Sing your heart out.

Het beloofde om een zonnige dag te worden. De regenbui was zojuist overgegaan en met een glimlach steunde Alyssa haar handpalmen op de vensterbank en richtte haar blik naar buiten, waar ze meeuwen al krijsend in de richting van het strand zagen vliegen. Haar hart zwol op bij herinneringen hoe ze als klein meisje zijnde aan de hand van haar vader naar het strand rende, hem enthousiast meetrekkend, haar golvende haren dansend op haar rug en de brede glimlach waarmee haar vader haar had aangekeken. Haar ogen begonnen te prikken, een brok vormde zich in haar keel en Alyssa keek nu met een waterige glimlach naar de beesten die steeds verder van haar weg vlogen, hoger naar de hemel toe. Naar de plek waar haar vader nu was, al zouden ze die plek nooit bereiken. Ze schudde haar hoofd en duwde zichzelf van de vensterbank af. Nee. Dat waren geen dingen waar nu aan mocht denken. Alleen aan vrolijke dingen, anders zou ze zichzelf weer verliezen in dat eindeloze verdriet waar ze als weesmeisje al mee te kampen had gehad. Plus ze had nu een pleeggezin die goed voor haar zorgde, waar ze blij mee was. Ze schudde dus nogmaals haar hoofd en liep toen naar boven, naar de spelkamer. Ze had zin om haar zinnen te verzetten en ze opende de deur naar de spelkamer, waar ze tot haar tevredenheid concludeerde dat niemand er was. Ze bekeek de hoesjes met spelletjes die uitgesteld waren en grinnikte toen ze een zangspel zag liggen. Ze zag ook twee met hun lange snoeren opgerolde zijnde microfoons liggen in het kastje dat zich onder de televisie bevond. Ze reikte ernaar, pakte ze vast en stopte de cd van het spel in de speler, waarna ze naar achteren leunde en fronste toen ze het keuzemenu van liedjes zag verschijnen. Met een grijns koos ze er eentje uit waar ze de melodie wel van kende. En daarna begon ze met heldere stem te zingen.

Het liedje was afgelopen en Alyssa wilde een nieuwe uitkiezen om te zingen toen ze plotseling geklap achter zich hoorde. Hoewel ze er rekening mee had gehouden dat iemand haar kon horen, klemde ze de microfoon toch een beetje betrapt tussen haar handen en tegen haar borst aan en draaide zich schaapachtig glimlachend om naar het meisje dat daar in de deuropening stond. Ze had mooi, donker haar en een mooi gezicht. Ze was ongeveer van dezelfde lengte als Alyssa en Alyssa had voor de één of andere reden het gevoel dat het meisje vast ook wel mooi kon zingen. “Ach ja, het is niet alsof deze ruimte van mij is of zo. Plus ik maakte er nu niet bepaald een geheim van dat ik hier was,” zei ze lachend tegen het meisje. Ze vond het wel leuk dat er iemand extra was, zeker toen het meisje aangaf dat ze dit al vaker had gedaan. Als Alyssa het meisje had horen zingen, konden ze misschien samen een duet doen. “Natuurlijk,” zei ze dan ook meteen, waarna ze de microfoon overhandigde aan het meisje. “Mijn naam is trouwens Alyssa,” stelde ze zichzelf met een vrolijke lach voor. “En wie ben jij?” Het zou immers wel goed zijn als ze elkaars namen kenden voordat ze een geweldig zangduo bleken te zijn en heel het huis kon genieten van hun concert. Alyssa grinnikte zachtjes bij het idee. Ja, dat zou wel leuk zijn.

