You feed the madness, and it feeds on you

Normaal zou hij een training afslaan. Maar hij kon altijd wel eens zien wat zijn gave nog meer te bieden had. Momenteel kon hij het beste te werk gaan door aanrakingen maar wie weet dat hij anderen manieren kon ontwikkelen om  anderen te blokkeren in hun acties. Hoe dan ook was het nu al jaren... Maar zelfs een paar maanden terug had hij opgemerkt dat hij bij aanraking met een peculiar een deel van hun gave kon overnemen. Ondanks alle gevolgen van dien vond hij het fantastisch. NIet echt inziende dat het voor hemzelf levensgevaarlijk kon zijn. Zijn lichaam was niet aangepast om te doen wat die mensen deden en verwondingen waren vaak tevoorschijn gekomen toen. Gelukkig kon hij altijd gebruik maken van de basis van zijn gave, waardoor hij gewoon een wonde kon overbrengen door een simpele aanraking. Maar ja, alleen kon hij praktisch niks en zijn zwakte was ook meteen zichzelf. Het was funny maar daarom was hij ook blij dat ze in duo's konden werken. Wat kon je nog meer wensen voor iemand die een ander nodig had? Hoe dan ook was hij nog lang niet van plan vrij te geven wat hij echt kon. HIj zou gewoon gebruik maken van de dingen die hij jaren gebruikte; verlamming en blokkeren. Hij wilde ook niet iets gevaarlijks gaan doen aan zichzelf. Zag hij eruit als een gek? Hah, no. Hij was niet zo gestoord als sommige van deze mensen, die hun gedachten niet in een lijn konden houden en die emoties hadden voor anderen. Hoe belachelijk. Heh.
Hoe dan ook... Hij was een tikkeltje te laat, maar dat was niet zo heel erg right? Zijn partner was ene Stiles en hij was kalm naar de ruimte gegaan waar ze moesten gaan trainen. Hij wou eerst afwegen wat deze knul wel en niet was. Maar er was natuurlijk wel toezicht dus hij hoefde zich geen zorgen te maken over verwondingen enzo. Kalmpjes haalde hij even adem terwijl hij even zijn schouders los schudde om vervolgens even een kleine glimlach op zijn gelaat te krijgen. Zijn simpele bruine ogen waren gericht op de persoon die er al was en een vriendelijke uitstraling was te zijn op het gezicht van de jongeman. Hij had een simpel shirt aan die hij vaker gebruikte om te gaan gymen met een makkelijke broek eronder. Hij had zelf wel de spieren en de trucs geleerd over de jaren om lenig en snel genoeg te zijn. Hij was redelijk sterk maar nier speciaal sterk, gewoon een goed getrainde jongeman met een goede conditie. Zijn bijzonderheid had dan ook niks hiermee te maken. "Heya Stiles, how are you?" zei hij even op een vriendelijke toon terwijl hij een hand op stak en de ander rustig benaderde. "I'm Riven, your partner, nice to meet you," zei hij kalm tegen hem. Hahahah yay, fuck me. Oh well, even zien wat dit zou geven.