Met een zucht keek Zeal naar zichzelf in de spiegel. Even gleed zijn blik omlaag naar het shirt dat hij aan had. Right. Daar had Connor hem al over lastig gevallen. Desondanks de situatie waar hij in zat moest hij toch ligt grijnzen door de manier waarop de jongen had gereageerd op het feit dat Zeal zijn shirt had aangetrokken en vervolgens had geweigerd om het ook weer uit te trekken. Het was veel te leuk om Connor te plagen en misschien ook veel te leuk om de jongen te laten blozen. Het was hem nog niet vaak gelukt, enkel een enkele keer kleurde Connor’s wangen een mooie rode kleur, maar elke keer was het weer ontzettend schattig om te zien. Zeal weerhield zichzelf er echter wel van om het te vaak te doen. Hij wou de jongen niet te ver pushen en daarbij wou hij ook nog enigszins afstand tussen hen twee bewaren. Het liefste wou Zeal dagelijks bij Connor zijn, zijn aanwezigheid gaf hem een ongekende rust, maar hij wou ook voorkomen dat Connor hem te snel ging vertrouwen. Het was al opvallend geweest hoe ‘gemakkelijk’ Connor met de situatie was omgegaan betreft Zeal’s tweelingbroer en Zeal wou voorkomen dat Connor te diep in hun relatie zou gaan en pas later bedenkingen zou krijgen. Als ze ervoor zouden gaan, wou Zeal er zeker van zijn dat ze beiden een honderd procent wisten waar ze aan begonnen.

Bij de gedachte aan zijn tweelingbroer zakte de grijns echter af. Gisteren was hij Mindo tegen het lijf gelopen. In eerste instantie had hij haar gegroet met een glimlach, maar al snel bleek dat Mindo ligt van slag was en waarom? Door Laxus. Mindo durfde hem niet alle details te geven en eigenlijk wist Zeal al genoeg. Laxus was in de lus. Meteen was de paniek toegeslagen. Hij wist niet wat Laxus hier deed. Was hij hier voor wraak? Destijds had Laxus er nog zo rustig uitgezien. Daarbij leek Laxus ook eerder bang te zijn voor Zeal dan uit te zijn op wraak. Het leek Zeal stug dat de jongeman hem uit zichzelf kwam opzoeken. Dus misschien had Laxus helemaal niet door dat Zeal zich in de lus bevond en was hij door andere omstandigheden naar de lus vetrokken, maar betekende dat ook dat Loras zich eveneens in de lus bevond. Hoe kon Zeal hen ooit in hemelsnaam onder ogen komen? Hij was er vrij zeker van dat Loras hem zeker een pak slaag zou geven als hij hem tegen zou komen. Zijn stressniveau was ontzettend gestegen en gisteren had hij naar de drank moeten grijpen om in slaap te komen. Hij had geluk gehad dat hij toch in slaap was gevallen voordat Connor terug was gekomen in de kamer, anders had hij vast een reactie van de jongen gekregen. Hij had zich voorgenomen om eerlijk te zijn tegenover Connor, maar toch wou hij de jongen niet inlichten over zijn verontrustende ontdekking. Vooral omdat het enkel voor hem verontrustend was. Hij zag geen reden om Connor te betrekken in zijn zorgen en wou ook voorkomen dat hij de jongen ten onrechte lastigviel. Om die reden besloot hij zijn best te doen om het te verbergen.

Hij greep het koord van zijn shirt, excuses, Connor’s shirt vast en trok hem over z’n hoofd heen. Hij trok vervolgens het nieuwe shirt uit de kast. Het shirt had achter in de kast gelegen in de hoop dat Connor hem niet zou zien. Het moest immers een verassing voor hem blijven. Een speels grijnsje sierde Zeal’s lippen terwijl hij even keek naar de tekst die op het shirt stond, waarna hij het shirt aantrok en vervolgens een vest eroverheen aan trok. Hij ritste het vest dicht zodat het shirt niet te zien was, waarna hij de kastdeuren weer sloot. Vandaag was geen dag om zich zorgen te maken over zijn tweelingbroer. Nee, vandaag was een dag om te vieren. Hij wist niet goed of hij wel in een positie zat om Connor uit te nodigen voor een avondje uit om diens verjaardag te vieren, maar het kon nooit kwaad om het te vragen. Daarbij leek het hem dat Connor geen nee zou zeggen tegen een nacht vol feesten en drank, vooral als Zeal betaalde. Zeal zette zich neer op zijn bed en greep nog een chocoladereep uit zijn nachtkastje. Ook deze borg hij netjes op in de zak van zijn vest. Even keek hij op het scherm van zijn mobieltje om te kijken of hij nog een berichtje had gekregen van Connor. Niks. Hij hoopte maar dat Connor zijn bericht had gekregen om naar hun kamer te komen, anders kon hij hier nog lang wachten.