“Ik voel me vereerd dat je me vergelijkt met in hun slaapkamer opgesloten zijnde muzikanten, maar zo goed ben ik nu ook weer niet,” zei Alyssa met een verlegen lachje, al deed het haar wel goed dat het meisje haar overduidelijk goed vond. Voordat ze naar de lus kwam, zong ze eigenlijk niet veel bij anderen in de buurt. Enkel haar pleegbroer wist dat ze kon zingen en hoewel hij het overdreven kattengejank noemde, had ze wel altijd het idee dat ze hij het leuk vond om naar te luisteren. Bij de gedachten aan haar pleegbroer glimlachte ze. Ze miste hem wel, met zijn gekke gedrag en leuke humor. Haar gedachten gingen weer terug naar het gesprek in de spelkamer toen het meisje zei dat ze eigenlijk Elizabeth noemde, maar liever Liz genoemd wilde worden. “Ik snap dat je je zo voelt, maar je hebt echt wel een mooie naam, hoor,” zei ze glimlachend tegen het meisje, al zou ze haar natuurlijk wel Liz noemen als ze dat wilde. Liz begon met zingen en met een schuin hoofd luisterde Alyssa naar het meisje, een glimlach om haar lippen spelend toen ze zag hoe erg Liz opging in de muziek. Het nummer duurde naar haar idee niet lang genoeg en ze vond het dan ook jammer toen het gedaan was. “Dat klonk geweldig. Jij zegt iets van mij, maar jij zou eigenlijk iets met je stem moeten doen,” zei Alyssa oprecht enthousiast tegen het meisje, waarna ze kort in haar handen klapte. “Misschien kunnen we nu samen een nummer uitkiezen waarbij we een duet kunnen doen?” stelde ze enthousiast zijnde voor. “Heb je enig idee welk nummer dat kan zijn?” Er waren zo veel mogelijkheden en Alyssa kende eigenlijk best wel veel nummers, dus misschien zou Liz er toevallig eentje uitkiezen die ze goed kende.

Alyssa kon eerlijk zeggen dat ze Liz nu al echt mocht. Ze had een aangename sfeer om zich heen hangen en had ze had ook nog eens humor. Alyssa grijnsde breed en haalde één dollar uit haar zak tevoorschijn, waarna ze overdreven op en neer sprong en de dollar in de richting van Liz zwierde. Al lachend liep ze weer naar voren en raapte ze het papiertje op. Over het zingen samen met haar zusje zou Alyssa later wel meer vragen, eerst gingen ze een duet zingen. Lady Marmalade klonk voor haar al meteen als een klassieker en dus gaf ze een heftig knikje. “Of we doen ze beiden?” Want waarom ook niet. “Dan begin ik, jij doet het stukje van P!nk en ik zal dan wel die rap doen. En afhankelijk van wie het minste valt klinkt, kunnen we diegene Christina Aguilera laten doen.” Ze begon te lachen en pakte één van de microfoons, waarna ze deze naar Liz hield en zelf de overige microfoon pakte. Ze hoopte maar dat er niet te veel mensen in het huis aanwezig waren. Als ze Lady Marmalade gingen zingen, konden ze wel eens wat toeschouwers krijgen. Alyssa hoopte dat Blake niet ergens rondliep in het huis. Ze zou zich wel lichtelijk schamen tegenover hem als hij dit zou horen namelijk. Alyssa zocht het liedje op in de lijst en zette het aan, waarna de eerste begintonen al begonnen. Toen ze zag dat de tekst die zij moest zingen in begon te gaan, richtte ze zich naar Liz en haalde een paar keer achter elkaar haar wenkbrauwen op. Ze zette haar hand in haar zij, flipte haar zwarte haar naar achteren over één schouder en liep, voetje voor voetje, op Liz af. En dit zonder te lachen. “He met Marmalade down in old Moulin Rouge, struttin’ her stuff on the street,” begon ze. “She said ‘hello, hey Joe! You wanna give it a go?’ oh-oh!” Daarna gebaarde ze naar Liz dat ze mee moest doen met het couplet. Dit was echt zo leuk!

Alyssa was al enthousiast over het feit dat ze kon zingen en dansen en dit met iemand kon delen, maar ze werd nog enthousiaster toen Liz al even vrolijk reageerde en het couplet begon te zingen. Zoals verwacht klonk dit ook zuiver en Alyssa moest toch wel toegeven dat, hoewel zij misschien de betere danser zou zijn van de twee omdat ze aan competities mee had gedaan, Liz wel de betere zangeres was. Dat was echter ook niet zo gek om te bedenken als je wist dat Liz hier letterlijk haar beroep van kon maken als ze dat zou willen. Ze zou eens mee moeten doen aan een talentenshow als ze ooit de lus zou verlaten. Of ze zouden in een andere lus een talentenshow op gaan zoeken. Alyssa hield met een grijns het voorstel maar voor later. Ze waren al overeengekomen dat ze Christina’s solo samen zouden zingen en Liz begon nu aan die van P!nk. Alyssa zette het couplet opnieuw in, waarna ze besloot om Liz een deel van haar hiphopdansen te laten zien tijdens het rappen. Ze had al vaker gezongen tijdens het dansen en dus wist ze haar adem goed te behouden zonder dat het hijgend zou gaan klinken. “Yeah, yeah, uh,” begon ze de rap. “We come through with the money and the garter belts, let him know we 'bout that cake straight out the gate,” ze gaf met haar hand aan dat Liz het achtergrondgeluid van de overige drie meiden na moest doen tijdens de rap, “we independent woman, some mistakes us for whores.” Ze draaide één keer rond haar as, bewoog haar lichaam naar beneden en terug naar boven en keek over haar schouder naar Liz. “I’m sayin’, “Why spend mine when I can spend yours?” Disagree? Well, that’s you, and I’m sorry I’ma keep playing these cats out like Atari, wear high heel shoes, get love from the dudes, two badass chicks from the Moulin Rouge.” Met een grijns veranderde ze de tekst van vier naar twee en gebaarde met een nonchalant handgebaar tussen Liz en haarzelf. “Hey sistas, soul sistas, betta get that dough, sistas, we drink wine with diamonds in the glass, by the case, the meaning of expensive taste if you wanna gitchie, gitchie ya-ya, Mocha Chocolate, Creole Lady Marmalade, one more time, c’mon now.” Nu kwam het gedeelte van Christina en Alyssa gebaarde enthouisast dat Liz mocht beginnen.

Alyssa keek met een bewonderende blik toe hoe Liz de solo van Christina Aguilera absoluut deed killen met haar zangvaardigheden. Ze zong helemaal niet vals en hoewel sommige hoge noten niet helemaal perfect waren – wie kon dat immers beter dan Christina Aguilera zelf? – was het duidelijk dat het meisje op vlak van zangtalent hebben en performance echt heel goed was. Alyssa viel in waar nodig en samen rondden ze het nummer af, waarna ze elkaar rond de hals vielen. Liz was duidelijk iemand waar ze goede vriendinnen mee kon worden en als ze af en toe wat stoom af konden blazen door hier bij de karaokemachine wat liedjes samen te zingen, dan vond Alyssa dat meer dan prima. Voordat ze echter aan hun tweede nummer zouden beginnen, was het naar Alyssa’s idee wel tijd om elkaar eerst wat beter te leren kennen. Ze nodigde Liz na de enthousiaste knuffel die ze elkaar hadden gegeven dan ook uit om bij haar op de bank te gaan zitten. “Oké,” begon ze met een brede lach. “Ik weet dat je goed kunt zingen, ik weet dat je ook geweldig kunt performen en ik ken je naam, maar voor de rest weet ik eigenlijk vrij weinig van je en daar wil ik wel verandering in brengen.” Ze wierp Liz een oprechte glimlach toe om te laten merken dat ze meende wat ze zei. “Waarom ben je eigenlijk naar de lus gekomen?” vroeg ze nieuwsgierig aan het meisje.