[FINISHED] Can't handle my behavior when I turn it on.

Dat hij zich ongemakkelijk voelde, was naar zijn idee nog zacht uitgedrukt. Hij herkende een huilbui wanneer het begon te naderen en Chloe zat er echt op de rand van. Hij wist dat hij niet het soort type was dat haar in zijn armen zou nemen en over haar rug zou strelen, dus hij hoopte dat ze het wel wat kon stellen met de afstandelijke steun die hij dan zou geven. De arm om haar schouder toen ze beiden op de grond hadden gezeten voordat ze moest kotsen was al heel ongemakkelijk geweest voor zijn doen. En om te voorkomen dat hij weer zo’n stomme actie zou uithalen of dat ze opeens steun bij hem ging zoeken, liep hij weer terug naar de stoel die hij eerder had gebruikt om op te zitten, draaide de rug van de stoel naar haar toe en ging toen op de stoel zitten met zijn armen over de leuning geslagen. Hij klemde zijn vingertoppen krampachtig in het hout van die rugleuning van de stoel toen hij zag dat haar vingers klauwden naar zijn hoeslaken. Wat als ze een paniekaanval kreeg en hij haar niet kon kalmeren? Het was midden in de nacht en hij kon zich voorstellen dat het hem niet echt dank afgenomen zou worden als ze hysterisch werd. Hij klemde zijn kaken op elkaar en negeerde zijn eigen hevig kloppende hart. “Beheers jezelf, Chloé,” zei hij op een strakke toon tegen haar. “Je maakt er een groter drama van dan dat nodig is.” Hij begreep dat gedrogeerd worden niet bepaald iets was om op je verlanglijstje te hebben staan, maar er was niks gebeurd. Of toch niet die ellende die ze nu voor zich had. “Niks van die scenario’s die jij in je hoofd haalt, zijn ook echt gebeurd,” ging hij verder op een mildere toon. “Ze hadden geen kans om je iets aan te doen omdat ik ze toch wel in de fik had gestoken als ze dat hadden geprobeerd. Ik ben de hele tijd bij je geweest, van toen je gedrogeerd werd tot het moment dat ik je naar huis bracht. Niemand heeft je aangeraakt… buiten ikzelf dan,” mompelde hij er wat onhandig achteraan. “En ik heb ook geen rare dingen met je gedaan, ik zweer het.” Voordat ze dadelijk nog dacht dat hij zo’n creep was die niet met zijn poten van haar af kon blijven. Ze moest eens weten hoe erg hij de kerel zou verbranden als hij wist wie het gedaan had.

@Chloé Hill

YTN

De tranen in haar ogen, ze probeerde er tegen te vechten. Ergens moest ze er vrede mee vinden, met wat er was gebeurd. Natuurlijk, het was verschrikkelijk dat het was gebeurd, maar er was niks met haar gebeurd. Chloé voelde het aan haar lichaam. Als er echt iets met haar was gebeurd, had dat wel zijn sporen achtergelaten. Maar het was gewoon eng om niet te weten wat je de afgelopen tijd had gedaan. Chloé klemde haar kaken heel even op elkaar toen hij zei dat ze er een groter drama van maakte dan dat het was. Een beetje van de oude Chloé kwam terug, want ze wilde meteen haar grote mond open trekken, maar hij ging meteen door. Ze sloot haar mond weer en staarde hem aan, terwijl hij aan het vertellen was. “Bedankt dat je me hier naar toe hebt genomen” fluisterde ze toen “Je had het niet hoeven doen, we kennen elkaar helemaal niet, maar je hebt het toch wel gedaan…dat vind ik echt heel tof van je.” Voorzichtig glimlachte ze en klopte ze hem even dankbaar op zijn arm. Eigenlijk wilde ze hem om de hals vliegen, maar ergens kreeg ze het idee dat hij dat niet erg zou appreciëren. Chloé draaide zich van haar zij op haar rug en slikte even. “Je zegt wel dat ik er een groter drama van maak” fluisterde Chloé “Maar het is niet alleen om wat er is gebeurd, maar om wat er had kunnen gebeuren. Ik heb in Los Angeles mensen in coma zien raken van een drogering of nog erger, meiden en jongens die de dag daarna niet wisten wat er met hun eigen lichaam was gebeurd.” Ze keek Hunter van opzij aan. “Daarom reageer ik misschien zo. Ik ben gewoon bang. Het is echt heel eng om zo’n groot gat in je geheugen te hebben.” Ze sloot haar ogen weer even, ze was nog wel heel erg moe, maar ze vond het ook raar om zo weer in Hunters bed in slaap te vallen. Misschien moest ze zo maar opstaan en naar haar eigen kamer gaan, Hunter zou ook best willen slapen.

Hunter haalde nonchalant zijn schouders op. Hij was niet heel goed met dit soort dingen en zeker niet als er dan ook nog eens complimenten over werden gemaakt. Naar zijn idee had hij gewoon gedaan wat ieder ander in zijn positie gedaan zou hebben, maar zij zag dat blijkbaar anders en dat deed hem ongemakkelijk voelen. “Ik deed wat ik moest doen,” antwoordde hij op een simpele toon. “Ik denk dat ieder ander persoon met een beetje gezond verstand hetzelfde zou hebben gedaan.” Behalve die klojo’s in de club natuurlijk, maar dat was een gedachte waar hij nu niet op wilde ingaan. Het was met een sisser afgelopen en daar hadden ze nu beiden profijt van. Hij omdat hij niet met een té emotionele mess moest dealen en zij… tja, zij omdat het haar lichaam was en omdat daar verder geen uitleg aan vast moest hangen. Hij fronste vervolgens toen ze haar woorden sprak en hoewel hij zich ergens wel kon voorstellen dat het je deed schrikken als je ergere dingen had zien gebeuren, vroeg hij zich af waarom ze haar angst baseerde op scenario’s die hadden kunnen gebeuren. “Het is wat je zegt,” zei hij kortaf. “Het had kúnnen gebeuren. Maar het is niet gebeurd, dus het heeft weinig zin om je bang te maken over dat soort doemscenario’s.” Hij keek haar kalm aan en zag dat ze nog steeds erg moe was. Hij stond op, pakte twee fleecedekens die elke kamer waarschijnlijk standaard in de kast had liggen en spreidde er eentje naast zijn bed uit op de grond. Hij ging liggen en trok de andere fleecedeken over zich heen, zijn armen onder zijn hoofd leggend. “Ga slapen, Chloé,” bromde hij. “En waag het niet om erover te beginnen dat ik hier lig en jij in mijn bed. Ik wil het niet horen.” En nadat hij die woorden naar haar had gebromd, draaide hij haar de rug toe en verlegde zijn hoofd op zijn arm. Het gesprek was voor hem hier afgelopen. De rest zouden ze wel bespreken in de ochtend, als ze beiden voldoende slaap hadden gehad.  

@Chloé Hill

YTN

“Dat zeg je nou wel” ging Chloé verder “Maar er zijn genoeg jongens die misbruik gemaakt hadden van de situatie…en jij niet. Dus dat waardeer ik heel erg.” In Los Angeles was het misschien wel anders afgelopen. Er heerste wel een samenhorigheidsgevoel hier in de lus en dat zorgde ervoor dat ze zich wat fijner voelde. Samen uit, samen thuis. Met haar beste vrienden had ze dat in Los Angeles ook altijd wel gehad, maar als ze uit was met mensen die ze minder goed kende, dan was ze altijd wat extra op haar hoede geweest. Chloé besloot dat het verder niet veel zin had om hier nog verder over te discussiëren. Het was midden in de nacht en ze stonden daar duidelijk anders tegenover. Daarom zuchtte ze zachtjes en liet ze het maar voor wat het was. Hunter begon wat te rommelen, haalde ergens een fleecedeken vandaan en ging op de grond liggen. “Hunter, ik-“ maar haar protest werd al gauw weer in de kiem gesmoord. Hunter vertelde haar dat ze moest gaan slapen en dat hij haar protest niet wilde horen. “Oké, oké, ik ga alweer liggen” zei ze met een pruillipje en ze sloot haar ogen. Al gauw was ze weggezakt in een droomloze slaap.

Vier uur later werd ze wakker. Ze rekte zich uit en ze voelde zich vele malen beter. De hoofdpijn was een stuk minder geworden. Chloé wierp een blik op de klok. Half 11. Vervolgens keek ze naar Hunter, die op de grond nog volledig in dromenland lag. Het zag er eigenlijk best schattig uit. “Awh” zei ze vertederd en klom voorzichtig uit haar bed. Terwijl ze dat deed, kreeg ze opeens een geweldig goed idee. Hoe zou ze Hunter nou beter kunnen bedanken…dan met een heerlijk ontbijtje? Chloé keek om zich heen en vond op het bureau een stukje papier en een potlood. Snel krabbelde ze er iets op: “Ik ben zo terug. Niet weggaan! – C” schreef ze op het papiertje. Op haar tenen liep ze naar Hunter toe en legde het briefje bij zijn hoofd neer. Vervolgens sloop ze de kamer uit. Haar eerste stopplekje zou de badkamer zijn. Vannacht had ze duidelijk over gegeven en dat proefde ze nog steeds in haar mond. In de badkamer aangekomen pakte ze haar eigen tandenborstel en deed er een laagje tandpasta op. Snel poetsten ze haar tanden, om de vieze smaak van braaksel uit haar mond te doen verdwijnen. Ook waste ze haar gezicht nog even. Ze voelde zich een stuk beter, maar het was duidelijk aan haar te zien dat ze een heftige avond had gehad. Wallen onder haar ogen, haar gezicht was bleek en haar haren waren een zooitje. Snel schoot ze naar haar eigen kamer en wisselde haar feestoutfit voor een makkelijke hoodie met een trainingsbroek. Haar haren bond ze snel in een knot.

Haar tweede stop zou de keuken zijn. Tijd om het ontbijtje voor Hunter klaar te gaan maken. Toen ze in de keuken was, moest ze als allereerste op zoek naar een dienblad. Die was vrij gauw gevonden. Ook zette ze op het gasfornuisje een klein pannetje water op. Zodra het kookte deed ze er een eitje in. In de koelkast vond ze wat verse sinaasappelsap, die ze in een glas inschonk en als allereerste op het dienblad zette. Nu stond ze even voor een dilemma. Want Hunter kende ze nog niet zo goed, dus ze had geen idee wat voor beleg hij lekker vond of wat hij überhaupt graag voor ontbijt had. Eventjes krabbelde ze door haar haren, maar kwam vrij gauw tot de conclusie dat ze gewoon voor alles op het bord zou leggen. Uiteindelijk kwam het volgende op het dienblad: een glas verse sinaasappelsap, een kopje thee, een bordje met wat beleg zoals kaas en worst, twee kleine schaaltjes met wat pindakaas en chocoladepasta, een eitje, een klein schaaltje met yoghurt met wat muesli erdoor en twee broodjes. Dan kon Hunter zelf kiezen wat hij lekker vond. Voor zichzelf had ze er alleen een kopje thee opgezet, haar honger was nog niet echt gestart. Tevreden staarde ze naar het resultaat. Goed, nu moest ze het nog naar de kamer zien te krijgen.

Met haar tong tussen haar tanden schuifelde ze stapje voor stapje door het huis. Toen ze bij de kamer van Hunter was aangekomen, zette ze het eventjes op de grond en deed ze de deur open. Voorzichtig pakte ze het toen weer op en schuifelde weer naar binnen, waarna ze de deur met haar voet dicht deed. Ze zette het dienblad voorzichtig voor zijn hoofd neer en schudde hem zachtjes wakker. “Hunter, word eens wakker” fluisterde ze zachtjes, terwijl ze zachtjes tegen zijn arm duwde. “Ik heb een ontbijtje voor je gemaakt, als bedankje voor vannacht. Het is best wel veel, want ik wist niet precies wat je lekker vond, maar als het teveel is kan je het altijd nog weggooien.” Nadat ze dit gezegd had pakte ze haar eigen kopje thee en ging in kleermakerszit op zijn bed zitten, terwijl ze hem verwachtingsvol aankeek.

Chloé protesteerde nog wat verder over doemscenario’s die hadden kunnen gebeuren en hoe hij gebruik van haar had kunnen maken, maar Hunter wilde er niks van weten. En ergens diep vanbinnen kwetste het idee hem ook wel dat ze ook maar voor één seconde er bij stilgestaan zou hebben dat hij tot zoiets in staat zou zijn. Als iemand zijn poten van vrouwen afhield, dan was hij het wel. Hij had een reden om zijn afstand tot anderen te bewaren en hij zou niet eens een vrouw aanraken al zou ze hem fysiek uitdagen. Hij moest eerst een emotionele, diepe band met iemand hebben voor hij dat kon doen en zelfs dan zou het een obstakel voor hem zijn. Hunter zakte met die gedachten weg in een diepe, met dromen gevulde slaap. Hij zag weer voor zich hoe zijn vader naar hem schreeuwde, hem bedreigde en hoe hij uiteindelijk overging tot fysiek geweld. Hunter die zijn gave nog maar pas ontdekt had en hem tegen zijn vader gebruikte en zijn vader die daarop reageerde door hem te belagen met een mes, schreeuwend dat de beter helft van zijn kinderen dood was gegaan en dat Hunter een gedrocht en een schande voor de familie was. Onbewust liet hij in zijn slaap zijn hand naar zijn borst gaan, waar het litteken zijn aandacht leek te trekken door te gaan jeuken en Hunter bewoog onrustig heen en weer, maar bleef uiteindelijk stilliggen en trok dan ook niet de aandacht van Chloé toen er een briefje naast zijn hoofd werd neergelegd. Hunter registreerde de bewegingen vaag, maar het drong niet tot hem door dat er iemand in zijn kamer was en de droom ging weer verder. Hij zag het boze gezicht van zijn vader duidelijk voor zich, zag hoe het mes weer naar hem toe bewoog en leek weer die snijdende pijn in zijn borst te voelen toen het lemmet contact maakte met zijn huid.

Hunter werd gewekt uit zijn onrustige slaap door een zachte stem en iemand die aan zijn arm schudde. Even wist hij niet meer waar hij was, maar hij registreerde wel dat er iemand in zijn buurt stond en dus kneep hij zijn ogen toe en wreef er met zijn vingers doorheen om te voorkomen dat de persoon voor hem zou zien hoe verwilderd hij was. De akelige droom verdween uit zijn gedachten en maakte plaats voor herinneringen van gisterenavond. Kliffen, Chloé, club, drank, drogeren, de wandeling naar huis, zijn bed, het gesprek. Hij opende zijn ogen pas toen hij er zeker van was dat hij even nors keek als altijd en zijn wenkbrauwen rezen zich in de lucht toen hij hoorde wat ze zei. “Je hebt wat?” vroeg hij bot, waarna hij zijn blik naar opzij richtte. En toen overviel hem een gevoel van pure ongemakkelijkheid. Ze had een ontbijtje voor hem gemaakt. Alsof hij één of andere heldendaad had verricht. Alsof hij… iets belangrijks voor haar betekende. Hij schudde de achterlijke gedachten weg en richtte zijn blauwgrijze ogen op haar. “Dat had je niet hoeven doen,” zei hij op een ongemakkelijke toon. Oh fuck. Hij kon dit niet weigeren. Zelfs hij was niet bot genoeg om dit zomaar van zich weg te schuiven. Het zou hem niet moeten interesseren dat ze dan gekwetst zou zijn, maar dat deed het wel voor hem en met een verslagen zucht trok hij het dienblad naar zich toe en bekeek wat ze allemaal erop had gelegd. “Het is prima,” was het enige wat hij over zijn lippen kon krijgen, want hij was bang dat hij te sentimenteel zou klinken als hij er meer van zou zeggen. Toen drong er iets tot hem door van vannacht dat hem dwarszat en kalm richtte hij zijn blik op haar. “Dacht je echt voor een paar seconden dat ik… gebruik zou maken van de situatie waarin je je vannacht bevond?” vroeg hij bot aan haar, zijn wenkbrauw naar haar optrekkend.
 

@Chloé Hill

YTN

Een brede grijns ontstond op haar gezicht toen Hunter wakker werd en een beetje ongemakkelijk staarde naar haar zelfgemaakte ontbijtje. Een kleine giechel kwam uit haar mond, waarna ze een slokje van haar thee nam. De thee was nog lekker warm en was erg welkom in haar lichaam naar de zware avond die ze beiden hadden gehad. Toen Hunter zei dat het er prima uit zag, knikte ze even. Heel goed kende ze Hunter nog niet, maar dat was genoeg om te weten dat hij er dankbaar voor was. “Ik wilde graag voor je doen. Je hebt me gisteren geholpen, niet iedereen zou dat doen, dus ik wilde iets voor je terug doen.” Chloé zette de hete kop thee even op de grond, bij gebrek aan iets waar ze het dichterbij kon zetten, en leunde even naar achteren. “Besides, ik vind je wel aardig. En ook al weet ik dat we nog niet echt vrienden zijn, want dat is onmogelijk na één ontmoeting, ik zorg wel altijd goed voor de mensen die ik aardig vind. Dus ik hoop dat het smaakt.” Zijzelf had absoluut nog geen honger. Ondanks dat haar maag wel wat rustiger was, was Chloé bang dat zodra ze er iets in ging duwen, het er misschien weer uit zou komen. En daarom nam ze maar even genoegen met het kopje thee. Door zijn volgende vraag was Chloé even uit het veld geslagen. Chloé sloeg even haar ogen neer. “Hunter, maak je er niet teveel zorgen om” begon ze toen “Dat is absoluut niet iets persoonlijks. Maar je moet weten dat ik uit een milieu kom waar zowel jongens als meisjes deden alsof ze iemands vriend waren, of een persoon die het beste met hen voor had, om iets voor elkaar te krijgen. Op elke mogelijke manier dan ook. Ik heb van nature dat ik mensen in eerste instantie niet vertrouw.” Chloé boog weer naar voren en nam voorzichtig een slokje van de hete thee. “Maar ik vertrouw jou” ging ze verder, nadat ze de mok weer haar beetgenomen “En ondanks dat ik denk dat je wel het een en ander heb meegemaakt, ben je wel puur en eerlijk. Ik ben je echt super dankbaar voor wat je gisteren allemaal voor mij hebt gedaan en ik weet ook niet hoe ik je moet bedanken, dus ik hoop dat dit een beetje van mijn dankbaarheid laat zien.” Nogmaals knikte ze naar de jongen en staarde toen even uit het raam. Het was lang geleden dat ze zo open en eerlijk met iemand was geweest en een stukje van haar eigen sluier had opgelicht. Het liefst hield ze relaties en vriendschappen oppervlakkig, want dan konden mensen je ook niet kwetsen. Maar vandaag was duidelijk een uitzondering.

Hunter gaf een klein knikje toen Chloé aangaf dat ze graag iets voor hem wilde terugdoen. Hij besloot om er maar niet te veel op te zeggen. Hij wist nog steeds niet goed wat hij van het ontbijtje moest vinden, maar hij concludeerde uiteindelijk dat hij het niet geheel onaangenaam vond. Hij besloot om met het eitje te beginnen en tikte het kort tegen de rand van het dienblad, waarna hij het begon te pellen terwijl hij naar haar woorden luisterde. “Je mag zelf ook wat pakken als je wilt,” zei hij op een nonchalante toon. “Ik heb ’s morgens toch niet zo veel honger, dus er is genoeg voor ons beiden.” Hoewel hij het ook wel begreep als ze niks wilde hebben na de nacht die ze had gehad. Dat herinnerde hem eraan dat hij die emmer dadelijk om moest kiepen voordat heel zijn kamer dadelijk naar braaksel zou ruiken. Hij had het raam de hele nacht open laten staan en de lucht was nu niet prominent aanwezig, dus hij vermoedde dat het wel meeviel. Na zijn vraag begon Chloé aan een uitleg en Hunter, die klaar was met zijn eitje te pellen, beet er de top vanaf en luisterde aandachtig naar wat ze zei. Waar kwam ze ook alweer vandaan? Los Angeles? Daar zouden de risico’s op dat soort dingen vast hoger liggen dan in Londen, ook al werden daar ook wel de één en andere misdaden gepleegd. “Ik denk dat dat een goed ding is,” zei hij kalm. “Naïviteit is een eigenschap dat je niet moet hebben en al zeker niet in de lus.” Vervolgens begon ze over hoe ze zich naar hem voelde en kort gingen zijn mondhoeken omhoog, al liet hij verder niet blijken uit zijn houding dat hij haar woorden apprecieerde. En hij was ook niet het soort persoon dat dat soort dingen terug ging zeggen na een eerste ontmoeting, dus opnieuw bleef het bij een knikje. “Ik waardeer wat je voor me gedaan hebt,” zei hij uiteindelijk zacht. “Al hoeft dit voor mij geen tweede keer.” Hij keek haar strak aan. Hij had het over het drogeren, over haar in zijn bed laten slapen en het ontbijtje. De volgende keer wilde hij het liefste een normale ontmoeting hebben zonder al deze drama. “Wat niet betekent dat ik je niet meer wil zien,” vervolgde hij op een rustige toon, zijn blauwgrijze ogen op haar gericht en hij nam opnieuw een hap van het eitje. En voor de rest wist hij niet meer wat hij moest zeggen, dus concentreerde hij zich maar op het opeten van zijn eitje.
 

@Chloé Hill

YTN

Chloé was van binnen bang geweest dat Hunter haar woorden misschien verkeerd op zou vatten. Dat hij dacht dat zij echt zo over hem dacht. Maar gelukkig deed hij dat niet. Sterker nog, hij vond het ergens wel een goed ding. “Precies” beaamde ze wat hij zei “Dit is ook weer een nieuwe plek, met nieuwe personen die ik nog niet ken. Dus het is altijd belangrijk om voorzichtig te doen. Dat ging, tot gisteravond, ook nog best wel goed.” Al was dat ook weer niet helemaal waar. Toen ze een keertje stoned was geweest, had ze een pratende beer ontmoet, waarvan ze nou nog steeds niet zeker wist of dat de beer echt was geweest of slechts een illusie door de hoeveelheid drugs die ze in haar lichaam had gehad. Daarna had ze hem ook niet meer weder gezien. Misschien moest ze binnenkort er nog eens extra op letten. Dan wist ze in ieder geval zeker dat ze niet gek aan het worden was. Chloé keek Hunter weer aan, toen hij zei dat hij waardeerde wat ze voor hem had gedaan, maar dat hij dat niet nog een keer wilde. Even fronste ze haar wenkbrauwen en wilde ze haar mond open trekken, maar hij stelde haar weer gerust door te zeggen dat hij haar best nog een keer wilde zien. Zwakjes glimlachte Chloé even. “Dat is prima, volgende keer gaan we wel schaken ofzo, lekker saai…dat mag ook wel na vanavond” grinnikte ze zachtjes. Vervolgens dronk ze haar kopje thee leeg en zette deze weer op de grond. “Nogmaals bedankt, Hunter…als je het niet erg vind, ga ik nog even een kleine power nap doen en dan ben je van me af…voor nu” Chloé ging weer even in het bed liggen en sloot haar ogen. Binnen een paar seconde was ze weer weg, vol met dromen over Los Angeles.

TOPIC UIT