“The club can’t even handle me right now!” zong Jax vrolijk met de rest mee. Hij had inmiddels al vier biertjes naar binnen gekapt en was nu met de vijfde bezig. Jax was echter iemand die al wel redelijk wat alcohol kon verdragen; de alcohol had dikwijls niet eens meer echt vat op hem, behalve als hij veel te grote hoeveelheden naar binnen begon te werken. Voordat hij naar de lus kwam, ging hij ook bijna elk weekend uit. Het kwam dan ook puur door het fitnessen dat hij nog geen bierbuik had ontwikkeld. Hij kon nu ook niet bepaald zeggen dat hij een stevige sixpack had, maar gespierd was hij al toch wel een beetje. De jongen keek met een grijns naar een meisje dat met haar heupen zwiepte, naar hem keek en vervolgens naar hem knipoogde. Ze likte met haar tong langs haar lippen en hij wist wel waar de avond zou eindigen als hij op dat verzoek in zou gaan. Plotseling gingen zijn gedachten naar iets anders en zijn glimlach verflauwde even. Hij draaide zich weg van het meisje en schudde zijn hoofd. Nee, vanavond had hij even geen zin in dat flirterige gedoe en de avond weer zoenend eindigen, al zou deze chick zich daar de volgende ochtend toch niks meer van herinneren. Jax was inmiddels al zo vaak in de club geweest dat hij het echt wel door zou hebben als er een Peculiar de club binnenkwam. De jongen had de dorpelingen al goed geobserveerd en de brunette die net naar hem aan het lonken was, had hij dus ook al veel eerder gezien. Hij keerde haar volledig de rug toe en liep op de bar af, waar hij zijn glas zette en even tot zichzelf kwam. Nu de adrenaline niet meer zo door zijn lijf gonsde, voelde hij dat hij toch al wel wat alcohol in zijn systeem had zitten en een flauwe grijns verspreidde zich om zijn lippen toen het gelukzalige voel dat hij al ervaarde nog eens versterkt werd door… hij had geen idee door wat het was, maar het was net alsof hij XTC had genomen. En het was heerlijk.

Jax merkte al snel op dat het gelukzalige gevoel alleen maar beter werd. En dat het leek te naderen. Hij wist niet hoe hij het moest uitleggen, maar het was net alsof iemand er verantwoordelijk voor was. Hij richtte zijn blik over zijn schouder en zijn blik bleef hangen op een jongen die nogal de aandacht trok. Met een frons keek Jax toe hoe alle gezichten in de richting van de jongen draaiden en hij knipperde kort even met zijn ogen. De jongen leek het centrale punt van aandacht te zijn, maar de jongen reageerde er enkel vriendelijk op en Jax vroeg zich af of de jongen het soms gewend was om zo veel aandacht te krijgen. Was hij een bekende uit de club of gewoon iemand die de aandacht kon trekken? Jax moest eerlijk zeggen dat hij het ook lastig vond om niet naar de jongen te kijken. Het was niet dat zijn uiterlijk speciaal was of iets in die trant, maar het gevoel was gewoon… anders dan bij andere mensen. Jax fronste zijn wenkbrauwen terwijl hij een verklaring probeerde te vinden voor het vreemde gevoel, maar opeens stond de jongen naast hem en stelde hem een vraag. Jax was sowieso niet echt van het negeren, maar hij zou de jongen al niet genegeerd kunnen hebben al zou hij het willen. “It’s the same thing that happens all over again, but it’s still so much fun,” zei hij met een grijns, knikkend naar de alcohol. En toen klikte het opeens bij hem. “You’re a Peculiar as well, aren’t you?” vroeg hij, hard genoeg om boven de muziek uit te komen, maar niet hard genoeg dat anderen hun gesprek zouden horen.  

