Mind of mine

All Or Nothing
Het was rond half een in de middag, Jaspar had net zijn buik vol gegeten samen met alle anderen mensen. Niets speciaals aangezien het dagelijks hetzelfde was, maar dat maakte hem maar heel weinig uit. Met een zweem van een glimlach op zijn gelaat was hij onderweg naar de bibliotheek, tijd om zijn kennis nog een tikje te gaan bijschaven. Binnen ging hij meteen naar de sectie van de architectuur, het gedeelte van de Italianen sloeg hij over. Hij had er immers lang genoeg geleefd om bij wijze van spreken zelf tempels te kunnen gaan bouwen als een pro. Vandaag besloot hij zich te buigen over de modernistische art deco beweging in het interieur. Met een zwart boek onder zijn arm geslagen nam de jongen plaats aan een van de houten tafels en begon door het boek heen te bladeren.

Als er iets was waar hij zich uren kon in verdiepen, dan waren het wel zaken als dit. De art deco was een periode die kracht, optimisme en vertrouwen  uitstraalde in zowel de bouwstijl als de interieur stijl. Zijn mondhoeken trokken wat meer omhoog toen hij keek naar het geschetste interieur in het boek, het was zo simpel maar evengoed ook zo moeilijk om de juiste aspecten van de stijl te bevatten. Op het vlak van interieur was het net iets moeilijker dan gewoon de bouwstijl, want bij het bouwen ging je gewoon zo imposant hoog dat het leek alsof het gebouw je werkelijk kon opslokken als je er vanaf beneden naar keek, bij het interieur moest je al gaan spellen met lichtelementen en vormen maar vooral… Geschraap van zijn keel deed Jaspar verschrokken opkijken, wie the hell kwam hem storen? Maar bij het zien van Sylas zijn gezicht glimlachte hij even. ’Kon je niet van me wegblijven?’

All Or Nothing
Ergens vaag wist hij dit allemaal al wel, maar een opfrisser was altijd leuk. Plus de boeken van hier, waren niet de boeken van Italië, uiteraard niet. Al was dit een vrij algemeen boek, maar als hij ging kijken naar het plaatselijke gebruik van de specifieke bouwstijl zou hij waarschijnlijk wel veel meer bij leren. Maar dat kon altijd nog op een ander moment. Naast het boek had Jaspar een papier gelegd met een potlood er op, voor moest hij een of andere ingeving krijgen tijdens het lezen van dit boek. Ergens sprak het zijn inspiratie zeer zeker aan, al ging hij niet meteen over tot het beginnen schetsen van iets. Dat kon later ook nog altijd. Plus, eer hij er uiteindelijk aan wilde beginnen werd hij opgeschrikt door een bepaald iemand die zijn keel schraapte. Echt, bijna had hij dat potlood naar die persoon toegeworpen, tot hij zag wie hem kwam storen. Iemand die hem uiteindelijk altijd zou mogen storen, zelfs als hij met belangrijke zaken bezig was, dan mocht Sylas zeker langs komen.

Haast meteen kwam dat typische plagend kantje van hem naar boven. Al had hij nu ook niet meteen zin om Sylas boos te maken, want dan kon hij de knul straks nog gaan zoeken ook. ‘Please, als ik mijn bril op had zou je me hier zo van men stoel hebben geplukt en wie weet wat met me gedaan.’ Klonk het op een zelf zekere toon. Natuurlijk zou zijn boyfriend dat doen, misschien niet hier in de bibliotheek, zelfs niet als hij zijn bril op had. Maar even goed , hij zou het zeker doen. ‘Maar vertel me eens, wat zou ik moeten gaan doen dan? Dit boek geeft me wel echt veel inzichten hoor, dus het zou echt iets spectaculairs moeten zijn.’ Plaagde hij vrolijk verder terwijl hij kort door de geblondeerde piekjes streek.

All Or Nothing
Het feit dat Sylas het ook onbeschaamd toe gaf deed hem even lachen. Echt hoor, soms kon hij zo doorzichtig zijn maar dat was zeker een van de zaken die hij zo geweldig vond aan de knul. ’Je bent onvoorstelbaar weet je dat.’ Al vanaf het moment dat hij zijn ogen op Sylas had gericht al die tijd terug wist hij het wel, dit was zijn forever persoontje. Iets wat hij niet snel toe gaf of zo, maar het was nu eenmaal zo. Hij was het totaal pakket, met alles erbij zelfs het combusten zo nu en dan. Om eerlijk te zijn vond hij het gaan zoeken van hem soms nog wel leuk, toch als hij niet de aanleiding was er van. ’Goeie nap gehad blijkbaar? Je haar zit nog wat warrig.’ Al mis stond het bed head haar hem zeker niet ghehe.

Goed, stiekem had hij al lang besloten dat hij zijn tijd ging spenderen met Sylas, maar om de knul er een beetje voor te laten werken maakte het helemaal compleet. Een huivering trok door zijn lichaam wanneer de jongen zijn stem weer klonk. Hoezo was dat eerlijk? Geen enkele man op aarde kon daar nee tegen zeggen of zo. Voor even raakte hij helemaal bevangen door die blik in zijn ogen, het maakte hem helemaal week van binnen. Het was dat de knul zich terug naar achteren bewoog, want anders had hij hem toch even over de tafel heen getrokken hoor. Jaspar legde kort zijn beide handen op tafel, probeerde zichzelf weer tot rust te brengen. Niet lang daarna sloeg hij het boek toe en stond hij op. ’Er bestaat niets spectaculairder dan dat.’ Prevelde hij kort alvorens hij zijn lippen op de zijne drukte, niet lang, maar lang genoeg om te laten blijken dat de boodschap was over gekomen.

All Or Nothing
Natuurlijk moest de jongen goedkeurend antwoorden. Wat had hij anders verwacht right? Maar goed, dat was dan ook een van de zaken die hem zo onweerstaanbaar maakte. Alsof hij werkelijk een keuze had tussen hier blijven zitten of zich bezig houden met Sylas. Like nee, die keuze bestond gewoon niet. Toch niet zonder hem kwaad te maken en tja dat ging hij nog altijd liever uit de weg. Stel je voor dat de boeken vuur vatten als hij even ging ontploffen. No thanks hoor. ‘Heb je ooit wel eens geen fijne naps dan?’ Sprak Jaspar lachend. Sylas napte vaak, al vond hij dat stiekem niet zo erg dan bleef de knul tenminste uit de problemen en alles.

‘Please, alsof je me werkelijk een keuze laat.’ Sprak hij hoofdschuddend. Wat klunzig greep hij het boek vast omdat snel in de juiste gang terug te zetten. No way dat hij bekend ging staan als iemand die zijn spullen niet opruimde hoor! Sylas was ondertussen ook al opgestaan van de tafel, klaar om de wereld te gaan veroveren leek het wel. ‘Oh? Zit het zo?’ Sprak hij terwijl hij zijn wenkbrauw even op trok. ‘Jij trekt mij weg bij mijn entertainment, dan moet jij een nieuwe vorm van entertaining aan bieden hoor.’ Grijnsde hij een tikje bijdehand.