Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Levitation control Uiterlijke leeftijd: 20 jaar Quote:
Onderwerp: [FINISHED] Wrong room? do jul 09, 2020 3:50 pm
Met een paar snelle stappen liet Elijah de vuurtoren achter zich. Zijn voeten zonken diep weg in het zand, iets waar hij zijn lip over optrok. Hij had echter geen idee waar hij het beter vond. Thuis, waar hij elk moment iemand het ziekenhuis in kon slaan of hier, waar hij van plan was om iedereen op zijn pad volledig kapot te maken? Hij wist dat hij manipulerende kwaliteiten had. Hij wist hoe hij anderen hoop kon geven en het daarna volledig de grond in kon boren. Het was immers wat hij met zijn ex gedaan had. Hij had haar doen hopen dat dingen weer goed tussen hun waren nadat ze hem had bedrogen met zijn beste vriend, maar hij had haar aan de kant geduwd nadat hij eens goed gebruik van haar had gemaakt. En sure, de seks was lekker geweest, maar dat was ook alles wat hij ervan vond. Hij had geen gevoelens meer voor haar, voelde zich in geen enkel opzicht nog aan hem verbonden. Maar zij? Zij was weer erg verliefd op hem. Had hem elke dag meer dan tien berichten gestuurd. Had hem gesmeekt om bij haar te blijven. En hij had haar in haar gezicht uitgelachen en de deur daarna vlak voor haar neus dichtgegooid. Als die slet dacht dat hij nieuwe kansen ging geven na wat zij hem geflikt had, dan had ze het mis. Maar goed, hij was dus naar de lus gegaan nadat hij zijn zogenaamde beste vriend bijna het ziekenhuis in had gemept en de woedeaanvallen niet wilden temperen en nu was hij hier. Zonder al te veel moeite vond Elijah het huis waar hij naar opzoek was, waarna hij aanbelde en binnengelaten werd. Hij kreeg een korte introductieronde, er werd hem verteld over dingen waar hij geen aandacht voor had en vervolgens was het tijd om zijn spullen te droppen op zijn kamer. Elijah besteedde nauwelijks aandacht aan het nummer dat hij had gekregen en gooide ergens random een deur open, zijn blik naar binnen werpend en fronsend toen hij een blonde jongen op bed zag liggen. "I didn't think I would have a roommate?" vroeg hij op een kille toon. Wat waarschijnlijk wilde zeggen dat hij in de verkeerde kamer was. Fuckzooi. Had hij echt weer.
Wat was het met mensen en zijn kamer aanzien voor hun eigen? Een keer kon hij nog aan, twee keer was veel toeval, als er een derde keer zou komen ging Blake vragen of hij van kamer mocht veranderen. Het liefst een van de achterste kamers zodat er nooit meer iemand zomaar binnen kon vallen. Zijn privacy was hem veel te kostbaar. Gelukkig was de stapel drugs die op zijn bed lag nog onzichtbaar. Dan nog zou hij een groot probleem hebben als de jongen besloot om bij zijn bed rond te gaan tasten, of op alle andere plekken waar hij inmiddels een voorraad had liggen. Zijn aanbod was nou eenmaal groot en uitgebreid, het had ruimte nodig. Met samengeknepen ogen staarde Blake naar de jongen van waar hij tegen de muur achter zijn bed aanzat met zijn telefoon in zijn hand. Deals moesten maar even wachten, hij moest eerst zijn kamer weer voor zichzelf hebben. In tegenstelling tot met Melvin had hij geen enkele neiging om deze jongen naar zijn bed uit te nodigen, fuck nee. Vanaf het begin stond de manier waarop zijn deur opengesmeten werd hem al niet aan. Geen greintje aan respect. ”I didn’t think I would have a roommate?” begon hij kil. Nog had Blake geen zin om er problemen van te maken. Snel slikte hij zijn eigen botte reactie weg om een halve glimlach tevoorschijn te dwingen. Het leek hem de betere manier om weer van de jongen af te komen. ”No, this is my room,” verklaarde hij snel. ”You probably have the wrong number, if you want I can help?” ging hij door. Met een beetje geluk was hij dan zo weer van de jongen af zodat hij eindelijk Mindless Self Indulgence op kon zetten en zijn deals af kon sluiten om weer nieuw geld te verdienen. Zijn business leek steeds beter te gaan en hij kon nu geen afleiding gebruiken.
