Room 320 - The greatest show unearthed

De situatie werd steeds benarder en ergens vroeg hij zich af hoe ze van het gras hier waren beland. Dit was vast niet hoe normale mensen omgingen met een kleine wisseling van het openbaar naar een kamer. Maar normale mensen hadden dan ook minder problemen met radeloos zijn en vragen gaan stellen en woedeaanvallen en doodsbedreigingen. Of zo dacht Connor tenminste. Misschien was zijn beeld van andere mensen compleet verkeerd en ging hun dagelijkse leven ook zo. Who knows.
In ieder geval werd hij tegen een muur aangedrukt door een woedende jongeman die hem ervan verdacht een spion te zijn. Een situatie die hij liever ontweek als het aan hem lag. De harde muur achter hem drukte bijna pijnlijk tegen zijn rug en voor hem stond Laxus nog steeds zijn adem af te kappen. Met moeite vroeg hij waarom hij verdacht werd van een spion zijn. Opgelucht haalde hij weer adem toen Laxus' greep verzwakte. Hij zakte naar beneden langs de muur met een zucht om zichzelf vervolgens weer te rechten. Een verwijtende blik lag in zijn ogen terwijl hij keek hoe Laxus afstand nam. Hij wist zeker dat er blauwe plekken zouden ontstaan op zijn nek die mensen vragen zouden laten stellen. ”Sorry about that.” Connor wou geen nieuwe woedeaanval opstarten, zijn leven was hem veel waard, maar hij wou wel zijn punt kwijt over het feit dat hij niet zomaar tegen de muur gesmeten kon worden. ”Why would you ask those questions? Why didn’t you just go with the fun we had?” De mood viel toch niet meer te redden dus besloot hij voor de pure waarheid te gaan. Al was het alleen maar om duidelijk te maken dat hij niet nog een keer gestikt wou worden tegen een muur aan. Met een zucht haalde hij een hand door zijn haar en slikte. "Well sir, I guess you deserve the 'truth' now you almost killed me." Sprak hij licht sarcastisch. "I asked questions to avoid sex but look where it got me." Zijn blik schoot naar de ingedeukte muur achter hem. "I just didn't want to fail, alright?" Het laatste woord kwam er meer als een snauw uit dan hij bedoelt had.

Connor had de hoop van zijn reputatie herstellen tot wat het was geweest voor de trip naar hun kamer al opgegeven. Hij dacht niet dat hij ooit nog goed kon overkomen na deze gebeurtenis. En nu werd hij ook nog half gedwongen om te vertellen waarom precies hij een gesprek was begonnen. Hij had het gevoel dat als hij nu loog het weinige vertrouwen dat er nog tussen hun was echt verpest zou zijn. Als dat al mogelijk was nadat Laxus er uit had gezien alsof hij hem wou vermoorden. Blijkbaar waren zijn woorden ”I wouldn’t know. I never tried killing anyone " een leugen geweest. Om er zeker van te zijn dat hij niet weer tegen de muur belande begon hij met de waarheid. Er lag lichte sarcasme in zijn stem die Laxus verdiende. Inplaats van een grijns droeg hij een neutrale blik terwijl zijn ogen nog nerveus heen en weer gingen. De jongeman mocht dan nu kalm zijn maar dat betekende niet dat Connor hem plotseling weer vertrouwde. Zo simpel was hij niet. Met een snauwende toon maakte hij zin af terwijl zijn ogen zich weer afwende.
Hij hoorde Laxus' grinniken en zijn ogen schoten omhoog. Vond de andere het serieus grappig na alles wat er gebeurd was? ”That’s actually really cute.” Zijn ogen vernauwde zich iets terwijl Laxus dichterbij kwam. "Not cute." Connor moest het gewoon even melden. Hij slikte zacht toen Laxus hand weer op hem af kwam. Zijn adem inhoudend wachtte hij de stroomschok die maar niet kwam. ”But don’t worry. I know you can more than satisfy me." Zwakjes beantwoordde hij Laxus grijns met een eigen grijns. ”If you want to, you can ask me one question about me. I’ll answer it honestly and I won’t hurt you. I promise.” Hij haalde pas weer adem toen Laxus' hand weer weg was van zijn gezicht. "If you touch me again I'm gone," sprak hij waarschuwend alvorens zijn vraag te stellen. "Alright one question, tell me how you ended up here."

