One night stand off

Hij keek naar de spiegel voor zich en zuchtte even zachtjes. Hij draaide zijn hoofd wat weg, waardoor een blauwe plek zichtbaar werd op zijn nek en er weer een zachte zucht uit zijn mond kwam. Sinds de nacht van de one night stand had hij Gerome op geen enkel moment meer gezien. Hij was er niet meer bij het gezamenlijke ontbijt, niet meer bij het avondeten, dat vertelde hem eigenlijk al genoeg. De jongen probeerde hem te ontlopen. Hij had het al gehoord van de ander diezelfde avond aan zijn stem, hij had er moeite mee gehad met die avond. Het was natuurlijk waarschijnlijk een klap geweest voor de ander en eerlijk? Hij wist zelf ook niet wat hem bezielde. Hij wist niet waardoor hij zelf ook die keuzes had gemaakt. Maar spijt? Misschien omdat de ander nu zo reageerde. Dat liet hem denken aan het feit dat hij er spijt van had. Maar eigenlijk? Had hij niet echt spijt gehad van die avond. Buiten de pijn aan zijn heupen die hij de dag erna had. Hij slikte even en haalde een hand door zijn donkere haren, waarna hij even diep zuchtte en besloot een shirtje aan te doen. Hij voelde zich schuldig, vooral tegenover Gerome. Over het hele voorval. Hij kwam langzaam zijn kamer uit, even wat frisse lucht zoeken voordat hij verder zou proberen te slapen. Hij was wakker geworden na een paar uur slaap en het was hem niet meer gelukt om verder te gaan slapen. Daarom besloot hij om een frisse neus te gaan nemen, dat hielp misschien om straks weer te gaan slapen.

Hij deed de deur zachtjes achter hem dicht om niet zijn kamergenoot wakker te maken, waarna hij langzaam naar beneden begon te lopen. Zijn hand in zijn haren terwijl hij steeds verder naar beneden liep. Het was al een wonder dat hij een shirtje aan had in de nacht, maar tja, dat maakte verder niet uit. Het was al bijzonder genoeg voor hem dat hij een shirtje aan had. Meer eigenlijk niet. Iedereen was aan het slapen, dat was wel duidelijk. Het was doodstil. Hij ging de trap naar beneden af en gleed met zijn hand even over zijn nek, waarna hij rustig verder liep. Normaal zou hij niet eens opkijken om naar buiten te gaan, omdat hij toch wel wist dat er niemand zat, maar vanavond keek hij toch op. Waarom? Hij mocht het weten. En hij stopte met lopen toen hij zag wie er zat in de woonkamer. Gerome. En wat zag hij eruit. Het pak dat hij eerder aan had gehad, had de ander verruild voor een trainingsbroek en een tanktop. En niet alleen dat, het haar van de jongen was totaal niet gedaan en zijn ogen bewezen wel dat de jongen bijna geen slaap had gehad. Hij beet even op zijn lip en twijfelde eerst of hij wel naar hem toe moest gaan, het was waarschijnlijk zijn schuld geweest dat de ander zich zo voelde. Nee, hij moest wel naar hem toe gaan, ze moesten er misschien wel over praten. Hij slikte even en nam even diep adem, waarna hij besloot op de ander af te stappen. ”Hey..” sprak hij zachtjes tegen de ander, waarna hij even ongemakkelijk voor hem stond. Tja, wat was er te zeggen eigenlijk? Hij wist niet wat hij moest zeggen tegen de ander. Hij had nooit in deze positie gestaan, wist hij veel wat hij moest doen. ”You look like shit.” besloot hij met een zachte, plagende glimlach te zeggen, niet echt wetende wat hij anders moest zeggen. Hij wist niet of dit compleet door hem kwam natuurlijk… er hadden heel veel dingen kunnen gebeuren in de tussentijd. ”Has work been heavy?” besloot hij ietwat bezorgd te vragen aan de ander, niet echt wetende wat hij anders kon vragen aan de ander. Hij kon lastig meteen vragen of dit door de one night stand kwam, natuurlijk.

Er waren meerdere dingen denkbaar met redenen waarom de ander niet bij het eten was geweest de afgelopen dagen. De jongen kon ziek zijn geweest, te druk bezig met zijn werk, bezig met andere dingen… maar ergens voelde het voor hem ook gewoon dat hij hem probeerde te ontlopen met al zijn macht. Hij kon er niet zeker van zijn natuurlijk, maar tja. Over het algemeen had hij blousjes aan met een hoge kraag, niet omdat hij beschaamd was om de plek die in zijn nek zat, maar meer om vragen te ontlopen, vooral van zijn broers. Hij had er niet veel trek in om erover te praten met mensen, het was iets privé’s. Zo zag hij het dan tenminste. Het hoefde voor hem niet op de straat gelegd te worden zodat iedereen het te weten zou kunnen komen. Het waren hun zaken niet die van anderen. Hij wist niet hoe Gerome daar in stond, natuurlijk, als hij het wilde vertellen mocht hij het zelf weten, maar hij zou zelf niet zomaar rondstrooien wat ze hadden gedaan. En voor hoe ver hij de ander had gezien, dacht hij eigenlijk ook wel dat de jongen het ook niet zomaar zou rond strooien.

Toen hij voor hem stond hoorde hij de ander zuchten, waardoor de rook vanuit zijn sigaret uit zijn mond kwam. Lokken vielen voor zijn gezicht, hij had blijkbaar nog niet door gehad dat hij er inmiddels ook stond, maar daar zou snel verandering in komen. Hij trok zijn aandacht door een zachte ‘hey’ te zeggen tegen de ander, waarop de ander meteen op keek en zijn lokken voor zijn gezicht weg haalde. Gerome liet zijn ogen even over zijn lichaam glijden, waardoor hij even knipperde. Wat? Moest hij meteen weer even checken hoe hij eruit zag op dit moment? Hij hoefde zich geen zorgen te maken, hij had dit keer gewoon een shirt aan. De jongen keek echter al redelijk snel weg, waarna hij zijn kolf fles pakte. Drinken? De jongen had nood aan slaap, dat kon hij zo zien. Hij sprak tegen de ander dat hij eruit zag als shit, terwijl Gerome een paar slokken nam van zijn drinken uit de kolf fles, wat waarschijnlijk alcohol was. Niet waarschijnlijk, hij wist het vrijwel zeker. ”You look handsome as always,” klonk er droogjes van de jongen af, waardoor hij even knipperde en even beneden naar zijn lichaam keek. Wat? Hij was nog redelijk netjes voor zijn doen… De jongen nam een trek van zijn sigaret, terwijl Heath rustig bleef staan. Het liefste zou hij ergens gaan zitten, maar hm.. op dit moment leek het hem niet zo goed om te gaan zitten. De jongen maakte amper oogcontact met hem, hij kwam er niet eens goed achter wat de ander nou voelde. Hij vroeg of Gerome’s werk zwaar voor hem was geweest de afgelopen dagen, waardoor hij de eerste echte gevoelens van de ander voelde. Hij voelde de irritatie op hem af komen, waardoor hij even zijn ogen sloot. Waar was dat voor nodig? ”Well I still haven’t found Zeal yet and my co-worker wants me dead, but further is going great,” klonk er met lichte sarcasm van de jongen af, waardoor hij naar de ander keek en even knipperde. Het was dus niet compleet zijn schuld dat de jongen zich niet helemaal okay voelde… al had hij wel het gevoel dat de schuld wel grotendeels bij hem lag.

”Why are you here?” klonk er uiteindelijk van de ander af, waardoor Heath even zachtjes zuchtte en hij zijn eigen hand in zijn nek legde en naar de ander keek. Hoe moest je dat nou uitleggen? Hij keek even naar de ander en ging met zijn hand door zijn haar. ”I’m worried about you.” sprak hij uiteindelijk nadat hij een tijdje stil was geweest. Hij moest even denken hoe hij alles moest zeggen tegen de ander, hoe hij het goed kon verwoorden. ”After that night you didn’t show up at the dinner table, I mean… I know you probably need some time to think about what happened, but you need to take care of yourself.” sprak hij even rustig tegen de ander, waarna hij naar de ander keek en slikte. Zo. Dat was eruit. Al was niet meteen alles van zijn hartje, het was waarschijnlijk genoeg voor de ander voor nu. Vooral omdat hij niet echt leek op iemand die al veel met emoties had gedaan of sowieso iets qua sociale interactie. Hij keek naar het vermoeide gezicht van de ander en sloot zijn ogen even. ”What’s keeping you from sleeping?” vroeg hij even zachtjes aan de ander.

De irritatie die hij over zich heen voelde komen was overweldigend. Waarom was de ander zo geïrriteerd opeens? Hij vroeg gewoon of werk niet te zwaar voor hem was geweest. Dat kon namelijk zo verklaren waarom de ander niet bij het eten was geweest. Waarom hij de ander niet had gezien. Het was alleen maar logisch redeneren van hem. Hij wilde niet recht voor zijn raap zijn tegen de ander, maar blijkbaar werd de ander daar alleen maar geïrriteerd van. De ander vroeg hem dan ook meteen recht in zijn gezicht wat hij hier deed. Als hij dat zelf ook eens een keer goed wist dan zou dat wel heel erg helpen ja… Hij wist het deels wel, maar precies wist hij ook niet. Hij gaf het gewoon de schuld aan zijn grote-broers-instinct waarom hij wilde weten of de ander wel helemaal okay was met wat er was gebeurd. Hij had heet in eerste instantie ook niet gewild dat het zo was verlopen, maar het was gebeurt. Ja, hij had onder invloed gestaan van alcohol en drugs. Dat had een grote invloed gespeeld, maar zelfs met alcohol was hij meestal niet het type om met jan en alle man te slapen. De jongen keek hem strak aan terwijl hij aan het denken was wat voor antwoord hij kon geven, het gaf hem een beetje een ongemakkelijk gevoel. De jongen keek voor geen moment weg van hem en dat was ergens best.. een apart gevoel. Uiteindelijk sprak hij dat hij bezorgd was om de ander. Ja, het was geen leugen die hij vertelde. Hij maakte zich zorgen om de ander. Hij had zich zorgen gemaakt om de ander. Hij had gewoon doodziek op zijn bed kunnen liggen. En zo idioot als hij was, was hij glad vergeten op welke kamer de jongen had gelegen. Anders had hij hem kunnen bezoeken om voor hem te zorgen. Het was niet gek om te denken dat hij ziek was geworden, ze hadden aardig gezweet die nacht en niet onder een deken gaan liggen.. Dan koelt je lichaam echt wel af. Vervolgens vertelde hij dat de jongen nergens meer te vinden was na die nacht en dat hij waarschijnlijk wel had moeten nadenken over wat er gebeurd was, maar dat de jongen wel goed voor zichzelf moest blijven zorgen. Hij wilde niet dat omdat ze dat hadden gedaan de jongen niet meer goed voor zichzelf zou gaan zorgen. Dat was alles behalve wat hij wilde. Hij vroeg vervolgens aan de ander waarom hij zo slecht sliep, dat was namelijk erg duidelijk dat de jongen een tekort aan slaap had. De grote wallen onder de ogen van de jongen bewezen dat wel voor hem. Gerome keek hem even aan, waarna de jongen op de bank klopte, naast hem. Hij knipperde even. Hij mocht naast hem gaan zitten? Okay dan… Hij slikte even, waarna hij langzaam naast de ander ging zitten en zich wat zijwaarts draaide zodat hij wat meer naar de ander toe gedraaid was. Dat was wel een stuk socialer dan recht vooruit zitten niet waar? De jongen pakte er een tweede sigaret bij om deze in zijn mond te doen en aan te steken. Twee tegelijk? Hij moest zich echt inhouden om geen opmerking te maken over dit, maar hij besloot zich maar in te houden, dit was namelijk niet echt een goed moment om grapjes te maken, dus het was maar beter om er stil over te blijven. De jongen haalde de sigaret tussen zijn lippen vandaan, waarna hij deze voor hem hield. Oh… Hij nam de sigaret rustig aan, om deze tussen zijn lippen te plaatsen. Anders was het zonde van de sigaret right? Hij nam een trekje, terwijl hij zijn ogen even sloot. ”That night didn’t mean shit to you, did it?” kwam de vraag van de ander eraf, waardoor hij even knipperde en op keek naar de ander. Uhm, hoe was de ander bij die conclusie gekomen? Het was niet dat hij iets soortgelijks had qua peculiarty zoals hij had.. want hij had die wapens. Hoe was het ooit in zijn kop gekomen dat hij zo dacht? ”That’s not true.” sprak hij daarom ook tegen de ander, terwijl hij de sigaret tussen zijn vingers hield en naar de ander keek. Als hij dat nog een keer zou zeggen zou hij wel een hele andere reactie geven, want nog een keer zoiets zeggen terwijl hij zei dat dat niet klopte, zou al een stuk anders zijn voor hem. Daar zou bij hem de irritatie vanaf komen. ”I usually don’t do one night stands… and everytime I had one I felt so guilty. Not for them, to myself.” sprak hij even zachtjes, waarna hij zuchtte en weer een trek nam van de sigaret. Hij ademde de rook uit en sloot zijn ogen even om over zijn voorhoofd te wrijven. ”But… I don’t know… I don’t feel any guilt at all from that night. I.. enjoyed it.” vervolgde hij rustig, waarna hij naar de ander op keek en even over zijn achterhoofd wreef. ”I mean, it probably won’t mean much to you, but for me, it did. And I know, I was not thinking straight and I kind of forced it on you and I started this mess, but I don’t want to forget what happened that night.” sloot hij maar zachtjes af, waarna hij zijn blik africhtte. Het waren niet de beste redenen, dat wist hij, maar het betekende toch meer voor hem dan dat de ander ooit zou kunnen indenken.

Hij was best wel verrast geweest toen de ander aan hem vroeg of die nacht totaal niks was voor hem. Het was vanuit het niets gevraagd. Hij snapte niet waarom de jongen zich zo voelde, had hij het ooit uit gestraald dat hij zich zo voelde over de nacht? De jongen was degene geweest die hem had ontlopen, hij hem niet. Hij had de ander er juist graag over willen spreken, met hem erover praten, maar de jongen was nergens te vinden voor hem. Het zorgde ervoor dat hij gewoon niet met de ander kon praten erover. Hij sprak dan ook tegen de ander dat dat niet waar was. Gerome keek even verbaasd op toen hij dat zei, maar bleef nog even stil zodat hij zijn zegje kon niet. Hij had er zelf ook moeite mee, natuurlijk had hij ervan genoten, maar het was misschien de eerste keer in jaren dat hij er van had kunnen genieten überhaupt. Dat was voor hem ook anders. Het was voor hem ook alsof er nu echt een hoofdstuk was afgesloten voor hem. Het hoofdstuk van zijn oude vriend. Hij had bij zichzelf nooit gedacht dat dat ooit zou gebeuren en daar was hij gewoon heel eerlijk in. Natuurlijk was het niet iets wat hij zomaar aan jan en alleman zou vertellen, over het algemeen hield hij dat voor zichzelf, maar dat betekende niet dat hij er geen last meer van had. Hij eindigde zijn woorden zachtjes, waarna hij zijn blik verplaatste naast zich en hij een hand in zijn donkere haren legde. Hij wist niet wat hij kon verwachten van de ander, vooral omdat hij de ander nog totaal niet kende en hij hem gewoon niet kon inschatten. Hij voelde de ongelovigheid van de ander afkomen, dat kon hij zeker niet ontkennen dat hij dat voelde van de ander af. ”Ofcourse it meant something to me!” klonk er van de ander af, waardoor hij even knipperde. Hij keek even iets naar de ander, waardoor hij de hand van de ander in zijn haar zag gaan. ”Why do you think I can’t fucking sleep? I keep reminding myself that it didn’t mean a thing to you, that I was just another one, that I was and still am a nobody to you,” klonk er van de ander af en als er iets was dat hij voelde dan was het dat de ander wel eerlijk sprak. Niet echt door zijn gave maar dat gevoel had hij er zelf gewoon bij. Maar hij wist wel meteen dat die woorden onterecht waren, dat hij zich totaal niet zo voelde tegenover de ander. ”It was my first time with a guy and of course it was new, but.. It was an experience I never had before and I treasure it, but I’m not sure if I should. It gave me these feelings and thoughts and I’m not sure what to do with it,” Eh? Hij knikte even langzaam en keek naar de ander die een slok nam uit de kolf fles. De jongen hield de fles voor hem, waardoor hij even langzaam met zijn hoofd schudde. Even geen alcohol, hij wilde dit keer niet onder invloed staan terwijl hij echt wilde communiceren met de ander. Wie weet wat hij weer zou doen zodra hij iets op had, dus liever niet. ”It’s all just fucked up,” klonk er van de ander af, waarop hij even langzaam knikte en naar de ander keek. Hij begon echter iets te lachen en legde een hand in zijn gezicht. ”I’m glad everything’s allright with you.” sprak hij met een glimlachje, waarna hij overeind kwam en zich uitrekte en naar de ander keek. Hij nam een trekje van zijn sigaret en blies de rook omhoog. Hij reikte zijn hand uit naar de ander en keek naar de ander met een brede glimlach. ”Let’s go outside, hm?” sprak hij even met een ietwat speelse glimlach tegen de ander. Voor hem was de druk er echt wel af, gelukkig. ”You’re not nothing to me, when I first saw you my intention was to become friends with you.” sprak hij even tegen hem om hem misschien wat aan te moedigen om mee te komen. Dat zou waarschijnlijk al een pak van zijn hart zijn, dus dat was wel goed om even te benadrukken. Maar nu wilde hij toch wel echt naar buiten met de ander, of hij het nou wilde of niet. Naja niet dat hij hem kon forceren om mee te komen want de ander was in elk opzicht toch echt wel sterker dan dat hij was.

