A kingdom of isolation.

Onderwerp: A kingdom of isolation. di apr 28, 2020 4:21 pm

Het was wennen. Dat was alles wat ze er nu over kwijt wilde. Ze was vanuit haar rechtmatige plaats uit Schotland gerukt, het kasteel waar ze al twintig jaren had versleten. Haar plaats op de troon die ze van haar vader op een zekere leeftijd zou overnemen, was opeens niet meer zo zeker en Tara vroeg zich af wat voor tijdsverspilling dit nu weer was. Enkel en alleen omdat het volk wist dat ze ijs kon sturen. En dan nog? Er was nieuws uitgelekt, dat wilde nog niet zeggen dat ze dat niet konden ontkrachten met hun woorden. Haar vader had echter geen risico willen nemen en had haar meteen naar de lus gestuurd. Hoe hij banden had met Miss Bluebonnet ging haar verstand te boven, maar opeens zat ze met kinderen die ook een bijzonderheid hadden opgescheept in één huis. En daar had ze bitter over kunnen zijn. Ze had zich bitter kunnen voelen over het feit dat ze met mensen zat opgescheept die minder zouden moeten zijn in haar ogen, maar zo was Tara niet. Ze had zowel de wachten, de dienstmeiden als de kokken in haar kasteel als haar gelijke beschouwd en was altijd aardig geweest tegen hun omdat zij dat ook waren geweest voor haar. Het arrogante volk dat ze had moeten toespreken, had gemerkt dat ze haar mannetje wel kon staan. En voor de rest was alles prima, behalve dan haar uitspattingen die ervoor hadden gezorgd dat ze een trainer nodig had. Het verlies van haar moeder raakte haar nog steeds diep, al wilde ze het daar nooit over hebben met haar vader omdat ze geen zwakte wilde tonen. Maar toch trof het haar nog steeds diep. Het gras onder Tara begon tekenen van bevriezing te vertonen en Tara ademde koude lucht uit, al was het boven de twintig graden in de tuin waar ze zich in bevond. Ja, het was wennen. Maar hopelijk was ze hier binnenkort ook weer snel weg, zodat ze verder in training kon gaan om haar vader te ontlasten van zijn verplichtingen naar het volk toe.

+ Eerste post voor Victor Frankenstein

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. vr mei 01, 2020 6:52 pm

Zoals wel vaker wandelde Victor door de tuin met niets anders dan zijn gedachten. Ondanks de training met Zeal waardoor hij zijn krachten meer onder controle had, droeg hij nog altijd de zwarte handschoenen. Hij voelde zich al beter, meer op zijn gemak, maar hij betrouwde zichzelf en dan vooral zijn emotionele stabiliteit voor geen meter en dus was het veiliger om de handschoenen aan te houden. Het was raar dat in die paar weken dat hij ze droeg, hij er zo afhankelijk van was geworden. Wat hij ook deed, als er een kans was dat iemand in zijn buurt zou komen—wat overal behalve op zijn kamer was—droeg hij ze. Een aantal keer was hij zelfs in slaap gevallen met de handschoenen aan; wat oncomfortabeler was dan je zou verwachten. Deze ochtend had hij ze dus ook aangedaan. Hij werd uit zijn gedachten gehaald doordat het, ondanks dat het normaal gezien warm was gedurende de dag, plots koud werd. Een rilling liep over zijn rug door de plotse temperatuursdaling. Als hij niet een meisje op bevroren gras had zien staan, had hij gedacht dat Kelvin zich ergens in de buurt had moeten bevinden. Met zijn handen in zijn zakken om wat warmte te behouden, liep hij naar het meisje toe. “Alles in orde?” vroeg hij haar. Het zag er niet uit alsof ze bewust haar bijzonderheid aan het gebruiken was; waarschijnlijk was haar gave getriggerd door haar emoties. En dus checkte hij maar liever of ze in orde was.

