Build a freakin' sandcastle

Onderwerp: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 5:50 pm

Met een zucht keek Killa naar het strand dat voor hen lag. Ze was nog geen tien seconden in de lus en had nu al een hekel aan de plek. Zand. Natuurlijk. Ze moest eerst door het zand heen banjeren om uiteindelijk bij de villa aan te komen waar ze zouden verblijven. Waarom zat de toegangspoort van de lus niet gewoon in de woonkamer van de villa? Waarom moest ze in hemelsnaam eerst over het strand lopen? Als er iets was waar Killa een hekel aan had -een grotere dan alle andere dingen waar ze zich aan kan irriteren- dan was het zand. Het ging zitten op plekken waar je het absoluut niet wou hebben zitten. Daarbij was het ook nog niet eens lekker weer. De wind waaide krachtig, waardoor er enkel nog meer zand op hen af kwam.

Koppig zette ze een paar stappen in het zand. ”I’m already so fucking done here,” mompelde ze tegen haar metgezel, ook al wist ze niet zeker of hij het zou verstaan. Het deerde niet. Hij kende haar goed genoeg om te weten dat ze aan het mopperen was. Anderen zouden haar een pessimist noemen. Zij zou het eerder realiseert benoemen. Ze had er geen moeite mee als anderen haar negatief vonden klinken. Dat was beter dan zo’n vrolijk huppelkutje dat door het gras heen huppelde en met vogeltjes wou praten. Alsjeblieft zeg. Een geïrriteerde grom verliet haar keel zodra ze de eerste zandkorrels haar laars in voelde glijden. Ze had gedacht dat ze met wat geluk het had kunnen voorkomen. Haar laarzen zaten misschien niet veel hoger dan haar enkel; het was hoger dan een normale schoen. Dan zou je toch een beetje hoop kunnen hebben. Nee dus.

Ze richtte zich op de jongeman waarmee ze reisde terwijl ze tot een prompte stilstand kwam. Ze zou haar rust moeten hervinden voordat ze de moed kon nemen om verder te lopen. Haar blik ging naar de jongeman die minstens 20 centimeter groter was dan haar. Om die reden moest ze licht opkijken, maar ze keek liever via haar zwarte lokken naar hem met haar gifgroene ogen siedend aan. Hij was wel wat gewend. ”Next time, we’re going to a warm place. France perhaps. Somewhere in the mountains. Where there’s no fucking sand!” sneerde Killa. Met een woeste beweging schopte ze wat zand weg, wat enkel in haar nadeel werkte, aangezien het nu tegen haar aan waaide en het zich nu in haar kleren nestelde.

Laatst aangepast door Killa Kovic op wo maa 08, 2017 8:17 pm; in totaal 1 keer bewerkt

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 6:40 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Zo te zien had hij wel meer zin in verhuizen dan zijn partner. Ze waren nog geen 10 seconden binnen in de nieuwe loop, of hij hoorde haar al zuchten. De jongen onderdrukte een grijnsje. Hoewel velen haar als irritant of negatief zouden bestempelen, vond hij het alleen maar amusant om te zien hoe ze op bepaalde situaties reageerde. Dit was er eentje van. Ze haatte zand, dat wist hij. Hij kende haar al lang genoeg. De mompelende opmerking die ze maakte, zou dus sowieso daar over gaan. Hij verstond niet echt wat ze zei, mede door de harde wind die er stond, maar hij kon zich wel wat inbeelden. Haar manier van praten en vooral haar woordenschat waren hem daar genoeg voor bekend.

Alsof ze zijn algemene licht geamuseerde vibe had opgepikt, kwam ze ineens tot stilstand, om zich naar hem om te draaien. De blik in haar felgroene ogen bevestigde zijn vermoedens. ”Next time, we’re going to a warm place. France perhaps. Somewhere in the mountains. Where there’s no fucking sand!” Sprak ze hem toe, alsof hij de bad guy was en haar in deze situatie had gedwongen. ”France? Maybe, but I don’t like baguettes”, Greens hij. Het Franse woord sprak hij met een mengeling aan accenten uit, waardoor het wel nog grappig klonk. Rajaion sloeg zijn arm om de schouders van de kleinere chick heen. ”Sand is not that bad”, Suste hij haar vervolgens, al wist hij dat dit waarschijnlijk een heel omgekeerd effect zou hebben en ze er wel eens agressief op kon gaan reageren.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 8:26 pm

