thrill of the kill

Onderwerp: thrill of the kill do feb 27, 2020 1:35 am

Pats boem, geslaagd. Zie je wel, ze had het nog steeds in zich. Met haar gezicht onaangetast maar een triomfantelijk gevoel stapte ze de supermarkt uit, de tas aan haar schouders nu aanzienlijk zwaarder dan eerst. Ja, ze was wat roestig, maar niet minder soepel als dat ze altijd was geweest. De oudere man achter de kassa was toch te druk bezig geweest met de boerin die iedere dag rond deze tijd langs kwam om haar door te hebben terwijl ze wat snacks en drinken haar tas in liet glijden, even min toen ze zonder te betalen de deur uit stapte. Buiten de lus had ze dit talloze keren gedaan, het was haar talent geworden om weg te vallen in de schaduwen en dingen te pakken die anderen nooit op zou vallen. Een ontzettend handige skill om te hebben wanneer je op straat leefde, maar nu ergens een beetje overbodig. Ze was zo gewend om altijd voer op tafel te krijgen, iedere dag weer, dat het simpelweg niet nodig was geweest. Toch hield Mindo zich nog altijd vast aan de wetenschap dat ze hier ooit weer zou vertrekken en zich dus niet teveel in de watten moest laten leggen. Zo'n braaf leventje in deze wereld was niets voor haar, laat staan om voor altijd zo jong te blijven leven.

Met een tevreden zucht liet ze zich achterover vallen op een bankje in het nabijgelegen park, waar ze haar benen over elkaar heen vouwde en het brood uit haar tas haalde. Het was niet eens perse ander brood dan wat ze in het huis hadden, alleen toch zou nooit iets beter smaken dan dat wat je zelf gestolen had. Apart daarvan had ze wat kauwgom in haar tas gegooid samen met de meest pure chocola die ze kon vinden. Allemaal essentiële survival items, natuurlijk. Genietend van haar maal bleef ze daar zitten, enkel de geluiden van de vogels in zich opnemend. Zo slecht was het ook allemaal niet, maar saai wel.

&Connor

Onderwerp: Re: thrill of the kill do feb 27, 2020 3:27 pm

Het dorp was weer precies hetzelfde als iedere dag, niemand leek op de jongen te letten die tussen de mensen door slenterde. Maar goed ook want het laatste waar Connor nu naar verlangde was aandacht. Hij wou niet aangesproken worden of zich moeten focussen op het volhouden van een gesprek. Hij had al genoeg aan het gesprek dat hij met zijn eigen gedachten aan het houden was over wat hij vandaag ging doen. Zo zonder de spanning van Zeal's constante dreiging werd alles een stuk relaxter maar daarmee ook gelijk een stuk saaier. Een voor een ging hij in zijn hoofd de mogelijkheden af. Stelen had weinig nut op dit moment, alles wat hij wilde hebben had hij toch al op zijn kamer. Een gevecht starten eiste al teveel aandacht op. Weer naar het huis terug teleporteren zou zonde zijn nu hij al zo ver was gelopen. Zonder het echt door te hebben was hij tussen de mensen door naar het park gelopen. Nu was het maar hopen dat hier wel iets te doen viel.

Hij was al bijna aan het bankje voorbij gelopen toen hij zich realiseerde dat de persoon die er op zat te eten bekend voorkwam, al had hij nooit direct met haar gesproken. Gefeliciteerd, ze mocht zijn bron van vermaak zijn voor vandaag. Tenzij ze hem zou vertellen om op te rotten, dan zou hij iemand anders wel lastig vallen. Only one way to find out. Zonder om toestemming te vragen liet hij zich naast haar op het bankje vallen en schoof daarbij zijn capuchon af. Een hand gleed snel door zijn haar zodat het weer juist zat. Hij trok zijn voeten op om die ook op de bank neer te zetten. De echte vraag was waarom ze hier buiten at terwijl er genoeg in huis viel te halen, maar daar ging hij zich niet mee bezighouden. Connor ging vaak genoeg op zoek naar dingen in het dorp die hij vast ook in huis kon vinden als hij daar moeite voor deed. "Hi," begroette hij haar. "I'm Connor," ging hij maar meteen door.

