Met een zucht wist Laxus zichzelf uit het bed te hijsen. Even viel zijn blik op het lege bed aan de andere kant van de kamer. Hij had al meerdere kamergenoten gehad. De eerste bleek te werken voor zijn aartsvijand, dus die had hij moeten wegjagen. Bij de tweede had hij nog geprobeerd een goede band me op te bouwen, maar die was zo vies geweest van fysiek contact dat Laxus niks anders kon dan die jongen ook bijna te vermoorden. Vanzelfsprekend was ook die jongen uit de kamer verdwenen om vervolgens Laxus te vermijden. Laxus wist niet eens of de jongen zich nog bevond in de lus. Hij week zijn blik af en liet een hand door zijn blonde haren heen gaan. Op het moment was hij er waarschijnlijk enkel blij mee. Nu was zijn kamer een plek waar hij zich terug kon trekken en zichzelf kon zijn. Wat had ingehouden dat hij de afgelopen nachten nogal wat meltdowns had gehad. Zijn ontmoeting met Connor was totaal anders gelopen dan hij had gewild. Hij had gehoopt de jongen te kunnen manipuleren, hem in bed te werken, om vervolgens aan Zeal duidelijk te maken dat Connor niks voor Zeal voelde aangezien hij ook met Laxus naar bed zou gaan, maar dat hele plan was uit het raam gegooid zodra hij echt een gesprek was aangegaan met Connor. De jongen en hij hadden meer gemeen dan hij in eerste instantie had verwacht en kennelijk had dat ervoor gezorgd dat hij meer gevoelens voor de jongen had gekregen dan hij liefhad. Hij wou er niet over nadenken, maar de gevoelens en gedachtes bleven hem maar achtervolgen, wat ervoor had gezorgd dat hij de afgelopen nachten zichzelf had klem gezopen om zijn gedachtes af te leiden. Ook gisternacht was het op die manier geëindigd, waardoor hij nu een knetterende hoofdpijn had en een droge mond. Het liefste wou hij enkel wat water halen en vervolgens weer in bed liggen, maar zijn maag zei hem dat hij toch ook echt wat eten nodig had, om die reden had hij een spijkerbroek en wit shirt aangetrokken, waarna hij de kamer uit liep.

Zwijgend liep hij over de hal heen. Het was al ver in de middag en hij gokte erop dat de regenbui om drie uur net weer over was. Daarmee had hij dus het ontbijt en de lunch gemist. Hij hoopte maar dat er nog wat lekkers te halen viel in de keuken. In ieder geval was het rond deze tijd redelijk rustig in het huis. Laxus had zijn blik op de grond gericht terwijl hij liep. Onbewust hadden zijn gedachtes alweer zijn focus afgenomen, waardoor hij niet keek waar hij liep. Zodra hij een deur open hoorde gaan keek hij te laat op en botste hij tegen de persoon op. Verdwaasd keek hij even op voordat hij een stap afstand nam. ”I’m sorry,” verontschuldigde hij zich meteen. Zijn blik viel op de jongen waar hij tegen aan was gebotst en een spontane grijns begon al zijn lippen te sieren. ”handsome,” voegde hij er nog aan toe. Misschien was deze jongen precies de afleiding die hij nodig had.

Met een niet al te best humeur was Laxus zijn kamer uit gelopen. Hij had echt geen zin om zich te bevinden onder andere mensen, maar hij had nou eenmaal honger dus hij moest wel naar beneden gaan om eten te halen. Het liefste deed hij dit zo onopvallend mogelijk, maar daar faalde hij al in zodra hij niet uitkeek waar hij liep en tegen iemand op botste. Meteen verontschuldigde Laxus zich. Het maakte hem niet eens uit of het wel zijn schuld was of niet, hij wou gewoon geen gedoe en verder gaan zonder er te lang bij stil staan. Zijn idee was dan ook om gewoon om de jongen heen te lopen, maar zodra zijn blik op de jongen viel bleef hij staan waar hij stond. Een grijns begon zijn gelaat te sieren terwijl hij zijn zin afmaakte met een passend compliment. Een compliment die in stilte aanvaard leek te worden. De jongen was niet alleen knap, maar kwam hem ook vaag bekend voor. Waarvan wist Laxus niet. In ieder geval was het wel duidelijk dat hij niet naar de keuken hoefde te gaan voor iets lekkers. Een arrogante blik verscheen in de jongen zijn ogen voordat hij zijn jas afklopte. ”And who are you supposed to be?” vroeg de jongen hem nu. Met dezelfde grijns stopte Laxus zijn handen in zijn zakken. ”Laxus Dreyar,” stelde hij zichzelf voor. ”But you can call me whatever you want,”, voegde hij eraan toe met een veel betekende knipoog. Normaals liet hij zijn blik over de jongen gaan. Ja knap was hij zeker, maar de jongen riep ook andere herinneringen op en Laxus wist niet goed waarom. Hij had het gevoel alsof hij hem ergens van moest herkennen, maar hij kon zo snel niet weten waarvan. Even staarde hij nog ongegeneerd naar de jongen, voordat zijn blik viel op de manchet knoppen van diens jas. Een logo was erin gegraveerd en meteen herkende Laxus het. ”Kelvin!” bracht hij enthousiast uit. Echter besefte hij zich al snel dat het niet echt een gepaste reactie was en besloot hij daarom maar op een goede manier zijn houding te veranderen. ”I mean, good day your highness,” begroette hij de jongen nu met een diepe buiging terwijl de grijns rond zijn lippen bleef sieren. Oh wat kon dit leuk worden.