Elijah bestudeerde de jongen snel. Blond, kort haar, een half ruig uiterlijk en een beetje een emo-look wat zijn kleding betrof. Het zou hem niks verbazen als de jongen aan drugs deed, wat eigenlijk nog wel interessant kon zijn. Misschien had de jongen hier wat drugs liggen dat hij kon stelen. Je kon een drugdealer nergens bozer mee maken dan zijn voorraad van hem afpakken, al zeker als hij ook nog niet eens wist wie de dader was. Hij liet zijn blik snel rond de kamer glijden, maar die zag er normaal uit en Elijah richtte zijn blik weer op de jongen voordat hij in de gaten zou hebben dat hij de ruimte stiekem aan het inspecteren was. De jongen gaf aan dat het zijn kamer was en dat hij, zoals Elijah zelf inmiddels ook al wel ondervonden had, de verkeerde kamer moest hebben. “Right,” mompelde hij, waarna hij een stapje terugdeed en keek op de kamernummer. Hij zag aan het nummer dat hij veel verder de gang in moest wandelen. Hij richtte zijn blik weer naar de jongen en terwijl hij een antwoord verzon, bedacht hij een manier waarop hij de jongen het beste beet kon nemen. Het was maar een gok dat de jongen een drugdealer was, een vooroordeel. Zou het kloppen? “I think I can handle it from here, thank you,” ging hij op een kille toon verder. “But can you at least tell me if there’s anything interesting around here? This little village seems very boring and the villagers too nice for their own good. It makes me want to puke.” Hij richtte zijn kille blauwe ogen op de jongen en trok met zijn wenkbrauwen. “Or do you think this place is interesting?"
Vreemde aantrekkingskracht die zijn kamer blijkbaar had waardoor mensen dachten dat ze zomaar binnen konden vallen aside, vond Blake de andere jongen meteen het type dat hij niet mocht. De kille introductie was daar al genoeg voor. Zoals altijd weigerde hij om in de problemen te komen met iemand. In plaats daarvan bood hij de jongen zijn hulp aan om hem zijn kamer te wijzen en zo van hem af te komen. Want kamer 310 was maar voor een persoon bestemd. Anders dan een paar mensen die langs mochten komen, met zijn toestemming dan. ”Right,” mompelde de andere jongen. Inmiddels kwam de dealer overeind voor het geval zijn hulp aangenomen werd en hij snel zijn privacy terug kon winnen. Dan kon hij tenminste verder met zijn zaken en een extra slot op zijn deur zetten om dit te voorkomen. Want hij was het binnenvallen zat, al viel dat niet van zijn houding af te lezen. ”I think I can handle it from here, thank you,” ging de jongen even kil door. Blake haalde zijn schouders al op, dan niet. ”But can you at least tell me if there’s anything interesting around here? This little village seems very boring and the villagers too nice for their own good. It makes me want to puke,” ging de jongen door. Dat trok zijn aandacht weer terug. Met zijn eigen gele ogen bekeek hij de ander nu echt inschattend. Ergens leek hij wel het type voor drugs. Vooral met zijn mening over het dorp waar Blake hem niet compleet ongelijk in kon geven. ”Or do you think this place is interesting?” vroeg de jongen nu door. De dealer keek hem nog even aan. Hij moest dit goed spelen om te kijken of zijn vermoedens klopte. Nog was hij wantrouwig genoeg naar de meeste hier, dat was hoe hij ervoor zorgde dat zijn business voort bleef bestaan. ”I’ve found ways to keep myself entertained,” antwoordde Blake omslachtig. ”Obviously villagers are quite boring, but there’s enough peculiars to make it fun,” antwoordde hij wat hij Melvin ook ongeveer had verteld. ”Aside from that there’s other ways, alcohol, drugs. You can get a lot of that around here too.” Inschattend keek hij weer naar de jongen, benieuwd wat hij ervan zou vinden.
