Oh dear god, please comfort my pain

Hij was een fucking genius. Hij had dit joch gewoon kunnen overtuigen om naar hier te komen. Met een grijns op zijn smoelwerk legde hij de phone even aan de kanten waarna hij kalm op zijn rug rolde en naar het plafond staarde. Hij kon de loop nog steeds niet uit, wat echt een bummer was want hij vond het hier niet zo heel fijn. Nja, hij had genoeg eten dat was iets. Hij sloot even zijn ogen; Hij had geen ooglapje aan vandaag want hij was aan het luieren. In zijn onderbroek. Hij zou ook geen andere kleren aandoen enkel en allen omdat die Heath kwam, moest maar zijn plan trekken die gast, was oud genoeg. Even draaide hij zich op zijn zij waarna hij zich uitrekte, nog niet goed wetende wat hij eigenlijk ging doen als de ander hier was. Hij lag opgekruld op bed nu, maar eh... Hij had geloven over de phone. Hij was helemaal geen small en shy person, hij was just toll en heel erg zelfzeker. Nou ja, pech gehad, hij moest iets hebben om dat kind naar hier te jagen, dan liever met wat leugens dan dickpics. Hij had geen probleem met dickpics sturen maar yk... Die bullshit moest je niet online gooien man, dat was gewoon rude als je het vlakuit deed, zeker naar mensen zoals die kerel die hij nu wilde. Like uh yeah, hij wilde Heath omdat hij zwak was en dan voelde hij zich goed en machtig... Jup, Matthew really liked that.

- Heath

Hij duwde zijn mobiel in zijn zak en haalde even een hand door zijn haar. Hij moest dus naar een jongen waar hij nog niet eens de naam van wist... hoe goed gefixed wilde je het hebben? Maar oke, de jongen had echt verdrietig geklonken en dan komt zijn grote broer instinct echt wel op hoor, vooral omdat Sean zelf soms ook een wreck was qua liefdesleven. Hij liep zijn kamer rustig uit en keek naar de nummers. 399... dat was redelijk dichtbij dus? Hij begon de juiste kant op te lopen, tot hij het nummertje 399 zag staan. Dit moest het zijn, het kon immers niet anders. Hij keek nog even een keer op zijn mobiel en knikte even. Jup, hij was op het juiste adres. Hij nam even een diepe ademteug, tijd om te zien hoe verdrietig de ander was. Hij zou gewoon al zn bro skills er in gooien, in de hoop dat de jongen daardoor wat zou gaan kalmeren. Gewoon zodat hij de ander met een gerust hart zou kunnen achterlaten, dat was belangrijk van zijn kant af. Hij klopte even voorzichtig op de deur, waarna hij een stap terug nam. Wait, wat was de naam van deze jongen ook alweer? Uh... hij had hem nooit om een naam gevraagd... dammit.

Toen het getik tegen de deur te horen was stond hij al snel recht. Een grijns glede op zijn perfecte gelaat waarna een hand door zijn haren heen ging en hij langzaam even zich draaide naar d deur, helemaal jlaar om het onschuldige persoontje in ontvangst te nemen. Hij wist helemaal van niks af. Het was zo mooi om iemand te verassen en hun gezicht was vaak ook gewoon prachtig. Hij grijnsde even schuin en kraakte zijn nek even en liet zijn hand even in zijn hals strijken. Voor een paar secondjes duwde hij ertegen waarna hij rustig in beweging kwam. "Coming!" zei hij even waarna hij rustig de klink in zijn hand nam toen hij dicht genoeg was. Rustig opende de absurd lange man de deur even. Zijn gezicht stond op serieus. Zijn ooglapje was af, hij was immers aan het relaxen geweest dus dat was de reden waarom hij geen aan had.Hij zag er ook gewoon heel netjes uit. Halfnaakt met alleen een onderbroek aan. Hij torende hoog boven het kleine mannetje uit en wist dit wel degelijk. Hij moest een grijns onderdrukken. Oh dit was gewoon te goed! "Heath?" sprak hij even op een onschuldige toon waarna hij een rustige blik in zijn ogen werkte en hem kalm aankeek, hij zag er in zekere zin echt onschuldig uit. Maar tja, als je hem kende wist je dat hij niks anders dan kwaad in de zin had.