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. ma mei 04, 2020 2:24 pm

Tara werd uit haar gedachten gehaald door iemand die aan haar vroeg of ze in orde was. In eerste instantie wilde ze daar verbaasd op reageren, maar toen hoorde ze het gras onder haar schoenzolen kraken en besefte ze zich dat de lucht toch kouder was geworden, ondanks de zon dat fel op hun scheen. Haar emoties hadden onbewust de bovenhand genomen en Tara dwong zichzelf om te stoppen met nadenken over het kasteel en haar vader, waardoor het vriezen zou stoppen. De temperatuur werd weer voelbaar warm en het ijs onder haar begon langzaam te smelten. Ze draaide zich om zodat ze naar de persoon kon kijken die haar de vraag had gesteld en zag dat het om een jongen ging die niet veel ouder dan zijzelf kon zijn, hooguit één jaar of zo. Hij had bruin haar, iets wat op een beginnend baardje leek en was een klein beetje groter dan haar. Tara was vrij lang voor een meisje te zijn, maar bewoog zich elegant, precies zoals ze geleerd had van haar dienstmeiden in het kasteel toen ze nog een stuk jonger was. Ook nu sloeg ze haar handen in elkaar en rechtte haar rug zodat hun grootte slechts enkele centimeters van elkaar verwijderd waren. “Met mij is alles goed, bedankt voor het te vragen,” sprak ze op een kalme toon tegen hem. “Jammer genoeg heb ik mijn bijzonderheid nog niet zo onder controle zoals ik zou willen.” Ze keek hem kort aan. “Sorry als ik je half heb doen bevriezen. De temperatuur zou nu weer terug moeten oplopen.”

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. za mei 16, 2020 3:05 pm

Hij begon een beetje te trillen van de plotse kou toen hij het meisje aansprak. Zij leek eerst niet te reageren op zijn woorden, maar toen voelde hij de temperatuur weer omhoog gaan en bedacht hij dat ze zich op haar gave aan het concentreren moest zijn. Het meisje draaide zich om. Ze had lang wit haar dat gedeeltelijk in een vlecht over haar schouder hing en ijsblauwe ogen. Met rechte rug richtte ze zich tot hem. ‘Met mij is alles goed, bedankt voor het te vragen.’ Victor knikte, al wist hij niet of hij haar helemaal geloofde. Ze klonk zo kalm, zo formeel, terwijl ze nog geen minuut eerder zichzelf zo verloren had in haar gedachten dat ze de controle kwijt was geraakt. ‘Jammer genoeg heb ik mijn bijzonderheid nog niet zo onder controle zoals ik zou willen. Sorry als ik je half heb doen bevriezen. De temperatuur zou nu weer terug moeten oplopen.’ Net zoals ze zei, kon Victor de temperatuur langzaamaan omhoog voelen gaan. Hij ontspande zich weer een beetje en keek haar met een oprechte glimlach aan. “Geen nood om sorry te zijn. Iedereen hier heeft wel eens last van z’n bijzonderheid.” Dat was iets waar hij over mee kon praten. Al had hij ooit wel controle gehad, het laatste jaar was zijn bijzonderheid een eigen leven beginnen leiden. “Al is er meestal wel een reden waarom iemand de controle verliest?” vroeg hij subtiel, niet erg subtiel, door naar waarom ze de controle was verloren.

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. zo mei 17, 2020 3:05 pm

De temperatuur begon weer op te lopen, maar om eerlijk te zijn, had Tara weinig last van de kou. Ze was inmiddels al zo erg gewend geraakt aan haar eigen gave en aan hoe het was om praktisch gezien bijna heel haar leven in een ijskoude wereld te leven, dat een stijging of een daling van de temperatuur nog weinig vat op haar had. Ze kon zelfs zeggen dat ze het wel aangenaam vond om in de kou te staan. Niet figuurlijk, natuurlijk. Ze dacht niet dat ook maar iemand dat aangenaam zou vinden. Ze richtte haar aandacht weer terug op de jongen voor haar toen hij op een niet bepaald subtiele wijze naar haar reden vroeg waarom ze de controle over haar gave was verloren en ze kon het niet laten om een spottende wenkbrauw naar hem op te trekken. Dat hield slechts een paar seconden aan; Tara was een meester in het verbergen van haar emoties en ook nu was er moeilijk van haar gezicht te lezen wat ze dacht. “Ik denk niet dat we op het stadium van onze ontmoeting zijn gekomen waarbij ik de behoefte voel om dat met je te delen,” wees ze hem op een kalme manier terecht. “Zoals je zelf al wel weet, is je gave verbonden aan je emoties. Ik denk dat je niet heel slim hoeft te zijn om te weten wat er dan voor heeft gezorgd dat het ijs zich buiten mijn controle over het gras verspreidde. De reden erachter zijn jouw zaken niet.” Dit alles zei ze op een kalme toon zonder dat er verwijt weerklonk in haar stem, maar wel met een duidelijke ondertoon dat hij er niet over door moest vragen. Ze gaf hem de gelegenheid om op die woorden een antwoord te geven of dat hij zo verstandig zou zijn om het onderwerp te veranderen.

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. di jun 09, 2020 5:40 pm

Victor haalde zijn schouders op toen het meisje duidelijk aangaf dat ze er niet over wou praten. Het was niet alsof hij anders gereageerd zou hebben als de rollen omgedraaid geweest waren. “Ik ben misschien een beetje te nieuwsgierig aangelegd, sorry,” verontschuldigde hij zich. Beter dat hij zich niet aan haar slechte kant kreeg. “Maar je kan een dokter nu niet echt kwalijk nemen dat die zich zorgen maakt.” Misschien was hij wat te ver gegaan met verder te vragen naar waarom ze de controle over haar bijzonderheid even was verloren, maar het was niet alsof hij slechte bedoelingen had gehad. Hij had gewoon willen zien of ze ergens nood aan had en al had het er niet op geleken dat er iets medisch aan de hand was, hij had niet echt problemen met anderen met hun emoties en gevoelens te helpen. Zolang het maar niet over die van hem ging, was hij blij om te helpen.

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. do jun 11, 2020 5:10 pm

TARA SNOW

Tara voelde de spanning in haar schouders wat afnemen toen de jongen niet defensief reageerde, maar zich in plaats daarvan naar haar verontschuldigde. Ze had eerder op een defensief antwoord geanticipeerd en daarom viel het haar best goed mee dat hij op een rustige, begrijpende toon antwoord gaf. Ze hield niet van het soort mensen die aandrongen om meer over je te weten te komen, puur om hun eigen nieuwsgierigheid te verzadigen. Ze was er echter wel tevreden over dat hij zijn nieuwsgierigheid erkende en zich ervoor verontschuldigde, dus voor haar was de zaak er dan ook mee afgedaan en gaf ze hem een knikje, zonder woorden er aan toe te voegen. Ze nam aan dat hij zo ook wel zou begrijpen dat ze zijn excuses aanvaard had. Ze kantelde haar hoofd echter lichtjes toen hij sprak dat hij een dokter was. Waarschijnlijk dan van het modernere soort dan dat zij in het kasteel hadden. Tara merkte pas op nu dat ze in de lus was hoe modern de tijd was geworden, alleen al aan de kleding al. Ze gebruikten in het kasteel nog steeds ouderwetse manieren om anderen te genezen, dus ze was wel benieuwd naar de methodes die de hedendaagse dokters gebruikten om hun patiënten te genezen. “Ik neem aan van niet,” grinnikte ze. “Al moet je mij nu wel op mijn plaats excuseren omdat ik graag op de hoogte ben van de ontwikkelingen in de medische sector.” Ze aarzelde kort, maar voegde er toen aan toe: “Ik ben kroonprinses van Schotland en daar vallen ze nogal terug op de ouderwetse methodes. Een doek in de mond en één vroedvrouw in de buurt bij het bevallen, laten uitzieken bij een stevige griep en als je een vreselijke ziekte krijgt, ben je praktisch gezien ten dode opgeschreven.” De ouderwetse methode was misschien waar ze haar moeder aan verloren had, dacht ze bitter, maar dat zei ze maar niet. Al begon het ijs rond haar voeten wel weer in kracht toe te nemen, maar daar kon ze niet veel aan veranderen.

@Victor Frankenstein

››MONTY‹‹

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. ma aug 03, 2020 6:24 pm

Gelukkig aanvaarde ze zijn excuses zonder probleem. Dat hij een dokter was leek haar interesse te wekken. Een glimlach kwam om zijn mond; het was altijd leuk om iemand over zijn medische interesses te vertellen. Het volgende dat ze zei veegde de lach echter weg en deed boosheid in de plaats komen. “Wat?” kwam er iets te luid uit. “Sorry,” verontschuldigde hij zich direct, al verdween het vuur niet uit zijn ogen. “Maar dat is gewoon verschrikkelijk.” Als hij de bijzonderheid van het meisje had gehad, dan was de grond rond zijn voeten nu ook bevroren. Als er iets was waar hij niet tegen kon, was het mensen die stierven aan iets dat te voorkomen was; en het klonk alsof het meisje uit een omgeving kwam waar dat—tenzij ze veel geluk hadden gehad—zeker levens had gekost. “Welke mislukte dokter heeft jullie aangepraat dat dat normaal is?” In de tijd waarin hij geboren was, waren dat soort dingen gewoon geweest en zelfs toen had hij dat achterlijk gevonden. Dat een prinses dacht dat zoiets normaal was, was gewoon te wild voor woorden.

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. wo aug 12, 2020 4:50 pm

TARA SNOW

Tara schrok niet echt van de toon die de jongen aansloeg. Ze had wel verwacht dat hij het er niet mee eens zou zijn; dat was ze zelf immers ook niet. Ze wist dat het in de moderne wereld er heel anders op ging en ze waren in het kasteel op veel vlakken al vooruitgegaan, maar op medisch vlak leek haar vader nog altijd in het oude te willen hangen. Ze stelden oudere mensen aan die hun rang allang verleerd hadden en dachten dat ze het daarmee wel konden redden. Ze reden niet zomaar naar een ziekenhuis tenzij het echt dringend was. Gelukkig was het de laatste jaren er wel op vooruitgegaan en begon haar vader in te zien dat de modernere methodes beter waren, maar dan nog was het te laat voor haar moeder en daar was ze nog altijd boos over. Ze onderdrukte een zachte zucht toen de jongen zijn vraag stelde, al kon ze het hem niet kwalijk nemen dat hij zich dat afvroeg. “Mijn vader is opgegroeid onder het strenge regime van de vorige koning, zijn vader dus. Die vond dat elke zwakkeling het niet verdiende om in zijn kasteel te leven en stelde mensen aan die te oud waren om hun beroep nog fatsoenlijk uit te oefenen. Na de dood van een bediende heeft mijn vader gelukkig doen inzien dat de moderne medische kunsten beter zijn en hebben we nieuwe, geschikte mensen aangesteld als er iemand ziek wordt.” Het deed pijn om haar moeder als een bediende te benoemen, maar het zou nog meer zeer doen als ze het echt over de vrouw zou hebben. Ze hield de stormachtige emoties die ze in haar binnenste voelde verborgen voor de jongen en keek hem enkel rustig aan met haar ijsblauwe blik. “Dus we maken zeker vorderingen, al zijn ze over sommige dingen nog steeds veel te losjes als je het mij vraagt.”

@Victor Frankenstein

››MONTY‹‹

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. ma aug 31, 2020 11:46 am

Haar uitleg verklaarde dingen, maar het was nog altijd geen excuus. Met zijn keuzes had de koning iemand de dood ingejaagd. “Het heeft wel een leven gekost voor iets is veranderd.” Hij schudde zijn hoofd. Hij leefde al zolang en de wereld was nog altijd hetzelfde. Mensen stierven nog altijd wanneer ze niet zouden mogen sterven. Soms was een dood zo makkelijk te voorkomen, maar gebeurde het nog altijd. “Ik kan me inbeelden dat ze over veel dingen nog te losjes zijn,” beaamde hij. Er waren dan wel dingen veranderd in het paleis van Schotland, maar hun ziekenzorg zou niet in een keer opeens fantastisch zijn als het eerst zo belabberd was geweest.

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. di sep 01, 2020 3:52 pm

TARA SNOW

Tara’s schouders spanden zich aan toen de jongen zijn opmerking maakte en hoewel ze wist dat hij gelijk had, voelde het verkeerd aan om erover te praten. Om over haar moeder te praten of ze gewoon iemand onbelangrijk was in haar leven die toevallig dood was gegaan. “Ik geloof dat dat met veel dingen zo is,” sprak ze op een kalme, haast kille manier. “Hoe vaak wordt er in het nieuws wel niet iemand die ze eigenlijk al vast hadden moeten zetten aangeklaagd nadat er pas een slachtoffer gevallen is?” Het was een ander onderwerp dan de ziekenzorg, maar Tara wilde het niet langer over de ziekenzorg en wat het gebrek aan de moderniteit daarvan voor een gevolg had gehad. Ze wilde het niet over haar moeder hebben en over haar spreken alsof ze een simpel persoon was in Tara’s leven die toevallig te vroeg was heengegaan. En zeker niet met een jongen die ze nog maar pas kende en waarvan ze nog niet goed kon peilen wat ze van hem vond. Zijn volgende opmerking zorgde er echter voor dat ze het idee had alsof ze haar kasteel toch wel moest verdedigen. En dat was dan ook precies wat ze deed. “Er gaan dingen veranderen wanneer ik op die troon zit, dat is één ding dat zeker is,” zei ze op een kalme manier. “Te beginnen met het beste van het beste te zoeken voor het personeel zodat zij hun kwaliteiten optimaal kunnen vertonen en zich voor de volle honderd procent kunnen blijven inzetten. En vooral de veiligheid van iedereen te garanderen.” En dan waren er nog enkele kwesties die ze afgehandeld wilde hebben, maar dat waren geen dingen die ze met de jongen of überhaupt met ook maar iemand van de lus zou bespreken. Dat was te persoonlijk.

