Alicia sliep diep en haar dromen waren vaag. Meestal herbeleefde ze de dagen op haar school weer opnieuw, sinds dat de meest avontuurlijke jaren van haar leven waren geweest. De anderen waren gevuld met niks behalve Alicia die ding na ding studeerde. Nachtmerries kon ze het niet noemen, ook al waren sommige van haar dromen wel spannend. Dat haar zombies achter haar aan kwamen of dat ze in de gevangenis gegooid zou worden omdat wat ze doet verkeerd is. Maar ze kon zich er altijd snel overheen zetten. Ze wist dat Victor dat juist minder had. Als het nog niet duidelijk was geweest sinds het communisme incident, dan zeker wel de nachten dat ze hem had zien slapen. Niet dat ze wist wat ze moest doen om te helpen, dus hield ze zich altijd stil. Die ochtend had ze echter niet verwacht om plotseling wakker te worden met de jongen naast haar, in een positie waar hij bijna bovenop haar lag en ze moeilijk weg kon komen zonder hem wakker te maken. Ze moest toegeven dat de warmte en de geur van Victor haar gerust stelde zoals altijd... maar het was ochtend en terug in slaap komen kon ze niet meer. Even twijfelde ze of ze hem wakker moest maken, hij leek zo vredig. "Victor," fluisterde ze zachtjes, terwijl ze nog een poging deed hem zachtjes van haar af te duwen.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

Echter werken Alicia's pogingen niet zo goed. Ze raakte meer gefrustreerd, een emotie dat ze normaal alleen voelde als het om haar werk ging, maar haar liefde voor Victor overwon het, vooral toen hij zijn arm nog verder om haar heen sloeg. Ze vond het lief en schattig, en realizeerde zich in dat moment eindelijk wat mensen nou zo leuk vonden aan liefde. Ze gaf het op en bleef liggen in de oncomfortable positie tegen haar wil, totdat Victor gelukkig zijn ogen opende. "That's alright," zei ze. "Not that I mind, but was there any particular reason you joined me?" Ze ging rechtop zitten, ook uit de positie, hun haren waren allebei warrig van hoe ze lagen. Stiekem hoopte ze dat ze straks nog een keer zo samen konden liggen.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

Victor zei dat het om nachtmerries ging. Het duurde eventjes voordat Alicia begreep waarom hij dan in bed was gekropen bij haar. Stel hij had nog een nachtmerrie waarbij hij rusteloos om zich heen zou gaan bewegen. Dan had Alicia er last van gehad. Maar toen voelde ze een blij en warm gevoel dat Victor zich veiliger voelde bij haar. Ze glimlachte. ”That’s sweet,” zei ze. ”You can do that again if you need to.” Alicia had haar gevoelens altijd van haar af kunnen zetten als ze een nachtmerrie had, maar het leek haar geen slecht idee om het ook andersom te doen. Toch was ze ergens nieuwsgierig naar, al zou ze het begrijpen als Victor er niet over wilde praten. ”Can I ask what your nightmares are about?”

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

Victor besloot het toch aan haar te vertellen en Alicia vatte dat op als een teken van vertrouwen tussen de twee. Hij somde een lijstje op, maar probeerde er positief over te blijven. Hulsels had Alicia nog niet tegen gekomen, oorlogen had ze natuurlijk niet meegemaakt en haar familie... wel, daar heeft ze nooit een sterke band mee gehad. Met niemand behalve Victor eigenlijk. Connor en Zeal waren wel oké, hun kat was lief en de hond uitlaten had ze geen probleem mee. ”That are many things to have nightmares about,” zei ze. ”I get nightmares sometimes. But they’re usually about the times my experiments failed and… came after me.” Dat laatste voegde ze er schaapachtig aan toe. Zombies creeren was niet wat ze wilde, ook al was ze de eerste keer wel trots geweest dat ze het leven terug had gevonden. Dat, totdat het lijk dat ze terug had gebracht dat twee keer zo groot en sterk was haar aanviel zonder reden. ”I’ve never seen a hollow or been in a war though. I can’t imagine the horrors that you must’ve seen.” Het was raar om bij iemand te zijn met zoveel verleden, in vergelijking voelde ze zichzelf kleiner. Ook al was haar verleden ook alles behalve ordinair geweest.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