Jax hoefde eigenlijk geen bevestiging meer te hebben op zijn woorden. Hij was er namelijk zeker van dat de jongen een Peculiar was. En het maakte hem weinig uit wat voor effect de gave van de jongen op hem had. In combinatie met de alcohol was het een heerlijk gevoel om mee te maken, alsof hij de rest van zijn leven niet meer verdrietig zou zijn met de jongen aan zijn zijde. Het was verslavend, het was aangenaam en Jax hoopte dat de jongen heel de avond bij hem zou blijven zodat hij er zo lang mogelijk van kon genieten. Samen dronken worden leek hem nu een toekomstplan en dus zou hij de jongen zeker aansporen om biertjes te blijven drinken, al zouden er dan nog weinig zinnige woorden over zijn lippen komen. Hij was er vrij zeker van dat als hij morgenvroeg wakker zou worden naast de jongen, hij niet chagrijnig zou zijn omwille van zijn kater omdat de jongen bij hem was. Hij schudde de verwarrende gedachten weg en concentreerde zich op de vraag van de jongen. “Sometimes a bit too much,” grinnikte hij. “I always miss out on breakfast and I have such a headache after a good night drinking, but it’s still so much fun.” Hij lachte. “This is actually my favorite place in the loop. Alcohol, music and fun people to be around.” Hij hief zijn glas op naar de jongen om zijn woorden kracht bij te zetten. “And what’s your favorite place in the loop so far?”  

“Yeah, I guess you’re right about that and I tell myself every morning that I will not go out the following evening, but do I ever listen?” Hij grinnikte. De jongen had natuurlijk gelijk als hij zei dat het ongezond was en ergens was er ook wel een deel in Jax dat het advies van de jongen op wilde volgen om minder uit te gaan, maar er was een ander deel in hem dat de pijn in zijn binnenste wilde verdrijven en dat kon alleen als hij dronken was en zich nergens nog iets van herinnerde. Dat was echter een deel dat hij niet aan de jongen zou vertellen, al was de lichte drang wel aanwezig om dat te doen. Hij onderdrukte die drang en luisterde naar het antwoord van de jongen, waar hij lichtjes op fronste. “Why?” vroeg hij verward. “Is it so bad out here?” Hij begreep het antwoord niet goed en hoopte dat de jongen hem dat een beetje toe kon lichten. Misschien was er wel een manier voor Jax om ervoor te zorgen dat de jongen het leuker zou vinden om zijn kamer te verlaten! Het idee dat hij dat kon doen, maakte hem ontzettend blij van binnen en van blijdschap nam hij nog een grote slok van zijn glas. “Not that many,” antwoordde hij naar waarheid. “I guess I can’t complain, but I haven’t met that many people since I’ve been here. Or at least not ones I can consider as friends. There is one girl that I can consider as a friend, but that’s it.” Hij dacht diep na, maar de alcohol maakte het hem moeilijk en hij haalde zijn schouders op. “What about you? I mean, it mustn’t be hard for you to make friends. You seem like such a nice guy!”

Jax gaf een klein knikje op de woorden van de jongen, al vond hij het nog steeds lastig om te geloven dat iemand graag afgezonderd op zijn kamer zat. Het leek hem nogal saai, maar dat kwam ook omdat hij plaatsen met veel mensen prefereerde. Ach ja. De jongen zou er zijn redenen wel voor hebben en dus haalde Jax zijn schouders op, waarna hij een kort knikje gaf ten teken dat hij het wel begreep. Niet alle karakters waren immers hetzelfde en daar kon Jax zichzelf dan ook wel in vinden, al dacht hij eerlijk gezegd dat hij zelf doodongelukkig zou worden als hij steeds opgesloten zou zitten in zijn kamer. Zelfs na een paar minuten zou hij dan al gek worden als hij niks had om zichzelf bezig te houden. Een boek lezen vond hij saai en… eigenlijk was hij ook gewoon meer iemand die onder de mensen wilde zijn, nam hij aan. Op zijn vraag of de jongen al wat vrienden had gemaakt, reageerde de jongen dat hij al een paar aardige mensen had ontmoet, maar nog niet lang genoeg in de lus was om ze al zijn vrienden te noemen. “At least it’s nice when you start with them being alright,” grinnikte Jax. Hij nam de hand van Melvin aan en schudde deze. “Nice to meet you, Melvin. Name’s Jax!” stelde hij zichzelf met een brede glimlach voor. Hij liet de hand van de jongen los en stak zijn glas naar hem op. “Let’s get absolutely wasted!” zei hij vervolgens. “Or leave me behind in my own puke when I get too drunk. It’s all the same to me,” lachte Jax, al kon hij een lichte bittere ondertoon niet onderdrukken. Tja, wat hij kon eraan doen? Hij miste zijn zusje en hij wilde teruggaan naar huis, maar dat ging niet. Dat was voor hem al genoeg reden om het elke avond op een drinken te zetten.