Zuchtend liet Connor zijn hoofd achteruit tegen de koele muur zakken. Het koude vlak was prettig om tegen aan te rusten terwijl hij Laxus bekeek. Het hield zijn gedachte scherp in de wirwar van gebeurtenissen. Hij sloeg zijn armen over elkaar om nog eens duidelijk te maken dat Laxus geen vreemde ideeën hoefde te vormen over wat er nu zou gebeuren. Voorlopig wou Connor hem niet eens in de buurt hebben. Normaal was hij lang niet zo'n angsthaas maar het was duidelijk geworden dat de ander onvoorspelbaar was in zijn bewegingen en hem blijkbaar alleen maar schattig kon vinden. ”I’m sorry for hurting you babe,” sprak Laxus. Wantrouwend keek Connor hem aan, de knipoog verpeste zijn verontschuldiging, maar het was al meer dan hij had verwacht. "Just don't do it again."
”That is a really good question,” antwoordde Laxus alsof hij er niet verder op in wou gaan. Dat liet Connor zijn ogen weer vernauwen terwijl hij afwachtte of er nog een antwoord kwam zoals beloofd. De blik van de jongeman liet hem zijn ogen nog verder vernauwen. "What do you want now?" Snauwde hij voor hij het in de gaten had. ”If you don’t want me to touch you, then I recommend you to put on some clothes.” Right, dat was alles. Opgelucht greep hij snel naar zijn stapel kleren in de hoek van de kamer. Terwijl hij luisterde naar Laxus' verhaal begon hij zijn kleren aan te trekken.
”As a newborn child I was sold to a lab, who gave me my powers. They trained me to kill and murder, but eventually I ran away because I don’t like to take order. As you might have noticed,” sprak de ander met een flauwe grijns. Connor schonk hem een korte glimlach terug alvorens zijn aandacht weer ging naar zijn broek. ”However, eventually I got caught again, but with my ‘skills’ I found a way to escape again. I continued killing, torturing and playing on my way and now I’m here.” Het verhaal nam alle twijfels af van het feit dat Laxus in staat was om een moord te plegen. Met zijn shirt nog in zijn handen ging hij iets meer naar achteren. Hij vertrouwde Laxus nog bar weinig maar waardeerde het dat hij de waarheid had gesproken. "So ehm... I guess you want to hear my backstory too?" Sprak hij aarzelend. "Since it's sharing time anyways apparently."

Zijn wantrouwen voor Laxus was alleen maar gegroeid door het verhaal van de jongeman. Hij hoopte maar dat de ander in ieder geval de waarheid had gesproken en het klein beetje vertrouwen wat er nog was daar niet voor niks was. Het was ook to mooi geweest om waar te zijn, in het gras struikelen om je evenbeeld te vinden die precies hetzelfde wou. Blijkbaar was dit de adder die eindelijk tevoorschijn kwam, Laxus was een moordenaar. Zijn roommate was een elektronische bloeddorstige moordenaar. Ha, daar konden ze nog eens een tv serie over maken. 'How to survive a killer roommate' of zo. Er zouden vast genoeg mensen naar willen kijken. Misschien moest hij ook wat medeleven opbrengen voor het verhaal van Laxus maar hij kon moeilijk medelijden voelen voor iemand die zojuist met moord had gedreigd.
Met zijn blik strak gericht op de ander ging hij naar achteren. Zijn shirt hield hij nog vast in zijn handen terwijl hij aanbood om dan maar zijn verhaal ook te vertellen. Iets wat hij verwachtte dat Laxus toch wel naar zou vragen. ”I just answered your question. I would like to hear a bit more about your backstory and how you are, but I can not force you and so you don’t need to if you don’t want to,” antwoordde Laxus. Verbaasd keek Connor hem aan. Dat was niet wat hij verwacht had van de andere jongeman, misschien was hij toch minder erg dan wat Connor van hem dacht. In een snelle beweging trok hij zijn shirt aan en sloeg vervolgens zijn armen weer over elkaar. "All you have to know is that I've spend a lot of time on the streets after dealing with a constantly drunk dad for eighteen years, before being kicked out for sleeping with a guy." Sprak hij bitter. "So don't think I'm impressed by your acting." Het zou nog lang duren voor hij Laxus weer zou zien als  vriend en de jongeman moest zijn best gaan doen.