Bullet in the chamber

Onderwerp: Bullet in the chamber ma jul 24, 2017 5:48 pm

“I am a GOOD boy.”

Met een grijns van enthousiasme keek JR naar zijn nieuwste aanwinst. De afgelopen tijd had hij zich op de achtergrond gehouden. Zijn kamergenoten leken allemaal verdwenen te zijn en nu zat hij dus in z’n uppie op een kamer terwijl hij juist super graag rond mensen was. Het deed dan ook wel wat met hem. Langzamerhand begon hij de manier van praten van mensen te begrijpen. Zo kreeg hij sarcasme ook beter onder de knie en merkte hij dat een behoorlijk deel van de Peculiars hem zeker niet mochten. Hun reden was zijn luide gitaarspel dat hij ‘s ochtends altijd speelde, maar JR kon zich nog niet bedenken waarom dat een probleem was. Iedereen hield toch van muziek?

JR had zich afgezien van dat vraagstuk en had zich geconcentreerd op de vele dingen die hij wou leren van de mens. Hij was de bieb in gedoken en had genoeg boeken gelezen en gekocht. Daarbij was hij ook vele malen het dorp in gegaan en soms zelfs een paar dagen buiten de lus om dingen te kopen die hij nog nooit eerder had gezien. Echter was die plezier nu afgelopen. Ook hij zat nu alle dagen binnen onder het huisarrest van Bluebonnet. Desondanks het feit dat hij een Grim Reaper was en de zoon van Satan, was hij zijn leven op aarde dan ook wel lief. Als hij hier dood zou gaan, dan zou hij terug moeten gaan naar hel en dan kon hij meteen weer gaan werken. Dus moest JR als ieder andere Peculiar er maar het beste van maken. Hij had besloten om wat spullen uit te pakken die hij recent had gekocht en zo was hij met een geweer in zijn handen beland.

JR voelde het enthousiasme razen door zijn lichaam. Hij had een paar video’s gezien op het internet van dit speelgoed. Mensen gebruikten het om op anderen mensen te schieten in oorlogen of als ze het domweg niet eens waren. JR vond het aan de ene kant een beetje drastisch, immers beroofde je iemand van het leven, maar aan de andere kant maakte je je punt wel meteen duidelijk. Nadat hij genoeg onderzoek had gedaan naar het object dat in zijn handen lag, had hij de bijbehorende kogels erin gedaan. Hij laadde het, waarna hij naar het raam toe liep en deze vervolgens opende. Het was twee uur ‘s middags. De bui zou over een uur komen. JR had genoeg video’s gezien waarin het fout ging om te weten dat je binnen beter niet een geweer af kon laten gaan. Hij ging op de vensterbank zitten en liet één been buiten het raam bungelen. Hij liet het geweer deels op zijn schouder rustte, richtte en haalde de trigger over. Met een klap viel JR achterover de kamer in. Met een doffe klap kwam hij op de grond terecht terwijl zijn hoofd een klap kreeg van het bed dat daar stond. Kreunend van de pijn probeerde hij recht op te komen.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber vr jul 28, 2017 2:23 am

Kalm zat hij een sigaret te roken op de gang. Hij had een plaats gevonden daar en was ana het staren voor zich uit, denkende aan wie er eerder in zich was opgekomen. Kalm tikte hij even zijn ding af om weer een trek te nemen. Hij wist niet goed wat hij hier aan het doen was, maar hij wist wel dat hij eens opzoek zou moeten gaan naar meer water. De laatste tijd had de hoofdpijn hem meer overgenomen... En in de plaats van het probleem bij de wortel te grijpen bleef hij hier gewoon zitten met zijn stokjes. Het was gewoon zo dat hij zijn shit nodig had en hij na een tijdje zich wel ok voelde, alhoewel misselijkheid nog steeds onvermijdelijk was. Zijn blauwe ogen werden even van de sigaret afgewend naar een deur die recht tegenover hem was. Hij wist niet eens waar hij was in de gang. Hij was gewoon ergens gaan zitten en was zijn hoofd gaan leegmaken, aangezien er toch weinig was om over te malen, allesinds, weinig met zijn attitude. Hij stond inmiddels vast wel bekend als de dude die zero fucks gaf en dat was mooi, kwamen er geen onnodige problems zijn kant op. Wederom nam hij een trek van zijn sigaret om even zijn hoofd tegen de muur achter zich te drukken en de rook kalm weer uit te blazen. Waren er hier van die rookmelders? Oh well, who cares anyway, als ie afging was het niet zijn probleem. Had ie misschien even niet dat stomme gegil aan zijn kop. Jezus christ really, wat maakte dat birdmens zo obsessed met kinderlijke peculiars? Had ze er zelf nooit kunnen fixen? Jezus christ.
Een knal liet hem opkijken, ietwat verbaasd, maar wederom met een uitstraling die weinig vrijgaf van zijn echte intentie. Hij knipperde even rustig en stond zuchtend op, wetende dat het van een of andere gun moest gekomen zijn. Was er iemand neer gehaald? Zo te beter, gebeurde er eens iets, moesten ze hem niet lastig vallen. Zonder pardon gooide hij de sigaret op de grond, om deze even uit te stampen met het topje van zijn schoen en wat rond te draaien. Hij staarde er wat naar terwijl hij de rook van zijn laatste trek uitblies. Even zien wat er daar aan het handje was en hoe groot de schade was, niet dat hij van plan was te helpen, hell, waarom zou hij helpen.

Al snel had hij door waar het geluid van was gekomen en met korte passen was hij dan ook aangekomen voor de kamer. Zonder pardon of aankloppen of wat dan ook opende hij de deur en stapte hij naar binnen, niet echt onder de indruk van het feit dat zijn kop hier kon afgeknald worden. Toen hij echter zag waar hij op binnen was gekomen haalde hij een wenkbrauw op. Een of ander kereltje had een wapen hier binnen gekregen en lag nu -niet al te charmant- wat tegen de grond aan ofzo. Hij leek pijn te hebben, wederom, niet zijn probleem dus wat maakte het uit. Zonder iets te zeggen wandelde hij naar het bed toe, om even neer te kijken op de kerel. de kleine man leek weinig interesse verder te hebben, aangezien zijn blik van de ander werd gehaald en hij naar buiten keek. Er was niks te zien, wat hij ook had willen raken, het was niet raak geweest. HIj suckte dus als schutter of was gewoon een joch die niet wist wat hij aan het doen was, idiot. Zuchtend zette hij dan ook een stap terug om op een ander bed neer te ploffen en een nieuwe sigaret boven te halen uit zijn pakje. De voorraad werd terug in zijn broekzak gepropt om de aansteker bij de hand te nemen en het ding aan te steken. Kalm nam hij een trekje, stak hij de aansteker terug op zijn plaats en blies hij de rook weer uit, zijn blik gericht op het plafond; Dit was niet eens zijn kamer.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber vr jul 28, 2017 2:02 pm

“I am a GOOD boy.”

Met een klap kwam hij op de grond terecht. Hij voelde zijn hoofd bonken. Pijnlijk greep hij ernaar en ontdekte zo wat bloed. Dit had hij nooit zien gebeuren in de vele filmpjes die hij had bekeken. Wat had hij fout gedaan? In ieder geval was het niet per se een mislukking, want hij vond het zeker wel leuk. Hij wou het zo snel mogelijk weer proberen. Plots ging de deur open van zijn kamer. JR keek op. Weer iemand die ging klagen over het vele lawaai dat hij maakte? Ondersteboven keek JR naar de jongen die zijn kamer binnen liep. De jongen kwam dichterbij, keek hem aan, waarna hij plaats nam op het bed en een sigaret in zijn mond stak. ”Hello!” begroette JR hem vrolijk en licht benauwd door de positie waar hij zich in bevond. Wat was dit? Kon zijn menselijk lichaam ook niet lang op de kop staan? Vreselijk.

