Ivy Meadow ~ It's innocence lost

~Naam: Ivyanna "Ivy" Raven Meadow.
~Leeftijd: 391 jaar oud.
~Uiterlijke leeftijd: 19 jaar oud.
~Geboortedatum: 31 oktober 1626.
~Geboorteplaats: Oxford, Zuid-Engeland, Verenigd Koninkrijk.
~Ouders: Damon Carter - Meadow & Portia Meadow.
~Broers & zussen: Twee broers (Matthew & John) en twee zussen (Victoria & Laurena).
~Faceclaim: Lana del Rey
~Bijzonderheid: Ivyanna is een "nightcomer" heks. Dat betekent dat ze een heks is die de duistere kant op wordt gegaan. Een "nightcomer" heks is anders dan een heks die het licht volgt, een "daywalker" heks. Buiten dat ze spreuken kan uitspreken in het Latijn en toverdranken kan maken, spreekt ze ook het "Verbis Diablo", een duistere taal, de taal van de duivel. Het "Verbis Diablo" is een verduisterde verbastering van de taal die in de Tuin van Eden werd gesproken voordat de mensheid op aarde werd losgelaten, tenminste, zo luidt de legende. Deze taal is een vorm van communiceren tussen "nightcomer" heksen. Verder kan een "nightcomer" heks haar schoonheid eeuwig bewaren. Dit kan ze door het beoefenen van duistere magie. Het is een soort van ruil: "Ik behoud mijn schoonheid, als ik duistere magie beoefen." Daar zitten natuurlijk wel prijzen aan. Een "nightcomer" heks is onsterfelijk, en kan alleen gedood worden met een brandstapel. Ze zijn erg gevoelig voor spreuken die uitgesproken worden door "daywalker" heksen, en kunnen niet goed tegen alles wat met het licht te maken heeft, namelijk alles wat met God en het christendom te maken heeft (denk aan kerken, kruizen, wijwater). Ze gaan er niet dood van, maar het kan ze erg verwonden. En dan is er nog een duister iets. Een duister pact wat ze hebben gesloten met de duivel. Ze kunnen namelijk shapeshiften naar een inhumane vorm. De inhumane vorm is helemaal bleek van huid, ze zijn naakt en op hun huid zijn allerlei onduidelijke tekens afgedrukt. Hun ogen worden rood/groen achtig van kleur en ze zijn kaal. Een ervaren "nightcomer" heks kan wanneer ze wilt hierin veranderen en weer terugveranderen. Als ze in deze vorm zijn, verandert er het volgende:

- Agility & strength: de inhumane vorm van de "nightwalker" heksen beweegt zich veel sneller dan de normale mens en is ook veel krachtiger.
- Illusion: de inhumane vorm van de "nightwalker" kan opgaan in de omgeving, als een soort kameleon. Ze kan dan alleen niet bewegen, ze moet stil blijven staan, beweging verraadt haar locatie.
- Psychokinesis: de inhumane vorm van de "nightwalker" kan voorwerpen zomaar laten bewegen, zonder daarvoor iets te hoeven doen.

~Karakter: Ivy heeft een erg gesloten karakter. Ze zal niet snel een boekje open doen over haar leven, dit komt mede door haar verleden. Tegenover anderen kan ze heel erg kil overkomen, maar dit kan ze veranderen, alleen als ze daar zin in heeft. Dan wordt Ivy een heel ander persoon: warm, vriendelijk. Tegenover mannen kan ze vaak erg verleidelijk doen. Dat komt omdat ze mannen vaak nodig heeft voor haar toverspreuken. Ze is dan heel erg manipulatief, probeert er alles aan te doen om er voor te zorgen dat ze doen wat ze zegt. Verder is ze erg slim en leergierig, ze pikt snel dingen om en doet er niet lang over om iets op te pikken. Over het algemeen doet ze gewoon haar eigen ding, en doet eigenlijk wat pas als ze iets van iemand nodig heeft. Haar karakter past ze aan op het doel dat ze heeft.
~Sterke punten:
~ Leergierig.
~ Slim.
~ Verleidelijk.
~ Warm (als het haar uitkomt).
~Zwakke punten:
~ Licht arrogant tegenover andere mensen.
~ Manipulatief.
~ Wrok tegenover mensen.
~ Heeft een leegte over zich heen hangen, in haar ogen zal je geen vrolijkheid zien.

