No rush

Onderwerp: No rush do apr 09, 2020 12:02 pm

Victor wachtte ongeduldig tot de printer klaar was met al de documenten uit de spugen. Zodra het eerste blad eruit kwam, nam Victor het vast en begon hij te lezen. Zo ver met geduldig wachten. Toen hij de informatie allemaal tot zich had genomen keek hij op van het papier en zag dat ook de printer klaar was. Blij dat hij niet langer moest wachten nam hij de stapel vast en liep hij door de bibliotheek naar de tafels. Onderweg liet hij zijn ogen over de grote collectie boeken gaan. Er zaten een aantal titels tussen die zijn aandacht trokken, maar voor nu zou hij ze laten staan. Hij kon altijd later terugkomen om ze te lezen. Door de lus had hij daar toch een eeuwigheid voor. Het maakte het lezen wel aangenamer op een manier, want nu was hij niet meer ze gehaast om zoveel mogelijk informatie tot zich te nemen voor hij stierf. Hij zou toch zo snel nog niet sterven, en dus was er ook geen haast meer bij. De boekenplanken voorbij zag hij de tafels staan. Voorlopig waren ze nog leeg. En dus zette Victor zich neer aan een tafel en spreidde de papieren erover uit. Het waren wetenschappelijke papers en artikels die hij had afgedrukt omdat hij zich nooit erg lang kon concentreren wanneer hij op een computer las en papier veel aangenamer was voor zijn ogen. Eenmaal alles lag zoals hij wou, nam hij een klein stapeltje papier vast dat bij elkaar hoorde en begon hij te lezen.

Onderwerp: Re: No rush do apr 09, 2020 2:49 pm

Alicia bladerde door het boek in haar handen, en haar ogen scande de tekst losjes. Bij elke keer dat ze het blad omsloeg verloor ze interesse. De jongen met het roze haar, Zeal, had haar boeken over demonen aangeraden. Maar het boek wat ze op het moment in haar handen hield ging over de cultuur en geschiedenis van demonen. Niet over iets wat haar uitmaakte, niks dat haar onderzoeken over de dood voort konden zetten. Ze wilde dingen weten over hun krachten, hun biologie. Bovendien was het boek ook erg simpel geschreven. Ze had het moeten zien aankomen; Zeal had haar ook gewaarschuwd dat deze bibliotheek niet erg vol was van boeken op universitair niveau. Een niveau waar zij ver boven stond. Alicia zuchtte zachtjes, klapte het boek dicht en zette het terug in de kast. Verslagen en gefrustreerd ging ze zitten aan één van de tafels verderop, en leunde op het blad met haar armen samen gevouwen. Toen ze naast haar keek zag ze een wat duister geklede jongen met donkere haren. Zijn blik was geconcentreerd op de papieren die voor hem lagen. Toen Alicia's ogen daar eenmaal op vielen, trok ze haar wenkbrauwen op in interesse. Het zag er wetenschappelijk uit; misschien was ze toch niet de enige wetenschapper in de lus. Ze probeerde onopvallend een paar centimeter richting hem te leunen in een poging om de tekst te lezen.

Onderwerp: Re: No rush do apr 09, 2020 4:24 pm

Helemaal geconcentreerd op wat hij aan het lezen was, merkte Victor niet op dat er iemand naast hem was komen zitten. Het duurde dan ook tot hij aan de volgende tussentitel kwam voor hij doorhad dat hij niet meer alleen aan de tafel zat. En nog een paar seconde daarna eer hij merkte dat ze naar hem toe leunde. Wat verward keek hij op van zijn leesmateriaal en richtte hij zijn blik op het meisje. Ze zag er nogal professioneel gekleed uit voor deze lus. De meeste mensen hier trokken zich niet veel aan van wat anderen dachten qua kleding. Victor gaf er ook niet veel om, al was hij nog niet zo laag gezakt om een joggingbroek als normale dagelijkse kledij te beschouwen. Hij droeg op dit moment dan ook een jeansbroek, zwarte T-shirt en zwarte leren vest—en zijn handschoenen. Maar terug naar het meisje. Want het was hem opgevallen dat ze niet zomaar naar hem toe leunde, maar dat ze dichter bij hem kwam om naar de papieren die hij op de tafel gelegd had te kunnen kijken. Was hij nu eindelijk iemand tegengekomen in deze lus die ook interesse had in wetenschap? “Geïnteresseerd?” vroeg hij terwijl hij de papieren in zijn hand dichter naar haar toe hield zodat ze ze beter kon bekijken.