Met een zucht kwam JR recht. Hij wreef kort over zijn hoofd heen. Om vervolgens bloed af te vegen aan zijn kleren. Hij raapte het geweer op van de vloer en legde deze over zijn schouder heen. Onderzoekend liep hij dichterbij de jongen. De jongen nam iets met zich mee. Een bepaald aura. Een bepaalde geur. Een geur die hem terug nam naar zijn thuis. Naar hel. JR trok een wenkbrauw op en keek de jongen aan. ”Are you from hell?” vroeg JR en kwam meteen met de deur in huis vallen. Zijn blik ging vervolgens naar de sigaret. Niet zo zeer om dat hij er tegen was. In feiten wist hij niet eens wat het was. Waarom stak de jongen het in zijn mond en waarom kwam er rook van af? Stond de jongen in vuur? JR’s blik ging terug naar de jongen. ”And what’s that?” vroeg JR en wees naar de sigaret.

{OOC; uitermate flut, sorry qq

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber vr jul 28, 2017 10:02 pm

”Hello!” Ohmygod. Hij kneep even ziijn ogen toe, omdat het veel te vrolijke geluid alles behalve fijn aan te horen was. Jezus christ op welk kind was hij nu weer binnen gelopen. Hij had een wapen bij zich en hij klonk alsof hij superhappy was een moordend ding in de hand te hebben. Ergens gaf dat de ander een soort psycho aura weet je, maar aan de andere kant carede hij echt voor geen meter dus als hij psycho wilde gaan moest ie maar doen. Hij zou zijn mess niet opruimen tho, als de ander dat zou denken. Daarom keek hij even op toen er een zucht van de ander kwam. Hij probeerde overeind te komen zo te zien, okay, goed genoeg voor hem. De zwartharige jongen hield zich maar bezig met zijn sigaret, niet veel interesse tonende in wat de ander aan het doen was. De onbekende was bezig met iets, dat kon hij zien aan de beweging. na een tijdje stond de kerel ook op, zo kon hij dat zien vanuit zijn positie op het bed. Het was echter toen hij een ietwat hevigere beweging opmerkte dat hij de ander weer aankeek, ergens alert op zijn ruige actie. Kalm hield hij een oogje op het wapen die de ander nu van de grond had gevist. Hij wilde ergens niet afgeknald worden hier, maar als hij snel genoeg ingreep kon hij een schot met gemak onderscheppen. Zo niet zou hij snel genoeg kunnen zijn de ander met zich mee te sleuren de dood erin. Het was echter na enkele tellen van niks doen dat Levi zich realiseerde dat de ander niet meteen uit was op hem vermoorden. Goed zo, dat was een goede knul. Moest ie niet extra moeite gaan doen of stuff gaan opruimen, mooi zo, altijd beter.
”Are you from hell?” Wacht wat? Hij keek quasi beledigd naar de ander toen hij dat zei. Was het omdat hij er zo er uitzag? om zijn zoete karakter? Wat was het dat dat hem liet denken. Hij sloeg zijn ogen enkel af en zuchtte even. Man, aardig hoor. HIj wist echter niet dat hell echt was ofzo, want weet je, Levi was ongelovig. Hij geloofde in niks. Hij geloofde gewoon in dat er niks was. Een god, een duivel? Wat een joke. Dat klonk als de prank van de eeuw als hij het z bekeek hoor. "What the fuck..." mompelde hij enkel terwijl hij zijn wenkbrauwen even kortstondig optrok en ermee rolde. Hij had weer met zoiets te maken hoor, iemand die op zijn kop was gevallen. Kon hij evengoed gewoon weg gaan. Was al de zoveelste in dit huis, wat was het toch met haar en probleem kinderen opnemen in dit kot? Was ze zelf ook een beetje op haar kop gevallen dat vogelwijf? Vast wel, want like likes like. Als in, hetzelfde trok elkaar in sommige gevallen, zoals chemische polaire gevallen. Maar goed, whatever. ”And what’s that?” Wat? Hij wees naar zij sigaret en na een trekje haalde hij het ding uit zijn mond om het op zijn vingers te laten rusten. "This is a cigarette," legde hij enkel uit. Was hij zo onschuldig dat hij zelfs niet wist wat een sigaret was, nice going dude, was vast een kereltje die de witte van zou inlopen als men hem snoep aanbood, zou vast een prettig zicht zijn. Kalm stak hij het ding terug waar het behoorde en rookte hij verder. "You're kinda stupid, aren't ya?" zei hij enkel zuchtend na weer een trek te hebben genomen. Gewoon, rechtuit zijn was het beste you know.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber vr jul 28, 2017 11:59 pm

“I am a GOOD boy.”

JR was met wat moeite recht gekomen. Vervolgens had hij zijn nieuwe speeltje van de grond afgepakt en was hij naar de jongen toe gelopen die zijn kamer binnen was gekomen. Nieuw kamergenoot? Nee. Dan had hij wel koffers bij zich gehad. Tenzij niks anders had dan de kleren die hij droeg. JR’s aandacht ging echter anders naar toe. Naar het feit dat de jongen een aura bij zich droeg die JR deed herinneren aan hel. Voor hem voelde het vertrouwd. Een vertrouwd gevoel die hij nog niet eerder hier op aarde had gevoeld. Daarom richtte hij zich op de jongen en viel hij met de deur in huis. Kwam hij van de hel?

De jongen trok zijn wenkbrauwen op. JR keek hem enkel afwachtend aan. Een antwoord kwam niet meteen. De jongen week vervolgens zijn blik af. JR besloot plaats te nemen op het bed tegenover de jongen, nog altijd wachtend op een antwoord. "What the fuck..." mompelde de jongen enkel, waarna hij zijn wenkbrauwen liet dansen. JR trok op zijn beurt zijn wenkbrauwen op. Wat was er mis met de jongen? Kon hij geen antwoord geven op vragen? JR voelde spontaan medelijden op komen, maar voordat hij die conclusie trok, besloot hij een vraag te stellen over het rare voorwerp dat de jongen in zijn hand had. Iets wat de jongen aan zijn lippen zette en vervolgens rook ademde. Was dat wel goed voor een mens? Het zorgde voor meer twijfeling of de jongen wel mens was.

De jongen nam opnieuw een trekje. "This is a cigarette," antwoordde de jongen. JR knikte. Aha. Hij had er hier en daar wat over gehoord, maar nooit echt begrepen waar de hype over was. Nu hij het voorwerp zag snapte hij het nog steeds niet. Misschien kon de jongen het hem uitleggen, maar JR was nu al wel zover dat hij begreep dat de jongen hem liever niks uitlegde. De jongen stopte het witte ding terug tussen zijn lippen. "You're kinda stupid, aren't ya?" sprak de jongen zuchtend. JR keek hem vragend aan. ”No I’m not,” ging JR er tegen in.

