Wrong room.

Het was nog maar de eerste dag dat hij aangekomen was in de lus en hij had zojuist zijn kamernummer ontvangen. Het was allemaal nog wat wennen en het had dan ook even geduurd eer dat Zephyr zijn schouders had ontspannen terwijl hij over straat wandelde en uiteindelijk het verblijf had bereikt. Het viel hem mee dat hij geen kogels meer om zijn oren hoorde vliegen en dat hij niet voor zijn leven moest rennen, al miste hij zijn vrienden die hij in New York achter had moeten laten wel. Hij wist echter ook wel dat hij zijn leven als maffiabaas niet heel lang vol had kunnen houden als hij het mikpunt werd van de East-gang en zijn gave zou hem, met alle ogen op zich, na verloop van tijd ook niet meer beschermd hebben. En hij weigerde om zijn vrienden voor hem te zien sterven, puur en alleen omwille van het feit dat hij de titel had als leider en dat ze zich aan hem verplicht voelden om hun leven voor hem te riskeren. Nee, Zephyr was niet het soort leider dat levens opofferde voor zichzelf, ook al deed de leider van de East-gang, Eaton, dat wel. Zephyr had een gloeiende hekel aan die man en als hij één ding mocht benoemen aan het feit dat hij halsoverkop naar Noorwegen had moeten gaan, dan was het wel dat hij Eaton niet met gelijke munt kon terugbetalen voor wat hij al die jaren al geflikt had met zijn gang. Zephyr schudde geïrriteerd zijn hoofd en was zo erg in gedachten verzonken dat hij een paar kamernummers te vroeg de deur open zwierde. Zijn wenkbrauw schoot naar boven toen hij een meisje op het bed zag zitten en verbaasd deed hij een paar stappen terug, waarna hij zijn blik op het bordje richtte dat zich naast de kamer bevond. “Sorry voor het binnenvallen,” verontschuldigde hij zich meteen. “Het lijkt erop dat ik echt behoorlijk verkeerd zit.” Hij grinnikte wat onbeholpen. “De naam is Zephyr,” stelde hij zichzelf voor en hij stak zijn hand naar haar uit nadat hij een paar stappen in haar kamer had gedaan. Dat hij zomaar was binnengevallen, wilde niet zeggen dat hij zich als een hork moest gedragen en zich weer om moest draaien, right?

Zephyr moest een lichte grijns onderdrukken toen hij de blik van het meisje over hem heen zag glijden. Hij wist dat hij met zijn lange gestalte, vele tatoeages en zijn overall bad boy uiterlijk nogal indruk kon maken op anderen, maar toch voelde hij zich altijd wel een beetje gevleid als hij het zag gebeuren. En zij mocht er ook zeker wel zijn, met haar lange donkere haar en slanke figuur. Een vriendelijke twinkeling was in zijn ogen te zien toen ze zich voorstelde en hij grinnikte kort toen ze haar opmerking maakte. “Ik zal je wel gewoon Liz noemen,” stelde hij haar gerust. In de paar ogenblikken dat hij haar zag en tegen haar sprak, merkte hij al op dat het een meisje was met een sterk karakter. Vermoedelijk iemand met een eigen wil en iemand die rekening hield met anderen, maar ook deed waar ze zelf zin in had en er een beetje schijt aan had wat anderen daarvan dachten. Kortom iemand die Zephyr wel kon appreciëren. Zijn tweede ontmoeting met een Peculiar verliep dan ook best wel naar wens en Zephyr deed nog een paar stappen de kamer binnen. Hij glimlachte op haar opmerking dat hij hier welkom was, maar reageerde er verder niet op. Hoewel hij zich gevleid voelde door haar aandacht en het feit dat ze hem haar kamer aan wilde bieden, was er voor hem wel een intiemere band nodig eer dat hij daar op in zou gaan. Zephyr was zeker niet iemand die met de eerste de beste het bed deelde, al had hij geen mening over anderen die dat wel deden. Iedereen had zo zijn eigen manier om hun leven te leiden en zolang ze hem niet verveelden, vond hij het allemaal maar prima. “Ik ben eigenlijk een paar uur geleden aangekomen in de lus,” grinnikte hij. “Ik heb eerst een rondleiding van iemand van de leiding gehad en daarna mijn kamernummer gekregen.” Hij richtte zijn grijze ogen op haar. “En hoe zit het met jou? Zit jij hier al lang in de lus?” vroeg hij op een vriendelijke toon aan haar. Hij ging op het bed tegenover die van haar zitten en boog voorover, zijn handen in elkaar gevouwen op zijn knieën rustend en zijn aandacht op haar gericht.