." Want als het aan hem lag ging hij hier nog lang niet weg.

Nonchalant keek Connor hem aan met een eenvoudige grijns die echt welgemeend was bij de gedachte dat hij deze kamer kon delen met de andere man. Hij had niks verwacht van zijn nieuwe roommate maar al gehoopt dat ze een goede klik zouden hebben. Hij was namelijk niet eenvoudig om een kamer mee te delen met zijn voorkeuren voor drama. Zijn vorige roommate had minstens vijf keer een klacht ingediend omdat Connor zonder aankondiging was verschenen. To be fair, de laatste drie keer waren expres geweest omdat Connor hem ook zat was. En zeg nou zelf, iemand hartaanvallen bezorgen is toch veel leuker dan het moeten uitpraten? Bovendien had het hem wel mooi een geweldige deal opgeleverd als Laxus inderdaad zijn to be roommate was.
”We’re roommates?” Blijkbaar kreeg de andere ook de memo van hun current situation. "Probably." Hij haalde even vluchtig zijn schouders op. In ieder geval zouden ze een paar goede deals moeten maken als ze inderdaad doorgingen met hun verhouding. Dit leek hem het perfecte moment om dat te doen, nu ze toch wisten dat ze samen gingen wonen voor een onbepaalde tijd. Als alles duidelijk was kon dat veel ongelukken voorkomen. Connor wou hem meteen inlichten van het feit dat hij geen goals was als het om roommates ging, tenminste dat was wat zijn ex-roommate beweerde. ”Of course not,” antwoordde Laxus op zijn opmerking over het delen. Grijnzend wachtte Connor tot hij nog dichterbij was. ”Well not with you atleast,” werd er later aan toegevoegd. In elke andere situatie had het misschien romantisch geklonken maar wat tussen hun was kon geen liefde zijn. Of zo hoopte hij tenminste, want liefde of gebrek daaraan had altijd alles al verpest voor hem. ”So are we gonna chit chat or actually do some shit?” Het was duidelijk wat Laxus wou en uiteindelijk zou hij er echt aan moeten geloven maar nog even uitstellen kon nooit kwaad. Connor volgde zijn hand met zijn ogen en likte vluchtig zijn lippen af. "We can start soon enough. I'm just curious about your gift... I mean electrical stuff is pretty badass."

Hij wou graag meteen doorgaan met zijn favoriete deel. Als hij een plan had gehad had Connor Laxus allang naar beneden getrokken zodat ze samen op het zachte bed konden liggen. Maar helaas zat hij nog steeds vast op het 'ik moet beter zijn' deel, tenslotte was hij altijd beter. Dat was simpelweg de wet van de natuur. Een wet die hij ongeveer dertig jaar geleden has bedacht nadat hij uit een benarde situatie was ontsnapt waarin hij niet de betere was geweest. Daarna was hij vooral van lus naar lus gegaan tot hij hier was beland. Als de beste lus tot nu toe had hij toestemming gevraagd om te blijven. Maar er overtuigd van zijn om de beste te moeten zijn kwam niet altijd handig uit, wat bleek op momenten als deze. Dus ging hij voor de afleidingstechniek van praten. Zijn opmerking over Laxus elektrische krachten liet de ander verbaasd kijken. Zwak grijnzend bleef Connor hem aankijken. ”You want to talk about my powers?” Hij knikte kort in antwoord. Hij wou inderdaad praten over alles wat niet direct leidde tot meer. ”What and why do you want to know?” Connor keek hem even indringend aan terwijl hij nog meer overeind kwam. "Can't I just be curious?" Er lag iets van verontwaardiging in zijn stem alsof Laxus hem ergens van beschuldigde. "I just want to know what exactly you can do." Die informatie zou hem ook helpen met zijn eigen show beter te maken.

