Shepherd of fire | Sapphire {hollowgame}

Een tikkende tijdbom, daar was hij mee te vergelijken. Een granaat waarbij de pin was losgetrokken. Zijn lichaam diende als het omhulsel, terwijl het van binnen hard borrelde. Het plan om nooit naar zijn eigen gave te grijpen nu hij hier was, stond op het punt te falen. Ivar wist dat zijn vlammen gevaarlijk waren. Te gevaarlijk voor het aantal jongeren wat er liep. Maar nu de vlammen hun weg naar buiten begonnen te werken, wist Ivar dat hij er wat aan moest doen voordat hij de controle zou gaan verliezen.
De sterke wind bracht zijn haren in de war. Hoge golven sloegen hard tegen de kliffen aan. Wederom was hij bij het strand. Een plek met voldoende ruimte, en genoeg zicht om in de gaten te houden of er meerdere personen ten tonele kwamen. Zorgvuldig scande de jongeman de omgeving, met als de conclusie trekkend dat het tot nu toe compleet leeg was. Opgelucht liet Ivar een gitzwarte wolk uit zijn mond ontsnappen, een productie van ongetemd, blauw vuur. Vervolgens verplaatste hij zijn voeten, waarna hij met beide handen -als vuisten gebald-, krachtig naar voren stootte. Een vlammenzee kwam de daadwerkelijke zee tegemoet.   Het moment dat de twee elementen elkaar ontmoette, was een intensief moment. De eerste linie aan golven en vlammen mengden samen, zorgend voor een hoop lawaai en een hoop stoom. Beide partijen sisserden, maar al gauw nam het water de overhand. Ivar stapte terug, zijn armen laten zakkend waarbij het vuur als sneeuw voor de zon verdween. Een tevreden grijns lag rondom z'n lippen. In zijn briljante brein was een briljant idee opgekomen. Waarom zo plain blijven? Hij had vele mogelijkheden met zijn vuur.
Gefocust stonden zijn blauwe kijkers, al twinkelend gericht op de zee. Langzaam bij beetje verschenen figuren op zee. Piratenschepen vormden zich, velen bij elkaar. Zelfs vuurgevormde mensen waren erop te zien. Er was veel beweging; schepen die draaiden, zeilen die werden gehesen, dekknechten die kanonnen in gereed brachten. Een schouwspel. Ivar kon de kapitein zien, die het sein gaf. Alles was geruisloos geweest maar het moment dat de kanonnen gevuurd werden, klonken daadwerkelijk als "explosies". Ergens had hij spijt dat niemand dit toneelstuk aanschouwen kon.
Echter bedrukte hem dat de pret niet. Sterker nog, hij wou verder uitpakken. Meerdere vuur-figuren verschenen op zee. Wederom schepen, enkel andere vormen. Vikingschepen. Op het strand ontstond nu ook beweging; een klein leger aan krijgers stonden daar. Vuur vaandels die mee waaide met de wind. Bijlen die tegen schilden werden geslagen. Intussen waren de Vikingschepen op strand aangekomen. Mannen sprongen eruit, ze leken te schreeuwen al kwam er geen geluid. Slechts geknapper van brandend vuur. Op de achtergrond zette het gevecht tussen de piraten voort.
Tot er iets in Ivar's  ooghoeken verscheen waardoor hij zijn focus verloor. Een moment dat alles compleet in de soep liep. De vikingen sloegen op elkaar in, zorgend voor een explosie waarbij grote hopen zand door de lucht heen vlogen. Op zee gebeurde hetzelfde; schepen bliezen zichzelf op. Grote knallen galmden door de natuur heen. Gitzwarte wolken die omhoog resen, wat andere mensen zou doen alarmeren op een grote brand. Uit reactie hield Ivar zijn armen omhoog, voor zijn gezicht, tot alle luide knallen verdwenen waren. Pas toen liet hij ze weer zakken. ,,Oh my... Fuck," wist hij uit te brengen.


|| Sapphire

thank you Sarah of Kickstart!