Make or break

Zeal ging er vanuit dat de jongen niet al te veel van gezonde relaties af wist. Als hij het een beetje goed kon in schatten, dan leek het erop dat Connor wel wat relaties had gehad, maar dat die of ongezond waren of verkeerd af waren gelopen. De intense verlatings- en bindingsangst beargumenteerde dat nog verder. Zodra de jongen bevestigde dat hij er niet al te veel van wist, besloot Zeal bij het begin te beginnen. Hij kon niet alles voor Connor uit leggen en hij moest zelf ook nadenken en de goede keuzes maken zonder dat Zeal hem moest zeggen wat goed of slecht was. Hij zou hem echter wel de basis uitleggen. Hij zou uitleggen wat belangrijk was en waaruit Connor hopelijk ook kon leren hoe een goede relatie werkte. Terwijl Zeal de punten bij af ging knikte Connor zo af en toe als teken dat hij luisterde en het begreep. In elk punt waren er wel kanten waar ze beiden nog aan konden werken en Zeal wist uit ervaring dat het nooit perfect zou zijn, maar je moest toch altijd je best blijven doen en blijven werken aan de relatie. Zeal hoopte dan ook dat ze dat allebei konden doen. Het zou zeker niet makkelijk worden, maar als ze er beiden echt voor zouden gaan, dan zou het goed moeten komen. Uiteindelijk vroeg hij de jongen of hij nog vragen had en of hij alles begreep. Zeal zou het op zich niet erg vinden om dingen vaker of uitgebreider uit te leggen. Dat liever dan dat ze er later achter zouden komen dat ze elkaar niet goed begrepen en iemand indirect pijn werd gedaan erdoor. ”It sounds logical,” begon Connor. Zeal knikte eens. ”I can do that, it’s just going to take time to get used to,” sprak Connor verder. Zeal knikte opnieuw. ”It’ll be something to work on, but if we both go for it then I’m sure it’ll be fine,” zei hij. Het feit dat hij bereid was om het te proberen, betekende niet dat hij de jongen vergaf voor wat hij had gedaan. Hij voelde nog altijd dat verdriet, teleurstelling en haat, maar hij wist ook dat hij de jongen niet kon verlaten. Dus er zat niet veel anders op dan het proberen en hopen dat die gevoelens niet te veel in de weg zouden zitten. ”What does that make us?”’ vroeg Connor toen. Een vraag die Zeal niet had verwacht en waardoor hij ook even verrast op keek. Even ging zijn blik van Connor naar hun handen. Hij sloot zijn ogen half. Er was een tijd geweest dat hij met enthousiasme de vraag had beantwoord en blij was geweest dat ze eindelijk op dat punt waren, maar nu voelde het allemaal ontzettend dubbel aan. ”Boyfriends,” antwoordde Zeal uiteindelijk en richtte zijn blik terug op Connor. Waarschijnlijk zorgde hij met dat antwoord ervoor dat de paniek weer begon op te laaien bij Connor, maar daarvoor had Zeal nog niet al te veel begrip. ”But not yet,” ging hij echter verder en trok zijn handen terug. Het was een goed begin, maar ze waren er nog zeker niet. Hij stond vervolgens op en liep richting een kast waarop een printer stond. Hij trok een lade van de kast open en haalde een kleine stapel papieren uit. Met de papieren liep hij terug naar de tafel en legde hij de papieren op de tafel. Hij nam weer plaats op de stoel terwijl hij zijn bril weer opzette en een pen tevoorschijn haalde. ”First the rules,” gaf hij aan. Zijn blik bleef bij het papier hangen. Om als eerste regel op te schrijven dat ze met niemand anders naar bed mochten gaan was erg verleidelijk, maar het voelde als een behoorlijke dick move aan. Om die reden besloot hij als eerste regel maar iets algemeners op te schrijven. ”Always be honest,” sprak hij de regel hardop uit terwijl hij hem op schreef. Vervolgens ging zijn blik even omhoog naar Connor, hopend dat hij ook enige suggesties had, ook al kon hij begrijpen als dat niet het geval was.

De vraag die Connor stelde na de beginnende uitleg over hoe een relatie er uit zag, was een vraag die Zeal niet had verwacht. Toch leek hem het antwoord erop logisch en moest ook Connor dat vast wel geweten hebben. Hij beantwoordde de vraag, maar het moment voelde niet zo fijn aan als hij vroeger had gedacht. Het had als een overwinning moeten aanvoelen. Als iets wat ze eindelijk aangingen na een lange periode van onzekerheid en volhouden, maar nu voelde het haast geforceerd. Als iets wat ze moesten doen als ze nog wouden dat dit ging werken of niet. Zeal trok zijn hand terug. Het gebaar voelde niet meer passend met hoe hij zich voelde. Hij maakte duidelijk dat ze nog niet op het punt waren, waarna hij opstond en wat papier pakte. Vervolgens haalde hij een pen tevoorschijn en zette hij de bril weer op zijn neus alvorens hij de eerste regel op schreef. Hij had genoeg ideeën voor regels, maar hij wou niet de enige zijn die hieraan meedeelde. Immers moest de inzet van twee kanten komen, zelfs als de ander er weinig verstand van had. Even keek Connor hem aan voordat hij met een suggestie kwam. ”Don’t just give up?” stelde de jongen voor. Zeal knikte eens. ”Don’t easily give up,” sprak hij ook de tweede regel uit terwijl hij hem op schreef. Er waren genoeg regels die in zijn hoofd rond spookte, maar hij wist niet in hoeverre hij iets een regel moest maken. Hij wou niet dat hij alles als een regel moest maken om maar ervoor te zorgen dat Connor zich er aan hield. Sommige dingen zouden onbesproken regels moeten zijn, dingen die je van nature niet of wel deed als je in een relatie zat. Moest Zeal die ook op schrijven? Zeal’s blik was even blijven haken op het papier, maar nu richtte hij zijn blik weer op Connor. ”Do we need to make the rule that you can’t kiss or fuck with anyone else?” vroeg hij hem uiteindelijk. Hij kon het niet helpen dat er een scherp randje om het woord ‘fuck’ lag. Hij deed zijn best om zich in te houden, maar de woede jegens dat voorval zal er nog wel even zijn.

Aangezien Connor had voorgesteld om regels te maken, besloot Zeal daaraan te beginnen voordat ze verder zouden gaan in een relatie of wat dan ook. Als ze dit hadden geregeld hadden ze een hou vast en wisten ze wat ze van elkaar konden verwachten. Echter wist Zeal niet hoever de regels moesten gaan. Moest hij stap voor stap uitleggen wat normaal was om te doen in een relatie? Moest hij uitleggen hoe een vriendje zich gedroeg? Moest hij de ongezegde regels nu wel zeggen? Eerder had hij immers ook gedacht dat er ongezegde regels tussen de twee bevonden en die waren verbroken. Hij schreef de tweede regel op die Connor suggereerde, waarna hij de vraag moest stellen die hem dwars zat. Ondanks het feit dat hij zich in probeerde te houden, kon hij het niet helpen dat er een scherp randje in zijn woorden lag. Connor schudde zijn hoofd. ”No, I got that,” mompelende hij licht geërgerd. Zeal keek hem even zwijgend aan. Niet wetend of de ergernis tegen hem of tegen zichzelf was bedoeld. Hij besloot er niet op in te gaan en knikte eens. Zijn blik ging weer naar het papier voor hem tafel. ”Any other rules?” hoorde hij de jongen vragen. Nu het bleek dat Connor wel bekend was met de voor de hand liggende dingen, besloot Zeal er maar een paar nog toe te voegen. ”Communicate enough with the other,” voegde hij de derde regel toe en even blikte hij omhoog naar Connor om te kijken of hij het er mee eens was. Even ging zijn blik naar het papier. Het waren maar drie regels, maar hij had wel het gevoel dat het de belangrijkste regels waren. ”I think that’s it,” zei hij daarom. Zijn blik ging naar Connor. ”We can always add more if we feel it’s necessary,” sprak hij verder. Ergens vroeg hij zich nog af hoe het nu verder zou gaan. Hoe de dynamiek tussen hen zou zijn. Maar daar zouden ze allebei wel achter komen. Zolang ze allebei hun best deden moest het goed komen.

De vraag stellen was misschien niet al te prettig, maar wel noodzakelijk, want nu wist Zeal tenminste in hoeverre de regels nodig waren. Hij hield het daarom bij algemene regels en voegde er nog één aan toe. Hij had ergens het gevoel alsof er nog zoveel meer bij moesten komen, maar op het moment kon hij niks verzinnen. Misschien zou het later komen. ”I think so too,” mompelde Connor, Hij dacht kennelijk dat dit ook voldoende was voor nu. Zeal knikte eens, waarna hij zei dat ze altijd meer konden toevoegen als het nodig was. ”Sounds good,” sprak de jongen, waarna hij op stond. Het leek erop dat hij zijn limiet had bereikt als het ging om stil zitten. Zeal kon wel nagaan dat de jongen liever weg was geteleporteerd en waardeerde het feit dat hij dat niet had gedaan. Zeal besloot ook maar recht te komen en borg het papier met de regels op in het boek dat hij aan het lezen was, waarna hij de bril weer afzette. Zijn blik ging vervolgens naar Connor. Nog altijd wist hij niet goed hoe het nu verder zou gaan. Beiden wouden ze zekerheid, maar beiden wisten ze ook dat dat niet zo makkelijk ging. Ze zouden moeten afwachten hoe het zou gaan. Uiteindelijk kwam hij in een paar stappen voor Connor staan en drukte hij een klein kusje op diens lippen. ”I’ll see you around then,” zei hij hem, waarna hij richting de deur van de bibliotheek stond. Hij opende de deur maar bleef nog even staan. Even draaide hij zich om naar de jongen en kon het niet helpen om licht plagend te grijnzen. ”Boyfriend,” voegde hij er aan toe, waarna hij de bibliotheek uit liep.