Hij besloot de alcohol af te slaan deze keer, de vorige keer was immers ook niet echt goed afgelopen toen hij alcohol had genomen. Dus deze keer was het misschien wel beter voor hem om over te slaan, ergens wel jammer natuurlijk.. maar het was beter om deze keer niet helemaal van de wereld af te gaan. Toen hij begon te lachen keek de ander op, waarschijnlijk verbaasd omdat hij opeens zo begon te lachen. Hij voelde zich gewoon zo opgelucht dat hij ervan begon te lachen. Lachen van opluchting, waarschijnlijk zouden niet veel mensen het doen, maar hij was er wel één van. Hij was gewoon te opgelucht voor woorden. ”Allright?” klonk er zowat verontwaardigd van de ander af, waardoor hij even knikte en naar hem glimlachte. Dat meende hij echt. ”I had the worst possibilities in my mind, so I’m so relieved nothing really happened to you.” sprak hij met een zachte glimlach tegen de jongen. Het was geen grapje, maar hij was gewoon zo opgelucht dat er niets ernstigs was met de ander. Hij besloot overeind te komen. Het was tijd om naar buiten te gaan, hier binnen zitten ging nu toch nog niets opleveren dus dan maar naar buiten. Dat was hij immers origineel ook in zijn hoofd gehad voordat hij de ander had zien zitten. En hij wilde sowieso nog even naar buiten toe. Met of zonder de ander. Het liefste met. Toen hij zijn hand uitreikte naar de ander keek de jongen hem vragend en bedenkelijk aan. Hij zou hier toch niet over gaan twijfelen toch? Hij vroeg op een iets speelse manier aan de jongen of hij mee naar buiten ging, waarop de jongen een wenkbrauw op trok. Vervolgens om hem misschien wat meer mee te krijgen sprak hij tegen hem dat hij niet niets voor hem betekende, al vanaf het begin niet. Hij had op zijn minst vrienden met hem willen worden. Als de ander dat hem had toegestaan natuurlijk. Maar er waren andere dingen gebeurd, iets waardoor het waarschijnlijk lastiger zou worden om iets van een vriendschap te krijgen. De jongen keek hem zwijgend aan, waarschijnlijk niet wetende wat te doen of hoe te reageren. Dat snapte hij wel hoor, maar het was alleen maar naar buiten gaan. Hij zou deze keer echt niet zomaar dingen flikken hoor. Dat was iets wat hij zou kunnen beloven aan de ander. Uiteindelijk klonk er een zucht van de ander af, waarna hij zijn hand vastpakte om zichzelf overeind te trekken. Hij moest wel even gewicht tegen zetten eerst, want let’s be real. Hij was hier niet de sterkste en de zwaarste. De jongen legde zijn sigaret tussen zijn lippen, waarna de jongen zijn kolf fles pakte in zijn vrije hand. Zo, ready to go? Hij glimlachte even naar de ander, waarna hij door de ander mee werd getrokken en hij even grinnikte. Hij kwam al snel dichterbij door zijn tempo voor even iets te verhogen, zodat hij een beetje naast hem liep. Dat was wel net zo gezellig. De jongen drukte met behulp van zijn pink de deur open, waarna ze naar buiten gingen en hij even tevreden rond keek. Eenmaal buiten keek de ander naar hem, waarop Heath hem terug aan keek met een glimlachje. ”Why did you want to go outside?” vroeg de ander even, waarop Heath naar boven keek, naar de sterren. Hij liet zijn hand langzaam los, waarna hij voor de ander ging staan met een glimlachje. ”Isn’t that obvious?” vroeg hij met een glimlachje, waarna hij langzaam wat stappen naar achteren begon te doen, richting het gras. Toen hij in zijn ooghoeken merkte dat hij het gras had bereikt plofte hij neer op het gras en keek naar de ander, om uitnodigend naast hem te kloppen op het gras dat in de zon zo groen was. ”Come, sit.” sprak hij met een glimlachje. Hij zou niet nog een keer zoiets doen, zomaar. Dat was iets wat hij wel zeker wist, maar dit keer gewoon liggen op het gras samen zou geen probleem moeten zijn right? Al zat hij op dit moment nog wel, de intentie was om later te gaan zitten. Hij vond het heerlijk om naar de sterren te kijken als hij ergens mee zat. Dit was gewoon een beetje zijn remedie tegen stress en gedachtes waar hij altijd mee zat.