ooc: kinda flut

”It’s a weird timing to be suddenly curious about my powers,” mompelde Laxus in een toon die bijna wantrouwend klonk terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Even kon Connor alleen maar knikken, omdat truth be told, Laxus had best een goed punt. Voordat hij was verdwenen waren al zijn acties seksueel geweest en hij had Laxus duidelijk op zijn kamer uitgenodigd met een doel. Het moest waarschijnlijk heel raar zijn voor de jongeman dat Connor over dingen als elektriciteit wou praten. Hij keek naar Laxus met opgetrokken wenkbrauwen terwijl hij antwoord gaf. ”You want to know exactly what I can do,” Hij knikte opnieuw met een lichte grijns. Hij wou graag weten wat Laxus kon, al was het alleen maar voor een vergelijking van hun krachten. ”Well I will tell more about my powers, if you do so aswell,” sprak Laxus. Snel knikte hij voor de derde keer in een stemming met de woorden van de jongeman. Daar kon hij mee leven, zijn gave was niet heel bijzonder maar hij kon er wel goed over vertellen. Vooral over hoe hij de gave gebruikte in ieder geval. Want zelf wist hij niet eens helemaal hoe het in elkaar stak, anders dan dat hij van plek kon veranderen als hij zich concentreerde en er daarbij demonische vleugels verschenen. Dat terwijl hij zeker wist dat hij geen demon kon zijn, of wel een heel apart geval was. Voor zover Connor wist waren alle demonen uit op bloed en moord en hij mocht dan soms wraakzuchtig zijn maar nooit tot het punt dat er doden vielen. Bovendien hadden demonen vast een beter evenwicht dan hij had.
Zijn aandacht werd getrokken door Laxus' volgende woorden over zijn kracht. ”I can charge myself with an outlet.” Wel dat was tenminste iets dat hij nu wist, niet veel, maar beter dan helemaal niks. Zou het ook betekenen dat Laxus zonder oplading krachteloos was? Want in dat geval moest Connor gewoon tot zo'n moment wachten om hem te overbluffen met zijn skills. ”So why do you get those wings when you teleport?” Of course vroeg de jongeman hem meteen over dat wat hij zelf niet eens wist. "I have no fucking idea to be honest. They just appear every single time." Om dat aan te tonen teleporteerde hij snel dichter naar Laxus toe zodat hij vlak voor hem stond. Meteen verschenen de vleugels om even snel weer te verdwijnen. "So can you kill someone with your powers?" Vroeg hij snel.

”Do they now,” sprak Laxus blijkbaar weinig onder de indruk van zijn vleugels -als je het dat al kon noemen- en zijn minimale kennis erover. Het was niet zijn schuld dat hij er nauwelijks wat over wist, het was gewoon onmogelijk om uit te vinden. Internet gaf hem alleen maar dingen over demons en engelen, wat hij geen van beide kon zijn. En niemand in de buurt kon hij erover vragen omdat niemand zijn kracht deelde. Normale mensen waarom al helemaal onmogelijk, dan zou hij meteen doorgestuurd worden naar een gekkenhuis of ze zouden met hem gaan experimenteren. Na het teleporteren ging zijn blik naar de donkere vleugels die heel even duidelijk te zien waren en bijna aan te raken leken. Ze zouden wel voor eeuwig een mysterie blijven. Vervolgens keek hij waar naar Laxus om de vraag te stellen. Connor trok zijn wenkbrauwen op terwijl hij Laxus' hand volgde. "Wha-" Een korte schok beantwoorde zowel zijn onafgemaakte vraag als dat het hem stil een stap naar achteren liet zetten. Connor kon niet voorkomen dat zijn grijns even veranderde naar een pijnlijke grimas.
”I wouldn’t know. I never tried killing anyone. You would need a psychopath to be so inhuman to kill someone,” antwoordde Laxus. Als Connor eerlijk was had hij vaak genoeg gedacht aan moord, alleen nooit doorgevoerd vanwege het punt dat de jongeman zojuist het gegeven. ”So you’re not a demon or something? I’ve only seen those wings when they belonged to a bat or a demon.” Zijn blik gleed naar de grond alvorens hij weer opkeek. "I'm sure that I could control them if I were a demon and I can asure you I'm not a bat either." Connor bracht de grijns weer terug op zijn gezicht voor de volgende vraag. "Did your family know of your powers?" Vroeg hij nieuwsgierig, nooit eerder had hij hier echt over gesproken dus hij wou alles weten. Geen idee hebbend dat zijn vragen best wel verdacht klonken.