Zwijgend had Zeal zich neergezet op het bed. Hij voelde de zenuwen door hem gieren. Hij haatte het om te moeten afwachten, om niet te weten hoe Connor erop zou reageren, maar wist ook dat er geen andere manier was. Hij moest dit maar even doorstaan. Nogmaals ging zijn blik naar zijn mobiel, maar hij had nog steeds geen bericht teruggekregen. Hij hoopte maar dat dat betekende dat Connor onderweg was en niet dat de jongen hem zat te negeren. Hij had een chocoladereep tevoorschijn gehaald. Even keek hij ernaar. Hij vond het best iets snoezigs hebben dat Connor van chocola hield. Zeal wist echter ook dat hij dat beter niet tegen Connor kon zeggen. Nog snel kon hij de chocoladereep weg stoppen in zijn zak toen de deur openging. Een spontane glimlach begon zijn lippen te sieren zodra hij Connor zag. Echter, zodra hij Connor langer aankeek, viel hem ook op hoe vermoeid de jongen leek. Zeal voelde de bezorgdheid al op borrelen, maar probeerde het weg te duwen. Het kon ook best zijn dat het goed ging met Connor en de jongen enkel een slechte nachtrust had gehad. Als uit meer tekens zou blijken dat het niet goed ging met hem zou Zeal ernaar vragen. "You messaged?" vroeg Connor. ”Right, I did!” reageerde Zeal vrolijk en kwam recht. Hij liet zijn blik over de jongen heen gaan. Hij grijnsde zodra hij zijn kleren aan diens lijf zag. ”Those clothes suit you well,” complimenteerde hij de jongen met een klein grijnsje en een knipoog. Met nog een stapje kwam hij dichter bij de jongen en haalde hij de chocoladereep tevoorschijn. ”Happy birthday,” zei Zeal met een warme glimlach en wou de chocoladereep aan de jongen overhandigen, maar voordat Connor hem kon vast grijpen hield hij de reep weer wat op. ”This is not your birthday present, this is just as a beginning of my down payment,” verklaarde Zeal nog snel voordat hij de reep dan overhandigde aan Connor. ”Your present will come later,” voegde hij eraan toe met een mysterieuze twinkeling in zijn ogen. Hij nam weer een klein stapje afstand. ”First I was hoping you’d go out with me, go to some clubs, have some fun,” stelde Zeal voor met een glimlach en stak zijn handen in zijn broekzakken. Hij hield zijn hoofd iets scheef. ”If you want of course,” voegde hij eraan toe. Hij kon zich ook wel voorstellen dat dit als een behoorlijk verassing moest aankomen. Misschien had Connor allang plannen gemaakt voor zijn verjaardag of had hij simpelweg geen zin om zijn verjaardag met Zeal te spenderen. Zeal zou het begrijpen, maar wel teleurgesteld zijn – vooral om wat hij nog meer had gepland.

Meteen viel het Zeal op dat de jongen niet helemaal in zijn hum leek. Alsof hem iets dwars zat. Zeal durfde er echter nog niet naar te vragen. Misschien had Connor enkel wat afleiding nodig en had hij enkel weinig nachtrust gehad – met zijn hobby’s zou dat vast snel gebeuren. Zeal besloot daarom niks te zeggen over Connor’s gelaatsuitdrukking, maar kon een opmerking over zijn kleren niet onderdrukken. Connor rolde zijn ogen voordat hij zijn blik afweek. Zeal grijnsde lichtjes en moest moeite doen om niet te grinniken. "Shut it," werd hem toegegooid. Zeal wou er nog een opmerking aan toevoegen, zeggen dat de jongen gerust elke dag zijn kleren mocht dragen, maar dat kon net iets te ver gaan en hij wou Connor niet in een slecht humeur brengen. Daarbij was hij ook veel te enthousiast over zijn plan om het nog veel langer een geheim te houden. Hij wenste hem dan eindelijk een fijne verjaardag. Een glimlach begon op Connor’s gezicht te sieren en het werkte aanstekelijk. Zeal’s glimlachte verbrede zich enkel. "You remembered?" vroeg de jongen. Zeal wreef even met zijn hand over zijn achterhoofd heen. ”Well something like that,” murmelde hij zachtjes en week even zijn blik af. Het had hem nogal veel moeite gekost om achter diens verjaardag achter te komen. Uiteindelijk had hij Bluebonnet ermee lastiggevallen die hem de datum had gegeven. Zeal had het gekregen met de smoes dat het voor ‘mentor zaken’ was. Dat was vast een beter excuus dan te zeggen dat hij het wou weten om een surpriseparty te organiseren voor zijn kamergenoot-friend-boyfriend-husband-to-be. (Yes in that order.)

Het viel hem op hoe de jongen verlangend naar de chocoladereep keek. Zeal wou het hem dan ook geven, maar op dat moment besefte hij zich iets. Hij had zijn verjaardag wensen niet geheel goed gepland. Nu leek het erop dat de chocoladereep het cadeau was, wat het zeker niet was. Voordat de jongen de reep kon pakken besloot hij zich daarom nog maar even te verduidelijken. Hij voegde daarbij ook toe dat Connor zeker wel een cadeau zou krijgen, maar dat hij deze enkel later zou ontvangen. De grijns die op diens gezicht verscheen vulde hem met een blij gevoel. Het voelde goed om de jongen op te vrolijken. "Thank you anyway," bedankte Connor hem, waarna de chocoladereep op het bed belandde. Even keek Zeal naar de reep voordat hij zich terug op Connor richtte. ”You can thank me later, after today,” zei hij met een knipoog. Als Connor elke keer hem zou bedanken als Zeal hem iets zou geven, zouden ze bezig blijven. Daarbij wou hij ook dat Connor alles vandaag zonder protest zou accepteren. Hij verdiende het.

Het tweede stuk van het plan werd ingezet, of nou ja, de aanstalten ernaar. Hij hoopte dat Connor geen andere plannen had en wel zin had om met Zeal de stad in te gaan. Verbaasd keek Connor hem aan. Zeal keek hem enkel grijnzend aan en wachtte af op het antwoord. "I'd really like too," antwoordde Connor uiteindelijk. Het enthousiasme in diens stem liet Zeal breder grijnzen en hij knikte eens. ”Great!” reageerde hij met eveneens enthousiasme in zijn stem. Hij was ook opgelucht dat Connor er ook zin in leek te hebben. Dan had hij de situatie tenminste niet geheel verkeerd ingeschat. "It sounds like a lot of fun." Zeal knikte instemmend. Natuurlijk zou hij nog altijd niet te veel drinken, en daarmee was het ook een uitdaging voor zichzelf, maar het zou vast wel leuk worden. Zijn blik werd vragend zodra hij opmerkte dat het enthousiasme bij Connor leek af te nemen. "It's just I... never really celebrated before. I don't know what's expected of me," zei Connor aarzelend. Zeal keek wat verbaasd op van die woorden. Hij had nog nooit zijn verjaardag gevierd? Meteen voelde hij een steek van medelijden door hem heen gaan en hij kreeg de neiging om Connor te knuffelen, maar ging er vanuit dat Connor daar niet op stond te wachten en hield zich daarom in. "But I'm sure it'll be fun?" voegde Connor eraan toe. Meteen knikte Zeal en legde dan toch een arm om Connor heen. ”Don’t worry Connor-boy, we’ll celebrate your birthday the best way possible!” sprak Zeal vastberaden met een grijns. ”Starting with the club,” vervolgde hij en legde een hand op Connor’s borst. ”Would you be so kind to teleport us to it?” vroeg hij met een onschuldige twinkeling in zijn ogen – waarom lopen als de ander kon teleporteren?

Gelukkig leek het erop dat Zeal Connor’s humeur goed deed met zijn plannen. Hij was blij om te zien dat een glimlach diens lippen sierde. Zodra de jongen hem echter bedankte zei hij hem dat hij dat kon bewaren voor de volgende dag. Zeal had nog zoveel gepland voor de avond dat Connor zijn stem zou verliezen als hij elke keer Zeal moest bedanken. Daarbij wou hij ook dat de jongen enkel genoot van alles, het accepteerde en in zag dat hij het allemaal had verdiend. Zeal was hem dan ook ontzettend dankbaar voor het feit dat hij hem desondanks alles nog een tweede kans zag. Hij wou laten zien hoeveel hij om de jongen gaf, zelfs als hij zich daar nog niet eens halfbewust van was. Hij wou laten zien hoe dankbaar hij was voor de rare relatie die ze hadden en dat hij er alles aan zou doen om die relatie te houden en enkel dieper te maken. Natuurlijk zou hij dat nooit in woorden tegen Connor zeggen, maar hij hoopte dat zijn daden voor zich spraken. Net zoals Connor nu zijn kleren aan had. Uit ‘wraak’, yeah sure, als hij met die smoes beter sliep ’s nachts dan mocht hij zichzelf dat aanpraten.

Zeal keek op toen de glimlach iets vervaagde. Hij was bang dat hij iets verkeerds had gezegd, dat de jongen toch anderen plannen had of het toch niet wou, maar toen gaf Connor toe dat hij nog nooit zijn verjaardag had gevierd. Het was een verdrietige bekentenis, maar toch besloot Zeal hem niet te bestrooien met medelijden. Connor kennende zou hij dat waarschijnlijk niet waarderen. Daarbij wist Zeal hoe Connor zich voelde. Zeal had vroeger ook geen echter verjaardagen gehad. Hij had destijds samen met Laxus en Connor hun verjaardagen gevierd, maar die verjaardagen waren niks vergeleken met de verjaardagen van een normaal kind. Zeal voelde zich enkel nog meer gemotiveerd om Connor een fijne dag te bezorgen en sloeg een arm om de jongen heen. Vast beraadde zei hij Connor dat hij ervoor zou zorgen dat ze op de beste manier zijn verjaardag zouden vieren. Connor schudde zijn hoofd, kennelijk viel zijn nieuwe bijnaam niet in de smaak – enkel meer rede voor Zeal om de naam wel te gebruiken. "Okay Zealy," reageerde Connor. Zeal grinnikte zachtjes om de bijnaam en gaf hem enkel een knipoog als reactie. Vervolgens vroeg hij de jongen onschuldig of hij hen erheen kon teleporteren. Zeal kon het niet helpen dat hij zich oprecht wat schuldig voelde om het feit dat hij Connor ernaar vroeg. Het liefste deed Zeal alles voor hem vandaag, maar hij kon nog altijd niet teleporteren, daarbij zou lopen enkel te veel tijd op vreten van hun drukke schema. "You're making me work on my own birthday?" vroeg Connor klagerig en werkte zo onbedoeld nog op Zeal’s schuld gevoel. De grijns rond Connor’s lippen verraadde hem echter. Zeal knikte lichtjes en wou nog een reactie geven, maar hij kon zijn mond al niet meer opentrekken voordat ze terecht kwamen in het dorp.

Even keek Zeal verdwaasd om zich heen, waarna hij zich besefte waar ze waren en liet hij Connor met een kleine grijns los. ”Thank you,” bedankte hij de jongen met een klein glimlachje, zich toch licht schuldig voelend. "Hope the walk isn't too far for your poor legs." Zeal rolde met zijn ogen en greep als reactie Connor’s hand vast. Met een grijns begon hij de jongen mee te trekken richting de club. ”All drinks are on me, so if you need anything just ask,” informeerde hij de jongen terwijl hij voor de club tot een stilstand kwam. Nog even blikte hij naar Connor, voordat hij de club binnen stapte. Meteen kwam de muziek hem tegemoet waardoor de grijns langer op zijn gezicht bleef sieren. Goed, misschien was deze omgeving een iets te slechte invloed op hem, maar op het moment kon hij dat goed gebruiken. Om die reden bestelde hij ook al snel twee shotjes en twee glazen bier. Hij was zelf geen fan van bier, maar hij gaf zichzelf de reden dat hij van bier minder snel dronken zou worden en dus meer ervan kon drinken – wat hij natuurlijk enkel deed voor Connor, anders was hij ook zo’n buzzkill. Hij overhandigde een shotje en een glas bier aan Connor, waarna hij het shotglaasje op hield. ”To your birthday!” proostte Zeal, waarna hij zijn glaasje tegen die van Connor aantikte en de alcohol naar binnen goot. Vervolgens volgde nog een paar slokken bier. De alcohol brandde in zijn keel en het zorgde voor een heerlijk bekend gevoel waar hij op het moment ontzettend naar snakte. Zijn blik ging van Connor naar de dansvloer en weer terug. ”Wanna dance?” vroeg hij met een grijns.

Desondanks het feit dat Connor hem hoogstwaarschijnlijk enkel zat te plagen, kon Zeal het toch niet helpen dat zich toch iets schuldig voelde. Zodra ze eenmaal naar de stad waren geteleporteerde bedankte hij de jongen dan ook met een voorzichtige glimlach. De glimlach veranderde in een grijns zodra Connor hem zei dat ze nog wel een stukje moesten lopen. Alsof dat zo erg was. Met een grijns nam hij Connor’s hand vast en trok hij hem met zich mee. Hij dacht er niet over na of Connor het misschien niet fijn vond en aangezien Connor zich ook niet weg trok ging hij ervan uit dat hij er niks op tegen had. Onder weg naar de club zei Zeal dat hij alles zou betalen en dat Connor het maar moest zeggen als hij wat wou hebben. "Don't complain if you end up broke," reageerde Connor op zijn woorden. Zeal grinnikte zachtjes. ”Oh I’m counting on it,” reageerde hij met een knipoog. Door zijn verleden had hij genoeg geld. Ergens voelde hij zich schuldig om het geld uit te geven dat hij had gestolen, maar hij wist ook dat hij het niet meer terug kon geven – dus waarom er niet gewoon van genieten?

Eenmaal in de club bestelde Zeal meteen wat drink voor de twee. Eerst een shotje en daarna een glas bier. Hun glazen tikte tegen elkaar aan terwijl ze proostte en de alcohol naar binnen werd gegoten. De wodka zorgde ervoor dat Zeal de alcohol al niet meer proefde van het bier en goot het naar binnen alsof het cola was. Zijn blik ging naar de dansvloer en terug naar Connor. Hij grijnsde zodra hij zag hoe de jongen al zijn hoofd schudde voordat Zeal de vraag ook maar had gesteld, maar dat weerhield hem er niet van om de vraag alsnog te stellen. Connor slaakte een zucht terwijl hij van Zeal naar de dansvloer keek. Met een grijns keek Zeal hem afwachtend aan. Hij zou alles goed vinden. Vandaag was immers Connor’s dag, hij zou in alles meegaan wat de jongen wou doen. "Just this once," gaf Connor dan toch toe. Met een grijns keek Zeal kort naar hun handen terwijl hij werd meegesleurd. In tegenstelling tot Connor hield Zeal zeker wel van dansen en het was al een hele tijd geleden geweest sinds hij voor de laatste keer écht had gedanst. Een nieuw nummer werd ingezet en de twee begonnen te dansen. Even liet Zeal zijn blik over Connor heen gaan en knikte goedkeurend. De jongen kon zeker dansen desondanks zijn tegenzin, ook al leek die tegenzin nu ook weg te varen. Gewillig stapte Zeal dichterbij en begon hij in hetzelfde ritme te dansen als Connor. Hij legde een arm om Connor’s middel zodra de jongen dichterbij stapte en naar zijn oor bewoog.  "I know you said not to but I'm still going to thank you 'cause this is fun," sprak Connor in zijn oor over de muziek heen. Zeal grinnikte, ook al zou dat vast niet te horen zijn over de muziek. Hij boog met zijn mond naar Connor’s oor. ”Good, ‘cause I’m having fun as well, but this is only the start,” zei Zeal boven de muziek uit, waarna hij een speels kusje drukte op Connor’s oor en zich terug trok. Met een uitdagende grijns keek hij de jongen aan terwijl hij door danste. Hij goot de rest van zijn bier naar binnen om de beker ergens weg te zette zodat hij ook zijn andere arm om de jongen heen kon leggen en hem weer tegen hem aan kon drukken. Natuurlijk enkel om zo samen verder te dansen. Een beetje close dansen kon geen kwaad toch? Het was enkel voor de fun.

Het was wennen om weer in een club te zijn. Iets in hem zei hem om hier weg te gaan, dat dit een grote fout was, maar het grootste gedeelte van hem zei dat dit goed was. Hij was hier toch immers voor Connor en hij was hier enkel om hem een leuke avond te bezorgen. Daarbij was het ook goede afleiding van slechte realiteit die hij ergens nog niet onder ogen durfde te komen. Hij zei tegen zichzelf dat hij zich niet te ver zou laten gaan, enkel wat biertjes, maar hij was nog geen kwartier in de club of hij had zijn glas al leeg en hunkerde eigenlijk al naar een tweede. Het enige wat hem daarvan hield was de andere, veel betere afleiding, die naar hem toe was gebogen om hem alsnog te bedanken. Zeal kon erom grijnzen en zei op zijn beurt dat hij het ook erg naar zijn zin had, maar dat dit nog niet eens half was wat hij voor Connor in gedachte had. Met een klein, ietwat ondeugend, grijnsje nam hij weer wat afstand zodat hij Connor kon aankijken, maar hun lichamen bleven dicht bij elkaar. "At least give me some hints about what you have planned next?" vroeg Connor hem met grote puppy ogen. Met een zachte lach week Zeal even zijn blik af, wetend dat hij meteen zou bezwijken als hij Connor’s ogen zag. Daarbij wou hij het ergens ook zo graag vertellen, maar hij wist dat het leuker zou zijn als het een verrassing was. Uiteindelijk keek hij Connor weer aan. Even twijfelde hij nog en beet hij nog kort op zijn onderlip, maar uiteindelijk brak hij dan toch. ”Just one hint,” begon hij met een lichte grijns. ”The hint is printed on my shirt,” zei Zeal uiteindelijk. Hij deed echter geen aanstalten om zijn vest open te doen, aangezien hij dat eigenlijk nog wou bewaren voor later op de avond.

Ondertussen had hij een arm om Connor heen gelegd en de jongen leek de intimiteit tussen hen niet erg te vinden. Connor sloeg eveneens zijn armen om hem heen en Zeal’s glimlach groeide spontaan. Nee zo staan, dansen, met Connor vond hij helemaal niet erg. Hij sloot zijn ogen half zodra Connor hem toe boog om hem te kussen. Zachtjes drukte Zeal zijn lippen op de zijne en keek hem nog even met half open ogen aan, voordat hij zijn ogen sloot en de kus dieper maakte. Hij legde zijn hand in zijn nek en hield de kus voor een paar seconden vast, voordat hij zijn lippen weer loste en Connor wat uitdagend aankeek. Het was enkel een voorproefje op wat zou komen. Voor nu was dat het enige wat Connor zou krijgen. Zeal keek even over zijn schouder naar de bar. ”Want to get a refill?” offerde hij terwijl hij al naar de bar toe bewoog.

Eigenlijk wou Zeal hem geen hint geven. Hij wou dat Connor er zelf achter zou komen. De fun was anders al snel klaar als Connor het al zou weten. Maar die verdomde puppy oogjes maakte het hem ongelooflijk moeilijk. Daarbij voelde Zeal ook enthousiasme om het wel te vertellen. Hij had al een paar dagen lang deze dag gepland en eindelijk kon hij het met iemand delen, maar hij wist zichzelf tegen te houden. Nee, hij zou hem enkel een hint geven. Een vage hint, maar een hint die waar was. Als Connor kon lezen wat er op zijn shirt stond, wist hij in één klap wat zijn verassing was. "That's a stupid hint," mompelde Connor. Zeal grinnikte zachtjes en haalde zijn schouders op. ”You just got to be patient,” reageerde Zeal met een plagende knipoog. Goed, misschien genoot hij er toch iets te veel van om Connor te plagen.

De kus was een welkom gebaar. Even genoot Zeal van de onschuld, maar het duurde niet lang voordat hij de kus dieper maakte. Het feit dat ze in het midden van de dansvloer stonden ging hem al helemaal voorbij. Voor hem was het enkel hij en Connor. Een grijns kroop rond zijn lippen zodra Connor’s hand omlaaggleed richting zijn kont. Zodra hun lippen werden gelost keken ze elkaar nog even uitdagend aan. Zeal grijnsde even, waarna zijn blik naar de bar ging. Het eerdere glas had zijn dorst naar alcohol nog steeds niet gestild en hij ging er vanuit dat Connor ook nog wel meer kon gebruiken. Hij sleurde de jongen al mee terwijl hij voor bevestiging vroeg. "Yes," klonk het verwachtte antwoord. Zeal knikte en nam eveneens plek aan de bar terwijl zijn blik de blik zocht van de barman. "Give me something expensive," klonk het naast hem. Even keek Zeal opzij naar Connor. ”Of course, anything for you,” reageerde Zeal met lichte sarcasme, alsof het hem zoveel deed dat Connor iets duurs wou hebben. Zeal was er wel vanuit gegaan dat Connor misbruik zou maken van de situatie en had genoeg geld mee genomen om ervoor te zorgen dat hij aan alle wensen kon doen. Daarbij had hij zelf ook wel behoefte aan wat sterkere en goede drank. De barman kwam uiteindelijk bij hen en Zeal bestelde twee glazen rum. Hij schoof een glas naar Connor toe, waarna hij zelf twee flinke slokken nam van de rum. Hij sloot even genietend zijn ogen. Ja dat was veel beter. Zijn blik ging terug naar Connor. ”You’re a good dancer by the way,” complimenteerde Zeal hem met een knipoog. ”I was lucky to dance with you,” voegde hij eraan toe met een klein grijnsje.

Het was onmogelijk om de puppy ogen te negeren. Zelfs met enkel een korte blik had Connor het al voor elkaar gekregen om toch een hint uit Zeal te krijgen. Echter was het een grote geheimen hint, één waar Connor nu nog helemaal niks aan had. Later op de avond zou wel duidelijk worden wat Zeal bedoelde met de hint. Zeal grinnikte door Connor’s reactie. Simpel zei hij hem dat hij geduldig moest zijn. Het zou toch ook niet leuk zijn als Zeal al alles vertelde. "I'm not," reageerde Connor met een zucht, waardoor Zeal opnieuw grinnikte. De jongen leek zo nog meer op een koppige puppy die niet de beloning kreeg waarop hij had gehoopt. Even keek Zeal hem aan met een klein glimlachje en even dacht hij eraan om Connor te vertellen over zijn puppy theorie, maar hij concludeerde dat Connor er waarschijnlijk niet op zat te wachten en besloot daarom de gedachtes voor zichzelf te houden.

Na een minder onschuldige kus gingen de twee naar de bar. Beiden hadden ze wel weer wat drank nodig. Natuurlijk wou Connor het duurste van het duurste hebben. Zeal gaf een sarcastische opmerking terug, ook al meende hij elk woord dat hij zie. Connor’s grijns verbrede. "Thanks Zealy," reageerde Connor. Zeal trok een wenkbrauw op. ”Really? Still that nickname?” reageerde hij met een kleine grijns. Hij vond de bijnaam leuker dan hij liet blijken en besloot zich maar op de drank te richten voordat Connor daar ook achter zou komen. Zeal trok de aandacht van de barman en bestelden twee glazen rum. Hij overhandigde een glas aan Connor, waarna hij een paar flinke slokken naam van het alcoholische goedje. Zijn aandacht ging vervolgens terug naar zijn ‘kamergenoot’. Met een glimlach complimenteerde hij Connor op de manier waarop hij had gedanst. Hij leek daarmee een iets gevoeliger kant te raken aangezien Connor beschamend zijn blik af week. Zeal glimlachte lichtjes. Het zag er ontzettend schattig uit. Ongegeneerd ging Zeal verder en voegde er nu ook aan toe dat hij van geluk mocht spreken dat hij de kans had gekregen om met Connor te dansen. Ondertussen nam hij ook nog een paar slokken van de rum waarmee zijn glas alweer bijna leeg was. Ook Connor nam nog een grote slok voordat hij een reactie gaf. "You weren't bad yourself," zei Connor. Zeal hield zijn hoofd iets schuin en keek Connor aan met een klein grijnsje. "You're only lucky because I'm never doing it again," voegde Connor eraan toe tot Zeal’s teleurstelling. ”Aw, don’t say that!” reageerde Zeal meteen. Hij dronk hij dronk zijn glas in een keer leeg en wenkte de barman om het glas weer bij te vullen. Zijn aandacht ging weer terug naar Connor. ”But dancing is fun right?” vroeg hij nu na met een klein grijnsje. ”So why not dance some more?” vervolgde Zeal met een grijns en stond alweer op van de kruk in de hoop dat Connor toch weer met hem zou gaan dansen.