De verandering in de houding van de jongen was hem niet ontgaan en peilend nam Elijah de jongen in zich op. Hij leek hem wel het soort type dat aan drugs zou doen. Wat mogelijk betekende dat hij hier ergens wel een voorraad had liggen. Hij had alleen geen idee waar het dan kon zijn. Als Elijah drugs zou hebben, dan zou hij het zo goed mogelijk verstoppen op alle onmogelijke plaatsen waar geen man aankon. Met zijn gave zou hij de drugs waarschijnlijk wel kunnen lokaliseren, maar de bewegingen zouden aandacht trekken en dat was nu juist wat hij wilde vermijden. De jongen antwoordde dat de dorpelingen inderdaad saai waren, maar dat de Peculiars ervoor zorgden dat het hier toch een leuke plek werd. Elijah’s gedachten gingen kort naar het meisje dat hij ontmoet had in de club en hij klemde zijn kaken op elkaar om te voorkomen dat hij vals begon te grijnzen. Ja, de Peculiars konden het hem zeker naar de zin maken. Alleen waarschijnlijk niet op de manier die de jongen bedoelde. De blonde jongen begon echter over alcohol en drugs, wat Elijah’s aandacht meteen trok. Bingo. “You’re not very good at keeping your intentions hidden from me,” zei Elijah op een kille toon, al ontstond er wel een grijns om zijn lippen. “So I take it you’re doing drugs?” Hij kneep zijn ogen kort samen. “Or you’re the drugdealer?” Nonchalant sloeg hij zijn armen over elkaar heen en leunde tegen de deurstijl van de jongen. Als hij zijn antwoord zou hebben en nog meer bijkomende informatie zou hebben van de jongen kon hij misschien ontdekken hoe hij de jongen op zijn nummer kon zetten. Voor die tijd moest hij zich gedeisd houden.
Blake ging een kans om mogelijk spul te verkopen niet zomaar voorbij laten gaan. Voorzichtig genoeg was hij er wel over. De dealer had weinig zin om problemen over zijn dak te krijgen, voor alles wilde hij nog plausibele ontkenning hebben. Er voorzichtig over doen was een belangrijk onderdeel dat zijn business ging onderbouwen. Net als met die jongen op het strand bracht hij het subtiel op, zonder meteen bevestigen dat hij er ook aan deed of het verkocht. Dat kwam wel als er interesse in bleek te zijn. Eerst begon hij nog over de dorpelingen en peculiars zelf voor hij het verschoof naar de andere manieren om er een goede tijd te hebben. Niet de meest opvallende opties. Er waren genoeg peculiars die tot drinken of drugs waren gekeerd tegen de verveling waar Blake vanaf wist, het was waar een deel van zijn geld vandaan kwam. Samen met die die er door stress aan begonnen waren en dan nog wat dorpelingen die iedere dag makkelijke klanten waren. ”You’re not very good at keeping your intentions hidden from me,” sprak de jongen kil. Blake trok zijn wenkbrauwen omhoog naar hem. Niks van zijn woorden gaf specifiek aan wat hij deed. Het waren slechts de opties die het dorp en het gebrek aan begeleiding voor nu aanbood. ”So I take it you’re doing drugs?” ging de jongen verder. Ah, dus hij dacht dat hij alles zo in kon schatten. ”Or you’re the drugdealer?” ging hij nonchalant door. Hij had het op zich niet mis, maar Blake ging hem niet meteen het voordeel van de twijfel geven. ”Sure, if my intentions are to help you find some fun then no, I’m not hiding those from you,” reageerde hij nu ook nonchalant. ”I’ve got some sources if you want some,” ging hij schouderophalend door. Niks zei nog dat hij ze verkocht. Plausible deniability.