Waarom duurde het even? Was de ander in slaap gevallen? Dat zou gewoon… zielig zijn eigenlijk. Hij had best veel medelijden met de ander. Het verhaal alleen al was al gewoon… verdrietig eigenlijk. Hij had echt veel medelijden met hem. Hij was zelf natuurlijk anders in het geval van cheaten en al… maar tja, dat veranderde niet veel voor de ander. ”Coming!” klonk er van de ander af, waardoor hij even knipperde. Okay… dus hij was niet in slaap gevallen. Hij dacht al, want zo lang geleden was het niet sinds het laatste bericht die hij had gestuurd right? De deur werd open gemaakt en het was net alsof Heath de schok van zijn leven kreeg. Hij had een kleine man verwacht, niet een freaking giant! Natuurlijk zou hij dan schrikken verdorie. Was hij aan het verkeerde adres? Nee, want hij herkende de ander dus echt wel van de foto die hij had gestuurd. What the hell! Hij had dus gelogen over het deel dat hij klein was?? ”Heath?” klonk er van de ander op een onschuldige toon, waardoor hij weer de realiteit in getrokken werd. Euh..? Hij zag er onschuldig uit, maar hij wist zelf ook wel dat hij al een leugen aan hem had verteld. Dus hij zou wel even opletten wat er nog meer zou gaan gebeuren. ”Yeah… that’s me…” sprak hij even zachtjes tegen de ander, waarna hij even slikte en naar de lange man keek. What the hell dit was gewoon niet normaal meer hoe lang de ander was. Voor hem leek het echt gewoon een giant van iets van drie meter ofzo. ”Are you okay?” vroeg hij even bezorgd aan de ander.

Dat gezicht was gewoon prijsloos en hij had er zich echt dubbel om gelachen als hij niet een soort van facade moest ophouden. Nee, nu was hij de brave man he. Hij was de liefste Matthew die hij maar kon zijn nu. En niemand kon hem iets anders wijs maken aangezien hij nu zo over zichzelf dacht. In zekere zin had hij ook niet gelogen tegen Heath, want de ander wist helemaal niet hoe hij in elkaar zat. Hij kon zichzelf met gemak kleiner maken dan de ander maar wat was daar nu grappig aan? Niks, juist ja. Daarbij bleef hij zo de dominante type, wat hem wel echt goed liet voelen. Hij wilde altijd de overheerser zijn van de situatie, dat was nu eenmaal hoe hij in elkaar zat. ”Yeah… that’s me…” Hmn? hij glimlachte even schuin en onhandig naar hem. Hij was inderdaad echt klein. Het was nog grappiger als hij tegenover de jongen stond, die niet eens tot boven zijn borstkas kwam met zijn hoofd. Het was gewoon te cute. Zelfs Melvin kwam hoger dan dit en zijn kinderen ook. Werkelijk waar hij zou zch kapot kunnen lachen hierom. ”Are you okay?” Hm.. Zijn lippen trokken even naar beneden waarna hij chuin wegkeek, een hand door zijn haren gaande. "No..." zei hij zacht murmelend. eigenlijk wel tho pranked boi.

Hij had gewoon niet verwacht dat de ander zo lang was, aangezien de ander eerder hem gewoon had gestuurd dat hij niet zo groot was. Dus het was gewoon apart dat hij opeens zo lang was. Dat had hij gewoon niet verwacht. Hoelang was hij wel niet? Voor hem kon hij net zo goed drie meter zijn! Het was echt niet normaal hoe lang de jongen was. Maar oké, hij was hier niet om zich te verwonderen hoe lang de jongen was. Hij was hier om de jongen wat comfort te geven omdat de arme jongen last had van een gebroken hart. Waar was hij in hemelsnaam aan begonnen? Hij keek even naar de ander en vroeg bezorgd aan hem of het wel ging. De lippen van de jongen trokken naar beneden, waarna de jongen schuin weg keek en een hand door zijn zwarte haren gleed. ”No…” klonk er zacht murmelend van de jongen af, waardoor Heath even naar de ander keek en naar de jongen toe stapte om hem rustig te huggen. ”It’s going to be okay…” sprak hij zachtjes tegen de ander terwijl hij zijn rug rustig aaide. Hij kwam echt heel laag bij de ander what the hell. Okay niet aan denken, hij wilde nu gewoon de ander helpen. Niet aan die stomme lengte van de ander denken. Hij kon er ook niks aan doen dat hij zo lang was niet waar? Wist hij veel dat de ander zijn eigen lengte kon beïnvloeden..