The prank King returns.

Deze keer had Grayson écht een goede grap bedacht, al kostte het hem natuurlijk wel weer de nodige voorbereidingstijd. En hij had ook even na moeten denken over hoe hij het zich ging laten ontwikkelen, maar al snel had hij een manier gevonden. Toen het avond was en er niemand in de keuken moest zijn, liep de jongen de keuken binnen en opende de koelkast, waar hij het pak melk vond dat hij voor zijn idee wilde gebruiken. Hij schroefde de dop van het pak melk eraf, deed een touwtje met aan het uiteinde een haakje gevestigd aan de binnenkant van de dop en bond het andere uiteinde van het touw, waar ook een weerhaakje aan gevestigd was, aan het schap dat de flessen sauzen netjes bij elkaar hield. Omdat de schappen, die aan de binnenkant van de koelkast bevestigd waren, zich aan de zijkant bevonden en de fles melk ver naar achteren geschoven werd op het plek dat zich recht voor in de koelkast bevond, zou zijn plan maar eens zomaar kunnen slagen. Iemand die de koelkastdeur open zou trekken, zou het pak melk om laten kiepen en hem op de grond laten vallen, waarbij de inhoud van het pak op de broek of op de blote benen van zijn slachtoffer terecht zou komen. Grayson gniffelde en deed de koelkastdeur dicht, waarna hij een paar stappen naar achteren deed en twijfelde of hij zijn grap wilde testen. Hij hoorde echter al voetstappen in zijn richting komen en haastig pakte hij een boek dat hem totaal niet interesseerde, installeerde zich op één van de houten stoelen die zich aan het kleine tafeltje dat zich in de keuken bevond en ging zitten, net doende alsof hij nood had aan rust en zich afgezonderd had met zijn boek. Let the fun begin!

Het duurde niet al te lang eer dat zijn slachtoffer zich aankondigde. Grayson probeerde een stalen gezicht te behouden terwijl hij toekeek hoe een jongen met bruine, warrige haren en een half slapende uitdrukking op zijn gezicht naar de koelkast slenterde. Een beter slachtoffer dan dit kon hij zich niet indenken. Hij klemde zijn lippen op elkaar en keek toe hoe de jongen de koelkast opende. Zoals verwacht was het koord lang genoeg en had het kracht genoeg om het pak melk om te doen vallen. De melk spatte zowel tegen de benen van de jongen aan als tegen de kastjes van het keukenaanrecht en Grayson klemde zijn kaken stijf op elkaar toen hij de blik van de jongen ontmoette. Eigenlijk wilde hij wel in lachen uitbarsten, maar er was iets in de blik van de jongen dat hem vertelde dat hij dat beter niet kon doen. In plaats daarvan stond hij als een volleerd acteur op en beende met grote passen op de jongen af, waarna hij zich naar voren boog en van het pak melk naar het slappe koord keek dat nu enkel nog aan de sauzen hing. Hij concludeerde dat hij het makkelijk opnieuw kon hergebruiken voor een volgende grap en daar was hij blij om. Voor nu moest hij echter in zijn rol blijven als onschuldige toeschouwer. “Wat kinderachtig, zeg,” zei hij terwijl hij het koord tussen zijn vingers pakte en net deed alsof hij het uitvoerend bestudeerde. Hij rolde vervolgens met zijn ogen. “Dat zullen één van de kinderen in het huis wel weer hebben gedaan. Vorige week nog ging er iemand op een scheetkussen zitten dat blijkbaar onder de kussen van een bank lag. Het lijkt een ware plaag te zijn.” Dat hij zelf de veroorzaker was van die plaag, hield hij maar achterwege. Dit was veel te leuk.      

Grayson moest opnieuw een grijns onderdrukken toen de jongen zijn vraag stelde. Zou hij zelf inmiddels al niet één en één samengevoegd hebbben? Grayson was nu ook weer niet zo’n acteertalent en uiteindelijk zou het toch wel uitkomen, maar voor nu wilde hij het spelletje gerust nog even meespelen. Totdat de jongen hem in de gaten zou hebben, boos zou worden en Grayson zijn bijzonderheid weer in moest zetten zodat de jongen zou kalmeren. Zo ging het eenmaal altijd. “Omdat ik observerend ben,” sprak hij op een kalme toon. “En omdat het bij dit soort streken niet anders kan dan dat een kind het heeft uitgehaald.” Hij haalde zijn schouders op naar de jongen, alsof hij er voor de rest ook niet al te veel aan kon doen. Het was echter wel zo dat de melk aan de benen van de jongen kleefde en dat dat uiteindelijk zou gaan stinken als de jongen er niks aan zou doen. Ja, dit was echt wel één van zijn meesterwerken tot nu toe. Hij had ook nog wel een ander idee met meel en met de douche, maar dat zou voor een volgende keer moeten zijn. Misschien dat hij dat beter middenin de nacht kon doen zodat niemand zou vermoeden dat hij het geweest was, behalve diegenen die hem inmiddels kenden, natuurlijk. Misschien zou hij zichzelf dan maar even voor moeten stellen aan deze jongen. “Mijn naam is trouwens Grayson, aangenaam om kennis te maken,” zei hij met een vriendelijke blik in zijn ogen tegen de jongen.

De jongen stelde zichzelf voor als Victor en Grayson besloot om die naam en het gezicht erbij goed te onthouden. Het was iemand waarbij hij blijkbaar een grap kon flikken zonder dat hij in de gaten had dat Grayson het had gedaan. Misschien kon hij de volgende keer een nog ingewikkeldere grap bedenken en dan zien of de jongen het door zou hebben of niet. Hij zou zijn gave wel gebruiken als de jongen boos op hem werd. Een keer de jongen aanraken en hij zou wel weer rustig worden. Ja, Grayson had veel vertrouwen in zijn gave en was er vrij zelfverzekerd over dat de jongen toch niet lang boos kon blijven op hem als hij het eenmaal zou ontdekken. Maar goed, de tijd zou dat dus uitwijzen. Misschien kon hij de jongen nu wat beter leren kennen, konden ze vrienden worden en kon Grayson vervolgens zien hoe ver hij kon gaan met zijn grappen zonder dat de jongen hem in de gaten zou hebben. Dat kon nog wel eens een leuke sport worden, als je het hem vroeg. “Troost jezelf,” zei hij met een zogenaamd medelijdende blik in zijn ogen. “Het had mij ook kunnen overkomen als ik iets eerder was geweest. Ik wilde namelijk vlak voordat jij kwam kijken of er nog cola koud stond.” Hij boog zich naar voren en keek de koelkast in, maar wist natuurlijk al dat er geen blikje cola meer koud stond. Daar had hij wel eerder voor gezorgd om zijn grap te doen slagen. “Wat wilde je eigenlijk hebben voordat je helemaal onder de melk kwam te zitten? Misschien kan ik het voor je pakken terwijl jij je opfrist,” stelde hij vervolgens op een vriendelijke toon voor. De jongen moest hem immers wel eerst vertrouwen voordat hij zijn tweede grap uit kon halen. Hij had voor het gemak ook maar even de opmerking die de jongen had gemaakt over het vinden van de dader en wat hij dan zou doen. Dat zou hem toch maar in lachen uit laten barsten als hij daar te veel over nadacht.