Elijah stak zijn handen diep in zijn zakken terwijl hij zijn blik richtte naar de jongen en op de opgetrokken wenkbrauwen één opgetrokken wenkbrauw teruggaf. Als de jongen het een staarwedstrijd wilde maken, dan vond hij dat prima. Hij hield zijn spottende gelach in toen de jongen antwoord gaf. Sure. En hij was het paard van Sinterklaas. Hij antwoordde echter niet en gaf enkel een knikje, zijn wenkbrauw naar beneden halend en een gezicht trekkend alsof hij de jongen geloofde. Hij moest dit slim spelen als hij actie wilde ondernemen. Net zoals met dat meisje van de club moest hij zijn échte emoties onderdrukken en moest hij een soort van band met deze gozer op proberen te bouwen, al sprak alles in hem dat idee tegen. “I’m glad you want to help me,” zei hij op een toegeeflijke toon. “I wouldn’t know what else to do in this hellhole. It seems kinda boring to me, a day that repeats itself over and over.” En dat was nu eens iets waar hij niét over loog. “So I would be more than thankful if you could give me those sources so I can have at least some fun around here.” Hij stapte dichterbij en onderdrukte de neiging om de kamer te onderzoeken met zijn blik. Hij stak zijn hand uit naar de jongen en toverde een zogenaamd oprechte glimlach tevoorschijn. Het was hem nu duidelijk dat de jongen iets met drugs deed of dat hij mensen kende die drugs deden. Als hij wat meer over de jongen te weten kwam of met die mensen in contact kwam, zou hij wel weer andere manieren vinden waarop hij zijn manipulatie van start kon laten gaan. “I’m Elijah, by the way,” zei hij nonchalant, zijn blauwe ogen richtend op de jongen voor hem.
Fijn, ze gingen een staarwedstrijd hebben. Een van de weinige gevechten waar Blake zich niet van terug trok. Ondertussen begon hij subtiel over wat er allemaal te vinden was qua vermaak. Het steeds herhalen van de dag gaf niet heel veel opties. De enige reden dat zijn intenties ergens echt waren om te helpen, alleen dan ging het vooral om zichzelf helpen. Met een beetje geluk kon hij de jongen ook zo van zijn kamer af krijgen zodat hij zijn privacy weer terug had om al zijn zaken in te kunnen regelen. Het leek erop dat de jongen ook in zijn goede bedoelingen leek te geloven. Perfect. ”I’m glad you want to help me,” reageerde hij. Blake forceerde een glimlach omhoog voor hem. ”Of course,” reageerde hij aardig. ”I wouldn’t know what else to do in this hellhole. It seems kinda boring to me, a day that repeats itself over and over.” Dat sowieso. Het was dat Blake het inmiddels al gewend was en het ergens ook wel een gevoel van ontspanning gaf. Er lag net wat minder druk op acties wanneer iedereen ze de volgende dag toch vergeten was. ”So I would be more than thankful if you could give those sources so I can have at least some fun around here.” De jongen stapte dichterbij en Blake moest moeite doen om zijn uitdrukking vriendelijk te houden. Het voelde allemaal te veel alsof de onbekende zijn ruimte innam. Meer redenen om hem met drugs af te scheppen zodat zijn kamer weer leeg werd. Een hand werd naar hem uitgestoken en hij forceerde zichzelf om hem aan te nemen en te schudden. ”I’m Elijah, by the way,” stelde hij zich voor. ”Blake,” gaf de dealer zijn eigen naam weg voor hij zijn hand weer terugtrok. Zijn eigen gele ogen ontmoette de felblauwe ogen van de jongen. ”If you want to I can drop by and deliver some drugs later. Just tell me what you want and I’ll arrange it,” ging hij nu in op zaken. Terwijl de jongen in zijn kamer stond ging hij nog niet naar de drugs grijpen. Daar had hij nog te veel wantrouwen voor. Dit zou moeten werken.
Het was hem niet duidelijk of de jongen ook een echte acteur was of dat hij oprecht was. Hoewel Elijah zijn reacties stevig in de gaten hield, kon hij niet meteen afleiden hoe de jongen écht dacht en dus nam hij maar aan dat de jongen geen spelletje speelde en dat hij het wel oprecht meende. Wel, dat was jammer voor hem. Als hij dacht dat Elijah oprecht met hem was, dan zou hij nog van een behoorlijk koude kermis thuis kunnen komen. Het huftertje leek hem echter ook niet zó naïef te zijn dat hij Elijah al direct ging vertrouwen, dus wist de jongen dat hij tijd moest steken in deze operatie. Vertrouwen winnen, een vriendschap opbouwen, yada, yada, yada. Het kon hem allemaal gestolen worden, maar als hij iemand zo in zijn net kon verstrikken, dan deed hij niets liever. De jongen gaf aan dat hij Blake noemde en Elijah gaf een knikje “GHB,” antwoordde hij meteen, maar meer om de reactie van de jongen te testen dan dat hij het meende. Hij had zo zijn zieke kantjes, maar dat zou hij echt niet doen. Hij had andere trucjes om een meisje in zijn bed te krijgen, trucjes die véél effectiever waren dan een drug. “Nah, just kidding,” reageerde hij met een grijns. “Just some coke or speed should do the trick.” Weer vroeg hij zich af of die drugs zich soms in de buurt bevonden. Hij zag nergens iets liggen, dus hij vermoedde dat de jongen het ergens verstopt had. “I’m not going to pay you now, though,” zei hij met een opgetrokken wenkbrauw. “I want to see the drugs first, then we’ll talk about money.” Hij liep naar het raam van de jongen, liet zijn handen nonchalant op de vensterbank leunen en richtte zijn felblauwe ogen weer op de jongen. “How did you find your way to the loop?” vroeg hij. Hij was nog niet van plan om te vertrekken. Eerst wilde hij meer weten over de jongen en uitvinden of hij met een dealer te maken had of, zoals de jongen beweerde, iemand was die gewoon wat bronnen kende.
Dat de drugs ook op zijn kamer te vinden waren ging Blake nog lang niet weggeven. Met dat soort openheid ging je het nooit maken in deze wereld. Niemand hoefde nog te weten dat zijn drugs voor het grijpen lagen op zijn kamer, zelfs Matthew niet en dat was misschien een van de weinige in de lus die het misschien ooit zou mogen weten. Als hun zaken verder zouden gaan. Dat alles was nog afwachten. Zo goed mogelijk deed hij alsof hij het beste voorhad met de jongen en hem niet alleen drugs probeerde aan te smeren. Als harteloze dealer overkomen ging zijn zaken niet helpen. Ondertussen had hij geen idee dat Elijah even goed een spelletje met hem aan het spelen was vol manipulatie. Waardoor ze uiteindelijk elkaar tegelijk aan het voorliegen waren over hoe echt hun mogelijke vriendschap zou zijn. ”GHB,” reageerde de jongen op zijn vraag en Blake’s blik verstrakte meteen. Zijn mond ging al open om te melden dat hij dat spul niet in huis had. Er kon een groot vraagteken bij zijn morelen geplaatst worden, maar zo laag zou hij nooit zinken. Dat verpeste het doel van drugs. Ze waren er om het leven te verbeteren, niet om het leven van anderen te verpesten. ”Nah, just kidding,” ging de jongen door en daarmee viel zijn mond weer dicht. Dat was goed, dan hoefde Blake hem niet af te wijzen. Wat hij echt met iemand zou doen die zo ziek was om die drugs te gebruiken wist hij niet eens zeker. ”Just some coke or speed should do the trick,” antwoordde Elijah nu uiteindelijk zijn vraag. ”I can arrange that,” glimlachte Blake wat wrang. Daar eindige het gesprek nog niet. ”I’m not going to pay you now though, I want to see the drugs first, then we’ll talk about the money,” ging de ander door terwijl hij naar het raam toe bewoog. Met moeite onderdrukte de dealer de frustratie die hij voelde bij het schaamteloos overtreden van zijn grenzen. ”Of course,” reageerde hij alsnog kalm. ”As long as I end up seeing money in the end.” Zijn eigen blik richtte hij ook weer op de felblauwe ogen van Elijah terwijl hij zijn best deed om zijn uitdrukking zo normaal mogelijk te houden. ”How did you find your way to the loop?” vroeg de jongen nu. ”I came here from another loop,” antwoordde Blake eerlijk. ”And I’m mostly here for opportunities,” ging hij wat vager door.
Character sheet Bijzonderheid: Levitation control Uiterlijke leeftijd: 20 jaar Quote:
Onderwerp: Re: [FINISHED] Wrong room? ma aug 03, 2020 2:00 pm
Elijah Brown
Elijah moest een grijns onderdrukken toen hij zich de reactie van de jongen in zijn hoofd herhaalde. De jongen was helemaal verstijfd. Hoewel Elijah het nooit zou doen, was het wel grappig om de reactie van een ander te testen. Blake had hem precies de reactie gegeven waar hij wel om kon lachen en als hij iets minder gericht was op het manipuleren van anderen en hij nog ruimte in zijn hart had om vrienden te maken, zou hij de jongen waarschijnlijk wel een kans hebben gegeven. Maar Blake was gewoon de zoveelste jongen wiens leven hij kapot wilde maken, net zoals hij dat ging doen met dat meisje dat hij ontmoet had in de club. De twee kwamen tot de overeenkomst dat het geld pas overhandigd zou worden als hij de drugs zou zien en aangezien de jongen geen aanstalten deed om drugs te pakken, nam Elijah aan dat hij of Elijah nog niet voldoende vertrouwde of hier helemaal geen drugs had liggen. Elijah kon moeilijk onder het bed kijken of de kasten gaan openen met de blik van Blake op hem gericht en dus keek hij weer uit het raam. Elijah richtte zijn blik weer naar de jongen toen hij antwoordde. “Opportunities?” vroeg hij op een sarcastische toon. “Like what? Getting laid, fucking yourself up with alcohol and drugs? Meeting the love of your life?” Het klonk allemaal heel sarcastisch omdat hij de jongen alle opties niet zag doen, behalve dan de alcohol en de drugs. De jongen leek hem geen type dat ooit ook maar iets om een meisje kon geven, maar ook niet iemand die een meisje in zijn bed kon lokken en haar zou gebruiken zoals Elijah dat gedaan zou hebben. Maar er was één ding dat hem wel opviel. “So this isn’t your first loop.” Hij haalde zijn wenkbrauw op. “Why did you have to go to a loop in the first place?”
Character sheet Bijzonderheid: Making things invisible Uiterlijke leeftijd: 18 y/o Quote: Nya~ uwu
Onderwerp: Re: [FINISHED] Wrong room? di aug 04, 2020 12:36 am
You asked me What do I think of life?
Met geen mogelijkheid zou Blake ooit de drug in huis halen die alleen voor slechte doeleinden gebruikt kon worden. Het verpeste het principe van drugs compleet. De stoffen waren er om je eigen leven te verreiken, nieuwe dingen te ontdekken, zelfs nieuwe emoties en nieuwe werelden. Ze waren daar om dingen te verhelderen waar je mee zat en nieuwe inzichten te geven. Zoals een ego death op LSD of hoe gesprekken op xtc de meest diepgaande konden zijn. Natuurlijk had Blake klanten die er alleen hun eigen leven mee verpeste, daar gaf hij ook niet om. Dat was hun keuze. Maar de slachtoffers van GHB kregen die keuze niet. Reden genoeg om strak te reageren tot de jongen aangaf dat het maar een grap was. Nog hield de dealer hem even nauw in de gaten terwijl ze tot een afspraak kwamen over het geld en de drugs. Eerst zou hij de drugs brengen en dan zou hij er geld voor terug ontvangen. Daar waren ze blijkbaar nog niet bij het einde van het gesprek mee, de jongen moest per se naar zijn raam lopen en het gesprek daar verder laten gaan. Zijn irritatie onderdrukte de dealer om antwoord te geven op de vraag, nog vrij eerlijk ook. Uiteindelijk was hij hier echt voor mogelijkheden, alleen dan vooral de mogelijkheid om geld te verdienen. ”Opportunities?” reageerde de jongen op een sarcastisch toon. ”Yeah, some,” reageerde Blake terwijl hij weer op zijn bed plaats nam. Als Elijah toch hier wilde blijven ging hij het zichzelf wel comfortabel maken. ”Like what? Getting laid, fucking yourself up with alcohol and drugs? Meeting the love of your life?” reageerde de jongen, alles heel sarcastisch. Wie weet. De dealer haalde zijn schouders op met misschien een hint van een grijns. Hij ging hier het beste maar van moeten maken. ”Getting laid and alcohol and drugs doesn’t so bad,” reageerde Blake nog best casual. De liefde van zijn leven vinden zag hij ook niet zitten, nee bedankt. ”So this isn’t your first loop,” ging de jongen verder. Met een knik bevestigde hij dat. ”Why did you have to go to a loop in the first place?” vroeg de jongen verder. Allemaal werd het net wat persoonlijk dat hij er liever niet over door sprak, tegelijk kon hij ook niet zomaar het antwoord ontwijken. Damn. ”I joined my first loop mostly to escape my parents,” legde Blake nog wel uit. ”They were very conservative and it was just a drag to be with them so a loop was a good way to escape.” Automatisch ging zijn blik wat naar beneden, naar het zachte tapijt dat op de vloer van zijn kamer lag.
Character sheet Bijzonderheid: Levitation control Uiterlijke leeftijd: 20 jaar Quote:
Onderwerp: Re: [FINISHED] Wrong room? za aug 08, 2020 10:23 pm
Elijah Brown
Mogelijkheden. De jongen had geantwoord dat hij hier was voor mogelijkheden. Je kon meerdere kanten daarmee opgaan en Elijah vroeg zich af welke kant de jongen op wilde gaan. En dus deed hij enkele suggesties, waarop de jongen al een duidelijker antwoord gaf. “It doesn’t,” beaamde Elijah op een nonchalante manier. Als zijn leven niet zo fucked up was geweest en zijn vertrouwen in de mensheid niet zo ontzettend geschonden, dan had hij misschien wel overwogen om Blake beter te leren kennen voor de juiste redenen. Om een vriend te maken. Die optie lag echter ver achter hem; hij had geen zin om nogmaals een vriendin te krijgen en deze te betrappen in bed met zijn zogenaamde beste vriend. Nee, dan manipuleerde hij liever mensen en brak hij ze zoals het leven hem ook gebroken had. En het Blake (teehee) dat hij een gevoelig onderwerp had aangesneden door over het leven voor de lus te beginnen. Je hoefde geen expert te zijn om te zien dat de jongen eigenlijk helemaal geen antwoord wilde geven, iets waardoor Elijah zijn klauwen juist meer in de jongen wilde zetten. Iemand kwetsen met dingen die persoonlijk waren en hard aankwamen, kon soms het ultieme wapen zijn dat je kon gebruiken om iemand volledig de grond in te boren. “Conservative… meaning what, exactly?” Hij fronste. “Didn’t they like that you were doing drugs or that you had some kind of behaviour? Or some beliefs that you stuck to?” Het zou vast niet de eerste keer dat zijn dat iemand van zijn ouders wilde ontsnappen om zulke redenen. En het kon blijkbaar als een gevoelig punt aankomen. Maar hij moest wel meer weten over de jongen voordat hij precies wist hoe dat hij de jongen een hak ging zetten. En met wat informatie over zijn ouders die nogal kort door de bocht uit de hoek kwamen, was hij niet veel.
Character sheet Bijzonderheid: Making things invisible Uiterlijke leeftijd: 18 y/o Quote: Nya~ uwu
Onderwerp: Re: [FINISHED] Wrong room? zo aug 09, 2020 7:17 pm
You asked me What do I think of life?