Onderwerp: Re: No rush do apr 09, 2020 5:48 pm

"Geïnteresseerd?" De stem kwam onverwachts voor haar, en Alicia keek op, rechtstreeks in de ogen van de ander. Ze voelde dat haar gezicht warmer werd. Wat dom van haar, ze was toch niet zo subtiel geweest als ze dacht. Waarschijnlijk leek ze nu net op een basisschoolkind dat probeerde te spieken bij een klasgenoot. "Eh, ja," zei ze, en wierp haar blik snel weer op de papieren. Hij hield ze dichter naar haar toe, waar ze dankbaar voor was, want nu kon ze de tekst tenminste wel lezen. Nadat ze een paar zinnen verder was verscheen er een kleine glimlach op haar gezicht. "Ik was al bang dat ik de enige wetenschapper hier was," zei ze. Oké, ze was misschien geen echte wetenschapper als in ze had een diploma, maar ze was wel ex- medisch student. En daarbij waren haar creaties bijna, of in haar ogen zelfs groter dan die van welke wetenschapper dan ook.

Onderwerp: Re: No rush do apr 09, 2020 6:27 pm

Het meisje keek op waardoor hij recht in haar ogen keek. Ze waren een soort mix van bruin met een ietswat groene schijn; hazel. Hij merkte de blos op haar wangen op. Zo’n blos had hij waarschijnlijk ook gekregen als hij op de warmte van zijn gezicht moest afgaan. Victor schraapte zijn keel terwijl ze zich beiden weer op de papieren richtten. ‘Eh, ja,’ antwoordde het meisje. Victor hield ondertussen de papieren dichter bij haar en zag dat ze al was beginnen lezen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Ik was al bang dat ik de enige wetenschapper hier was.’ Victor glimlachte. “Ik dacht hetzelfde. Al zou ik mezelf tegenwoordig meer als dokter omschrijven.” Hij had de titel dan nooit van een school gekregen, maar vond dat hij ze meer dan zeker verdiend had en had zichzelf dan maar tot dokter benoemd. “Ik ben Victor, en jij bent?” Als er hier iemand in dit huis was van wie hij de naam wel zou willen weten, dan was het wel van de eerste wetenschapper die hij in jaren tegengekomen was; en die nu dus naast hem zat.

Onderwerp: Re: No rush do apr 09, 2020 10:44 pm

"Ik dacht hetzelfde," antwoordde de ander met een glimlach. "Al zou ik mezelf tegenwoordig meer als dokter omschrijven." Hey, ik ook! dacht Alicia daarna, maar weerhield zich ervan om dit direct uit te spreken. Ook zij was nooit officieel tot dokter benoemd. Hoewel ze het goed deed in medische school qua cijfers, had ze haar redenen dat ze het niet had afgemaakt. En dus nooit officieel benoemd was. "Ik ben Victor, en jij bent?" stelde hij zich voor. Alicia gaf hem een kleine glimlach. "West, Alicia West." Ze wilde er bijna dokter Alicia West van maken maar hield zich zoals gewoonlijk weer eens in. Geen zin om die details te moeten delen, mocht er naar gevraagd worden. En het was niet of de mening van Victor er toe deed. "Goed om te weten dat ik niet alleen ben. In welke wetenschappen ben je precies geïnteresseerd?"