Hij schoof wat dichterbij op het bed. En zat zo op het puntje van het bed. ”You’re so stupid that you don’t even realise you’re from hell,” zei JR met een glimlach. Hij maakte het de jongen niet kwalijk. Niet iedereen had immers een even leuke tijd in hel. Misschien was dat de reden waarom de jongen zijn eerdere vraag niet beantwoorden. JR legde het geweer achter hem op het bed neer. Hij was echter niet lang ongewapend. Met een draai van zijn pols eindigde een scythe in zijn hand. Hij liet het grote mes aan de jongen zien. ”Seems familiar?” vroeg JR nu met een glimlach.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber za jul 29, 2017 12:09 pm

Hij wist niet echt waarom de ander zo oliedom moest zijn. Wie had er nu nog nooit een sigaret gezien? Het was verdomd iets dat vaststond in de loop like jezus fucking christ hij had elke fucking dag de kans om het te gaan bekijken in het dorp. Kon hij vast wel doen met zijn kleine toy, die hollow zou dan meteen ook neergeknald worden als hij het zo zag. Nja, niet als hij het zo deed lol. Dus Levi gooide al snel zijn mening naar de ander; hij vond hem dom en dat was dus waarom hij dus zo reageerde naar de ander. Simpel als koude pap. Zelfs de grootste social idiot kon inzien wat het was; namelijk dat hij bedoelde dat hij dom was. Oh man, great way of saying things Levi, nice going. Social skills are out of this galaxy KUCH. Really nice going mate, award deserved. Hij zuchtte echter maar en hij pufte maar, alsof het allemaal zoveel te lastig was. Dat was het ook voor hem in een bepaalde kwestie, maar toegeven zou hij niet. ”No I’m not,” kaatste het kereltje terug. Levi knipperde even en keek strak naar de ander. Hij deed zijn mond niet open, maar bleef de ander scherp aankijken. Hij was inmiddels op een bed tegenover hem gaan zitten en begon dichter te schuiven. Levi, die tegen de muur aanzat waar het bed tegenstond, zou niet echt verder kunnen gaan van de ander. Hij zat vast tussen de hem en de muur, wat een joy was het toch weer.
”You’re so stupid that you don’t even realise you’re from hell,” Klonk er met een smile van oor tot oor van de ander. Levi lichte zijn wenkbrauwen even op. Hij geloofde niet eens in dat hele gedoe, dus waarom zat deze schijnheiligen hem wijs te maken dat het zo was. "There's no hell..." mompelde de kerel dan ook even zachtjes voordat hij weer een trek van zijn sigaret nam. DEmons en shit waren gewoon een andere bijzonderheid, het was niet dat het echt was right. Al die dingen die zelfs de gaves te boven gingen als je verder dacht. Het maakte hem niet stom, het maakte hem nuchter, stom kutkind en zijn grote mond moest zijn bek houden. Toen de ander echter het wapen dat hij had weglegde en iets begon te doen, keek hij even lichtjes op om te zien wat de ander nu aan het doen was. Niet snel na het rare gebaar verscheen er nog een wapen in de hand van de ander. Eentje die je wel kon zien bij vercshillende culturen, maar vooral bekend stond als iets dat gebruikt werd door zogenaamde grim reapers. Wederom werd hij overvallen door zijn nuchtere aard. Okay dan, hij kon zo'n maaiding oproepen. Kon van alles zijn uiteraard want ze gebruikte het ook voor velden te maaien. Misschien was dat wel zijn gave. Nee, hij zou niet overgeven, hij was te koppig daarvoor en eigenlijk ook veel te pissed op de reactie van de ander. Niemand noemde hem dom wth dude. ”Seems familiar?” Hij haalde wel meteen alleen zijn schouders op. Nope, nope, nope, hij was veel te koppig om toe te geven, als in veel te koppig om zelfs nog maar de ander aan te kijken. Hij had gelijk, de ander niet, stop het want hij had gelijk. GVD. "What's your problem?" klonk er echter zacht van hem af. ja, god, ondanks dat hij eigenlijk op zijn kamer zat en het eigenlijk deels zijn schuld was dat de aandacht naar hem ging maar okay, zijn woorden waren nog steeds valid hoor.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber za jul 29, 2017 1:18 pm

“I am a GOOD boy.”

De jongen noemde hem dom, maar JR wist vrijwel zeker dat hij niet dom was. Als iemand hier dom was, dan was het de jongen wel, want hij had niet eens door dat hij van hel was. Zijn gedachten waren eerder uitgesproken dat JR door had. Eerlijkheid en openheid waren belangrijk. Tenminste, zo had hij het geleerd. Hij sprak zijn opmerking dan ook met een glimlach uit. Hij bedoelde het niet gemeen. Hij wou enkel de jongen op de feiten wijzen die voor zijn neus lagen. De jongen trok zijn wenkbrauw op. "There's no hell..." mompelde hij zachtjes, waarna hij een nieuw trekje nam van zijn sigaret.

JR trok een wenkbrauw op. Wat was er toch met die mensen? Sommigen hadden een wilde fantasie over de hel. Dat er kennelijke speciale plekken waren voor mensen die erge dingen hadden gedaan in hun leven. Maar er waren ook sommige mensen die gewoon niet geloofde in de hel en dachten dat het geheel maar een sprookje was. Hoe kon men geloven dat het een sprookje was, als het de waarheid was! In de hel kwam bijna de hele bevolking wel in terecht, waarom geloofde ze er dan niet in? Waren ze bang voor het oordeel dat ze zouden ontvangen in de hel? JR zou het waarschijnlijk nooit begrijpen. Mensen waren zo gecompliceerd.

Hij besloot uiteindelijk maar het bewijsstuk erbij te pakken waarmee hij de jongen wou overtuigen van het feit dat er zeker wel een hel bestond. Met een handomdraai viel de scythe in zijn hand. Soepel liet hij het mes kort door de lucht heen snijden. Ja hij wist precies hoe hij daar mee overweg moest. JR vroeg aan de jongen of het hem bekend voorkwam. "What's your problem?" vroeg de jongen zacht. JR keek wat verbaasd op. ”I don’t have a problem,” reageerde hij niet begrijpend. Hij hield zijn hoofd wat scheef. ”I just don’t get it what you’re doing here. Do you really not know that you’re from hel? I mean, you have this aura around you. One that only belongs in hell,” legde JR zijn motivatie uit, hopend dat de jongen willend was om ernaar te luisteren.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber wo aug 02, 2017 11:38 pm

