Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Fallen Angel Uiterlijke leeftijd: 17 Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Onderwerp: Room 304 - Slave for a day . wo feb 01, 2017 8:44 pm
Melvin
C H A I L L
Hij had eerlijk verloren, alhoewel hij zich echt wel afvroeg of het eerlijk te noemen was. Dat joch had ergens namelijk vuil gespeeld en hij wist niet goed hoe hij daarmee moest omgaan... Hoe dan ook, het was gebeurd en als het loyale engelenkindje dat hij was, was hij erop uit gegaan met de koffie die meneer had aangevraagd. Helaas voor Finn was Melvin een veel te vroege vogel, eentje die al voor de eerste zonnestralen stond te huppelen om actieve dingen te doen. However, hij keek niet echt uit naar vandaag. Wie zou dat wel zijn? Slaaf spelen van een minderjarige, echt geweldig. HIer had hij geen vier jaar school voor gevolgd. Met een luide zucht was hij de trappen vanaf de keuken opgestapt, daarbij de krakende zoveel mogelijk ontwijkende. Het was nog in de vroege uurtjes en dat betekende dat het tijd was voor die knul om wakker te worden... Hij had namelijk geen tijdstip aangegeven, dus dan maar op het tijdstip dat hij wakker werd. Nog geen tien minuten voordat de klok zijn kleine wijzer strak op zeven had gericht stond hij dan ook voor de kamer van Finn en zijn kamergenoot, waar Melvin niks van wist. Mocht hij gewoon binnenkomen? Moest hij kloppen? Mocht hij nog liggen pitten zou kloppen niet veel effect hebbe... Daarbij had hij ook gevraagd om hem wakker te maken. 'Morgen ochtend maak je me dus wakker met koffie op bed,'... Ja inderdaad, wakker maken met ed koffie die hij nu in zijn handen had. Een diepe zucht van lichte frustratie gleed van zijn lippen af voordat hij de kamerdeur opende en zijn ogen door de amper verlichte kamer heen gleden... Het was ergens ongemakkelijk want... Zomaar in iemand kamer binnenlopen was nu niet bepaald de beste stap die je kon doen, zeker niet op vlak van privacy of wat dan ook. Gelukkig viel het licht dat de gang had de kamer genoeg om het bed van de jongen te zien... Hij rilde er nog steeds van, van het feit dat dit kind transparant kon worden. Met rustige stappen wandelde hij ricchting het bed en gaf hem een niet al te aangename por met zijn voet... Eigenlijk meer een kick... Hey... Hij had koffie in zijn handen, hij moest het op een andere manier doen, nietwaar?
&& Finnieboy
coded by falling ashes of shine
Finn Prowler
Aantal berichten : 143 IC-berichten : 28 Leeftijd : 22 Accounts : » finn prowler
» sam ashton
» josie mills
» yara perdio
Character sheet Bijzonderheid: Chameleon Uiterlijke leeftijd: 14 Quote: "What might seem to be a series of unfortunate events may, in fact, be the first steps of a journey"
Onderwerp: Re: Room 304 - Slave for a day . do feb 02, 2017 11:24 pm
Half slapend opende Finn één oog. Het was vroeg in de ochtend, en enkele zonnestralen schenen vaag door de vlekkige gordijntjes. Hij was altijd al een ochtend mens geweest. Hij hield ervan om te zien hoe de wereld nog zo kalm was, en steeds weer een stukje wakkerder werd. Slaperig rolde hij op zijn rug, en nog half dromend keek hij naar het plafond. Langzaam begon hij te bevatten welke dag het was, en een grijns verscheen op zijn gezicht. Vandaag had hij een slaafje. Althans, als Melvin zich aan zijn belofte hield. Hij sloot zijn ogen weer. Vandaag werd een goede dag. Even later merkte hij vaag hoe de deur zachtjes krakend open ging. Aha. Het slaafje. De geur van warme koffie drong zijn neusgaten binnen, en hij wilde al bijna grijnzen toen hij plotseling een trap in zijn zijde voelde. "Auw!" Jesus, kon hij niet even normaal doen? Een beetje chagrijnig ging hij rechtop zitten. Hooghartig wees hij naar het nachtkastje. "Zet daar maar neer," commandeerde hij grijnzend. Hij wilde zich al omdraaien om zijn kussen rechtop te zetten, maar bedacht zich. Hij richtte zich in plaats daarvan tot de ander. "Zet mijn kussen rechtop, als rugsteun. Daarna moet je de kamer verlaten en buiten de deur blijven wachten tot ik naar buiten kom," beval hij. Oh ja, hier kon hij wel aan wennen.
Character sheet Bijzonderheid: Fallen Angel Uiterlijke leeftijd: 17 Quote: At the end, guess we're all just animals; shaking in my own cage, what do I believe?
Onderwerp: Re: Room 304 - Slave for a day . za mei 20, 2017 9:12 pm
De trap die hij de ander had gegeven had goed gewerkt want de ander had de indicatie gegeven dat het pijn deed en dat was hem maar geraden, anders hadden meerdere stompen gevolgen. Niet dat hij zo van het vechten was, hij was eerder een vredelievend iemand, maar niet naar vieze jongetjes zoals Finn die naakt rondliepen als ze verstoppertje speelden. Er was een dag voorbij gegaan waar hij dacht aan het feit dat Finn met jongere kinderen had kunnen spelen. Iets dat hem een rilling gaf. Ugh, vuil kind. Hij kon het dan ook niet geloven dat hij hier vandaag stond. Maar een belofte was een belofte en zoals zijn bijzonderheid er ook voor stond om eerlijk te zijn, was hij dat ook. Hij zou niet vuil gaan spelen zoals de ander, maar hij zou zich niet verlagen tot diens niveau. Het jonge joch wees even naar het nachtkastje met de nodige hooghartigheid en even had de kerel gesnoven. "Zet daar maar neer," Klonk er en zuchtende zette de de kerel de tas koffie neer. Zo, had hij ook weer es zijn zijn, stom kind, hij wilde er eigenlijk op gaan slaan, maar dat zou hem echt een laag beeld geven als dat rond zou gaan. NIet dat hij zoveel gaf om zijn imago, maar het feit dat hij de lus niet kon verlaten was een factor voor hem die hem gedeisd hield. Hij was immers een rebel, een run-away en eigenlijk best een fucked up kind by heart. Hij had joy gehad in de vele streken die hij had uitgehaald, maar soms wilde hij opnieuw beginnen, resetten, wie wilde dat niet? HIj had nooit een normale shot gekregen voor leven. "Zet mijn kussen rechtop, als rugsteun. Daarna moet je de kamer verlaten en buiten de deur blijven wachten tot ik naar buiten kom," Ugh... De oudere jonge zuchtte even en rolde met zijn ogen waarna hij zijn armen omhoog hief alsof ze een ton weegden en langzaam het kussen recht plaatste. Met veel plezier draaide hij zich daarna om om naar buiten te wandelen en de deur achter zich te sluiten. Meteen had hij zich gedraaid naar de eerste de beste muur om zijn nu gebalde hand te laten landen tegen de muur. Hij was niet zo sterk en het was geen imposant iets, het deed eerder pijn... Hij greep even naar de vuist en vloekte zachtjes in zichzelf. Kutkind!
