Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity Uiterlijke leeftijd: 20 years Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Onderwerp: Re: One night stand off zo okt 29, 2017 10:14 am
In stilte liepen de twee naar boven. Gerome hield zijn mond vooral om anderen niet wakker te maken, maar ook omdat hij nogal in gedachten verzonken was door het gesprek van die avond. Hij snapte nog maar half wat er nou echt was gebeurd en hoe het nu verder moest. Al met al had het gesprek met Heath er wel voor gezorgd dat Gerome zich wat beter voelde. Daarbij voelde hij zich opgelucht om het feit dat hij eindelijk alles had gezegd. Nu kon hij eindelijk met een gerust hart gaan slapen en dat was ook precies het enige waar hij op het moment behoefte aan had. Natuurlijk was het ook fijn dat Heath bij hem wou slapen. Het was een plezierige extra die de nacht weer perfect maakte, ook al was deze zo slecht begonnen. Gerome had Heath’s hand vast gehouden, maar liet deze los zodra de deur van zijn kamer open was. Hij liep naar binnen en sloot de deur achter hen zodra Heath zich ook in de kamer bevond. Gerome’s blik gleed naar de twee bedden. Hij had gehoord dat sommigen een tweepersoonsbed hadden op hun slaapkamer, maar dat had men wel moeten aanvragen bij Louise. Gerome had nooit gedacht dat hij een tweepersoonsbed nodig zou hebben. Hij wist ook niet of dat nu wel nodig was. Hij richtte zich op Heath en vroeg hem of hij in één bed wou slapen of dat ze de twee bedden aan elkaar moeten schuiven. Normaal had Gerome al actie ondernomen en had hij de bedden al geschoven, maar hij was op het moment te moe en waarschijnlijk ook wat te dronken, om die actie nog uit te voeren. Hij zou het antwoord afwachten. Daarna zou hij desnoods alsnog het bed verschuiven. Alles voor een goede nachtrust. Gerome legde zijn spullen weg terwijl hij toekeek hoe Heath plaats nam op zijn bed. ”One bed should be enough right?” zei Heath met een kleine glimlach en gleed met zijn hand over het bed heen. Gerome knikte lichtjes. Ze konden gemakkelijk passen in één bed, maar Gerome wist niet of Heath daar problemen mee zou hebben of niet. Nu bleek gelukkig van niet. ”Or are you a ‘mover’?” vroeg Heath. Gerome keek om en schudde zijn hoofd. ”I don’t move at all. I just lay down and sleep.. like a brick,” grapte Gerome en grijnsde lichtjes. Hij pakte vervolgens het koord van zijn tanktop en trok deze uit, waarna zijn joggingbroek volgde. Hij legde beide kledingstukken op de stoel die in de kamer stond, waarna hij nog even het laatje opende van zijn nachtkastje om er een klein pilletje uit te pakken en deze in te nemen, waarna hij zich met een kleine zucht op bed neer legde.
Character sheet Bijzonderheid: Empath / Remote Viewing Uiterlijke leeftijd: 20 Quote: Don't give up, you can do it day by day
Onderwerp: Re: One night stand off di okt 31, 2017 9:52 pm
HEATH BENTON
Het was geen probleem geworden dat hij mee was gekomen, al wist hij niet hoe men zou reageren als ze beiden niet aan het ontbijt zouden komen. Hij kon namelijk zo al zien dat ze het ontbijt zouden gaan missen door de slaap die ze beiden hadden. Het leek hem geen gek iets als het zou gebeuren, ze hadden allebei immers slaap nodig. Het zou waarschijnlijk alleen maar raarder zijn voor Sean en Felix als ze hem zochten, maar voor even hen alleen laten zou toch geen probleem moeten zijn toch? Hij slikte even en ging rustig op het bed van de ander zitten. Hij sprak dat één bed genoeg zou moeten zijn en gleed met zijn hand over het bed van de ander. De volgende vraag vond hij echter alleen maar belangrijker, of de jongen veel in bed bewoog. Want als hij veel zou bewegen in zijn slaap dan zou hij liever een tweede bed willen voordat de jongen hem uit bed zou gaan duwen of helemaal op hem zou gaan liggen en daarmee dan alsnog zijn slaap kon gaan verstoren. Dat was iets dat ze beiden niet wilden. Dus vandaar de vraag