Het feit dat er iets gebeurde dat niet te verklaren was betekende niet meteen dat hell real was. Er gebeurden zoveel onverklaarbare dingen; kijk maar naar hem. Hij kon dingen in zout veranderen als hij het aanraakte. Het was gek niet? Dat dat allemaal kon. Een ander kon hier vast vliegen en ga zo maar verder... allemaal dingen die niet helemaal normaal waren. Nja, aan de ene kant ergens wel. Het feit dat dit soort bijzonderheden bestonden betekenden dat het ook een bepaalde graad van... Normaalheid was. Een wereld zonder gifts leek zo droog en leeg? Het was vreemd om het nu zo te gaan bekijken, waardoor Levi het al snel aan de kanten duwde en zich probeerde te focussen op de jongen met de scythe in zijn handen. Kalm bleef de geërgerde kerel zitten waar hij zat om zijn peuk kalm verder te smoren. Hij was er gewoon niet van overtuigd. Daarbij... Als hij uit de hell zou komen, wat betekende dat zelfs? Dat alle kerels van hell extreem salty waren, of kregen ze gewoon de krachten van hun visie op de wereld, want boi dan was degene die het allemaal netjes had geregeld... Nogal goed bezig, sigh. Hij was echter nogal... Kort in zijn handelingen momenteel. Noem het lichtjes boos worden of noem het gewoon... zichzelf zijn... Levi kon het al niet zo staan als mensen hem zo terug pakten op iets dat hij zei. Gelukkig voor hem dat emoties snel weg ebden. Zo voelde hij ook de tensie op zijn lichaam minderen, ondanks dat zijn eentonige gezicht altijd hetzelfde was geweest en hij gewoon verder had gedaan met zijn eigen zaakje.
”I don’t have a problem,” Klonk er van de jongen af, die enkel zijn kopje even kantelde alsof hij zo onschuldig als wat was. Hij wist zeker dat dit een paar meiden al helemaal zou laten wild gaan. Toch sommige die hij al had gezien of ontmoet. Zijn soort type konden de schattigste zijn que gedrag. En het feit dat hij hier liep met een gun en nu ee scythe? Hij wist niet precies wat dat voor effect dat had maar het straalde wel een soort dominantie uit en daar waren sommige meiden wel into, right? Geen idee, hij verdiepte zich echt niet in wat er om ging in de hoofden van wijven als ze naar guys kijken. ”I just don’t get it what you’re doing here. Do you really not know that you’re from hel? I mean, you have this aura around you. One that only belongs in hell,” De blauwe ogen van Levi werden even van de jongen af geslaan waarbij de kijkers even rondgleden over het bedlinnen. HIj stopte even kalm op een bepaalde rand van het bed en dacht na. Zijn ogen gleden even weer terug, heen en weer, alsof hij een antwoord kon vinden op het bed. Nee, hij was eigenlijk even kortstondig aan het denken aan een antwoord. Hoe moest hij dit zeggen. Hij wist eigenlijk niet zo goed van waar hij was, maar zijn gedachten hadden London aangegeven en als dat hell was... Dan okay, dan gaf hij eraan over. Maar deze rare gast leek verder te willen gaan dan een of andere edgy bijnaam voor een bekende plaats. Een aura he said. Nou....
Kalm zuchtte de kerel even terwijl hij zijn ene hand in zijn gezicht. In de ander hield hij zijn sigaret vast. Rook steeg er kalm uit op terwijl de hitte langzaam de rest van het ding weg begon te vreten. Misschien moest hij maar even niet zo koppig zijn en gewoon voor vijf minuten luisteren. Hij kon altijd onderbreken en weg gaan. Het was niet dat de ander hem echt kon tegenhouden, niet op het eerste zicht. Dus waarom niet het risico nemen? Kalm keek hij dan ook op, zijn hand gleed langzaam van zijn gezicht af, waarbij zijn arm wat even ter hoogte bleef hangen en steun zocht tegen zijn opgetrokken been. Even legde hij een vinger boven zijn lippen, nadenkend keek hij even naar de rook die langzaam opsteeg... Om vervolgens zijn blauwe ogen op de ander te leggen. Hij wist niet goed hoe hij dit moest overbrengen aan het kereltje, maar het was beter een poging naar het feit te wagen dan hier maar te zitten zuchten en gedachten op te tossen. "Okay..." zei hij even rustig, zoekende naar de goede woorden om hem te vragen en uit te leggen. "My name's Levi and I think I'm from London, however, I do have some kind of amnesia sometimes, so I don't know," zei hij kalm terwijl hij zijn schouders ophaalde en weer een trek nam van zijn peuk. Vervolgens duwde hij zich wat rechter en gleed hij van het bed af, zodat zijn voeten de grond wat konden raken. Hij gooide het eerder gebruikte ding neer en stampte het uit met zijn voet om vervolgens even het laatste beetje rook uit te blazen. Hij dacht na, maar er kon hem niks binnen komen over deze hell. "Nope, don't know shit," zei hij enkel even terwijl hij opkeek naar de ander en hem strak aankeek, opzoek naar oogcontact. Als hij hier de professional was kon hij vast wel zijn mond open trekken om hem even uit te leggen waarom of hoe dan of idk, een instructie naar hel... Als het dan al bestond that is. HAh...

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber do aug 03, 2017 3:36 pm

“I am a GOOD boy.”

JR snapte er geen snars van. Waarom werd hij als dom beschouwd, terwijl de jongen niet eens wist dat hij van de hel kwam? JR wist het zeker. Het gevoel voelde zo fijn voor hem. Zo vertrouwd. Alsof hij thuis kwam na een lange tijd weg te zijn geweest. Jammer genoeg wist de jongeman daar niks van, wat JR in enige zin ook wel irriteerde. Hij zou zo graag met iemand willen praten over zijn thuis en over zijn vader. Maar hier op aarde kon hij daar niet normaal met iemand over praten. Mensen werden bang en renden soms zelfs van hem weg. En dan had hij nog niet eens de te gehad om het hele verhaal uit te leggen. Hij werd in deze wereld beschouwd als dom, maar de grote hoeveelheid mensen geloofde hem niet als hij de waarheid sprak. Wie was er dan dom? Hij was het gewoon niet gewend om op aarde rond te lopen. Tussen al die mensen die leefde om dood te gaan. JR wou wel eens kijken wat voor leven er achter een ziel zat. Het was één van de redenen geweest waarom hij zo graag de mensenwereld had willen ontdekken.

En nu, nu dacht hij een soortgenoot te hebben gevonden, maar deze leek hem niet te geloven. JR had hem zijn scythe laten zien en probeerde hem te overtuigen, maar enkel een stilte volgde. JR wachtte geduldig af. De jongen had zijn blik af geweken. Hij leek na te denken. JR besloot hem de tijd te geven. Hij wist niet zo goed wat hij moest doen. Hij wou de jongen nergens tot toe pushen, dus nog meer erover zeggen leek hem geen goed idee, maar hij kon ook moeilijk nu iets anders gaan doen. Zoals het herladen van zijn geweer. Hij wou voorkomen dat hij overkwam alsof hij geen interesse had. Hij had meer interesse dan ooit. Hij wou zijn mening horen. Zijn reactie. Dus stond er niks anders op dan te wachten.

Terwijl JR langzaam in gedachten verzonk, zocht de jongen uiteindelijk weer zijn blik. JR keek op en keek hem afwachtend aan. Zou het nu komen? Voor een moment richtte JR zijn blik nog op de sigaret, maar al snel keek hij de jongen weer aan. "Okay..." zei de jongeman uiteindelijk. JR ging nog meer op het puntje van het bed zitten als dat al mogelijk was. "My name's Levi and I think I'm from London, however, I do have some kind of amnesia sometimes, so I don't know," sprak de jongen kalm en hield zijn schouders kort op. JR keek verbaasd op. Niet zo zeer om de woorden over het geheugenverlies. Nee het kwam door de naam. ”Levi?” reageerde JR dan ook verbaasd.

Levi stond op en drukte zijn sigaret uit. Het laatste beetje rook verliet zijn lippen. "Nope, don't know shit," reageerde Levi op de vraag of hij iets wist van hel. JR kwam recht. Hij moest nog even wennen aan de informatie die hij zojuist had gekregen. Voor een moment bleef JR dan ook even stil. Hij liet zijn blik over de jongen heen gaan, maar herkende zijn uiterlijk niet. Natuurlijk niet. In hel kon een menselijke lichaam niet overleven. JR boog wat naar voren met zijn gezicht, keek Levi recht in zijn ogen aan en probeerde hem te peilen. Maar nee. De jongen leek echt niet te liegen. Toen verbrak hij de stilte. ”Brother!” riep JR toen vrolijk en omhelsde de jongeman zonder er over na te denken of Levi hier op zat te wachten of niet.