@Victor Frankenstein

››MONTY‹‹

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. di sep 15, 2020 5:22 pm

Het was niet omdat ze in het paleis iets veranderd hadden dat opeens alles goed en perfect was. En daarbij had er eerst iemand moeten sterven voor er iets was veranderd. ‘Ik geloof dat dat met veel dingen zo is. Hoe vaak wordt er in het nieuws wel niet iemand die ze eigenlijk al vast hadden moeten zetten aangeklaagd nadat er pas een slachtoffer gevallen is?’ Veel modern nieuws had Victor nog niet gezien of gehoord, maar in al de andere tijden waarin hij had geleefd was het ook zo geweest. Iedereen was altijd te laat om anderen te redden. “En dat zou niet zo mogen zijn.” Het was niet enkel het kasteel waar het meisje was opgegroeid, het was heel de wereld die niet klopte. Hij vond het dan ook niet moeilijk om zich in te beelden dat ze over veel dingen nog losjes waren in het kasteel. Die opmerking lokte een reactie op van het meisje. ‘Er gaan dingen veranderen wanneer ik op die troon zit, dat is één ding dat zeker is. Te beginnen met het beste van het beste te zoeken voor het personeel zodat zij hun kwaliteiten optimaal kunnen vertonen en zich voor de volle honderd procent kunnen blijven inzetten. En vooral de veiligheid van iedereen te garanderen.’ Victor knikte. Het was geen slecht begin. “Zo te horen zal het des te beter zijn als je snel op de troon zit.” Het meisje klonk niet alsof ze iemand zou laten sterven onder haar regime.

OOC: sorry, geen geweldige post

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. vr sep 18, 2020 3:44 pm

TARA SNOW

Tara haalde haar schouders op, een kille blik in haar ogen verschijnend. “Het zou niet zo mogen zijn, maar het gebeurt wel,” zei ze op een zachte toon. Ze wist niet of ze er veel in kon veranderen, maar de wetten in Schotland zouden strenger worden zodra zij op de troon zat. Straffen moesten verhoogd worden en zware straffen mochten niet langer kans op vrijlating hebben, onder geen enkele voorwaarde. Er werd in de wereld te losjes omgegaan met bepaalde dingen en Tara was er niet blij mee, maar voorlopig kon ze er ook vrij weinig aan doen. Zowel de jongen als zijzelf leken het er beiden over eens te zijn dat er veel dingen op een positieve noot zouden veranderen zodra zij het regime zou hebben en ze knikte hem dan ook dankbaar toe. “Zodra ik mijn gave onder controle heb, zal ik zo snel mogelijk terug naar Schotland keren zodat ik mijn lessen kan eindigen en nog meer in aanraking zal komen met de troon. Ik ben de eerste in lijn omdat ik geen broers of zussen heb, dus dat valt me al mee,” grinnikte ze. Er waren van die families waarbij het onderling nogal gedoe was omdat de één de troon wilde opvolgen, maar dat niet kon omdat de ander, die juist geen zin had in al die verantwoordelijkheid, de rechtmatige troonopvolger was omdat hij of zij als eerste was geboren. Hoewel Tara het weinig had uitgemaakt of ze er een broer of zus bij had gehad, kwam het haar nu wel goed uit dat ze enig kind was. Dat maakte het een stuk makkelijker om haar toekomstplannen te realiseren.

@Victor Frankenstein

››MONTY‹‹

Onderwerp: Re: A kingdom of isolation. zo okt 11, 2020 1:53 pm

Er waren zo te horen veel dingen misgegaan onder het regime van haar vader, maar op z’n minst leek het meisje dat te beseffen en wou ze dingen veranderen. ‘Zodra ik mijn gave onder controle heb, zal ik zo snel mogelijk terug naar Schotland keren zodat ik mijn lessen kan eindigen en nog meer in aanraking zal komen met de troon. Ik ben de eerste in lijn omdat ik geen broers of zussen heb, dus dat valt me al mee.’ Victor knikte. In koninklijke families moest het inderdaad wel makkelijker zijn als je enig kind was. Dan had je geen problemen rond wie de troon zou opvolgen. Al kon hij zich niet helemaal voorstellen hoe het was om helemaal alleen op te groeien. Hij besloot echter om niet dezelfde fout te maken als eerder en vroeg er niet verder naar. “Wel, ik wens je veel geluk met je bijzonderheid onder controle krijgen, en later dan met koningin zijn,” zei hij met een glimlach.

» [RPG] The Isolation Project
» Moonrise kingdom
» Closed - My kingdom.
» A boring day in the Kingdom of Freedom