Alicia knikte toen Victor zei dat het eng klonk. ”It was,” zei ze. ”I was still a student at the university. My roommate at the time was interested in my studies and so we worked on them together.” Net zoals zij en Victor nu deden. Ook daar was ze weer degene geweest die er het meest gedediceerd aan was. ”We had to get subjects from anywhere we could, and the hospital we worked at had a mortarium. That was the first time my reagent got a reaction in a human subject, and I was so excited. Until it started attacking us…” Alicia kon nog steeds het bloederige monster voor haar zien. Het lijk was overleden door het feit dat hij onder een vrachtwagen was gekomen. Dus toen het terug kwam kon ze het bloed uit de wonden zien stromen... een morbide plaatje. ”At first it went for me, but my roommate screamed and got its attention. Next I know it had its hands wrapped around her neck, choking her.” Alicia wilde nog steeds weten waarom het subject zo aggressief had gereageerd. Dierlijke instincten was haar theorie, maar nooit had ze het dieper onderzocht. ”I managed to save her at the last moment by using an axe…” Ze ging maar niet in de gruwelijke details. Ze hadden zoveel gehad om te moeten opruimen die nacht… En haar kamergenootje was getraumatiseerd geweest. Maar het was de wetenschap waard. ”I’m not one to get scared by things, but that night haunts me,” gaf ze toe aan Victor. Dat was één van de weinige keren dat ze iets van haar gevoelens en zwakte toevertrouwde aan iemand, en ze kon het niet helpen om zich veilig te voelen bij hem. Victor vertelde hoe hij hoopte dat ze nooit de horrors van hulsels of oorlog hoefde te zien. Alicia knikte. ”It’s better if I don’t,” zei ze. ”Do you want to talk about your nightmares as well?”

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

Victor was de eerste die medeleven had getoond voor haar. Sowieso had ze haar verhaal nooit snel verteld aan mensen, maar zelfs haar ex-kamergenootje in die tijd had gezegd dat ze het toch zelf veroorzaakte, net als alle anderen. Ze hadden gelijk, maar er was iets speciaals aan begrepen te worden. Onwillekeurig dacht ze terug aan die dag die nu al lang geleden leek, met Zeal in de schuur, waarbij hij over gevoelens praatte en zij hem afwees. Nu begreep ze meer wat hij bedoelde. "It's okay," zei ze met een verdrietige glimlach naar Victor. Victor viel stil toen ze hem over zijn nachtmerries vroeg, diep in gedachten, en zei toen dat hij het beide wilde en niet wilde. Alicia had dat ook. Hun gevoelens waren paradoxen, en misschien was het daarom nog perfecter dat hun kan Schrödinger heette. Hij begon te vertellen en Alicia zag het voor zich. "That's so awful," zei ze toen hij klaar was met zijn verhaal en haalde hem dichter naar haar toe. Met haar handen probeerde ze het trillen van die van hem tegen te houden. "I can't imagine the horrors of war, what people have been through for our country..." zei ze. Het was nog iets aan de mensheid wat ze niet zou begrijpen. "I got offered the opportunity to help out as volunteer medical staff in the army once," zei ze. "All I can think about is that I'm glad I did not do it now." Ze staarde in de verte naar het niets voor een tijdje. "Were there any people you managed to save?" ze durfde het bijna niet te vragen, maar het was Victor, hij had vast wel zijn deel gedaan.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

Het feit dat Victor zei dat ze blij was dat ze het niet had gedaan deed haar veel. Meer dan ze had verwacht. In die tijd had ze gedacht dat ze een goede mogelijkheid had weggegooid, maar nu wist ze dat ze eigenlijk een kogel had ontweken. Misschien wel letterlijk. Toen ze zag dat het lichamelijke contact hielp wilde ze nog dichterbij, om er voor te zorgen dat Victor nooit meer angst kon voelen. Jammer genoeg was dat fysiek gezien onmogelijk. Ze beet haar lip toen hij verder vertelde over de mensen die hij niet had kunnen redden, de keuzes die hij had moeten maken... ”Choosing a lucky few... that must’ve been one of the hardest things ever,” zei Alicia. Er was een reden dat ze de dood wilde verslaan. Deels was wel haar god complex, maar een groot deel was ook gewoon omdat de wereld er in haar ogen beter uit zou zien als iedereen de kans had om voor altijd te blijven leven. Wat een mens wel niet zou kunnen bereiken of worden, vooral samen, als ze niet uiteindelijk doodgingen. ”But think about the people you did save. You went through so much for them. I’m proud of you for that.” Ze hoopte maar dat het de juiste woorden waren; hier was ze niet goed in. Toch was er een soort menselijk instinct naar boven gekropen. Misschien kon ze wel ‘normaal’ zijn maar hield haar bijzonderheid haar grotendeels er van tegen. ”I can understand however, that it will never feel like enough…”

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein