Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Aantal berichten : 388 IC-berichten : 248 Leeftijd : 29 Accounts : Olivia Romano
Character sheet Bijzonderheid: Hydro-Telekinesis/Cryo-Telekinesis Uiterlijke leeftijd: 19 Quote: ♡ Wasted times
Onderwerp: Re: Rain On Me do jul 23, 2020 4:55 pm
Langzaam opende Chloé haar ogen. Haar ogen keken meteen in een blauwlicht dat de kamer in scheen. Meteen kneep ze haar ogen weer dicht, het licht was nogal fel. Verdorie, dat was echt verschrikkelijk om wakker te worden. Voorzichtig deed ze haar ogen weer open, haar ogen wendde aan het felle licht. Kijk, dit was beter. Het volgende wat ze constateerde was dat er iemand met zijn hoofd op haar lag. Voorzichtig staarde ze naar boven en toen ze Jax’ zijn gezicht zag, kwam meteen de vorige dag weer terug. Haar ruzie met Grayson, hoe Jax haar getroost had, hoe ze samen knuffelend een film hadden gekeken. Voorzichtig, zodat zijn hoofd niet verder naar beneden zou zakken, kwam ze van zijn borst af en voelde ze zijn hand van haar rug afglijden. Chloé glimlachte. Dit was echt zo super schattig. Zachtjes aaide ze eventjes over zijn wang. Vervolgens reikte ze wat naar voren en pakte ze de afstandsbediening van de salontafel. Met een paar simpele drukken op de knop was de televisie weer uit. Toen schoof ze voorzichtig weer naar Jax en duwde hem zachtjes tegen zijn schouder en zijn arm. “Jax, word eens wakker” fluisterde ze giechelend “We zijn allebei in slaap gevallen tijdens de film, het is…” Uit de zak van haar hoodie pakte ze haar telefoon en keek snel hoe laat het was “…het is half 3.” Lachend sloeg ze haar hand even voor haar mond. Ze wilde niet eens weten hoe ze er uit zag.
Jax werd vaag uit zijn diepe slaap gehaald door een zachte streling die hij over zijn wang voelde. Hij registreerde de aanraking wel, maar was niet wakker genoeg om zich te beseffen wat er gebeurde. En toen voelde hij iets tegen zijn arm. Hij knipperde met zijn ogen en keek een beetje verwilderd om zich heen, maar glimlachte slaperig toen hij Chloé zag. De herinnering aan de vorige dag kwam langzaam bij hem terug en hij grinnikte op haar woorden. “Dat klinkt alsof we het beiden echt een geweldige film vonden,” zei hij op een slaperige toon. Het drong tot hem door dat ze nu moeilijk terug kon gaan naar de kamer waar ze sliep met haar kamergenoot en een beetje verward wreef hij over zijn arm heen. Hij had gezegd dat hij haar niet in zijn kamer kon laten slapen, maar… was er een andere optie? En maakte het nu nog veel uit, nu ze beiden tegen elkaar aan hadden gelegen? “Slaap voor vannacht maar bij mij,” hoorde hij zichzelf op een zachte toon tegen haar zeggen. “Dan kijken we morgenochtend wel weer voor een andere oplossing.” Of ze zou tijdelijk bij hem blijven, maar dat stelde hij maar niet voor. Hij wilde niet te enthousiast zijn. En dus kwam hij langzaam en met een zachte kreun overeind, waarna hij grinnikend zijn hand uitstak naar haar en een knikje maakte naar de uitgang van de cinema ten teken dat ze maar naar zijn kamer moesten vertrekken.
Aantal berichten : 388 IC-berichten : 248 Leeftijd : 29 Accounts : Olivia Romano
Character sheet Bijzonderheid: Hydro-Telekinesis/Cryo-Telekinesis Uiterlijke leeftijd: 19 Quote: ♡ Wasted times
Onderwerp: Re: Rain On Me ma jul 27, 2020 12:02 pm
Het was schattig hoe Jax wakker was geworden en een beetje verwilderd om zich heen had gekeken. “De film was vast en zeker geweldig” grinnikte Chloé “Alleen niet geweldig genoeg om hem nu te zien.” Ze haalde haar schouders op. “We kunnen hem altijd nog een andere keer kijken, toch?” Jax stelde voor dat ze bij hem de rest van de nacht zou spenderen, dat ze morgenochtend een andere oplossing zouden opzoeken en stak zijn hand uit zodat ze hem kon vastpakken. “Dat zou ik heel fijn vinden” vertelde ze hem. Chloé glimlachte lief naar hem en pakte zijn hand beet, waarna ze zich omhoog liet trekken. Ze liet zijn hand niet los, maar keek hem toch een beetje twijfelend aan. “Hoe zie je dat voor je?” vroeg ze toch een beetje onzeker “Heb je nog een bed in je kamer? Als dat niet het geval is, ik vertrouw je genoeg om te weten dat je niks zal proberen als ik bij je in bed lig, maar zie je dat zelf ook wel zitten?” Chloé kon het best begrijpen dat Jax niet naast haar wilde liggen, ze kenden elkaar immers wel, maar ze waren nog niet op het level dat je dit soort dingen al bij elkaar deed. Voor Chloé was het geen probleem, in Los Angeles had ze al bij heel veel jongens in bed gelegen en dat er helemaal niks gebeurd was. Al waren de meeste van die jongens wel homo, bedacht ze zichzelf opeens. “Al mag je me natuurlijk altijd zo’n knuffel geven als gisteren op de bank” zei ze toen met een grijns “Zoals je ziet slaap ik daar heerlijk mee”
Jax knikte bevestigend toen Chloé aangaf dat ze de film ook nog een andere keer konden bekijken. Ze zouden elkaar na deze dag vast wel vaker zien en Jax was er dan ook vrij zeker van dat ze die film nog een keer gingen kijken. En anders waren er wel andere dingen die ze konden verzinnen om te doen, maar hij wilde zeker contact houden met haar. Hij grinnikte toen ze haar zorgen over het slapen met hem deelde en wuifde het weg. “Er staat nog een bed in mijn kamer, geen zorgen,” deelde hij haar mee, al had hij bijna voorgesteld dat ze ook bij hem in bed mocht slapen. Hij wist dat dat echter een oneerbaar voorstel zou zijn omdat ze elkaar nog maar zo kort kenden, maar de drang was er wel geweest. Hij negeerde het echter en pakte haar hand vast, waarna hij haar meetrok naar zijn kamer. Voor een buitenstaander kon dit heel verkeerd overkomen, maar Jax wist gelukkig wel beter dan dat. Hoewel ze een aantrekkelijk meisje was en haar verhaal van die avond niks veranderd had aan zijn kijk op haar was het ook wel zo dat hij niet te snel wilde gaan. En dus knikte hij netjes naar het lege, opgemaakte bed waar ze kon liggen. Voordat ze echter kon gaan liggen, trok hij haar snel nog in een knuffel en maakte zich daarna met een grijns los van haar. “Je bedoelde toch zo’n soort knuffel daarnet, hè?” vroeg hij op een plagerige toon aan haar, waarna hij naar haar knipoogde en vervolgens naar zijn eigen bed liep.
Aantal berichten : 388 IC-berichten : 248 Leeftijd : 29 Accounts : Olivia Romano
Character sheet Bijzonderheid: Hydro-Telekinesis/Cryo-Telekinesis Uiterlijke leeftijd: 19 Quote: ♡ Wasted times
Onderwerp: Re: Rain On Me do jul 30, 2020 6:45 pm
Ergens voelde het best fijn dat er een extra bed in de kamer van Jax was. Natuurlijk was ze naast hem gaan liggen als het echt niet anders kon, maar als je elkaar pas net kende, was het misschien toch een beetje ongemakkelijk. Daarom glimlachte Chloé toen hij zei dat er een extra bed in zijn kamer was en pakte zijn hand stevig beet. Jax nam haar mee naar zijn kamer. In haar hoofd maakte ze een notitie waar de kamer was, want als ze dan weer eens met hem wilde afspreken, kon zij ook naar zijn kamer komen. Hij wist immers al waar de hare was, aangezien hij Grayson daar had gezien. Eenmaal in zijn kamer wilde ze meteen naar het lege bed lopen, aangezien ze best wel moe was, maar werd ze eerst nog even in de armen van Jax getrokken. Met een brede glimlach sloeg ze haar armen om hem heen en knuffelde hem terug. Vervolgens liep ze terug naar haar eigen bed en grinnikte ze nog een keer. “Dat was inderdaad precies de knuffel die ik bedoelde, een Jax knuffel” grinnikte ze en sloeg het bed open. Ze nam plaats in het bed en rolde zichzelf helemaal op als een balletje onder de dekens. Chloé geeuwde luid en sloot haar ogen. “Bedankt voor vanavond, Jax, je bent een toppertje” bedankte ze hem nogmaals en voerden haar gedachten haar mee naar dromenland.