x

Onderwerp: Re: thrill of the kill do feb 27, 2020 10:19 pm

Hmm, brood. Zo bijzonder was het echt absoluut niet, waarschijnlijk was het precies hetzelfde brood als dat ze daar binnen aten. Mindo zuchtte wat gefrustreerd omdat ze gehoopt had dat het haar iets van voldoening zou geven, maar na de eerste golf serotonine van het feit dat haar crime geslaagd was, voelde ze zich daarna even saai en braaf als eerder. Dus bleef ze daar maar zitten op dat bankje in het park, waar af en toe vreemden voorbij kwamen. Chillen en bedenkelijk knagend op haar brood. Het was vreemd, al deze mensen zouden morgen toch niet meer weten wie ze was of wat ze had gedaan, als ze wilde kon ze er nu eentje neer steken en morgen zou ze hem weer vrolijk rond zien huppelen. Niet dat ze nou een sterke drang tot moord had, maar de mogelijkheid en het gevoel van geen consequenties was vreemd en hielpen haar onrustige gevoelens niet bepaald.

Ruw werd haar vrij lugubere gedachtestroom onderbroken toen een vreemd figuur plots naast haar neer plofte. Mindo verstarde en keek hem vijandig aan, totdat zijn capuchon afgleed en ze de gozer herkende. Nuja, herkennen was een groot woord. Ze dacht dat hij rondliep in hetzelfde freakhuis, maar ze hadden nog nooit eerder gesproken. Haar ogen gleden van hem naar haar brood af, wilde hij het van haar stelen? Dat leek haar nogal dom, maar ze was het een beetje suspicious over wat hij precies wél van haar moest dan. Hij leek niet vijandig, maar gelukkig was Mindo dat 90% van de tijd wel. "Hi," begroette hij haar, ze trok één wenkbrauw op en kauwde langzaam door. "I'm Connor," Ze keek hem lang aan en stak toen haar duim kort naar hem op. "Good for you," sprak ze droogjes en kon niets anders dan nieuwsgierig haar blik over hem heen laten gaan. Hij leek haar leeftijd, maar dat vertelde helemaal niets hier. "Mindo," hoewel ze eigenlijk veel liever in haar eentje haar brood verder op zou eten, was ze eigenlijk een klein, klein beetje eenzaam. Misschien zou het niet zoveel kwaad kunnen om eens te socializen, zover ze daar toe in staat was. Toch bleef ze wat achterdochtig, zoals ze altijd was. "You're from the freakhouse too, ain't you?" bracht ze lichtelijk voorzichtig en scheurde nog een stukje van het brood af. Ze was nog niet zo ver dat ze ook zou delen.

MONTY

Onderwerp: Re: thrill of the kill vr feb 28, 2020 2:36 am

Het leven mocht dan vaak tegen hem zijn, vandaag leek het nog mee te vallen. De dag was saai begonnen met gebrek aan actie tot hij het park in was gelopen. Nu hij een huisgenoot was tegen gekomen konden dingen nog interessant worden. Waarschijnlijk was ze ook wel een van de betere opties aan huisgenoten. Hij wist weinig over haar, maar ze was in ieder geval geen klein kind of een van zijn vele vijanden, voorlopig dan tenminste. Connor gaf geen garantie dat ze niet als vijanden zouden eindigen. De eerste indruk was ook niet de beste gezien haar vijandige blik, maar als je eenmaal vaak genoeg met moord bedreigt werd deed zo'n blik weinig meer. Het maakte ook niet uit want hij was toch al gaan zitten. Connor deed nog wel zijn best om zich te introduceren dus dat was al heel wat.

Er viel een oncomfortabel lange stilte waarin hij geen idee had wat hij moest zeggen. Nog een keer zat het leven mee want zij verbrak uiteindelijk de stilte. "Good for you." Mmh okay dan. "Uh yeah.. good for me." Even dacht hij dat het gesprek daar eindigde, daar ging zijn bron van vermaak dan, maar gelukkig sprak ze uiteindelijk door. "Mindo." Verward keek hij haar aan voor hij besefte dat het haar naam was. Alright, ze had hem niet verteld om op te rotten dus alles was goed. "You're from the freakhouse too, ain't you?" sprak ze door. De naam voor het huis liet hem zijn wenkbrauwen optrekken. Dat was één manier om het te beschrijven. Naar zijn ervaring waren het huis en de loop er omheen niet de ergste plekken om in te leven. Het huis viel over het algemeen mee anders dan de paar vijanden die hij had. Het dorp was oke als je er maar iets leuks van maakte. Iedere dag weer de herhaling was wat het stom maakte. "Yeah. Doesn't sound like you're too fond of the place," antwoordde hij licht spottend, duidend op de naam die ze het gegeven had.

x

Onderwerp: Re: thrill of the kill za feb 29, 2020 1:20 am

Zeker goed voor hem, zou balen zijn als je je eigen naam niet wist. Goed, haar woorden waren voornamelijk sarcastisch geweest, maar als hij de nood voelde daarop te reageren moest Connor dat vooral doen. Mindo liet haar apart geel/gouden ogen over hem heen glijden, lichtelijk nieuwsgierig naar het figuur dat zichzelf tot haar gezelschap had benoemd. Mentaal tikte ze zichzelf op de vingers voor het feit dat ze zo laks was geweest. Eerder was ze altijd op haar hoede, had ze actief moeite gedaan om van ieder te weten wat voor '''''''gave'''''hij of zij had. De laatste tijd had ze zich echter veel te comfortabel gevoeld bij ieder, waardoor ze absoluut geen idee had wat er achter zijn knappe gelaat schuilde. Hoe dan ook leek hij van hetzelfde huis te gaan, al vroeg ze dat toch nog eenmaal om het te bevestigen. "Yeah. Doesn't sound like you're too fond of the place," ze grinnikte kort om zijn woorden en rommelde kort in haar zak, waar ze een sigaret uit viste en die achteloos met haar vingers tot een vlam bracht. Nadat ze een trekje had genomen draaide ze zich weer tot hem. "Nah, it's pretty alright back there,"eerlijk, ze had een groot deel van haar leven ofwel op straat ofwel met heel erg nare mensen doorgebracht. Zo slecht was het zeker niet om soort van veilig te zijn en eten op tafel te hebben. "Still, I think it's bullshit to call us 'peculiar' or 'gifted', we're all nothing but freaks of nature," ze haalde haar schouders op en ademde de rook diep in, een kleine moeite om het niet direct in Connor zijn gezicht te blazen. Wat was ze toch weer beleefd. "Just a big ol' middlefinger to mother nature,"

MONTY

Onderwerp: Re: thrill of the kill zo maa 01, 2020 1:23 am

Hij begon het gevoel te krijgen dat hij een van interessantere peculiars had gekozen voor een gesprek. Meningen over het huis waren wel vaker verdeeld maar het outright 'freakhouse' noemen was iets nieuws. Niet dat het geen passende beschrijving was voor de plek. Stil keek hij toe hoe ze een sigaret uit haar zak viste. De hele beweging was niet heel opvallend, maar het feit dat er geen moment een aansteker bij kwam kijken was dat wel. Waarschijnlijk haar gave. Connor begon met zijn rits te friemelen, iets beters had hij toch niet te doen met zijn handen. Misschien moest hij ook gewoon beginnen met roken nu iedereen het al leek te doen. "Nah, it's pretty alright back there." Verbaasd keek hij haar aan. "Still, I think it's bullshit to call us 'peculiar' or 'gifted', we're all nothing but freaks of nature," ging ze door.

Het was de eerste keer in tijden dat hij er echt over nadacht. Het teleporteren en in loops leven was zo'n gewoonte geworden dat hij weinig meer dacht over alle logica erachter. Het maakte ook weinig uit. "Just a big ol' middlefinger to mother nature," vervolgde Mindo naast hem. "I guess so." Hij kon een zachte lach niet tegenhouden om haar hele houding tegenover het peculiare gedoe. "You have to admit being a 'freak of nature' is fun at least, I'd hate to be one of them." Hij gebaarde richting de normale mensen die door het park liepen.

x

Onderwerp: Re: thrill of the kill ma maa 02, 2020 11:39 pm

Haar opstelling tegenover het leven en de meeste dingen daarin was vrij simpel, zolang het haar niet in de weg zat, boeide het vrij weinig. Op straat was dat het geval geweest, met al het rare grut dat daar rond liep, maar hier was het niet anders. Hoewel ze er nog altijd van overtuigd was dat iedereen hier een soort mislukkeling van de natuur was, had ze zichzelf ook nooit anders dan een mislukkeling genoemd vóórdat ze achter haar gave kwam. Dus ach, zolang niet iemand nogmaals haar ziel probeerde te stelen of een of andere demon achter haar kont aan kwam, vond ze het wel best. Op z'n minst had ze een semi veilige plek om te slapen en te eten. Voor nu."I guess so." ze haalde haar schouders op en nam nog net de moeite om haar rook de andere kant op te blazen. "You have to admit being a 'freak of nature' is fun at least, I'd hate to be one of them." Connor gebaarde naar de duffe mensen die hier voorbij slenterden. Een frons lag op haar gelaat terwijl die woorden haar aan het denken zetten. "I mean, I dunno man, probably would've solved a bunch of my problems," misschien dat haar ma dan niet zo was geweest, misschien dat haar pa meer moeite had gedaan of haar oom niet de neiging had gevoeld haar van kerk naar kerk te sleuren. "Ignorance is bliss, or some shit," Anderzijds, hoe vaak was ze wel niet aan vervelende situaties ontsnapt door haar freak gaves? De gedachte aan nooit meer in haar dierlijke vorm over de velden te kunnen rennen stak ook. Allicht had hij gelijk. "Guess I'd miss being able to set things on fire though. On the other hand, I'm not too thrilled about spending an eternity stuck in this place either,"

MONTY

Onderwerp: Re: thrill of the kill wo maa 04, 2020 2:20 am

Freak of nature of wat dan ook zijn was in zijn ogen zo slecht nog niet. In feite had het een stuk meer goede dingen dan slecht opgeleverd. Kans was nog dat ze er heel anders over dacht. Van wat hij gezien had zat er ook heel wat verschil tussen hun krachten, vuur oproepen viel niet te vergelijken met teleporteren. Toch benoemde hij hoeveel beter het was dan een van de normale mensen zijn. "I mean, I dunno man, probably would've solved a bunch of my problems." Alright, goed punt. Zijn teleporteren had genoeg problemen opgelost maar er waren ook een aantal bijgekomen. Zoals het vastzitten aan een loop en het gedoe met mensen die hem toevallig zagen en dan over het algemeen een freak out hadden. "Ignore is bliss, or some shit," sprak ze naast hem door. "True that."

Met zijn ogen volgde hij hoe een of andere uitslover voorbij jogde. Zie, dat was waarom teleporteren beter was. Hij had nog nooit ergens haast voor gehad, al kwam hij meestal ondanks alles alsnog te laat. Dat lag tenminste niet aan zijn peculiarity. "Guess I'd miss being able to set things on fire though. On the other hand, I'm not too thrilled about spending an eternity stuck in this place either," sprak Mindo ongeveer zijn gedachten uit. Het bevestigde gelijk dat ze inderdaad dingen in de fik kon zetten. "Don't know what I'd without teleportation either," stemde hij in. "But Bluebonnet really just had to pick the most boring place to start her loop. Not to mention how dumb the daily rain is."

x

Onderwerp: Re: thrill of the kill zo maa 08, 2020 8:29 pm

Eigenlijk best een goede kwestie. Als ze nu de keuze zou krijgen om geboren te zijn zonder krachten, zou ze daar ja op hebben gezegd? Haar hele leven lang was haar de strot door geduwd dat ze een fout was, dat het onnatuurlijk was. Hell, haar oom had haar nog van kerk naar kerk gesleurd om de 'duivel' uit haar te laten krijgen. Surprise, surprise, dat was niet echt bepaald gelukt. Het was voor het allereerst dat ze hier niet als gestoord werd bestempeld. Iniedergeval, niet voor haar krachten.

Het meisje keek op toen iemand voorbij kwam joggen, die zich net even iets meer uitsloofde toen hij langs hun twee kwam. Of dat nu voor haar was of de knappe jongen naast haar, geen idee. Mindo besloot hem wel te begroeten door haar middelvinger even de lucht in te steken terwijl ze nog een trekje nam van haar sigaret nam. "Don't know what I'd without teleportation either," dat raakte haar interesse. Dus hij kon teleporteren? Fucking vet. Wat moest het heerlijk zijn om altijd overal te kunnen zijn, om letterlijk van al je problemen weg te kunnen poofen. Schuin keek ze hem aan, duidelijk de nieuwsgierigheid weerspiegeld in haar opvallende ogen."But Bluebonnet really just had to pick the most boring place to start her loop. Not to mention how dumb the daily rain is." Zijn woorden deden haar grinniken en met een achteloos gebaar flikte ze de opgebrande sigaret op de grond. I mean, wat boeide het, morgen zou het toch weg zijn. "You can say that again," klaagde ze met een verveelde zucht. "Really makes you wanna get up and just like, fuck around with all these people. Not like they'll remember, anyway. And at least there'd be some actual entertainment around here, other than the shitty films for toddles, movie night my ass." ja, voor kindertjes was het hartstikke leuk. Maar de enige films die Mindo graag zag waren de meest bloederige horror films en die zetten ze eigenlijk nooit aan. "But you said you could teleport, right? How does that work?" wist ze haar nieuwsgierigheid niet te onderdrukken. "Can you like, teleport to like... The eiffel tower or some shit? And can you teleport things and other people aswell?"

MONTY

Onderwerp: Re: thrill of the kill do maa 12, 2020 5:21 pm

Blijkbaar was hij niet de enige die de uitslover had gezien. Schattig dat hij zijn best deed, maar het was het laatste waar Connor op zat te wachten. Mindo leek er ook niet van gediend waardoor hij even geamuseerd snoof. Hij rende in ieder geval meteen door waardoor hun gesprek door kon gaan. Ietwat trots op zijn eigen peculiarity keek hij haar terug aan. Al moest hij toegeven dat vuur ook eindeloos cool was. Een combinatie van hun krachten, dat zou nog eens geweldig zijn. Minder geweldig was de loop waarin ze vastzaten, er viel genoeg over te klagen zo. "You can say that again," stemde Mindo in. Hij lachte kort. Instemmend knikte hij mee met de rest van haar woorden. God ja, de bioscoop was misschien nog wel het meest teleurstellende van allemaal. "Yeah, I still don't get why they won't just show horror movies in a house that's full of freaks anyway," herhaalde hij haar eerdere term voor peculiars. Even betwijfelde hij of hij ging delen dat hij vaak genoeg deze mensen vermoorde en martelde uit frustratie. De kans dat ze hem gestoord ging vinden bleef te groot. Ondanks de eerdere vijandige blik had hij het gevoel dat er toch wel een kans was op vriendschap als dit zo door ging.

Ontspannen leunde hij achterover op het bankje. "But you said you could teleport, right? How does that work?" vroeg ze. "Yes," bevestigde hij het opnieuw. "Can you like, teleport to like... The eiffel tower or some shit? And can you teleport things and other people aswell?" vroeg ze door. "I guess I could teleport to the eiffel tower if I wanted," begon hij met zijn antwoord. Hij had het nooit geprobeerd though. "It's pretty unlimited, I just gotta be careful and make sure I don't end up anywhere that would kill me. As for things, from what I've tested the limit for what I can teleport with me is around what I can carry. People are trickier because those requires more focus the more people go along, never really tried to test the exact limit." Zoveel vrienden had hij niet om het mee te testen. "What about your fire?" vroeg hij meteen door. Mindo was niet de enige wiens nieuwsgierigheid was opgewekt.

x

Onderwerp: Re: thrill of the kill wo maa 18, 2020 7:26 pm

Door zijn opmerking over de 'film avond'stootte ze een kort lachje uit. God, ja, holy shit. Er liepen hier mensen rond wiens kop er half vanaf lagen, andere kiddo's konden rustig met geesten praten en niet zo heel lang geleden had een of andere freak nog geprobeerd haar ziel te stelen. En toch, ondanks dat, zou je eerder fucking Dora the explorer op het scherm zien dan een goede horror film. Wat een grap. Nee, Mindo had dan een stuk meer interesse in de freaks om haar heen. Het meisje was zelf opgegroeid met het idee dat een of andere duivel haar had vervloekt ofzo, ze had tot het moment dat iemand haar over deze lus had verteld nog nooit van 'peculiars' of gaves gehoord. Daarom was dit alles nog steeds nieuw.. Het was de reden dat ze in haar notitieboekje nog altijd aantekeningen maakte over alles en iedereen hier, voornamelijk in de hoop het beter te kunnen snappen. Anderzijds ook om zich te beschermen. Want waarin zij onder 'normale' mensen best wel krachtig was, bleek ze onder de peculiars nogal... Uh, underdeveloped. Zo goed had ze haar krachten nooit echt uitgetest of getraind. Dit werd nogmaals bewezen door het verhaal van Connor. Mindo deed haar best om haar verwondering en jaloezie te verbergen. Immers, hoe heerlijk moest het zijn om overal te kunnen gaan waar je maar wilde? Alles van de wereld kon hij zien, niemand kon hem ergens vast houden. Ergens wilde ze hem vragen om haar mee te proberen te teleporteren, anderzijds had hij net gezegd dat hij niet wist hoe goed dat zou gaan. Liever raakte ze toch niet haar ledematen kwijt ofzo, als het mis ging. "That's pretty fucking dope," gaf ze toe "Makes me wonder though, why stay here? If you're free and able to go anywhere you please, why this boring old place?" Ergens betwijfelde of ze daar een antwoord op zou krijgen. Allicht hield hij simpelweg van de rust en stilte, maar gezien hun eerdere woordenwisseling dacht ze niet dat dat het geval was. Meeste mensen kwam hier om ergens van te schuilen of iets te ontvluchten en als hij niet graag over de plaaggeesten van zijn verleden wilde praten, kon Mindo het wel in zich op brengen om dat te respecteren. Deed zij liever ook niet. Anderzijds was ze te nieuwsgierig om het niet te proberen. "What about your fire?"op zijn vraag haalde ze haar schouders op. "I mean, it burns stuff," Nice, goed uitgelegd Mindo. 10/10. "I can create fire, rekindle it and make it flare up. It can be kinda hard to control though, and most of the strength seems to come from the sun," haar ogen gleden af naar de zon aan de lucht, die grotendeels verstopt was onder de wolken. Grootste zwaktepunt was dat ze vuur niet kon stoppen, enkel met moeite kon afdempen of verplaatsen. Want zodra één ding in de hens ging, dan zou alles daarna snel volgen en dat werd een stuk lastiger te controleren. Dan nog maar te zwijgen over hoeveel energie het van haar kostte, vooral in de nacht. Over het feit dat ze ook een shapeshifter was, hield ze nog even haar bek. Een oude gewoonte en uit veiligheid. Soms was het erg handig om ongeschonden weg te komen zo.