I bring back to life what should rather stay dead

@victor frankenstein

MONTY

Onderwerp: Re: No rush vr apr 10, 2020 10:50 am

Met een kleine glimlach stelde het meisje zich voor: ‘West, Alicia West.’ Hij knikte. “Wel, als ik een achternaam krijg zal ik de mijne ook maar geven: Frankenstein.” Het was alleen maar eerlijk dat ze beiden evenveel informatie over de ander kregen. Ook al had hij de laatste tijd vermeden om zijn achternaam te zeggen om niet weer dezelfde situatie als met Alex te krijgen. Zodra die Frankenstein gehoord had, had de jongen niet kunnen ophouden over Mary Shelley en monsters. ‘Goed om te weten dat ik niet alleen ben. In welke wetenschappen ben je precies geïnteresseerd?’ vroeg Alicia nadat ze beiden ontdekten dat ze niet de enige wetenschapper in de lus waren. “Alles dat met mensen te maken heeft,” antwoordde Victor naar waarheid. Sommigen zouden zeggen dat hij wat te veel interesses had, maar hij vond een brede kennis net veel waarde hebben. “Anatomie, chemie, neurologie,—” begon hij een aantal op te noemen. “Zo goed als alles eigenlijk,” concludeerde hij. Hij leefde ondertussen al zolang dat hij over de jaren van alles wel een beetje had geleerd. Zijn expertise was nog altijd als een dokter, daar had hij ook het meeste ervaring mee, maar zijn interesses gingen veel verder dan dat. “Welke vind jij het interessantst?” vroeg hij haar. Want hij was wel nieuwsgierig naar welke gebieden zij neigde.

Onderwerp: Re: No rush zo apr 12, 2020 11:07 pm

Victor gaf haar zijn achternaam in ruil. Eerlijk is eerlijk, toch? Alicia moest zich wel even inhouden dat ze geen commentaar gaf op het feit dat hij gewoon Frankenstein heette van achternaam. Ze vond het geweldig, maar dat kon ze later altijd nog zeggen. Ze had gevraagd over de wetenschappen waar hij het meest geïnteresseerd in was. "Alles dat met mensen te maken heeft,"antwoordde hij. "Anatomie, chemie, neurologie—" Alicia's glimlach groeide steeds een klein beetje. Als ze nou een wiskundige was geweest had ze de kansen kunnen uitrekenen dat ze iemand toevallig ontmoette in de lus die zo erg op haar leek. Nog het meeste van iedereen die ze ooit was tegen gekomen. "Zo goed als alles, eigenlijk." Alicia was het eens met zijn lijstje, maar om te zeggen dat ze alles van mensen interessant ging ging te ver. Cultuur, geschiedenis en psychologie waren een paar waar ze nooit om zou geven. Met haar was het vrij simpel: als de studie haar dichterbij bracht naar haar doel, was het interessant. Anders niet. Ze had dezelfde vraag al terug verwacht, — "Welke vind jij interessant?" "Thanatologie," antwoordde ze zonder twijfel. De studie van de dood, en normaal gesproken noemde ze het ook zo, maar ze ging er vanuit dat Victor wel wist wat het betekende. Hij was mensen dokter volgens hem, after all. Oh ja, en soms zeiden de meeste mensen dat ze de sfeer aan het verpesten was wanneer ze erover praatte. Maar dat was niet haar probleem. "En alles wat er bij komt kijken. Ik was ooit medisch student," — echter had ze dit niet afgemaakt om een paar redenen — "...dus biologie, anatomie, neurologie komt er automatisch bij." Dat en de Latijnse taal goed beheersen. Maar dat was gewoon een bonus. Ze twijfelde nog of ze wel direct zou springen op het onderwerp "het tot leven wekken van de doden." Het lag op het puntje van haar tong en ze wilde er graag enthousiast over praten. Ook omdat een assistent hebben erg zou helpen. Ze had altijd al alleen gewerkt, en lijken optillen was best de uitdaging voor iemand van haar lengte. En een dokter, een second opinion zou altijd helpen. Maar ze hield zich in, ze was niet voor niets de lus in gestapt. Ze was hier om te leren over het bovennatuurlijke, misschien een paar experimenten verder uit te voeren en te wachten tot de buitenwereld haar een beetje vergeten was. Op een plaats waarin al zoveel macht rondliep wilde ze niet die van haar verliezen.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

MONTY

Onderwerp: Re: No rush ma apr 13, 2020 3:28 pm

Zonder twijfel antwoordde het meisje op zijn vraag: ‘Thanatologie.’ Nieuwsgierig bekeek Victor haar. Hij wist ondertussen al dat ze een wetenschapper was, maar dit had hij niet zien aankomen. Interessant. Het was lang geleden—heel lang geleden—dat hij iemand was tegengekomen die zo geïnteresseerd leek in de dood; want haar enthousiasme sprak boekdelen over hoe groot haar interesse erin was. Zelf had hij de obsessie al een hele tijd opgeborgen, maar het was toch ergens leuk om iemand tegen te komen met wie hij iets gemeen leek te hebben. ‘En alles wat erbij komt kijken. Ik was ooit medisch student.’ Nog iets dat ze gemeen hadden. Al was hij er in geslaagd de opleiding twee keer niet af te maken. ‘...dus biologie, anatomie, neurologie komt er automatisch bij.’ Victor knikte terwijl ze de disciplines opnoemde. “Wel, dan lijken we misschien nog meer op elkaar dan ik eerst dacht.” Eerst was enkel gebleken dat ze de tweede wetenschapper in de lus was, maar nu bleek dat ze nog meer gemeen hadden dan alleen maar dat ze beiden wetenschappers waren. “Ik heb me ook een tijdje met doden beziggehouden—ook deels door mijn bijzonderheid—, maar dat is ondertussen ook al een lange tijd geleden.” Hij hoopte dat hij er zo voor kon zorgen dat ze iets meer over haar interesse in thanatologie zou lossen, want hij was wel benieuwd welk aspect van de leer haar precies intrigeerde.

Onderwerp: Re: No rush ma apr 13, 2020 11:00 pm

"Wel, dan lijken we misschien nog meer op elkaar dan ik dacht," zei Victor. "Ik heb me ook een tijdje met doden beziggehouden—ook deels door mijn bijzonderheid—, maar dat is ondertussen ook al een lange tijd geleden." Hij ook? Alicia had zich altijd al alleen gevoeld in dat aspect, zelfs op school. Maar goed, ze had ook een hele specifieke focus. Normale mensen wilden alleen trouwen, carriére maken en kinderen... God, wat waren de meeste mensen toch saai. "Door je bijzonderheid?" vroeg Alicia. Haar bijzonderheid had er voor gezorgd dat ze kon wat ze nu kan, maar het had eigenlijk niks te maken met de richting die ze had gekozen. "Mag ik vragen wat het is?" Wat het ook was, als het te maken had met de dood in enige vorm, zou het haar helpen. Of op z'n minste interesseren.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

MONTY

Onderwerp: Re: No rush di apr 14, 2020 2:48 pm

‘Door je bijzonderheid? Mag ik vragen wat het is?’ vroeg het meisje. Victor knikte. Hij had gehoopt dat zij iets meer over zichzelf ging vertellen, maar het was dus blijkbaar eerst zijn beurt om dat te doen. “Simpel gezegd kan ik wezens doden en weer tot leven brengen,” begon hij. Dat was de heel simpele versie van wat zijn krachten waren. “Iedereen heeft energie in zich en die kan ik bewegen,” begon hij met de verdere uitleg. “Als ik energie afneem wordt die persoon moe en kan die uiteindelijk flauwvallen of in coma geraken. Of sterven, als het heel erg is.” Hij richtte zijn blik naar een van de bladeren, hij praatte niet graag over mensen die stierven. Bij zijn volgende woorden richtte hij zijn blik weer op het meisje. “Maar ik kan mijn eigen energie ook aan anderen geven en hen zo genezen. Technisch gezien zou ik ook mensen tot leven kunnen wekken, maar met mensen is dit nog nooit gelukt. Of toch niet voor lang.” Een pijnlijke glimlach trok over zijn gezicht. Hij herinnerde zich de paar seconden waarin William opnieuw had geleefd voor Victor was flauwgevallen en William weer stierf. “En dat is het ongeveer.” Er waren nog wel wat dingen die hij over zijn bijzonderheid kon vertellen, maar hij voelde dat dit genoeg informatie was voor nu.