Oxford, Southern England, 1626 Aan de rand van de stad Oxford stond een enorm landhuis. Normaal gesproken was het er altijd rustig, de bewoners lieten zich zelden zien. Er werd veel over gespeculeerd, het landhuis scheen behekst te zijn. En al was heksenvervolging iets van een paar eeuwen eerder, er werd altijd met een schuin oog gekeken naar het duistere landhuis. De bewoners zagen bleek en lieten zich zelden zien. En als ze zich lieten zien, deden ze rare dingen. Ze liepen in lange gewaden door het bos, plukten vreemde planten en kruiden en praatten in een vreemde taal. De bewoners van Oxford vonden het maar raar, maar besloten de familie maar met rust te laten. Zolang ze geen last hadden van de familie, mochten ze er blijven wonen. Wat de bewoners op viel, was dat het allemaal volwassenen waren. Er waren nooit kinderen bij. Tot op die ene donkere, regenachtige dag in oktober 1626…

Op 31 oktober 1626, Halloweenavond, werd Ivyanna Raven Meadow geboren, in het enorme landhuis aan de rand van de stad Oxford. Ze was een gezonde baby, alleen haar ogen waren opvallend bruin en haar huid was opvallend bleek voor haar leeftijd. De aanwezigen bij de bevalling waren de familie van Ivyanna, die al gauw tot Ivy werd gedoopt, een arts en een zuster. Het bizarre is: nooit heeft iemand de arts en de zuster nog terug gezien. En wat misschien nog wel meer bizar is, is dat niemand zich ooit heeft afgevraagd waar ze waren. De waarheid is, is dat de familie een heksenfamilie is. Ze zijn verre afstammelingen van de originele heksenfamilies uit Salem, de Verenigde Staten. En de waarheid is, de mensen in Oxford waren al jarenlang betoverd door de familie, zodat ze de rare gewoonten van de familie gewoon met rust zouden laten. En daarom vroeg niemand zich ook af waarom de arts en de zuster nooit werden teruggevonden. Ze vergaten dat ze bestaan hadden.

Als je aan een heks denkt, denk je vast en zeker meteen aan een dame, met een oude hoed, een lang gewaad, een kromme neus die toverdrankjes maakt en toverspreukjes uitspreekt. Dit beeld van de heksen uit Oxford is deels waar: ze maken inderdaad toverdranken en ze spreken inderdaad toverspreuken uit. Maar het uiterlijk van de Oxford heksen is allemaal verschillend. Wat wel kenmerkend is voor de familie, is dat het allemaal mensen met een erg bleke huid zijn. Spreuken worden uitgesproken in het uiterste geheim, en kunnen worden uitgesproken in twee talen: het Latijn of het Verbis Diablo, oftewel de taal van de duivel. Het “Verbis Diablo” is, volgens de legende, een verduisterde versie van de taal die in de Tuin van Eden werd gesproken, voordat de mensen op de wereld werden losgelaten. Als je kijkt naar het uiterlijk, is dat ook verschillend. De heksen van Oxford kunnen “shapeshiften” naar een andere gedaante. Een getrainde heks kan dit uit haar zelf doen, een onervaren heks kan dit doen. Er zijn twee soorten heksen: heksen die het licht volgen en het heksen die het duister volgen. De Oxford heksen zijn zowel heksen die het licht als het duister volgen, het zijn balansheksen.

Ivy groeide dus op als een heks. Ze werd thuisgeschoold: thuis leerde ze de Engelse taal, rekenen en alle andere vakken die de kinderen op school ook kregen. Maar vanaf haar twaalfde levensjaar werd ze in de late avonduurtjes opgeleid in magie. Hierdoor kan je zeggen dat Ivy nooit echt een normale jeugd heeft gehad. De tijd van spelen was over. Veel vrienden had ze niet, eigenlijk zag ze alleen haar familie. Haar familie was liefdevol binnen de familie, maar kon tegenover de buitenwereld heel erg kil en duister overkomen. Dit merkte Ivy ook in de manier waarop er met haar werd omgegaan. Maar het maakte haar niet uit: familie kwam op de eerste plek.