die hij stelde. De jongen keek om en schudde zijn hoofd even. Mooi, anders was het wel een groot probleem. ”I don’t move at all. I just lay down and sleep.. like a brick,” klonk er van de ander waardoor hij even grinnikte en naar de bewegingen van de ander keek. Het duurde niet lang voordat het shirt van de ander af ging en hij het niet kon laten om naar het lichaam van de ander te kijken. Het was niet dat hij het nog nooit eerder had gezien, maar gewoon… het bracht weer wat herinneringen op. Het duurde ook niet lang voordat de joggingsbroek van de ander af ging en hij even slikte. De jongen legde de kledingstukken op een stoel in de kamer, waarna hij naar zijn nachtkastje ging om er iets uit te halen en in te nemen. Van de ervaring die hij tot nu toe met de ander had: dat was waarschijnlijk drugs. De jongen kwam met een kleine zucht op het bed neer, waardoor hij zachtjes glimlachte naar de ander en zijn shirt ook rustig uit deed en op stond om deze op dezelfde stoel neer te leggen. Hij liep rustig terug naar het bed, waarna hij op de rand ging zitten. Even twijfelde hij om in het bed te kruipen, maar hij besloot het gewoon te doen. Fuck it. Hij ging rustig liggen en even was hij het ook even kwijt. Niet wetende wat hij nu moest doen, meestal carede hij er niet veel om, maar het voelde veel genanter dan toen hij wat op had. Hij slikte even en zuchtte even zachtjes, waarna hij iets overeind kwam en een zachte kus op zijn lippen zette. ”Goodnight, Gerome.” murmelde hij zachtjes tegen de jongen met een zachte glimlach, waarna hij op zijn zij ging liggen met zijn rug richting Gerome. Niet alles moest van zijn kant af komen niet waar?
Character sheet Bijzonderheid: Weapon summonarity and weapon immunity Uiterlijke leeftijd: 20 years Quote: Better run, 'cause I'm coming after you when you're sleeping at night. There's nothing that you can do. There's no place you can hide. 'Cause I'm coming after you.
Onderwerp: Re: One night stand off vr nov 03, 2017 11:44 pm
Gerome snapte waar Heath’s vraag vandaan kwam. Hij zou maar iemand zijn die de ander prompt uit het bed schopte met al zijn geschuif, maar nee. Gerome lag zo stil als een steen als hij eenmaal sliep. Misschien draaide hij zich eens om, maar de drugs zorgde er meestal voor dat hij geheel tot rust kwam en dat zijn lichaam niks meer deed. Hij had daarom ook maar besloten om de drugs als laatste te nemen om te voorkomen dat hij het al zou gaan voelen als hij zich zou uitkleden. Hij had dan ook totaal geen bodem doordat hij al sinds een lange tijd geen goede maaltijd meer had gehad. Als hij niet zo moe was geweest had hij nog snel wat eten gepakt, maar nu dacht hij enkel aan slapen. Zodra hij klaar was legde hij zich ook uiteindelijk in bed neer. Even keek hij Heath met een glimlachje aan, voordat de jongen eveneens zijn shirt uit trok en deze bij Gerome’s kleren legde. Even volgde Gerome zijn handelingen met zijn ogen. Hij voelde de gevoelens van die avond spontaan weer opborrelen, maar hij wist zich in te houden. De vermoeidheid speelde daarbij een grote rol. Even leek Heath te twijfelen. Gerome keek hem zwijgend aan. Het zou hem niks verbazen als Heath nu terug krabbelde. Hij zou het begrijpen, maar was blij zodra Heath toch naast hem kwam liggen in bed. Gerome kwam wat recht en wou de jongen een fijne nacht toe wensen, maar Heath was hem voor. Hij boog naar hem toe en drukte zijn lippen op de zijne. Nog net kon Gerome de verbazing opzij schuiven om nog net een kusje terug te geven voordat Heath zich terug trok. ”Goodnight, Gerome.” sprak Heath zachtjes met een glimlach. ”Sleep tight Heath,” sprak Gerome zachtjes terug met eveneens een glimlach. Hij keek toe hoe Heath zich neer legde met zijn rug naar hem toe. Gerome legde zich ook in bed neer en keek even naar de rug van Heath, voordat hij zijn ogen sloot. Nog net voordat hij in slaap viel, legde hij nog een arm om Heath heen.