Blijkbaar was hij niet makkelijk van de jongen af. Zijn tegenzin onderdrukte hij om een normaal gesprek te kunnen hebben, semi normaal dan. Aangezien hij weigerde om vragen terug te stellen in de hoop dat het gesprek zo net wat sneller kon eindigen en hij terug kon keren naar zijn privacy. Des te sneller de jongen weg was des te sneller Blake ook drugs bij hem af kon leveren. ”It doesn’t,” bevestigde Elijah ook. Nu Blake eenmaal had besloten om er maar het beste van te maken kon hij dit wel overleven. Uiteindelijk leek het erop dat er wel wat dingen waren waarin ze op een lijn zaten. Jammer voor de jongen dat Blake alleen vriendelijk deed om drugs aan hem te verkopen. De enige reden samen met geen problemen willen dat hij nog antwoorden gaf op de vragen die er aan hem gesteld worden. Al werd zijn houding er steeds strakker op hoe dichter ze kwamen bij zijn thuisleven. Het was een stuk waar hij privé over was met goede redenen. ”Conservative… meaning what, exactly?” vroeg de jongen met een frons. Dat was het laatste waar Blake op in wilde gaan. Een echt probleem om het erover te hebben met vrienden was het misschien niet, maar hij en Elijah waren nog lang geen vrienden. ”Didn’t they like that you were doing drugs or that you had some kind of behaviour? Or some beliefs that you stuck to?” vroeg hij verder. Het liefst wilde Blake er gewoon over zwijgen. ”Behaviour and beliefs mostly,” antwoordde hij met een onderdrukte zucht. Voor hij zich richtte op de jongen met een compleet neppe grijns, een laatste poging om van hem af te komen. ”I’d like to talk about this more but then I’m going to need some booze,” sprak hij. ”Maybe we can meet up for it sometime?” Maar please kon Elijah hem zijn ruimte teruggeven smeekte hij in stilte verder.
Character sheet Bijzonderheid: Levitation control Uiterlijke leeftijd: 20 jaar Quote:
Onderwerp: Re: [FINISHED] Wrong room? za aug 15, 2020 4:07 pm
Elijah Brown
Hm. Meestal als het op dit soort dingen aankwam bij pubers, dan ging het erom dat ze tegendraads waren of dat ze iets deden wat de ouders absoluut niet verwacht hadden. Zoals een bepaalde seksuele voorkeur hebben dat indruiste tegen wat de ouders graag wilden zien. Het kon dus zo zijn dat de jongen op jongens viel en dat zijn ouders daar een probleem mee hadden. Het kon Elijah werkelijk waar geen ene reet schelen waar de jongen op viel. Hij zou zichzelf toch alleen maar kwetsen, waar hij ook voor zou gaan. Er bestond geen echte liefde en Elijah hoopte dat de jongen zo verstandig was om dan ook geen relatie aan te gaan en enkel de personen die hij zag te gebruiken voor seks en meer niet. Voordat het gesprek echter dieper kon gaan, gaf de jongen aan dat hij drank nodig had en Elijah gaf hem een kort knikje. Hij was niet dom. Hij had heus wel in de gaten dat de jongen niet zo’n fan van hem was en dat hij onder dit gesprek uit probeerde te komen. Maar onder de deal die ze hadden gesloten, konden ze net komen en Elijah zou vanzelf wel meer over de jongen te weten komen, al moest hij daar de blonde jongen voor forceren. “Meet me at the shed in the garden tomorrow around noon,” zei hij kil, waarna hij de jongen de rug toekeerde en wegliep. Zo, de tweede interessante Peculiar had hij al ontmoet. Hij was benieuwd wat het zou geven.
![[FINISHED] Wrong room? Birdpl11](https://i.servimg.com/u/f11/19/55/10/82/birdpl11.png)
![[FINISHED] Wrong room? Firefo11](https://i.servimg.com/u/f11/19/55/10/82/firefo11.png)
![[FINISHED] Wrong room? Empty](https://2img.net/i/fa/empty.gif)