JR liet Levi al snel genoeg weer los. Hij herinnerde zich dat Levi hem niet had herkend, dus Levi wist waarschijnlijk niet dat JR zijn broertje was. Waarschijnlijk zouden alle herinneringen van hel hem ook zijn ontnomen door hun papa. JR nam een stap afstand en keek Levi met een glimlach aan. ”Yes you’re my brother! You’re Levi. The former Grim Reaper of hell,” legde JR uit met een glimlach. Hij kon begrijpen dat het moeilijk was te geloven. Immers zou Levi de herinneringen niet zo gemakkelijk terug krijgen. JR zwaaide eens met zijn scythe. Het oogwit werd gevuld met een zwarte kleur. In een letterlijke oogwenk werd er een portal geopend. JR richtte zich op Levi. ”I can bring you to our daddy. You can talk to him yourself,” stelde JR nu voor met een glimlach.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber di aug 08, 2017 6:02 pm

HAZARD TO MYSELF

Hij had gewoon zijn verhaal verteld aan de ander. Wist hij zeker dat hij geheugenverlies had? Nee, eigenlijk niet. Het leek hem nogal vaag dat hij zoveel dingen wist vanuit zijn verleden als zijn leven niet eens zo was gegaan.. Het klopte gewoon niet als hij alles probeerde bij elkaar te puzzelen... En zo dacht hij dus ook meteen dat hij amnesia had... Hij zou het vast weer gaan vergeten zodra zijn hoofdpijn weer kwam... Dat dacht hij toch. Wie weet was het niet eens daardoor, misschien was het een of andere curse die op hem lag... Of het was eens eenmalig gebeurd waardoor het allemaal niet leek te kloppen. Het zou allemaal kunnen en in alle eerlijkheid zou hij alle verhalen gretig aannemen en als waar aanvaarden. Zolang hij maar een uitleg had voor zijn door de war geschopte herinneringen... Het was niet echt van uiterst belang dat hij dat wist, eerder een luxe die hij naar zichzelf wilde toewerken. Het was altijd handiger als je zo wist hoe en wat je leven was right. Misschien waren flarden van nieuwe dingen waar, misschien niet... En misschien waren er flarden van zijn oude herinneringen waar. Hij kon het allemaal niet zo goed opmaken en er echt een uitleg voor opsommen... Maar het was iets waar hij naar moest uitkijken zodat alles netjes op zijn plaats zou vallen. Het was echter toen hij uitgesproken was over zijn uitleg van zichzelf, over London en zijn naam enzo... Dat hij een verandering in het gezicht van de onbekende zag. Hij leek verbaasd, alsof hij hier net een leugen had verteld of iets heel... Vreemds. Hij kon niet zien wat er echt vreemd aan was, tenzij zijn theory van London die de hell was toch klopte. Want dan damn, dan stond hij hier voor paal en als een idiot. Niet dat het hem veel aanging, het ging gewoon zo zijn. The end. ”Levi?” Klonk er dan ook verbaasd van het joch af. hij slikte even en keek enkel naar hem. hij wist niet goed wat hij moest zeggen op dat. Ja, zijn naam was Levi, inderdaad... Was daar een probleem mee? Of wat?

Hij had zijn sigaret even gedoofd en had nogmaals gezegd dat hij echt niks wist op zijn manier. Ja, wat moest hij anders doen? Nog steeds ergens in de ban van het denkende aan waarom hij zijn naam zo vragend had uitgebracht keek hij op. Misschien vond hij iets in de blik van de ander die hem meer vertelde over zijn absurde antwoord. Het was echter iets anders dat hij vond. Hij slikte even toen hij zag dat de ander op hem aan het neerkijken was, bijna inschattend. Met lichte ongemakkelijkheid schraapte hij zijn keel even. Hij vond wel dat een beetje afstand wel mocht. Personal space was nog steeds iets waar hij recht op had niet? Hij zuchtte dan ook even in volle irritatie... Damn son... Hij was echt overboord aan het gaan met dit. DEze gozer verdiende een medal om hem zo snel annoyed te krijgen... Oh man, maar goed dat hij geen rare moordende neigingen had ofzo. Would be bad. ”Brother!” Wait a sec what the- En hij werd gehugd. In een ongemakkelijke houding stond de kleine man dan daar, geplet tegen de ander aan met ogen die groot stonden en niet langer echt ontspannen of leeg, eerder van. What. Wat bedoelde hij met zijn geschreeuw, waarom werd hij gehugd? Wat was er aan de hand??? Wat was er mis met dit kind! Hij knipperde echter al snel de verbazing weg van op zijn gezicht en stond er gewoon in een half ingezakt houding, als in, please get the fuck off. Hij gromde even zachtjes, gevolgd door een zucht.. Dit was waarom soms halfnaakt rondlopen een voordeel voor hem kon zijn. hugs werden zo afgeweerd door de burning skin. Zoveel voordelen bij het ongelofelijke stomme nadeel dat hij eigenlijk niks kon doen.. Ugh...
Toen de ander hem dan ook eindelijk losliet zette hij meteen twee stappen naar achter. Zijn neutrale gezicht nog steeds vlak terwijl hij even zijn ogen vernauwde en hem met zijn eentonige ogen aankeek. Waarom deed hij dat? En waarom noemde hij hem broer? Hij kende deze gast niet. Hij had hem nog nooit in zijn leven gezien en zelfs nu leek de ander niet eens de moeite willen doen om te zeggen hoe hij noemde, met andere woorden het kon evengoed een vreemde zijn die zijn geld wilde pikken.. Of iemand die hem wilde misbruiken. Met lichte paranoia in zijn hoofd bleef hij de ander aankijken. Hij snoof even. Gelukkig nam de ander een stap afstand. Dat maakte meteen een grotere ruimte tussen hem als je nog eens toevoegde dat hij ook afstand had genomen. De ander leek zo blij, alsof hij net een snoepje ofzo had gekregen... Levi zag zijn geluk gewoon niet in, waarom was deze zo happy? God... ”Yes you’re my brother! You’re Levi. The former Grim Reaper of hell,” Hij knipperde even... Wacht even een seconde... Grim reaper of hell? Was dit een soort van coole bijnaam of was hij serieus. Hij zuchtte even en keek naar zijn handen. In welke gekke situatie was hij nu weer beland en hoe moest hij met dit kind omgaan? Hij was nog erger dan een losgeslagen stuiterbal... Oh man... Hoe oud was deze kerel eigenlijk? Jezus... Toen de onbekende echter met zijn wapen begon te slaan en van alles begon te doen zette hij meteen weer een stap of twee naar achter. Zijn ogen waren vreemd en met een nogal wantrouwige blik keek hij naar de ander... Jezus christ. ow... Wat. Was dat? What the fuck had dat joch nu weer gedaan? Waarom was dat? Wat was dat? Ho-ho... Even halt houden, slow down. ”I can bring you to our daddy. You can talk to him yourself,” Daddy? Zei hij nu serieus daddy?

"Okay what the fuck," zei hij meteen terwijl hij zijn ogen van het vreemde ding haalde. "I don't know who you are, but you're crazy," zei hij enkel even terwijl hij hem strak aankeek. Normale mensen reageerden toch niet zo? Wat een bullshit was dit! Zijn bro? Zijn pahpah? Jezus christ son... "Who... Is... Daddy?" vroeg hij echter toch even. Dear lord wat moest hij hier van verwachten, waarom deed hij dit zichzelf zelfs aan! Ah...

TAG: JR

THANKS SARA!

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber di aug 08, 2017 7:52 pm

“I am a GOOD boy.”

Na een tijd te zwoegen over de gedachten waarom Levi niet wist dat hij van hel was, maar JR overduidelijk wel wist dat de jongen tot de hel toebehoorde, viel het kwartje uiteindelijk toen Levi zichzelf voorstelde. JR had hem voor een moment niet geloofd, maar zodra de jongen liet blijken dat hij geen grapje uithaalde en niet loog, omhelsde hij de jongen. Zijn kleding was dik genoeg om niks te merken van de bijtende huid en al met al duurde de omhelzing ook niet lang. JR was dan ook weer meteen super enthousiast om het feit dat hij zijn broer eindelijk had ontmoet. JR was zich bewust van het feit dat er een Grim Reaper voor hem was geweest, maar zijn vader had hem nooit veel over hem verteld. Dat kwam ook doordat de voorgaande Grim Reaper en dus zijn broer zich bevonden op de mensenwereld. En als Grim Reaper moest je eigenlijk zover mogelijk van de mens af blijven staan. Anders bestond de kans dat je te menselijk werd en je je werk niet meer goed kon doen. Overduidelijk was die regel wat versoepeld door de jaren heen en had JR het toch echt voor elkaar gekregen met behoorlijk wat gezeur om in de lus van Bluebonnet te eindigen.

JR legde in een zin uit hoe de situatie er in stak, ook al was het nog niet een kwart van het hele verhaal en zou Levi er waarschijnlijk nog maar weinig van begrijpen. JR wou echter geen tijd meer aan woorden verspillen. Hij wou Levi meteen terug meenemen naar zijn geboorteplaats en natuurlijk naar hun vader. Om die reden opende hij met een zwaai van zijn scythe het duistere portaal naar de hel. Hij legde zijn bedoeling uit en glimlachte vriendelijk. Levi leek echter niet zo zeker te zijn van de reis naar hel. De jongen had al een paar stappen naar achteren gezet bij het zien van het portaal. JR keek kort naar het portaal, maar snapte niet waar de angst vandaan kwam. Kwamen portalen niet voor in de mensenwereld? "Okay what the fuck," Kennelijk niet. Die reactie zei al genoeg. JR keek Levi wat vragend aan. Wat was het probleem?

"I don't know who you are, but you're crazy," sprak Levi. JR trok een wenkbrauw op. Dat was een onnodige gemene opmerking. ”I told you who I am,” mompelde JR en keek kort naar de scythe die hij in zijn hand hield. Hij liet zijn blik vervolgens terug gaan naar Levi. "Who... Is... Daddy?" vroeg Levi uiteindelijk. JR keek wat verbaasd op van die vraag. Was dat niet duidelijk? ”Satan of course!” antwoordde hij dan ook meteen. Hij slaakte een lichte zucht van ongeduld. ”Look, you were born in hell. You were a Grim Reaper for a period of time, before you were removed from hell and incarnated here on earth. Our dad removed your memories from hell since he didn’t want anyone to talk about it on earth. That’s probably why you have part amnesia,” legde JR uit. Hij knikte eens richting het portaal. ”I understand it if you don’t believe me, but let me proof you wrong by teleporting us to hell so you can talk to dad himself,” eindigde JR zijn woorden en hoopte dat Levi hem zou volgen het portaal in.

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber vr aug 11, 2017 5:31 pm

HAZARD TO MYSELF

Levi.. Was niet op zijn gemak hier... Like dear lord en heavens, wat was dit kind eigenlijk? Hij was raar, als in zijn karakter en zijn zijn... En hij was ook gewoon like side creepy en dat was niet ok in zijn ogen. Hij fronste dan ook even. De laatste keer dat hij iets creepy had gevonden, of iets dat er toch naartoe leunde, was dat de kamer van LAxus geweest. Hij had een hell van een kamer en als hij zo nadacht mocht hij prayen dat als hij door dit portaal zou gaan... Dat de echte Hell een stuk properder was... Waarschijnlijk niet right? Geen idee, zou wel de ultieme torture zijn om te weten dat hij op een dump was geboren ofzo. Ah... Het was toch eeuwen terug dus dat maakte vast niks uit right... Sinds wanneer trok hij die dingen eigenlijk aan? Geen idee, het voelde al eeuwen terug maar goed, het bewees maar weer dat hij toch emoties had, wat een plottwist.
”I told you who I am,” Klonk er en hij fronste enkel even terwijl hij hem met zijn emotieloze ogen bleef aankijken. Uh nee? "You only said 'brother' and started fangirling," zei hij droogjes. Hoe moest hij het anders noemen? Het kwam zo over bij hem en dan zei hij het ook gewoon. De ander had duidelijk niet veel inzicht in sociale dingen dus hij zou waarschijnlijk niet eens weten wat hij bedoelde, pech gehad, helaas, Levi was zijn geduld aan het verliezen. Toen hij vroeg wie hun geliefde daddio was keek hij even schuin weg. Als dat zo was dan ok, moest hij eerst horen wat dat kon zijn voordat hij verder conclussies trok. Hoe erg kon het zi- ”Satan of course!” Als hij thee aan het drinken was had hij deze nu uit gespogen... Uh Excuse me? de ander leek te zuchten, alsof het allemaal voor te lang duurde. Ja, hallo maat wilde je even kalm aan doen het was niet dat dit even een koffietalk was over wat je vanmiddag zou eten like jezus. ”Look, you were born in hell. You were a Grim Reaper for a period of time, before you were removed from hell and incarnated here on earth. Our dad removed your memories from hell since he didn’t want anyone to talk about it on earth. That’s probably why you have part amnesia,” Hmpf... Hij knipperde even en keek fel naar het kind dat deze talk uitbracht. Het klonk allemaal onlogisch, aangezien hij geen scythe had en de ander wel... En als hij een grim reaper hoorde te zijn dan hoorde hij dat ook te hebben right? Waarom had hij dan de power om saltcastles te bouwen? Dat was onlogisch in zijn ogen. Hij was toch ook gewoon een mens nu? de kerel hier tegenover hem? Of was het anders in zijn geval? Hij wist het niet en alles leek niet te kloppen, het was gewoon made up... Ugh... ”I understand it if you don’t believe me, but let me proof you wrong by teleporting us to hell so you can talk to dad himself,” YEAH JUST TELEPORTING TO HELL YOU KNOW NO BIG DEAL. JUst daddy Satan even aanspreken, eventjes maar weet je, even snel, jaja... Deze kerel zag het echt alsof dit even beslissen was of hij take-out zou nemen of zelf zou koken... Beslissingen waren dus uh... altijd even miniem voor deze he... Fijn...

"That doesn't make any sense!" zei hij daarom ook meteen, een beetje van slag over het feit dat deze jongen het allemaal zo licht leek op te nemen. Hij haalde even diep adem en legde een hand in zijn gezicht. Okay Levi je niet teveel opjagen, hij vergiste zich vast wel... Hij snoof even en keek daarna wat beheerster op. Strak keek hij naar het gat in space en time en vervolgens naar de andere gast. "Okay, but only if you return me whenever I say so," zei hij even terwijl hij zijn blik zocht en probeerde vast te houden. "Or I'll turn your head into salt," zei hij even terwijl hij snoof. Hij wist dat hij het toch niet zou doen; Levi was ten eerste niet zo gesteld en ten tweede, hoe zou hij dan terug komen? Juist ja, niet slim, dus plan was gezet.

TAG: JR

THANKS SARA!

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber do aug 17, 2017 4:01 pm

“I am a GOOD boy.”

JR begreep niet goed waarom Levi hem niet wou geloven. Het was hem opgevallen hoe sommige mensen wel in de hel geloofde en anderen niet. Het was alsof er hier nooit werd gepraat over de hel. Alsof niemand hen ooit had ingelicht. JR zou zijn vader daar ook naar vragen, want hij snapte er niet veel van. In een korte uitleg probeerde hij Levi bondig uit te leggen wie hij was en dat ze dus familie waren. Hij voegde eraan toe dat Levi hem niet hoefde te geloven en dat hij met mee kon om naar satan te gaan. Hij zou hem wel de hele uitleg geven. JR had geen zin om nog lang te wachten met het bezoek naar zijn vader. Ergens voelde hij dan ook wel heimwee naar huis. Hier werd hij nog altijd aan gezien als de gek die niks begreep van deze wereld, maar al snel zou blijken dat hij niet de gek was en dat niemand op aarde wist wat hen te wachten stond, terwijl JR daar zelf aan bijdraagt.

JR hoopte dat hij Levi had overtuigd, maar al snel bleek dat Levi nog niks van dit alles begreep. "That doesn't make any sense!" zei Levi meteen. Hij klonk wat van slag. JR onderdrukte een gefrustreerde zucht. Oh hij zou nu zo graag de jongen gewoon het portaal in sleuren, maar hij hield zich in. Hij kreeg het voor elkaar om Levi nog wat tijd te gunnen. De jongen liet een hand over zijn gezicht gaan, waarna hij zuchtte. Hij leek weer wat kalmer te worden. Zijn blik ging vervolgens naar het portaal. JR hield deze nog altijd open, ook al zou hij deze niet voor altijd open kunnen houden. Als hij hem te lang open zou houden, zou er ook de kans bestaan dat wezens van de andere kant het portaal vonden en er door heen gingen. Wezens zoals demonen en wendigo’s. Dat zou voor chaos zorgen en JR wat dat nog even voorkomen.