Met een nieuwe geïrriteerde grom probeerde ze het zand van haar kleren af te vegen. Iets wat ook niet makkelijk ging, aangezien ze nog altijd in de verkeerde richting stond, waardoor het strand vast tegen haar werd aangehouden door de wind. Ze bezat nu al te veel woede om rustig te blijven en met een heldere kop na te gaan om even om te draaien zodat het zand er vanzelf af zou waaien. ”France? Maybe, but I don’t like baguettes”, reageerde Rajaion op haar woorden met een accent bij het franse woord. Killa gaf hem een zijdelingse blik die enkel irritatie aan gaf. Hij wist haar ook altijd zover te krijgen. ”For fucks sake Raj,” mompelde ze geïrriteerd en probeerde zich maar te concentreren op het zand.

Plots voelde ze een arm om haar schouders. Abrupt stopte ze met haar gevecht tegen het zand en richtte ze haar ziedende blik op Rajaion. ”Sand is not that bad”, suste Rajaion. Killa’s blik verstrakte. ”Get your filthy paw of off me,” sneerde ze en duwde de arm met een ruwe beweging van haar af. ”It’s always the same with you, muie!” sneerde ze met een Roemeens scheldwoord er achteraan om duidelijk te maken dat hij zich maar beter koest kon houden. Koppig zette ze een paar nieuwe stappen in de richting van de villa. ”Let’s just get through this fucking dessert as fast as we can. I need a bath,” sprak Killa. Ze had haar rust alweer wat gevonden.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 9:11 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Het was niet de eerste keer dat hij lichtjes misbruik maakte van haar geïrriteerde staat. Een normale echtgenoot zou zijn wederhelft proberen te kalmeren, comfort bieden. Hij was dan net weer dat tikkeltje anders. Hij vond het grappig om haar nog wat op te fokken. Kijken hoe lang het duurde voor ze er helemaal klaar mee was. Natuurlijk verontschuldigde hij zich achteraf wel, op zijn eigen manier dan, maar tot nu toe was die wel effectief. Hoe lang waren ze nu al getrouwd? Zo lang dat hij het zich niet eens kon herinneren. En nog nooit had ze hem kwaad gedaan. Dat betekende wel iets. De grapjes die hij maakte, pushten haar dan ook nooit te ver. ”For fucks sake Raj,” Mompelde Killa op zijn woorden.

Zijn mondhoeken trilden lichtjes terwijl hij zijn lach probeerde in te houden. Hij was echt alleen maar zo’n klootzak tegen de mensen die hij graag had. De reactie die hij voorspelde, kwam dan ook meteen. Haar spieren spanden zich aan, zijn arm werd met een bruuske beweging weg geschud. ”Get your filthy paw of off me,” Snauwde ze. ”It’s always the same with you, muie!” Beledigde ze hem vervolgens. ”I can think of a lot of situations where you wouldn’t say something like that”, Merkte hij nonchalant op. Het ondeugende grijnsje om zijn lippen sprak echter alles behalve onschuld.

”Let’s just get through this fucking dessert as fast as we can. I need a bath,” Zei ze vervolgens. Haar houding ontspande zich een beetje. Iemand die haar niet kende, zou nog steeds zeggen dat ze op ontploffen stond, maar hij wist wel beter. Raj haalde haar weer in en ging naast haar lopen, vertraagde zijn tempo zodat hij gelijk liep met haar. ”The view is amazing tho, much better than Finland, don’t you think?” Vroeg hij haar. Of ze al genoeg gekalmeerd was om akkoord te gaan, was een andere vraag.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 9:39 pm

”I can think of a lot of situations where you wouldn’t say something like that”, hoorde ze Rajaion achter haar zeggen. Ze hield een reactie tegen. Ze negeerde het, deed alsof ze het niet had gehoord. Ze wist hoe het kon eindigen als ze er tegen in ging. Als ze het ging ontkennen. Dan zou meneer gebeurtenissen ophalen die ze liever niet zo tussen neus en lippen hoorde. Eigenlijk wou ze dat helemaal niet horen. Het zorgde ervoor dat ze zich veels te ongemakkelijk ging voelen waardoor ze meestal boos en geïrriteerd kon reageren. Op een manier dat ze nog wel eens kon gaan slaan. Natuurlijk niet te hard. Ondanks alles zou ze Raj dan ook geen pijn doen. Op het moment was hij de enige die ze had en de enige die ze wou hebben. Ze had geen behoefte aan meer mensen in haar leven. Al helemaal niet met haar bijzonderheid. Dan zouden haar vrienden al snel afschrikken, als ze dit al niet had gedaan in het begin van hun ontmoeting.

Ze besloot om verder te lopen. Ze probeerde zich maar op iets anders te concentreren dan het irritante zand in haar schoen. Ze kwam uit bij het bad. Ze mocht hopen dat ze een bad hadden. Zo niet, dan zou dat het volgende zijn waar Killa voor over de rode ging. Een douche zo op zich ook niet erg zijn, maar daar kon ze niet zo lekker in leggen. Niet comfortabel in ieder geval. Via haar ooghoeken zag ze hoe Rajaion naast haar kwam lopen. ”The view is amazing tho, much better than Finland, don’t you think?” merkte Rajaion op. Killa keek wat op en nam de moeite om kort naar het uitzicht te kijken. ”Well it’s better. I admit that. But it’s still fucking cold and there’s still a fucking beach!” begon ze rustig, maar sneerde ze al snel weer. Haar blik lichtte op zodra ze opmerkte dat het stuk zandstrand over ging in een bedding van steen. Vaste grond! Met een grijns op haar gelaat trok ze een sprintje en eindigde ze uiteindelijk op de stenen. Je kon van haar gezicht af lezen dat ze ontzettend blij was met het feit dat ze niet meer door het strand hoefde te banjeren. Haar humeur werd er spontaan beter van. ”Hurry op Tater Tot, we need to arrive there before the sun sets,” sprak Killa alsof ze zo enthousiast was. Ze plaagde enkel. Zijn bijnaam moest dat al aangeven.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 10:01 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Het was eigenlijk een mirakel dat ze na al die jaren nog steeds bij hem wilde blijven. Hijzelf had eigenlijk nooit getwijfeld aan zijn toewijding aan haar. Niet persé in de zin van een liefdesrelatie. Hun huwelijk was er geen uit verliefdheid of liefde geweest. Ze waren aan elkaar uitgehuwelijkt, om er voor te zorgen dat de zigeunergroep van tijd tot tijd weer nieuwe leden zou krijgen. Iets waar ze uiteindelijk nooit aan begonnen waren, gezien het feit dat er zoveel mensen waren opgepakt en ze uiteindelijk gevlucht waren. Maar hij had er nog nooit een seconde aan gedacht om haar alleen te laten. After all was haar gezelschap iets wat hij niet meer zou kunnen missen. Misschien was hij wel van haar gaan houden, al zou hij dat niet luidop toegeven.

Misschien wist ze dat eigenlijk wel al, diep vanbinnen. Hoe dan ook zou ze niet afraken van zijn grapjes en plagende opmerkingen. Al kon hij zich natuurlijk ook wel gedragen als het nodig was. Raj was blij toen ze door zijn opmerking op keek en actually de moeite nam om rond te kijken. ”Well it’s better. I admit that. But it’s still fucking cold and there’s still a fucking beach!” Reageerde ze vervolgens. Het was toch al iets. Nog voor hij iets kon zeggen, begon ze ineens te rennen. Door het zand. Gek. Het verbaasde hem dat ze niet letterlijk op de stenen begon te rollen omdat ze zo blij was er op te staan.

”Hurry op Tater Tot, we need to arrive there before the sun sets,” Riep ze hem toe. Met zijn handen in zijn zakken liep hij haar achterna, niet al rennend tho, maar met een hoger tempo dan net. ”May I remind you I’m too tired to run?” Zei hij met een zuchtje, al had ze natuurlijk ook wel gelijk. Hij was ook wel blij met vaste grond onder zijn voeten. ”Who’s going to do the talking this time?” Vroeg hij vervolgens, terwijl hij de enige weg op begon te lopen die er momenteel te zien was. Het was altijd handiger als er één iemand was die het praten deed, vooral tegenover de person in charge die ze hoorden te vinden eenmaal ze in de villa aan kwamen.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 10:25 pm

Humanism?

Tot haar opluchting bevond ze zich eindelijk weer op vaste grond. Ze liet niet vaak haar echte emoties zien. In een omgeving met andere was ze meestal terughoudend en besloot ze zich psychotisch te gaan gedragen zodra iemand haar probeerde te benaderen. Bij Rajaion was dat toch net een tikkie anders. Hij kende haar goed genoeg om haar echte emoties te mogen weten. Ze was oprecht blij met de vaste grond onder haar voeten en maakte dit duidelijk door hem bij zijn koosnaampje te noemen. Een amuserende grijns sierde rond haar lippen bij het uitspreken van de bijnaam.

Rajaion deed minder moeite om de vaste grond te bereiken. Met zijn handen in zijn zakken kwam hij haar kant op. ”May I remind you I’m too tired to run?” sprak Rajaion met een zucht. Killa grinnikte enkel. Ze genoot van het leed vermaak. Iets wat hij ook wel van haar was gewend. Zodra hij eenmaal weer bij haar stond, begonnen ze verder te lopen. ”Who’s going to do the talking this time?” vroeg Rajaion. Opnieuw grinnikte Killa. ”Who do you think?” vroeg Killa na. In haar ogen leek het duidelijk. ”I think it’s the best if you do the talking, unless you want me to scare the hell out of them,” maakte Killa duidelijk. ”Unless you want me to try to be actually nice,” sprak ze vol afschuw. Ze zou zichzelf nooit zover kunnen krijgen om normaal tegen een vreemde te kunnen praten.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo maa 08, 2017 11:40 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Het enthousiasme van Killa was best aandoenlijk. Hij kende niemand die zo’n haat had voor zand dat ze oprecht blij werden van stenen. Hij wist ook dat het een oprechte emotie was. Na al die jaren kon hij prima uit elkaar houden of ze een toneeltje speelde of for real emoties had. Soms maakte hij nog wel fouten tho. Maar hij voelde zich over het algemeen nooit door haar bedreigd zoals andere mensen dat voelden. De bijnaam die ze gebruikte, vertelde hem echter dat het voor nu wel goed zat. De plagende opmerkingen van daarnet waren hem alweer vergeven. Beter wel. Hij wou haar dan ook nooit echt echt boos maken. Hij wist namelijk hoe zoiets kon aflopen.

Zijn opmerking over dat hij te moe was om te rennen, werd enkel op een geamuseerde grinnik onthaald. Ofcourse. Vervolgens maakte hij een oprecht goeie opmerking. Vond hij dan. Zij vond het antwoord best vanzelfsprekend. ”I think it’s the best if you do the talking, unless you want me to scare the hell out of them,” Reageerde ze toen serieuzer. ”Unless you want me to try to be actually nice,” Ging ze verder, even keek hij haar opgewekt aan. ”I would love to see you struggle”, Greens hij plagend. ”No, just kidding. I got you iubi ”, Vervolgde hij met een glimlachje. Hoe dan ook zou hij haar nooit dwingen tegen vreemden te praten, hij wist hoe verschrikkelijk ze dat vond.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle do maa 09, 2017 10:24 am

Humanism?

Eenmaal terug op vaste grond vervolgde ze hun weg. In een betere stemming volgde Killa haar metgezel de weg op. Ze keek uit naar een warme bad of douche, maar Rajaion bracht haar terug naar de realiteit. Ze zouden natuurlijk weer een gesprek aan moeten gaan met de leidinggevende in de lus. Een gesprek dat meestal hetzelfde ging, maar toch zou Killa het nooit zo makkelijk kunnen volhouden. Zodra Raj aan haar vroeg wie het praatje ditmaal zou houden, leek het een onnodige vraag in Killa’s ogen. Ze maakte al snel duidelijk hoe ze erover dacht. Een rilling gleed over haar rug bij haar laatste woorden. Ze moest er niet aan denken om plots aardig tegen iemand te zijn die ze totaal niet kende. Ze zou het nooit voor elkaar krijgen. Met wat geluk zou het begin haar nog lukken, maar halverwege het gesprek zou ze waarschijnlijk met haar ogen rollen en zou ze haar manier van plezier maken toepassen. Daar zou de leidinggevende waarschijnlijk niet blij mee zijn, maar op zo’n moment kon Killa dat niet boeien.

Rajaion keek haar echter opgewekt aan naar haar worden. Of course. ”I would love to see you struggle”, greens de jongen plagend. Killa rolde met haar ogen en gaf hem een duw met haar hand. ”Of course you do,” mompelde ze. Ze hoopte maar dat hij een grapje maakte, want ze zou het echt niet voor elkaar krijgen. ”No, just kidding. I got you iubi ”, maakte Rajaion al snel duidelijk met een glimlachje. Een opgelucht gevoel bekroop Killa. Ze kon het niet laten om een zucht te slaken. ”Good,” reageerde ze. Je kon aan haar stem horen dat ze dankbaar was. Iemand bedanken deed ze al net zo weinig als haar verontschuldigingen aanbieden. Niet dus.

Killa keek op zodra ze in de verte een gebouw zag opdoemen. Ze fronste lichtjes. ”Is that the place?” vroeg ze en knikte richting het grote gebouw dat aan een tuin grensde. Haar blik gleed de omgeving langs. Het leek erop dat het nog een tijdje lopen was om van de villa bij het centrum te komen. Het was ook niet echt omringd met andere gebouwen. Ze hoopte maar dat er zich genoeg vermaak in het gebouw bevond. Anderzijds zou ze zich kapot gaan vervelen. ”Well then, go use your magic words,” sprak Killa met een grijns terwijl ze het gebouw naderde.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle do maa 09, 2017 12:51 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Natuurlijk zou het voor beide partijen gewoon een stuk beter zijn als hij hen voorstelde en vervolgens de vragen beantwoordde. Hij wilde ook niet dat Killa weer geïrriteerd raakte. Ze zou waarschijnlijk weer een heleboel dingen zeggen en doen die de leidinggevende vreemd zou vinden, al was het voor haar heel normaal. Haar manier van plezier maken en de verveling verdrijven. Maar dat gebeurde beter niet op de eerste dag. Hoewel peculiars altijd welkom waren in loops, was zo’n eerste gesprek altijd een beetje een ‘toelatingstest’. Die moesten ze niet gaan verpesten. Hij kon het echter niet laten om er even weer een grapje over te maken, met een duw tegen zijn schouder tot gevolg.

Snel stelde hij haar gerust, hij zou de edele taak op zich nemen om met de leidinggevende te praten. Een Ymbryne met de naam Louise Blue-nogwat. Hij had beter moeten opletten toen ze hem de informatie hadden gegeven waar ze zich moesten aanmelden. ”Is that the place?” Vroeg Killa plots, waarbij hij op keek richting een alleenstaande villa. Kritisch bekeek hij het gebouw. ”It fits the description, so I guess it is”, Zei hij vervolgens schouderophalend. Ze liepen verder naar de deur.

”Well then, go use your magic words,” Grijnsde Killa, en hij zuchtte dramatisch, al kon hij een grinnik vervolgens niet tegenhouden. Raj opende de deur en liep naar binnen, dames eerst was even niet aan de orde. Op vreemde plekken ging hij sowieso eerst, om te kijken of het veilig was. Nu was het afwachten of de leidinggevende al onderweg was. Normaal was ze op de hoogte geweest van hun komst, als die brief uit Finland ten minste aangekomen was.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle do maa 09, 2017 10:47 pm

Eerder die week had Louise al een aankondigende brief ontvangen over de komst van twee nieuwe bijzonderen. Vandaag zouden ze aankomen, al was er natuurlijk -en tot haar grote ergernis- geen tijd bij vermeld geweest. Niet dat het uitmaakte, vrijwel iedereen was toch altijd laat. Desondanks al deze tegenslag, leek het haar niet verkeerd om alvast een kijkje te wagen, binnen spanwijdte van de vuurtoren. Met soepele vleugelslagen had ze zich even in het gebied gewaagd om zich vervolgens enkel zachtjes mee te laten deinen op de wind. Een jong paar worstelden zich een weg over het strand. Nieuwsgierig had ze hen in zich opgenomen, maar wat hun relatie precies was werd haar niet helemaal duidelijk. Aan de gifgroene ogen van het zwartharige meisje, die zelfs opvielen vanaf Louise' hoogte, gaven haar een hint dat ze de juiste mensen gevonden had. 'The view is amazing tho, much better than Finland, don’t you think?' stelde de jongen met het hoogblonde haar na een tijdje. Als haar lippen geen snavel waren geweest, had ze geglimlacht. Een jongen naar haar hart. Na nog wat woordwisselingen van de twee, leek het haar tijd terug te gaan om hen zo in te kunnen halen en hun vervolgens te kunnen verwelkomen. Ze zouden het verder vast wel redden. In het huis, dat was waar de begeleiding moest beginnen...

Na het controleren op Haythel of zij de afwas goed en wel gedaan had, leken de nieuwelingen dan eindelijk gearriveerd. Ze hoorde het vanuit de ietwat levendige keuken; het openzwaaien van de zware, houten deur. 'That must be them...' prevelde ze, terwijl ze wat lokken van haar wilde rode bos fatsoeneerde en haar kokerrok even rechttrok. Misschien wat formeel voor de gelegenheid, maar het duurde nu eenmaal lange lange tijd voor iemand een eerste indruk vergeten was, dat was iets dat ze ondertussen wel geleerd had. Ze gooide de theedoek terug op de haak en begon haar tocht naar de hal, waar ze vervolgens voorzichtige passen de hal in zette. En inderdaad, enkele ogenblikken later kwam de blonde jongen haar blikveld in. In één oogopslag kon hij zien dat hij behoorlijk gespierd was en behoorlijk onder de tatoeages zat. Het was natúúrlijk verder geen oordeel wat ze velde. Enkel een analyse. Althans, dat probeerde ze. Voor ze conclusies kon trekken, benaderde ze hem, stak met een strakke beweging haar hand uit en sprak met dartelende stem; 'Louise Bluebonnet, delighted to finally meet you.' O, hoe haar enthousiasme van tijd tot tijd toch vreselijk afschrikwekkend moest werken. 'Just in time to miss dinner.' Louise zou natuurlijk Louise niet zijn als ze er nog een tikkeltje bittere opmerking achteraan zou plakken.

{{ ff meegelift met het sheetgebruik yk, voor de eentonigheid n shit xD

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle vr maa 10, 2017 8:39 am

Humanism?

Het banjeren door de zand dan uiteindelijk iets opgeleverd. Hun bestemming kwam in zicht. Killa voelde de moed in haar schoenen zakken. Het oord zag er mooi uit, maar alleen zo geïsoleerd. Dit was natuurlijk om te voorkomen dat veel dorpsbewoners er zouden komen. Voor Killa was het een teken dat ze nog moest wachten met haar plezier. Het zou voor een paar geërgerde dagen zorgen. Gelukkig was Rajaion wel wat gewend. Ze kon haar plezier natuurlijk uit de medebewoners van het verblijf, maar dan zouden ze waarschijnlijk al net zo snel weer uit de lus worden gegooid. Er zat niks anders op dan haarzelf in houden.

Voor de grote houten deur kwam Killa tot een halt. Met een laatste grijns zei ze Rajaion om zijn magische woorden te gebruiken. De jongeman slaakte een zucht, alsof het zo’n moeizame gebeurtenis was, waarna hij grinnikte en de deur opende. Killa wachte nog een seconde met naar binnen gaan. Ze liet Rajaion voor gaan. Voorzichtig keek ze naar binnen. Haar kijkers scande de ruimte. Lang kon ze niet naar de ruimte kijken of haar blik bleef haken bij een roodharige griet die op Rajaion afstapte. Ze stak een hand naar hem uit. Killa voelde haar wantrouwen op komen. Ze vertrouwde niemand in een paar seconde. Zelfs de leidinggevende niet. Ze besloot de ruimte eveneens te betreden, maar bleef schuin achter Rajaion staan. Op haar gezicht lag een uitdrukking die duidelijk maakte: ‘Praat niet tegen mij!’

'Louise Bluebonnet, delighted to finally meet you.' sprak de vrouw met enthousiaste stem. Killa week haar blik af en deed een poging om niet te gaan kokhalzen terwijl een rilling over haar rug heen liep van walging. Wat een vreselijke vrouw. Het was maar goed dat Raj het woord deed, want Killa had echt geen normaal gesprek kunnen voeren met de vrouw. 'Just in time to miss dinner.' voegde Louise er nog aan toe met een bittere toon. Killa keek op. Haar ogen gleden naar de vrouw. Langs haar zwarte lokken keek ze haar aan. Een lichte, sluwe, grijns sierde rond haar lippen. God wat had ze nu zin om toe te slaan. Als Rajaion er niet tussen had gestaan, had ze het ook gedaan. Voor nu kon ze zich inhouden en besloot ze haar mond te houden voordat ze de mist in ging.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle vr maa 10, 2017 9:23 am

When hell seems one step closer than heaven.
De villa was wel indrukwekkend. Groter dan Finland. Misschien omdat hier ook meer peculiars woonden? Eigenlijk waren ze best slecht voorbereid. Hij was zelfs de naam van de leidinggevende vergeten. Niet dat het zoveel uit maakte. Die zou zich sowieso wel opnieuw voorstellen. Misschien onthield hij het deze keer wel, who knows. Het interieur paste goed bij de buitenkant, vond hij zelf. Voor hij er echter lang van kon genieten, kwam er iemand door de deur gewandeld. Ze was opvallend deftig gekleed, vond hij dan weer, maar wie was hij ook om daar over te oordelen? Ze stak haar hand naar hem uit, waarschijnlijk omdat hij als eerste stond. Hij nam haar hand aan en schudde die kort. Niet te hard, hij voelde immers de behoefte niet om zich nu al dominant op te stellen tegenover haar. Eerste indrukken waren belangrijk, nu was het prioriteit om haar vertrouwen een beetje te winnen. ’Louise Bluebonnet, delighted to finally meet you.' Klonk het, beleefd en zo enthousiast dat hij niet eens moest omkijken om te weten hoe Killa’s gezicht er momenteel uit zag. 'Just in time to miss dinner.' Merkte ze nog op.

Rajaion toverde een verontschuldigde glimlach op zijn gezicht. ”Our apologies. We got some unexpected delays. It’s not an everyday thing to travel outside the loops”, Zei hij vlotjes, natuurlijk. Hij kon best charmant overkomen. Magic words, zoals Killa het noemde. Qua beleefdheidsnormen moest hij ook niet onderdoen aan Louise Bluebonnet, toch niet als hij er even zijn best voor deed. ”The pleasure is all mine, my name is Rajaion Kovic and this is my wife, Killa Kovic”, Vervolgde hij, om ook maar even duidelijk te maken dat ze geen siblings waren. Een algemeen misverstand dat vaak werd gemaakt eenmaal ze in een nieuwe loop aan kwamen.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle za maa 11, 2017 1:15 am

Bij het uitsteken van haar hand, kwam ze zo ver de hal in dat haar blik werd gevangen door het tweede persoon. Louise kon nu haar gezicht beter zien, waar inderdaad de gifgroene ogen direct opvielen. Waarschijnlijk hielp de combinatie met het gitzwarte haar ook wel mee. Het was echter nog iets dat haar gezicht kleurde; haar wantrouwende blik. Daarmee distantieerde ze zich van de jongen, wiens had ze zojuist had geschud, en natuurlijk vooral van Louise zelf. Louise vatte de hint op en kreeg de indruk dat het meisje totaal geen behoefte had aan haar contact. Vandaar dat ze zich vooral op de jongen richtte. Hij bleek ook degenen te zijn die het praten voor heen beiden deed. Het was iets wat hij op natuurlijke, charismatische wijze kon. Zelfs na haar ietwat bittere woorden, wist hij een oprechte glimlach op zijn gezicht te toveren, die hen voor alles leek te verontschuldigen. 'Our apologies. We got some unexpected delays. It’s not an everyday thing to travel outside the loops.' Zijn woordkeuze plezierde haar dusdanig, dat er bij haar ook een glimlachje vanaf kon. 'Of course,' toonde ze kort haar begrip. 'That is okay. You have, after all, come here to make a new start.' Het was een aanname. Waarom zou iemand anders van lus naar lus reizen? 'The pleasure is all mine,' ging de jongen door op haar introductie. 'My name is Rajaion Kovic and this is my wife, Killa Kovic.' Verrast verschoof Louise even haar blik naar het meisje, Killa dus, wier sluwe glimlach verried dat ze haar het liefst een klap had willen verkopen. Het was op zich ook logisch dat deze twee mensen, haast zo verschillend als maar zijn kon, onmogelijk hetzelfde DNA deelden, maar ze hadden ook inderdaad een andere band dan vrienden zouden hebben. 'Hi Killa,' begroette ze van een afstandje, om vervolgens haar blik weer zo snel mogelijk naar Rajoion te verplaatsen zodat ze zich niet gedwongen zou voelen iets terug te zeggen. Louise zette een stap opzij en legde haar hand op de deurklink naar het zitgedeelte alvorens ze deze open zwaaide. 'Come on in and have a seat,' gebaarde ze met haar arm de kamer binnen, richting een van de fauteuils. 'Tea?'

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle za maa 11, 2017 11:34 am

Humanism?

Ze waren nog geen minuut in bij de leidinggevende en Killa kon nu al haar ogen uitkrabben. Haar enthousiasme werkte averechts. Het liet haar haast kokhalzen en het liefste wou ze uithalen met haar scherpe nagels. Het was maar goed dat Rajaion er tussen stond en haar er zo van weerhield om toe te slaan. Raj deed vervolgens het woord, waar Killa ook opgelucht over was. ”Our apologies. We got some unexpected delays. It’s not an everyday thing to travel outside the loops”, sprak Rajaion op een manier die anderen erg aansprak. Killa was zoals gewoonlijk een uitzondering. Ze moest er niks van weten als Rajaion zo sprak. Het was zo nep. Iets wat anderen niet leken te zien. Ook Louise nam het voor lief. Een glimlach sierde haar lippen. 'That is okay. You have, after all, come here to make a new start.' reageerde Louise op zijn woorden.

Killa had inmiddels haar blik afgeweken, maar keek op zodra ze haar naam hoorde. ”The pleasure is all mine, my name is Rajaion Kovic and this is my wife, Killa Kovic”, stelde Rajaion hen voor. Ah de verbazing was van Louise’ gezicht af te lezen. Natuurlijk. Was het echt zo moeilijk te bedenken dat de twee getrouwd waren? Als je van lus naar lus leefde werd je niet ouder, maar de band werd wel sterker. Het was haast een wonder dat ze niet meer mensen tegen waren gekomen die getrouwd waren. Killa weerhield zichzelf ervan om met haar ogen te rollen. Het grote voordeel van dat Rajaion het praten deed, was dat het voor de ander meestal al snel duidelijk werd dat Killa liever genegeerd werd. Echter leken Rajaion’s woorden ervoor te hebben gezorgd dat ze juist de aandacht kreeg. Killa zag haar blik naar haar toe gaan. Killa hief haar hoofd wat. De grijns probeerde ze te verbergen. Emotieloos keek ze de dame aan. 'Hi Killa,' begroette Louise haar.

Net op het moment dat Killa haast in de paniek schoot om een wederantwoord te bedenken, richtte Louise zich weer op Rajaion. Opgelucht keek Killa voor een moment weer weg. Wellicht had ze de dame verkeerd ingeschat en had ze toch nog een stel hersenen. Via haar ooghoeken merkte Killa op hoe een deur werd geopend. Killa richtte haar blik op de ruimte die tevoorschijn kwam. Een zitkamer. 'Come on in and have a seat,' sprak Louise terwijl ze met een gebaar duidelijk maakte dat ze de kamer binnen moest gaan. Killa bleef echter staan. 'Tea?' vervolgde Louise nog. Wou ze serieus nog even bij kletsen onder het genot van een kopje thee?! Killa voelde paniek opkomen. Ze wist niet of ze dit kon afwijzen en kon vertrekken naar boven. Ze moesten een goede indruk achter laten en daarbij hadden ze nog niet eens een kamernummer gekregen. Ze zou niet eens weten waar ze heen moesten gaan. Ze beet zachtjes op haar onderlip. Een teken dat ze in paniek raakte. Ze zette een kleine stap richting Raj. Voorzichtig nam ze zijn hand vast. In de hoop dat hij de ernst van de situatie ook in zag en een uitweg voor hen, of in ieder geval voor haar, bedacht.