House of Cards

Het was saai. Hij had nooit naar de lus mogen komen. Hij kon echter niet meteen terugkeren. Dan zouden ze hem opwachten en hem gewoon weer terug sturen. Het feit bleef wel dat de tijd in het echte leven gewoon voortging. Wie weet had iemand anders zijn plek in zijn gang al ingenomen als leider. Zijn rechterhand was dood en zijn eigen positie zou waarschijnlijk door één van die meelopers die het niet ver zouden schoppen zo ingepikt worden. Zo gingen dat soort dingen eenmaal. Hij durfde te wedden dat Clay zijn positie over zou nemen. Die slijmbal had het altijd al op zijn rang gemunt en zou zijn afwezigheid als excuus verklaren om zelf de touwtjes in handen te nemen. Hopelijk zouden ze hem in zijn gezicht uitlachen en iemand anders aanwijzen die iets beter was voor de job, desnoods iemand die Matthew zelf nooit gekozen zou hebben en die hij makkelijk weer van zijn troon kon stoten als hij van de lus verlost zou zijn. Maar goed, hij was binnen de kortste keren hier nog niet weg. En dus besloot hij om de binnenkant van het huis maar eens te gaan ontdekken in plaats van weer naar het centrum van Inndyr te vertrekken, waar hij tot nu toe veel tijd had gespendeerd en vooral vaak dronken was geworden. Matthew stak zijn hoofd om de hoek van verscheidene kamers en gaapte overdreven luid toen hij een paar mensen zag lezen in de bibliotheek. Hij deed een paar stappen verder en ontdekte een cinema, wat hij nog wel oké vond. En dan was er de kamer waar je kon gamen. Hij stapte naar binnen, negeerde voor het gemak even de persoon die daar aanwezig was en plofte neer op de bank waar hij zijn blik liet glijden naar de schietspelletjes. “It’s funny,” zei hij, al klonk het niet aan zijn stem alsof hij het echt grappig vond. “They’re so fucking focused on keeping alcohol and drugs away from children, but here they are with their games that are not allowed for children.” Hij hield een schietspelletje omhoog dat duidelijk voor het oudere publiek bestemd was en richtte het naar de jongen. “You get what I mean?”

Het leek er in eerste instantie op dat de jongen hem wel volgde, maar vervolgens maakte hij een opmerking waardoor Matthew zich eindelijk de moeite nam om naar de jongen te kijken. Hij legde een arm om de leuning van de bank en keek over zijn schouder, zijn been verschuivend en deze laten leunend op de bank zodat hij wat beter kon kijken. Hij nam de jongen snel in zich op en zag dat het een vrij glad uitziend type was, met zijn uiterlijk en zo. “Okay,” zei Matthew met een grijns. “You’re either a pimp, someone who likes carnival a lot or you’re the boss of a notorious gang back when you came to the loop, but it has to be one of those.” Niet echt bepaald de meest vriendelijke begroeting die je kon verwachten, maar ach, wat had hij dan ook van Matthew gedacht? Matthew was iemand die zei wat hij dacht en als hij het gevoel had dat hij een opmerking wilde maken over de kledij van iemand, dan deed hij dat gewoon zonder na te denken of de andere persoon daar wel een boodschap aan had of niet.

Matthew zag al aan de frons van de jongen dat hij beledigd was voordat hij de opmerking incasseerde. Hij haalde zijn schouders op. Hij had niet echt behoefte om zichzelf te verdedigen, maar hij vond de reactie wel grappig en hij was benieuwd naar waar deze conversatie ging leiden. “Actually, I’m not,” zei hij. Hij besefte zich dat alle jongens die een fuckboy waren dat soort dingen zeiden. Hoe vaak had hij in Londen toen hij zich nog de moeite nam om naar school te gaan wel niet gezien dat het soort jongens die in de kleedkamer hard riepen dat ze een meisje nooit zomaar aan de kant zouden zetten en dat de liefde echt was hun meisjes nog geen week later aan de kant schoven voor een mooier exemplaar? Matthew had die meisjes die geloofden in ware liefde wel eens hard door elkaar willen rammelen. Er bestond niks als echte liefde; je was op jezelf aangewezen in het leven en alles wat goed aanvoelde, was maar voor heel even. Hij ging echter niet aan de jongen tegenover hem aan zijn neus hangen dat hij maagd was. “I’m not interested in girls. They are good for nothing. Always making drama about the smallest things, not knowing anything about the real things in life.” Hij rolde met zijn ogen. “Are you the type of guy who hangs around with a lot of girls?” Het zou wel grappig zijn als de jongen tegenover hem, die Matthew uitmaakte voor fuckboy, zelf een fuckboy bleek te zijn.

“So you’re basically a fuckboy yourself, then. And you’re blaming me. The world has gone to shit, it surely does,” zei Matthew op een vrij dramatische toon. Hij liet zijn hoofd even voor het effect in zijn handpalm rusten, alsof hij echt helemaal aangedaan was door de jongen zijn bekentenis. Nou ja, bekentenis… Matthew zag het ergens ook wel aankomen. Misschien was de jongen voor de lus wel een pooier geweest, dan. “So have you been a pimp before you came to the loop?” kon hij het dan ook niet laten om te vragen. Hij had echter de gezichtsexpressie van de jongen gezien nadat Matthew had aangegeven dat hij geen fuckboy was. “And I’m not fond of men either,” zei hij. “Believe it or not, but I’m still a virgin.” Wacht. Ging hij dat eigenlijk niet voor zich houden? Ach ja. Het was nu ook weer niet alsof het zo’n grote schande was. Liever iemand die volledig clean was dan iemand die waarschijnlijk al meerdere geslachtsziektes opgelopen had zonder dat hij dat echt wist, niet dan? Nee, Matthew was niet jaloers op de jongen voor hem, hoewel hij wel moest zeggen dat zijn karakter hem wel interesseerde. Het kon natuurlijk opschepperij zijn, maar Matthew wilde wel eens weten wat deze jongen deed om het gefixt te krijgen. Niet dat hij ooit van plan was om de tactiek voor zichzelf te gebruiken, hoor. Echt niet.