A slight mistake.

Met een zachte zucht wreef Evan over zijn nek. Als mentor zijnde had hij niet bepaald de druk op zich dat de lockdown voor hem gold en dus doorbrak hij een paar regels regelmatig door toch snel buiten een rondje te gaan rennen. En als hij in de gaten had dat anderen het konden zien, dan ging hij naar de trainingsruimte en ging hij daar met de toestellen aan de gang. Hij moest zichzelf immers scherp houden en dat ging enkel wanneer hij kon gaan trainen. In elk geval had hij net zijn training achter de rug. Hij keek naar zichzelf in de spiegel en zag tot zijn tevredenheid dat zijn spieren nog steeds prominent aanwezig hadden, net zoals ze hadden gedaan voordat hij naar de lus kwam. Zijn vingertoppen gleden afwezig langs een klein litteken dat was veroorzaakt door een schotwond en kort liet hij zich verzinken in de herinneringen dat eraan gebonden waren. Hij schudde echter zijn hoofd en liet het bad vollopen, waarna hij er extra veel schuim in kiepte en zijn broek en boxer uittrok zodat hij naakt voor het bad stond. Hij gooide zijn kleding achteloos in de wasmand en stapte vervolgens in het bad, waar de warmte hem al tegemoet kwam. Met een zachte zucht liet hij zich in het warme water glijden en voelde zijn spieren al meteen ontspannen. Hij sloot zijn ogen tevreden zijnde en liet zich naar achteren leunen, waar zijn rug contact maakte met het bad. Zijn lichaam verdween onder het schuim en even sloot hij zijn ogen. Toen kwam er hem opeens een koude luchtstroom tegemoet en keek hij opzij, waar hij een jongen van zijn leeftijd in de badkamer zag staan. “Looks like I forgot to lock the door,” zei hij op een droge toon, waarna hij zijn hand in een groet opstak naar de jongen. Aangezien zijn lichaam verscholen was onder het schuim had hij niet zo heel veel te vrezen.

@Ian Russell

Evan keek de jongen met een droge blik aan toen deze zijn hoofd afwendde, zichzelf verontschuldigde en vervolgens weg wilde gaan. Het was nu ook weer niet dat hij een gesprek wilde hebben terwijl hij in bad zat, maar ergens maakte zijn tijd dat hij gespendeerd had met de rest van de soldaten hem daar wel minder awkward in. Hij kon de keren dat hij met die kerels samen moest douchen, pissen en slapen niet op twintig handen tellen en dus was het voor hem minder awkward dat de jongen hem zo aantrof dan voor de jongen. “Why?” vroeg hij voordat de jongen de deur uit zou gaan. “I mean, you don’t have to go because of me. I feel perfectly comfortable here in this water. Unless the idea of seeing something you don’t want to see scars you for life, you should just stay.” Hij keek de jongen op een sarcastische manier aan. “My body is covered enough for you to not see anything, but if you’re really that scared, just avert your gaze to the wall and you should be fine.” Hij kon het niet laten om de sarcastische intonatie in zijn stem duidelijk te maken aan de jongen, zich afvragend hoe het kon dat iedereen altijd zo preuts was. Het was maar een naakt lichaam. Het was niet alsof hij een lichaam van God had en het was ook niet alsof hij rare ideeën in zijn hoofd had, dus Evan vroeg zich af waarom de jongen niet gewoon kon blijven zitten waar hij was. Het was nu ook weer niet dat hij zo sociaal was, maar sinds hij mentor was geworden, deed hij echt wel zijn best om anderen en hun problemen beter te leren kennen. Vooral dat laatste dan.

@Ian Russell

Evan onderdrukte een grijns toen hij de blik van de jongen zag. In tegenstelling tot Evan leek hij het niet echt normaal te vinden dat hij zou converseren met een jongen die in bad zat, maar Evan had duidelijk een andere mening. Als de rollen omgedraaid zouden zijn, zou Evan waarschijnlijk gewoon zijn ding doen en de jongen negeren. Hij zat onder het schuim met bijna heel zijn lichaam en hij was geen vrouw, dus wat maakte het uit? De jongen leek zich erbij neer te leggen en vroeg naar zijn naam. “Evan,” antwoordde hij op een simpele toon. “I’m one of the three mentors in this resident, so if you have a question or if you have something on your mind that you want to talk about, you can always come to me.” Hij betwijfelde dat de jongen hem nog aan zou spreken na heel dit gedoe, maar dat was zijn eigen probleem als hij zich dit te hard aantrok. Evan sloeg zijn armen nonchalant achter zijn hoofd over elkaar heen en draaide zijn gezicht naar de jongen. “What’s your name and where are you from?” vroeg hij op zijn beurt, zijn wenkbrauw naar de jongen optrekkend.

@Ian Russell