Uiteindelijk richtte Levi zijn blik op JR. JR keek hem afwachtend aan. "Okay, but only if you return me whenever I say so," stelde Levi de enige voorwaarden voor. JR knikte meteen wat enthousiast. "Or I'll turn your head into salt," voegde Levi een milde bedreiging er aan toe. JR begreep niet waar hij het over had, maar het enthousiasme nam zijn verstand alweer over. Enthousiast pakte hij Levi’s hand en trok hem met zich mee het portaal in. Met nog een zwaai van zijn scythe sloot het portaal achter hen en leken ze voor een moment enkel in de duisternis van het niets te staan, totdat er een kleine opening kwam die steeds dichterbij en steeds groter werd. JR stapte het portaal uit en trok Levi achter zich aan. Hij sloot het portaal weer en keek kort rond. Ja dit was zijn vertrouwde hel.

De hel zag er niet zo uit zoals veel mensen het zagen; een eindeloze put vol met vuur waar je eeuwig in zou branden. Die was er natuurlijk, maar dat was niet de hele hel. De hel zelf bestond uit versteende lava. Hierdoor was de grond zwart en warm, maar nog te doen om op te lopen en te staan. Er liepen hier en daar wat beekjes van lava. De hitte was enorm en een normaal mens zou het niet overleven. Gelukkig had JR zichzelf en Levi tijdens het teleporteren een soort schild gegeven waardoor ze het wel even konden volhouden. De lucht was eveneens zwart. Geen zon of maan aan de lucht. Je zou erdoor denken dat er hierdoor geen licht zou zijn, maar die was er wel. De hel werd opgelicht door de lava beekjes en het vuur dat hier en daar brandde. Het was fel genoeg om de hel op te lichten.

JR richtte zich kort op Levi, waarna hij hem wenkte en begon te lopen. Hij liep een pad af dat leidde naar de ondergrondse wereld. Hier werd het nog warmer. Ook omdat ze dichterbij de put kwam van het helse vuur. Door een nauwe gang kwamen ze terecht bij de werkplek van de duivel. Ze kwamen uit op de binnenplaats. De binnenplaats was omringd met grote zwarte muren die tevens leken te bestaan uit botten en schedels. In de muren zaten ontelbaar veel vensters. Voor de vensters zaten nieuwe delen van de muur die als tralies moeten dienen. Achter de tralies zaten zielen, demonen en andere monsters. Ze zaten daar duidelijk tegen hun wil. Soms hoorde je er één brullen of een kreet van leed uitslaan. JR’s blik ging echter naar het midden van de binnenplaats. In het midden van de binnenplaats zat een ronde tegel. Deze kon eruit worden gehaald dan keek je uit op de kern van de hel, wat het welbekende vuur was. Naast de ingang van de kern van de hel was een klein opstapje waar een troon op stond. De troon van zijn vader.

Echter viel JR al meteen op dat zijn vader niet degene was die op de troon zat. JR voelde hoe wantrouwen begon te groeien. Nu voelde hij dan ook hoe de sfeer in hel veranderd leek te zijn. Alsof er een grote verandering plaats was gevonden in de tijd dat hij afwezig was geweest. Zodra hij dichter naar de troon toe liep kon hij beter zien wie er wel op de troon zat. Een man met zwarte haren en in een zwart pak. JR begreep er niet veel van. De man leek op het eerste gezicht menselijk te zijn. Wie was hij om plots op de troon van zijn vader te zitten? Een mens zou dat niet eens overleven. Die zou spontaan in brand vliegen.

Jeremy and JR
Jeremy keek op zodra hij twee, wat hem leken, mensen de binnenplaats op zag stappen. Hij fronste. Zover hij wist konden hier geen sterfelijke mensen komen, dus wie waren de twee? Dat werd al snel duidelijk. JR stapte naar hem toe. ”What did you do to my dad?” vroeg JR op een snauwende toon. Hij voelde nu ook woeden opkomen aan de gedachten dat de man zijn vader misschien iets had aangedaan. Jeremy keek JR voor een moment met een opgetrokken wenkbrauw aan, waarna hij opstond en een paar stappen richting de twee zette. ”I killed him. I’m the new ruler of hell. Who are you and what do you want?” vroeg Jeremy nu.

{OOC: hopelijk heb ik een beetje een goed beeld geschetst van de hel en anders moet je het maar zeggen en zal ik het nog wat beter proberen uit te leggen via PB ^^

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber do aug 17, 2017 6:37 pm

HAZARD TO MYSELF

Waar had hij zichzelf in gekregen? plots had hij een broer en bleek zijn vader Satan te zijn. Met andere woorden hij was dus letterlijk een kind van de duivel... Oh well, bleken sommige scheldwoorden die naar zijn kop waren gegooid toch waarheid te zijn geweest, nice. Nja, hij was er nog niet zeker van maar de gedachte... oh boy... Hij wist niet wat hij zou doen als hij eenmaal zou zien wat het was. Zou het zijn visie op leven veranderen? Nee... Hij zuchtte even, hij was hem niet mer. Even fronste hij. Herinneringen die terug kwamen waren altijd vreemd, vooral als het plots ingave gaf. Zijn houding werd langzaam kalmer, ontspannender... Nee, zij hadden het al vermeld... Zijn krachten kwamen van hell, de serpent, de Dragon had ze aan hem geschonken volgens hen. Funny thing is... The Dragon is Satan... Het zou allemaal toeval zijn, maar het zou ook beteken dat het allemaal eerder was gebeurd. Vele hypotheses kwamen meteen bij hem op, maar om de een of andere reden voelde hij zich zelfzekerder dan enkel seconden eerder, alsof hij wist waar hij in ging en het eerder had gedaan. De handschoenen begonnen hem te irriteren, had hij die altijd aan...?

Veel tijd om verder te gaan denken over van alles had hij niet want het joch greep zijn hand vast en sleurde hem zowat het portaal in. Ietwat onhandig hield hij de ander bij terwijl een geïrriteerde blik op hem werd gelegd, wat was zijn probleem? Kon hij niet wat zachthandiger zijn? Hypere kind trok straks nog zijn arm los van zijn lijf. De boze blik werd van de onbekende kerel gebracht, om even rond te kijken, het was er gewoon donker. Was Hell gewoon like een zwart gat? Like er was niet? Was dat niet like de beste versie van Hell die er kon zijn? Want er waren toch o zoveel mensen die het niks vreesden... En Hell was toch gemaakt om anderen angst aan te jagen? Nou... Dan was dat toch perfect... Off toch niet daar was de uitgang van deze ruimte dus... Uhm, het was niet echt een ruimte maar Levi noemde het zo want hij had geen zin en inzicht in wat deze was, dit hele portaal gedoe. Het was niet van zijn belang en doen dus. De jongen was weer helemaal lichtvoetig bezig toen de nieuwe opening dichter en daardoor ook groter was geworden. Hij wilde net even iets doen, maar werd weer uit balans getrokken door die stomme kleuter... Hij was werkelijk... Hoe oud was hij mentaal? Vast niet ouder dan vijf, dat kon hij wel zien. Hij leek zo blij en opgewonden als een kind dat in een snoepwinkel was. Helaas was dat niet de locatie waar ze naartoe gingen. Het was een fucked up versie, dat zeker, maar vergelijkbaar. Ieder zijn ding natuurlijk. Levi werd happy van thee met klassieke muziek, ondanks dat Metal en andere genres zeker ook wel hoog op zijn lijst stonden... Thee was gewoon het beste te genieten met klassieke muziek, zoals zijn uh... 'Opvoeders' het hem hadden geleerd. Ja hij kon ze nu geen ouders noemen tot het anders bewezen was right? Maar goed... Hoe hij dus daar happy van werd, werd dit joch extreem gelukkig van naar Hell te gaan. Hij zou het vast ook geweldig vinden om naar van die torture dingen te gaan, was vast zijn manier van even een rustig een boek te lezen... But than again, ieder zijn ding... Hoe twisted het ook mocht zijn.
Wat had hij verwacht van Hell? Eerlijk als hij echt dat het bestond... Ergens een gaybar... Nee serieus... je hoorde altijd dat als je gay was dat je naar de hell ging... So... Misschien dat al die gay zielen er iets mee hadden gedaan? Like, Levi zou het niet erg vinden, hij vond alles goed. Of was eerder ok met alles... Het echt verliefd worden had hij naar zijn weten nog nooit ervaart, maar zijn lust pleasen had hij naar alles al willen doen. Hij was hopeloos, maar kon wel verlangen... Natuurlijk. Daarom kwam dat in hem op... Maar er was helaas niks in die aard... NIet eens iets dat meteen naar gay toe leunde... Tenzij steen dat was. Hij was teleurgesteld. Really he was. Moest hij hyped worden om een paar stenen en wat vuur en lava? Allemaal goed en wel maar als hij in een vulkaan reed zou hij dat vast ook zien... Hij liet zijn schouders dan ook wat zakken en keek naar het joch. Serieus hoe kon je hyped worden om naar een brandende stenenland te gaan? Er was hier gewoon niks, er liep zelfs niemand rond op het eerste zicht en er was in de wijde omtrek niet eens een gebouw of iets te vinden. Like... Wat... Was dit. Ah whatever moest hij geen vragen bij gaan stellen, het was niet perfect het was gewoon een put in de grond Levi moest je gaan fancy dingen van verwachten. Ah verdorie, verwachtingen ophouden waren lastig.
De ander begon te wandelen en met een zware zucht liep hij dus achter de ander aan. Hij wist niet goed wat hij zou gaan tonen maar hij was dus al zijn kleine verwachtingen voor deze plek zo goed als kwijt. Daddy better be good. Hmpf... Al snel gingen ze door een nauwe doorgang, wat vast naar de juicy plekken zou gaan. Ah nee Levi again, wat had je geleerd? Niks dus. Jammer. Hmpf... Al snel kwamen ze op een binnenplaats met wat freaky shit... Maar again niks waar hij naar verlangde. Okay, okay, hij snapte het wel. Het mocht geen pleasure zijn hier te zijn maar iedereen mocht toch eens free time hebben right? Hij was de enige die zo dacht? Sigh, okay dan. Hun muzieksmaak was ook echt vreselijk, wie werd nou niet gek van die geluiden van die beesten? Snel keek hij even met een ijzige neutrale blik door een van de raampjes, meer als fuck off and shut the fuck up. Hij wilde gewoon... Fucking... Stilte nu okay. Sigh. Ja, hij had die beesten nog nooit gezien maar who fucking cares. Toen Levi zijn lichaam weer naar de kerel wilde draaien, zag hij meteen dat de ander anders leek te zijn nu, alsof er iets was gebeurd waar hij niet voorbereid was. Kalm kantelde Levi zijn hoofd even waarna hij de blik volgde van de jonge gast. Zijn ogen zagen al snel een nieuw persoon. Hij kon niet goed zeggen wat hij was, maar hij was ergens mens... Kort knipperde de jongen even waarna hij zuchtte. Zijn bloedopmaak was anders, zijn zoutgehalte duidelijk lager dan een ander. Was dit de Duivel? Satan? Zijn zogenoemde vader? Huh... Hij had beter verwacht om eerlijk te zijn. Iets dat er lelijker uitzag, als een monster zoals je altijd zag in van die dingen in kerken en shit.

De kerel die hem hierheen had gestapt, stapte naar voren. De ietwat kleinere man bleef staan waar hij stond en bekeek de personage op de troon zorgvuldig. Kalm sloeg hij zijn ogen even af naar zijn handen. Iets in hem zei dat hij ze nodig nu. ”What did you do to my dad?” Klonk er niet al te blij van het joch af... Wel meteen knipperde de kerel even, waarna de handschoenen in een kalm beweging af gingen en in zijn achterzak werden gestoken. Hij kon ze niet kwijt spelen, maar hij kon geen risico's nemen nu. Wat deze man ook was, het was niet natuurlijk. Levi had nog nooit een bovennatuurlijk wezen aangenomen of toch niet dat hij het wist. HIj slikte dan ook even terwijl hij toekeek naar de man. Het leek erop dat hij meer bezig was met de jongen daar, wat hem perfect de kans gaf om even rond te kijken... Hij kon zoveel doen hier, als hij geen manieren had kon hij zich uitleven. Maar hij was een goed gemanierde jongeman, hij zou zich gedragen zolang niemand dirty begon te spelen. Zijn ogen dwaalden dan ook snel terug af naar de persoon die daar dus stond. ”I killed him. I’m the new ruler of hell. Who are you and what do you want?” Hmn... Hij was niet van plan iets tegen gozer te zeggen, hij was veel te demanding naar zijn wil... Hij had een sigaret erbij moeten pakken toen hij de kans had, nu moest hij zo zijn handschoenen weer aandoen... damn... Nee, dat wilde hij ook niet doen eigenlijk... Sigh... "So you killed Satan?" klonk er enkel van Levi af... Hmn... Hij bleef er gewoon staan, staarde bijna de ander neer, waarna hij zuchtend even zijn ogen afwende en even snel een sigaret nam door zijn handschoenen terug aan te doen. Eentje ging weer uit zodra zijn peuk aan was en hij er een paar trekken van had genomen. Kalmpjes staarde hij schuin naar wat beesten door het raam terwijl zijn enigste vrij hand langst zijn lichaam bleef hangen, in de ander lag zijn sigerat, waar hij kalm van aan het genieten was. Hij had hier weinig interesse in. Zolang de ander hem niet bedreigde was er ook geen reden voor hem om iets te doen.

TAG: JR

THANKS SARA!

Onderwerp: Re: Bullet in the chamber za aug 19, 2017 12:59 pm

“I am a GOOD boy.”

Jeremy &’nd JR
JR kon zijn oren niet geloven. De man had zijn vader vermoord? Meteen voelde JR woede opkomen. "So you killed Satan?" vroeg Levi ondertussen. Jeremy keek van de één, die behoorlijk boos leek te worden, naar de ander die juist een relaxte houding aannam en rustig een sigaretje erbij pakte om deze te roken. Jeremy wou op zich de moeite nemen om de situatie uit te leggen, maar de andere jongen gaf hem die tijd niet. JR’s woede nam de overhand. Met een woeste kreet greep hij zijn scythe en schoot hij op Jeremy af. Hij wou hem helemaal aan stukken scheuren! Jeremy keek wat droog toe hoe de jongen blind van woede op hem afstormde. In een flits stond Jeremy achter JR en schopte de jongen onderuit. Vervolgens overmeesterde hij de jongen gemakkelijk en trapte de scythe uit zijn handen. Verder besloot Jeremy hem geen pijn te doen. JR, die nog altijd woest was, stond nu ook machteloos maar probeerde desondanks dat nog steeds uit te halen naar Jeremy. Jeremy greep de scythe vast en stond nu in een flits achter Levi. In een snelle beweging legde hij het mes van de scythe om Levi’s hals heen. ”I’ll ask again. What are you two doing here?” vroeg Jeremy op een bevelende toon terwijl hij het mes van scythe dreigend tegen de hals van Levi neerzette.

{OOC: super kort, sorry c’: