Laxus was nog steeds niet de oude sinds het voorval met de jongen. Hij had de jongen geprobeerd te vermoorden en hij was er bijna in geslaagd, als diens rare bijzonderheid niet tevoorschijn was gekomen. Voordat Laxus het wist was hij bewusteloos neergevallen, om enkel een half uur later wakker te worden met zijn prooi uit zijn handen geglipt. Zijn eerste ingeving was wraak en hij wou dan ook meteen in actie komen, maar hij kon zijn lichaam nog maar nauwelijks bewegen. Zijn hele lichaam voelde duf aan en hij had zich beseft dat het was door de bijzonderheid van de jongen. Daardoor had hij zich ook beseft dat hij nog meer van de jongen te weten moest komen voordat hij zijn wraakactie ging uitvoeren. Door met andere peculiars te praten was hij erachter gekomen dat de persoon in kwestie Victor heette. Qua nuttige informatie eindigde het daar ook wel ongeveer. Mensen wisten dat zijn gave dat van het leven en de dood was, maar niemand wist precies hoe het werkte omdat het erop leek dat de jongen al een tijdje zijn krachten niet meer had uitgeoefend. Laxus zou zich bijna gevleid voelen om het feit dat de jongen het dan voor hem weer had gebruikt, als het niet bijna zijn leven had gekost. Het andere stukje nuttige informatie was het kamernummer waarin de jongen verbleef. Laxus had op zijn stalkerige manier de kamer in de gaten gehouden en was erachter gekomen dat Victor een meisje had als kamergenoot. Dat was de manier om aan nog meer informatie te komen. Voordat Laxus echter echt op het meisje zou afstappen, had hij nog iets meer onderzoek gedaan, waaruit voort was gekomen dat Zeal het meisje kende. Helemaal perfect. Dan kon Laxus zich gemakkelijk voor doen als Zeal en zo aan meer informatie komen. Piece of cake.

Zoals gedacht bevond het meisje, genaamd Alicia, zich in de bibliotheek. Nonchalant liep Laxus de bibliotheek in alsof hij enkel voor een boek kwam. Zijn blik viel op het meisje en met een vriendelijke glimlach stapte hij dichterbij. ”Hey Alicia,” begroette hij haar met de glimlach. ”How have you been?” vroeg hij verder. Naast het blonde haar leek hij sprekend op zijn tweelingbroer, dus zo lastig kon het niet zijn om haar voor de gek te houden.

Zoals verwacht vond hij de blondine in de bibliotheek. Van tevoren had hij aandacht zijn stappen uitgeplant en wist hij precies wat hij moest zeggen, maar hij wist niet dat hij al iets over het hoofd had gezien. Hij wist dat Alicia Zeal kende, wat het makkelijk maakte voor Laxus om zijn plaats in te nemen en simpelweg informatie te vragen naar Victor, maar hij had niet geweten waar de twee het over hadden gehad. Dat was informatie waar Laxus enkel over kon gokken. Op zich zou dat geen probleem zijn als er maar niks meer werd gezegd over Zeal’s en Alicia’s vorige ontmoeting. Met een glimlach begroette hij het meisje. Het meisje draaide zich naar hem toe en hij merkte de lichte verwarring op in haar ogen. Natuurlijk was de haarkleur altijd een dead give away, maar Laxus wist nog altijd zich eruit te praten. Zo moeilijk was het toch niet te geloven dat hij het roze haar zo weer had geverfd? Ook al was Laxus Connor ontzettend dankbaar voor het feit dat hij Zeal’s haar roze had geverfd. Indirect wist Connor Zeal veel beter te kwellen dan Laxus ooit zou kunnen. Met een simpele vraag knoopte hij een vriendelijk gesprek aan, maar het leek erop dat de verandering van zijn haar toch te veel was om zo maar onopgemerkt te blijven. “I see you dyed your hair again... Didn't you like how the pink looked?" werd de vraag gesteld. Laxus liet even een hand door zijn haren heen gaan en trok een blonde pluk kort voor zijn ogen om deze vervolgens weer naar achteren te strijken. ”It was never my own choice to begin with and I think I look better of with blonde, so yeah I dyed it,” antwoordde Laxus met een kleine grijns. Zijn blik ging vervolgens naar het boek wat ze bij zich droeg. Al snel kon hij zien dat het een boek over demonen was. Perfect. ”A book over demons? I didn’t know you liked demons, I know a lot about them actually,” zei Laxus met een klein glimlachje. Als ze het over demonen zouden hebben, zouden ze het ook vast over andere bovennatuurlijke krachten kunnen hebben en vanuit daar simpel naar Alicia’s kamergenoot kunnen springen.

Zoals altijd was het haar het eerste wat opviel. Vroeger was het geweest dat hij juist had moeten zeggen dat hij zijn haar had geverfd, aangezien Zeal van nature bruin haar had, maar nu moest hij juist zeggen dat hij het opnieuw had geverfd. In ieder geval was de leugen niet veel minder, eigenlijk juist makkelijker uit te leggen, en dus gleed deze makkelijk over z’n tong heen terwijl hij aan Alicia uitlegde hoe het kwam dat hij blond haar had. "It wasn't? How come?" vroeg het meisje verder. Laxus legde een hand op zijn achterhoofd en wreef er wat ongemakkelijk over. Van binnen moest hij zich inhouden om niet breed te grijnzen, want god wat was het een leuke truc van Connor geweest. ”Connor dyed it in my sleep. When I noticed it, it was too late to get rid of it, but as it was fading I decided to dye it blonde,” legde Laxus uit met een klein glimlachje. Nog langer wou hij niet bij het onderwerp stil staan. Immers wist hij zelf alle details ook niet en dat mocht natuurlijk niet blijken. Zijn blik was gevallen op het boek dat Alicia vast had en soepel wist hij het gesprek over te schakelen op een nieuw onderwerp. Net zoals Zeal wist ook Laxus veel over bovennatuurlijke wezens, wel een stuk minder, maar genoeg om erover mee te praten. Even leek het nieuwe onderwerp niet goed te vallen. Licht vragend keel Laxus Alicia aan. Had hij dan toch iets verkeerds gezegd? Maar voordat de twijfel echt kon toeslaan ging Alicia erop in. "They're very interesting creatures," antwoordde ze. Laxus knikte eens. Hij had er maar een paar ontmoet, maar gokte dat het genoeg ervaring was om erover te kunnen praten. "I've only recently picked up on reading about them since I entered the loop. I feel like there is much more to them than what their stereotype presents," sprak ze verder. Opnieuw knikte hij, maar kantelde zijn hoofd iets. ”Most demons do fit the stereotypical image of being a bad guy though,” reageerde hij wat droogjes. ”But some can be nice, it depends if they’re really from hell or not,” ging hij verder. Zijn blik had gelegen op het boek, maar die richtte hij nu terug op Alicia. ”It’s their personality, not their power. Just like how not every bookwurm is a nerd,” sprak hij verder. ”Some bookwurms are really pretty,” voegde hij eraan toe met een ietwat flirterige knipoog. Goed, hij wist niet in hoeverre Zeal en Alicia echt goede vrienden waren, maar haar in bed werken was toch niet erg? Hij had het al bij een andere vriendin van hem gedaan, dus deze kon er ook nog bij. Daarbij was het veel makkelijker om aan informatie te komen als men zich gevleid voelde.

Het was niet moeilijk om zich voor te doen als zijn tweelingbroer. Gemakkelijk had hij de jongen gevolgd en wist hij genoeg om hem na te doen. De reden voor het roze haar was de waarheid, ook al was het natuurlijk niet waar dat het daarom blond was, maar daar zou het meisje wel later achterkomen. Ook over demonen wist hij genoeg. Hij wist niet zoveel als Zeal, maar beiden hadden ze dezelfde ‘opleiding’ gehad waarbij ze dezelfde boeken moesten lezen, dus hij wist genoeg om zich nog even voort te lullen. Gemakkelijk wist hij het onderwerp te veranderen en kon hij van demonen naar een subtiel complimentje gaan. Het leek erop dat Alicia het niet gewend was om iemand te hebben die met haar flirtte. Het maakte de hele situatie een stuk interessanter en makkelijker. Een klein glimlachje werd hem gegund en Laxus gaf haar een klein glimlachje terug. Hij wou niet te hard van stapel lopen, maar haar in bed werken werd nu wel op zijn to-do list geschreven. ”But I’m sure you hear that often,” ging hij ongegeneerd verder op een gedempte toon. Even keek hij haar met zijn gouden ogen aan, voordat zijn aandacht terug naar het boek ging. ”What do you think of the demons so far?” vroeg hij haar met een klein glimlachje.

Het was niet zijn oorspronkelijke doel om Alicia in het bed te werken, maar haar reactie was zo puur en onschuldig dat hij het nu wel móest doen. Wat voor monster zou hij wel niet zijn om zijn zin niet door te drammen op zo’n onschuldige boekenwurm? Voordat hij echter te hard van stapel liep, besloot hij de aandacht terug te richten op het boek. Hij wou het haar natuurlijk ook niet al te ongemakkelijk maken. "I'm specifically interested in their anatomy," antwoordde Alicia. Laxus humde wat bedenkelijk. Qua anatomie waren demonen niet heel veel anders dan mensen, maar hij kon wel begrijpen dat het daarom juist interessant was. "And other physical aspects. Their powers are also quite interesting," sprak Alicia verder, waarop Laxus knikte. ”Most demons are just very basic. They can teleport, are immortal and can control one element,” legde hij bondig uit. ”But I’m sure you’ve already figured that out with that smart brain of yours,” voegde hij eraan toe met een flirterige knipoog.

Laxus wist genoeg over demonen om nog wel even stand te houden in dit gesprek, vooral als Alicia zelf ook nog niet genoeg had gelezen over de demonen om veel informatie te hebben. Door haar bijzonderheid kon hij er wel vanuit gaan dat ze de informatie sneller had verwerkt dan anderen en gaf hij haar daarom ook een passend complimentje. "I did," reageerde ze. Laxus grijnsde er lichtjes om. Het leek erop dat ze het niet erg vond om te praten over haar intellect. "But there are enough creatures I still have yet to learn about," sprak Alicia echter verder. Laxus humde instemmend. ”There are a lot of different creatures out there. I’ve met a lot of weird things in my life. Fallen angels, wendigos, warlocks, shapeshifter and even some guy who was part cat,” sprak Laxus met een zachte grinnik. Hij schudde even zijn hoofd. Zijn gouden ogen boorde zich terug in de hare. Diep keek hij haar. ”But I’m more curious to your power. A high IQ doesn’t really seem like something you ‘do’ it just is. Does it have negative sides as well?” vroeg hij nu geïnteresseerd.

Zodra Alicia begon over bovennatuurlijke krachten, was dat de perfecte kans geweest om te vragen naar de kracht van haar kamergenoot, maar Laxus wou niet te hard van stapel lopen en daarbij was zijn plan nu iets aangepast omdat zij nu ook op zijn lijstje stond. In plaats daarvan vroeg hij haar naar haar bijzonderheid. Het was iets waar Laxus nog niet eerder van had gehoord, wat op zich opvallend was omdat hij toch wel behoorlijk had rondgereisd en letterlijk was opgegroeid in een lab vol met bovennatuurlijke wezens. Dus misschien zat er ergens ook nog wel oprechte interesse. "Negative sides, let's see," begon ze. "Lots of things aren't challenging enough, so I'm bored rather quickly. I can't enjoy casual things, like a movie, without seeing all the things that are wrong with it. And thanks to my logical viewpoint, people have told me that I am less... empathic," sprak ze verder. Laxus knikte eens begrijpend. Om niet empathisch te worden gevonden herkende hij ontzettend. Hij had het zichzelf enkel aangeleerd om zich toch zo op te stellen, zelfs als hij niks voelde voor de ander. Daarbij kon hij het zich ook voorstellen dat dingen inderdaad ontzetten snel saai werden, waardoor hij zich begon af te vragen wat ze dan wel deed in haar vrije tijd, maar hij weerhield zichzelf ervan om te veel interesse in haar te krijgen. Ze was immers enkel een prooi, niks meer. "So I suppose it's' that, mostly." Laxus knikte eens. ”Then what about love?” vroeg hij met een kleine grijns. ”With an intellect like yours I assume it’s pretty difficult to find someone who’s on the same level or who you can love, right?” vroeg Laxus na. Hij keek haar met een schuine blik aan. ”Or are you not interested in love?” De derde vraag brandde op zijn tong, maar om Alicia nu te vragen of ze überhaupt ooit verliefd was geweest, was misschien iets te veel van het goede.

Heel subtiel had hij het onderwerp naar de liefde gedraaid. Nieuwsgierig was hij zeker, maar hij hield de vragen niet al te opdringerig, wetend dat hij haar dan enkel zou afschrikken. Hij sprak zijn vermoedens uit. Alicia ging er niet meteen tegenin waaruit hij wel kon concluderen dat hij het bij het rechte eind had. "The latter," antwoordde Alicia uiteindelijk. Laxus knikte eens. Even keek hij haar enkel met een kleine glimlach aan, voordat hij een nieuwe stap dichterbij zette. Hierdoor werd de afstand tussen hen zo klein dat hun lichamen elkaar bijna zouden aanraken mocht Alicia geen stap terugnemen. Hij legde een hand onder haar kin en hief haar gezicht iets op zodat hij haar diep in haar ogen aan kon kijken. ”Then what about physicial love?” vroeg hij op een gedempte toon.