Het leek allemaal niet zo logisch voor de ander, maar hij had niets anders verwacht van hem. De jongen leek niks gewend te zijn van iets in deze trant. Maar dat maakte het ergens allemaal zo geweldig. Het was leuk om hem zo te zien reageren, terwijl de jongen niets door leek te hebben. Het was ietwat vermakelijk om de ander zo te zien. Maar ah, dat zouden meerderen vast wel denken als ze iemand zo zagen reageren right? Het was ergens gewoon schattig hoe de jongen geen enkel idee leek te hebben van hoe het in elkaar zat. Hij wist het allang, natuurlijk. Daar zorgde zijn peculiarty wel voor. Buiten was meer iets voor hemzelf, niet persé voor de ander, maar dat zou mooi meegenomen zijn. Want verder praten zouden ze zeker moeten. Alleen nu was het wat fijner voor hem, gewoon buiten. De temperatuur was gelukkig niet zeer onaangenaam, dus dat was iets. Het was fijn om buiten te zijn. Maar naja dat was zijn gedachtes erbij. Hij vond het heerlijk om in de avond hier te zijn. Hij ging rustig zitten op het gras en liet zijn hand even over het gras gaan, waarna hij de ander uitnodigde om naast hem te komen zitten op het gras. Was wel zo gezellig niet waar? En het zou ook wat makkelijk gaan om samen te praten zo. De ander kon ook blijven staan, dat was zijn keuze, maar dan had hij hem tenminste wel uitgenodigd right? Dat zou hij dan nooit kunnen ontkennen. De jongen liep echter zwijgend naar de plaats toe om plaats te nemen op het gras. De jongen had nog geen enkele blik op de sterren gericht, maar dat zou misschien nog wel komen. Waarschijnlijk wel zodra hij klaar was. De jongen pakte een nieuwe sigaret en stak deze aan, terwijl Heath even van de stilte genoot. De jongen richtte zijn blik op hem, waardoor hij even vragend naar de ander keek. ”I’m sorry by the way,” klonk er van de ander af, waardoor hij even verward naar Gerome keek. Sorry voor.. wat? ”I gave you drugs instead of a mint,” klonk er van de jongen af met een flauwe grijns. Oh? Ooh… Nu vielen alle stukjes bij elkaar. Jep… Nu wist hij wat er fout was gegaan. Hij grinnikte even en schudde zijn hoofd. ”It doesn’t matter.” sprak hij met een glimlachje tegen de ander, waarna hij zijn hoofd tegen de schouder van de ander legde zonder enige schaamte. ”In the end, it wasn’t a problem at all.” murmelde hij tegen de ander met een glimlachje, terwijl hij zijn ogen sloot en even rustig na dacht. Hij wist niet echt wat hij moest vertellen tegen de ander of zeggen uberhaupt. Hij wist wel dat de ander vol met vragen zat, alleen wist hij niet wat voor vragen en hoe hij de vragen eruit moest krijgen uit hem. ”So.. you can’t sleep because of me?” vroeg hij uiteindelijk aan de ander, terwijl hij rustig iets tegen de ander bleef aan leunen. Hij zou het immers vanzelf horen als de ander er een probleem mee had, niet waar? Zolang de ander er geen probleem mee leek te hebben kon hij het best doen. Daarbij had de jongen nog geen paar minuten hiervoor zijn hand vastgehouden, dan zou dit ook niet erg moeten zijn right? Hij zou het vanzelf voelen als de jongen het hier eigenlijk niet mee eens was. Dat was een voordeel van zijn gave right?