Het leven ging door, en het was een prettig leven. Ivy werd een steeds meer begaafdere heks, en genoot van de magie die door haar aderen vloeide. Helaas sloeg het noodweer toe. Heksen zijn misschien onsterfelijk, ze zijn niet bestemd tegen ziektes waar nog geen medicijn tegen was. De pest was er daar eentje van. Haar oma was een van de slachtoffers van de pest. Ze zou in leven gehouden kunnen worden door magie, maar het zou haar pijn niet verminderen. Uiteindelijk overleed haar oma. De familie was er kapot van, haar oma was de opperheks van de familie en had veel aanzien en respect binnen de heksengemeenschap. Haar dood was dan ook iets wat in de hele heksengemeenschap werd betreurd. Maar wat de familie was vergeten, was dat haar oma de spreuken over de stad had uitgesproken. Deze moesten onderhouden worden door een erg krachtige heks. Deze spreuken werden met de dood van haar oma verbroken en de stad kon zich opeens heel goed herinneren wie en wat de Meadow familie waren.

Op een avond in 1645 kwam Ivy terug van haar rondje door het bos, waarin ze kruiden had verzameld om toverdranken te kunnen maken. Echter, van een afstand kon ze al zien dat het niet goed was bij haar huis. Er kwam veel rook bij het huis vandaan en hoge vlammen reikten tot boven de boomtoppen uit. Zo snel als ze kon was Ivy  naar het huis gegaan, maar het was al te laat. Verscholen tussen een aantal bomen keek Ivy toe hoe haar familie op de brandstapel werd gegooid, de enige manier om een heks te doden. Verdriet en woede gierden door haar lichaam, maar ze was niet krachtig genoeg om alle mensen die bij het huis stonden aan te kunnen. Daarom besloot ze in de verdediging te gaan: ze was het huis in geslopen, en besloot zoveel mogelijk boeken met toverdranken en grimoires met toverspreuken erin mee te nemen. Alles meenemen was onmogelijk, ze nam alleen het hoognodige en het belangrijkste mee. En dat was maar goed ook, want net toen Ivy uit het huis was, werd het huis in de brand gestoken. En het enige wat Ivy  nu nog kon doen was vluchten, en vluchten.

Vluchten is iets wat Ivy haar hele leven heeft gedaan. Van stad naar stad, van streek naar streek, van land naar land. De woede op de bewoners van Oxford sleet met de jaren en maakte plaats voor een leegte. Ze besloot te kijken naar wat ze wel had. Ivy besloot het beste er van te maken. In elk land dat ze kwam, besloot ze de taal te leren en de cultuur te ontdekken. Ze maakte vrienden overal in Europa. Maar haar leegte was iets wat niet bepaald goed was voor haar magische ontwikkeling. Doordat ze zich leeg voelde en veel verdriet in haar had, werd ze de duistere kant van de magie opgetrokken. Duistere spreuken werden in haar grimoires opgeslagen, en duistere krachten ontwikkelden zich in Ivy. Ze werd een “nightcomer”. Een “daywalker” is een heks die gekozen heeft om het licht te volgen, dan hoeft er niet uitgelegd te worden wat een “nightcomer” is. Doordat de duistere magie, en door haar levenservaring, bezit van haar nam, veranderde haar karakter. Ze werd anders, anders dan het stille meisje dan ze vroeger ooit was geweest.

Uiteindelijk ontdekte Ivy deze plek, tijdens een rondreis door Noorwegen. Ze besloot hier neer te strijken, waar niemand neerkeek op wie ze was en dat ze anders was dan normaal. Toch houdt ze zich redelijk stil tegenover anderen over wat ze is. Hoe minder mensen het weten, hoe beter.