MONTY

Onderwerp: Re: thrill of the kill do maa 19, 2020 8:10 pm

Makkelijk vloeide het gesprek nu het duidelijk was dat ze toch redelijk veel meningen deelde. Ook zijn opmerking over horror films vs alle peculiars die door het huis liepen leek in de smaak te vallen. Het was ook belachelijk hoeveel van het huis om de jongere kinderen draaide alsof de mensen boven achttien er niet ook voor eeuwig vastzaten. Who knows, misschien konden hij en Mindo samen de revolutie starten en alles verbeteren. Lekker hun eigen loop oprichten waar alles wel cool was, al had geen van hun daar de krachten voor zover hij het wist. Het bleef een leuk idee. Wat hij wel goed kon was teleporteren. Connor had er ook geen problemen mee om er uitgebreid over te praten, het was tenslotte over het algemeen een van de positiever dingen in zijn leven. Als ze het gevraagd had had hij nog best een demonstratie willen geven. Zolang het niet gevraagd werd bleef hij echter rustig op het bankje zitten. "That's pretty fucking dope." Zijn grijns verbrede wat. Dat was een goede beschrijving, pretty fuckin' dope. "Makes me wonder though, why stay here? If you're free and able to go anywhere you please, why this boring old place?" stelde ze de vraag die hij zichzelf vaak genoeg gesteld had. Maanden lang had hij de kans gehad om zomaar te verdwijnen zonder dat iemand het waarschijnlijk door het gehad of hem zou missen. Al bleven zijn opties gelimiteerd tot de verscheidene lussen over de wereld. Nu was die kans echter allang verlopen. "I guess I've got people keeping me here." Ja, één heel persoon, maar dat klonk te lame.

Even nieuwsgierig vroeg hij naar het vuur dat ze al getoond had. Mindo haalde haar schouders op even dacht hij dat er helemaal geen antwoord meer ging komen. Ook goed, niet iedereen hoefde open over dingen te zijn. Hell, hij had genoeg geheimen om een trilogie mee te vullen. "I mean, it burns stuff," legde ze uit. Even schonk Connor haar een zijdelingse blik. "Really?" vroeg hij, stem druipend van sarcasme. Al viel er van de hint van een glimlach wel af te lezen dat zijn sarcasme niet naar bedoeld was. De rest van haar uitleg was al een stuk duidelijk. Al met al klonk het best wel badass. Zijn blik gleed naar de zon zodra ze die benoemde. Wat waterig deed hij zijn best om door de wolken heen te breken. "That sounds pretty cool too," gaf hij toe. Al bracht dat ook logische vragen op terwijl hij naar het zonnetje staarde. "What if there's no sun around?" vroeg hij puur uit nieuwsgierigheid. Niet dat hij op zoek was naar Mindo's zwakke punten of zo, daar had hij toch weinig behoeftes aan. Als alles goed ging kon hij het vermijden om vandaag een nieuwe vijand te maken.

x

» Kill the silence
» [hollowgame] kill all trees
» Time to kill some time.