Onderwerp: Re: No rush di apr 14, 2020 3:20 pm

Gelukkig voor Alicia knikte Victor. "Simpel gezegd kan ik wezens doden en weer tot leven brengen." De zin kwam bijna als een klap in haar gezicht. Hij had dezelfde gaven als haar, maar dan van binnen. Wat zij had uitgevonden door experimenten, kon hij uit nature. Alicia wilde gelijk weten hoe dat precies werkte, maar wachtte tot Victor klaar was met verder vertellen. "Maar ik kan mijn energie ook aan anderen geven en hen zo genezen. Technisch gezien zou ik ook mensen tot leven kunnen wekken, maar met mensen is dit nog nooit gelukt. Of toch niet voor lang." Alicia had nooit gedacht dat er iemand rond zou lopen die zo erg op haar leek. En precies had wat ze nodig had. Ergens was ze een beetje jaloers, haar werk kon gestolen worden maar Victor's bijzonderheid bleef van hem. Maar goed. "En dat is het ongeveer," concludeerde hij. Alicia kon haarzelf niet tegenhouden. "Mensen tot leven wekken," kwam ze op terug, "...dat is mij ook gelukt." Oké, misschien was het niet helemaal perfect, maar toch. Ze sprak met trots, en ging er vanuit dat Victor haar zou geloven zonder bewijs. In een lus met Peculiars leven was nu al makkelijker dan toen ze dit probeerde te vertellen aan iemand in de buitenwereld. "Ook dankzij mijn bijzonderheid," voegde ze er aan toe, "Ik heb een hoge intelligentie, en sinds ik de dood ben begonnen te studeren heb ik er meer over geleerd dan de buitenwereld nu weet." Maar ze wilde het nooit delen met hun. Althans, nog niet. Haar experimenten waren natuurlijk niet compleet legaal, en ze was bang voor plagiaat. "Maar er is nog zoveel meer te leren erover dat ik niet weet." Het universum was een groot mysterie en geen enkele wetenschapper zou de droom kunnen bereiken van alles weten. Maar Alicia wilde om te beginnen weten waarom het grootste gedeelte van haar creaties in zombies veranderden als ze er niet op tijd bij was.

I bring back to life what should rather stay dead

@ tag here

MONTY

Onderwerp: Re: No rush di apr 14, 2020 3:49 pm

Alicia's volgende woorden waren waarschijnlijk het meest verrassende dat Victor ooit had gehoord. 'Mensen tot leven wekken… dat is mij ook gelukt.' Met wijde ogen staarde Victor haar aan terwijl hij probeerde in te schatten of ze serieus was. En dat leek ze ook effectief te zijn; ze klonk te trots en te oprecht om het niet te menen. Ze had dus echt mensen tot leven kunnen wekken. Dan was er nog maar één vraag over: "Hoe?" Victor luisterde met intrige naar naar antwoord. 'Ook dankzij mijn bijzonderheid.' Was het mogelijk dat ze dezelfde bijzonderheid had als hij? 'Ik heb een hoge intelligentie, en sinds ik de dood ben beginnen te studeren heb ik er meer over geleerd dan de buitenwereld nu weet,' legde ze verder uit. Hoge intelligentie, dat was dus haar bijzonderheid. En daarmee had ze een manier gevonden om mensen tot leven te wekken. 'Maar er is nog zoveel meer te leren erover dat ik niet weet.' Victor knikte terwijl hij al die informatie tot zich nam. Hij had nooit gedacht dat hij ooit iemand zou vinden die het gelukt was om oplossing voor de dood te vinden. De papieren die voor hem lagen nu helemaal vergeten draaide hij zijn stoel verder naar Alicia om. "Hoe werkt het?" was de eerste vraag die hij kon uiten. "Hoelang blijven ze leven? Houden ze een neurologisch trauma over aan de overgang? Hoelang na de dood kan het nog slagen?" Hij stopte zichzelf. Hij moest haar wel tijd geven om te antwoorden. Maar hij had gewoonweg zo veel vragen dat het moeilijk was om ze niet allemaal in een keer te stellen.

Onderwerp: Re: No rush wo apr 15, 2020 8:23 am

"Hoe werkt het?" vroeg Victor gelijk, nu duidelijk heel geïnteresseerd, waardoor Alicia haar eindelijk voelde dat ze het respect kreeg dat zoiets verdiende. "Hoelang blijven ze leven? Houden ze een neurologisch trauma over aan de overgang? Hoelang na de dood kan het nog slagen?" De vragen kwamen achterelkaar en Victor moest zichzelf stoppen om er niet te veel te stellen. Ze glimlachte weer eens met trots terwijl ze antwoordde. "Een reageermiddel," zei ze, "dat de hersenen opnieuw actief maakt, en tegelijk het hart weer opstart. Het word ingespoten bij de top van de ruggengraat. Tot zover heb ik ontdekt, dat ik als ik er binnen de 24 uur bij ben, de persoon weer helemaal terug komt voor wie ze waren." En dat was haar beste moment geweest. Ze wilde dat ze dit vaker had kunnen doen om het zeker te weten, maar de wereld werkte niet zo makkelijk. "Echter kan het wel zijn dat de persoon opnieuw overlijd," voegde ze er aan toe. "Ziektes en wonden die de persoon heeft worden niet genezen." Wacht eens, kon Victor niet genezen? Zouden dat hun niet het beste duo maken hiervoor? "Elk lichaam dat ik heb terug gebracht na de 24 uur... wel, alleen de zintuigen komen terug," ging ze verder. Ze dacht even aan de eerste paar keren waar de lichamen haar hadden aangevallen, geleid enkel bij hun instincten, in woede en angst. "Ook neem ik aan dat ze uiteindelijk weer sterven, al heb ik dit nog niet meegemaakt." Omdat ik ze zelf altijd moest doden voordat ze mij of anderen pijn deden... "Gewoon omdat het lichaam er te veel moeite mee zou hebben." Maar dat was maar een theorie. Er lag een hele wetenschap onder haar proces, maar dit was een beetje de gist ervan.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein

MONTY

Onderwerp: Re: No rush wo apr 15, 2020 12:39 pm

Met een trotse glimlach gaf ze antwoord: ‘Een reageermiddel, dat de hersenen opnieuw actief maakt, en tegelijk het hart weer opstart. Het word ingespoten bij de top van de ruggengraat. Tot zover heb ik ontdekt, dat ik als ik er binnen de 24 uur bij ben, de persoon weer helemaal terug komt voor wie ze waren.’ Het was haar effectief gelukt. Verbijsterd keek Victor haar aan terwijl hij de informatie tot zich nam. ‘Echter kan het wel zijn dat de persoon opnieuw overlijdt,’ voegde ze toe. Benieuwd naar de reden keek Victor haar aan. Al kon hij al gokken dat het waarschijnlijk de verwondingen die tot de dood geleid hadden was. En ja, dat bleek het inderdaad te zijn: ‘Ziektes en wonden die de persoon heeft worden niet genezen.’ Victor knikte, het leek hem logisch. Een serum dat zowel iemand tot leven wekt als alle vorige verwondingen geneest, dat zou een serieuze doorbraak zijn, maar zo’n doorbraken vond je niet gemakkelijk. En waren misschien zelfs onmogelijk. Het had hem dan ook enorm verbaast als het reageermiddel dat ook kon doen. ‘Elk lichaam dat ik heb terug gebracht na de 24 uur... wel, alleen de zintuigen komen terug.’ Victor knikte. “Waarschijnlijk is er dan al te veel schade opgelopen om meer dan enkel de zintuigen terug te laten komen,” dacht hij luidop na. ‘Ook neem ik aan dat ze uiteindelijk weer sterven, al heb ik dit nog niet meegemaakt. Gewoon omdat het lichaam er te veel moeite mee zou hebben.’ Victor knikte. “Lijkt me erg waarschijnlijk dat ze na een tijdje zullen sterven. Het lichaam is niet gemaakt om na zo’n lange tijd teruggebracht te worden.” Dat was een probleem waar hij, toen hij nog experimenten deed, zelf op vastgelopen was. “Zijn er bijwerkingen?” Als ze echt mensen kon terugbrengen zonder gevolgen, dan was hij eigenlijk toch wel een beetje jaloers. “Behalve dan het zombie worden,” gespecificeerde hij nog.

» No rush