Hij begon langzaam het idee te krijgen dat ieder woord dat hij koos verkeerd was. Alsof Laxus iets te verbergen had waar hij steeds dichter bij in de buurt kwam met zijn vragen. Toen de ander zijn hand op hem had geplaatst had hij verwacht dat die hand vanzelf over zijn borst zou glijden maar blijkbaar had hij het verkeerd gehad. Vandaar dat de pijnlijke schok dubbel zo hard aankwam, niks had hem erop voor kunnen bereiden. Haastig had hij een stap naar achteren genomen uit Laxus' personal space die hij meer dan duidelijk had aangegeven.
Hij spreidde zijn armen uit bij zijn woorden om aan te tonen dat hij onschuldig was en geen idee had wat zijn vleugels voorstelde. Het was alleen maar lastig om ze niet langer te kunnen behouden, anders zou hij ze als een pronkende vogel overal vertonen. Niet om de vrouwtjes te krijgen, daar was hij niet in geïnteresseerd, maar om indruk te maken op de rest. Het zou toch heel cool zijn om donkere zwarte vleugels te hebben. Hoogstwaarschijnlijk zou het hem meteen meer respect opleveren. Om het gesprek levend te houden en af te leiden van zijn vleugels ging de volgende vraag over de geschiedenis van de jongeman. Verkeerde keuze.
”How dare you to talk about my family?!” Onbewust kromp Connor in elkaar onder zijn woedende blik. Het was duidelijk, Laxus was seriously pissed. "I-" Hij werd afgesneden toen een hand zich om zijn keel sloot en zowat tegen de muur aansmeet. Met wijde ogen keek Connor naar de woedende man die hem tegen de koele muur aangedrukt hield. In iedere andere situatie had hij misschien gegrijnsd en een opmerking gemaakt maar zelfs Connor zag in hoe serieus de situatie was. Het liefst was hij nu verdwenen maar dan kon hij nooit meer terugkeren naar zijn kamer. "Look, I..." Hij slikte terwijl zijn blik was gericht op de hand tegen zijn keel aan. Plotseling was hij er niet zo zeker van of Laxus' woorden over zijn intentie om niet te moorden waar waren. "I wasn't... trying to... piss you off." Zijn woorden kwamen er uit met aarzelende pauzes. "I didn't know your family situation was that bad... do you want to... talk about... it?" Probeerde hij op de meest medelevende toon te vragen. Wat nog een hele kunst was.

Blijkbaar was zijn theorie goed geweest en waren zijn vragen inderdaad de verkeerde. Al had hij geen idee wat er zo slecht aan was werd de boodschap toch vrij duidelijk toen hij tegen de muur aangesmeten werd met een strakke hand tegen zijn keel. De onverwachte beweging had hem de verdedigende woorden die hij had uit de mond genomen met een harde klap. Waardoor hij zijn blik strak op Laxus' hand richtte terwijl hij sprak om de woedende ogen te ontwijken. De hand baarde hem echter even veel zorgen met de kleine elektrische vonken gevaarlijk dicht bij zijn keel. Als de jongeman wou kon hij behoorlijk wat aanrichten. Slikkend probeerde hij aarzelend zijn verhaal te doen.
Zijn aanbod bleek een tweede verkeerde keuze te zijn toen de greep om zijn nek verstrakte. Hij voelde de behoefte naar lucht groter worden naarmate de hand zich strakker vastklemde.  ”Talk about it?!”  Connor opende zijn mond eerst om verder te praten maar bedacht zich gauw en zoog zoveel mogelijk lucht naar binnen. Lucht die hem algauw weer ontsnapte toen Laxus' vuist vlak naast zijn hoofd tegen de muur aankwam. Hij kromp automatisch in elkaar weg van de vuist. Een stukje steen viel op zijn schouder. ”Give me one fucking good reason why shouldn’t kill you right here and now. You filthy little spy.” Spy? Verward keek hij Laxus aan met nog steeds verwijdde ogen. Wat misschien belangrijker was was het feit dat Laxus duidelijk op het punt stond om hem te vermoorden. "I'm not... not a spy..." Dit keer werd zijn zin onderbroken door het gebrek aan lucht dat hij kon binnenkrijgen. "Why would... anyone... be spying on... you?" Serieus, wat was het deal met Laxus en wat voor geheimen verborg zijn moordzuchtige roommate?