De jongen had hem verteld dat hij hem drugs had gegeven in plaats van een pepermuntje. Dat zorgde ervoor dat hij nu echt wist wat er aan de hand was geweest met hem. De alcohol plus drugs hadden ervoor gezorgd dat hij vol had gezeten met verlangen. Want tja hij had al gedacht dat het raar was dat hij dit alleen was geworden door de alcohol terwijl hij dat anders nooit was. Dus hij had daar verlangen van gekregen. Allright. Dan zou hij er maar voor moeten zorgen dat hij het anders nooit zo samen zou krijgen want wie weet wie er dan in de buurt zou zijn. Nu was er misschien ook lichte invloed geweest doordat het Gerome was die er zat en hij sowieso al aantrekking voelde tot de jongen… maar dat kon hij niet echt bewijzen op dit moment. Hij vertelde hem dat het niet erg was, waarna hij zijn hoofd tegen de schouder van de ander aan legde. Het was niet dat dit het meest beschaamde was dat ze al met elkaar gedaan hadden, dus moeite had hij er niet echt mee. Sowieso had hij niet echt veel moeite met lichamelijk contact maken met andere mensen, dus dat viel gewoon heel erg mee. Hij wist echter dat de ander het soms wat lastig kon vinden, vooral die avond, maar nu leek de ander het oké te vinden zoals hij hem nu zag. Nou, dat was voor hem alleen maar beter toch? De ander wilde het waarschijnlijk gewoon achter zich laten en waarschijnlijk daarna weer terug gaan naar vrouwen, zoals de meeste jongens die dachten dat ze straight waren en vervolgens een one night stand hadden met een jongen. De meesten wilden gewoon horen dat iedereen gewoon zo’n fase had. Het zou hem dan ook niet verbazen als de ander dat idee ook had. Gevoelens logen niet, maar je kon altijd hopen, niet waar? Hij besloot uiteindelijk te vragen of het door hem kwam dat de ander niet sliep, waarna hij zijn ogen weer opende en naar de ander keek. Hij wilde zien hoe de ander reageerde op zijn vraag. De jongen keek naar hem, waarna hij zijn hoofd schudde. Niet? Dat was een zorg minder dan. Een hand ging door zijn zwarte, vette haren, heen terwijl Heath wachtte of de jongen nog enige uitleg zou geven waarom hij dan niet kon slapen als het niet door hem kwam. ”I don’t know what it is,” klonk er van de ander af, waardoor hij even knipperde. Tja… Dan is het… lastig? Meer kon hij er ook niet van maken. ”Whenever I close my eyes I just relive that moment. I want to forget it. Not because I regret it. No. I want to forget it, because it makes me eager for more. For more than just an one night stand. It makes me eager for a relationship,” De jongen had zijn blik op het gras gelegd, terwijl Heath de woorden op hem in lieten werken. De jongen.. wilde een relatie? Oké, die had hij niet zien aankomen dat de jongen er zo achter was wat hij wilde. Hij had niet gedacht dat de jongen daar zelf achter zou komen en dit antwoord sowieso had hij niet verwacht van de ander. ”A relationship?” sprak hij dan ook even ietwat verward terwijl hij wat overeind kwam van de schouder en naar de ander keek. ”You mean… a physical relationship?” besloot hij toen maar te vragen. Het was voor hem even denken, een switch die om moest in zijn hoofd. Ze kenden elkaar amper, hij kon niet een all-in relatie bedoelen right? ”You mean that our bodies are compatible and you want like… friends with benefits?” want hij kon zich gewoon niet indenken dat de ander een… echte echte relatie met hem wilde terwijl ze niet eens zoveel hadden gepraat, terwijl ze elkaar niet eens goed kende. Dat kon hij zich gewoon niet zo goed indenken. Sure, je kon elkaar ook leren kennen tijdens je relatie, maar dat kon er ook voor zorgen dat je eerder uit elkaar ging. De ander wist nog niet eens van zijn gave, dat hij verloofd was geweest maar zijn verloofde dood is gegaan… De ander wist nog zoveel niet. Hij wist nog niet alles van de ander af.