Zijn humeur gleed iets meer de zonnige kant op zodra hij erachter kwam dat hij tegen een knappe jongeman was aangelopen. Hij had de jongen niet eerder in de lus gezien, maar toch kwam hij hem vaag bekend voor. De ietwat arrogante uitstraling ontging hem niet en het motiveerde hem enkel meer. Het was een uitdaging en het zou genoeg afleiding geven wat Laxus op het moment wel kon gebruiken. Zo stelde hij zichzelf voor, met een niet zo subtiele flirterige opmerking er achteraan. De jongeman leek er geen problemen mee te hebben, maar reageerde er niet op zoals Laxus had verwacht. ”I don’t need your permission for that,” reageerde de jongen. De manier waarop de jongen sprak was al net zo denigrerend als hoe hij naar Laxus keek. Laxus kreeg daardoor ook het vermoedde dat hier meer aan de hand was. Het leek erop dat de jongen een behoorlijk ego had en dat daardoor zijn arrogantie ontzettend hoog zat, maar waarom? Dat, en het vage gevoel dat hij de jongen ergens van hoorde te herkennen, zorgde ervoor dat Laxus even wat langer naar de jongen staarde. Ongegeneerd nam hij elk detail van de jongen in zich op en kwam zo uit bij de manchet knoppen. Triomfantelijk, blij met het raadsel dat hij had opgelost, sprak hij Kelvin’s naam uit, maar de prins liet ook daar al snel bij merken dat hij daar niet van te dienen was. Laxus besloot het spelletje mee te spelen en begroette de prins zoals het hoorde met een diepe buiging. Hij deed het half voor de grap, maar zodra hij opkeek merkte hij op dat Kelvin er niet om kon lachen. Right. Dus meneer was echt zo uptight. Geen probleem. Het daagde hem enkel meer uit om zijn best te doen. Het was lang geleden sinds Laxus een uitdaging had gehad. Iedereen was zo makkelijk in bed te praten. Kelvin liet nou al blijken dat hij niet zo snel gepamperd werd. Het was een uitdaging en Laxus zou die met beide handen aan gaan. ”Horrible day Dreyar,” verbeterde Kelvin hem. Laxus keek ervan op. ”How that so sire?” vroeg hij met nog altijd een klein grijnsje. Goed, misschien genoot hij ook iets te veel van Kelvin’s attitude. ”Was bumping into me such a horrible experience or did something else happen to kill the spirit of today?” vroeg hij nu na. Hij zette een klein stapje dichtebrij. ”Cause if it’s my fault, I’m certain I can do something else to make up for it,” flirtte hij ongegeneerd verder op een gedempte toon terwijl hij de jongen aankeek met een kleine twinkeling in zijn gouden ogen.

Een knap gezicht was altijd al genoeg reden om even iets liever te zijn dan normaal, natuurlijk met het doel in het achterhoofd om de ander in bed zien te krijgen. En dit was niet zomaar iemand, dit was de prins van Noorwegen! Laxus had hem vast wel ergens op zijn bucket-list staan tussen de personen waar hij ooit nog seks mee zou willen hebben, dus deed hij extra veel zijn best. Zijn manier van doen, de diepe buiging, de beleefde woorden, waren in het begin vanaf zijn kant vooral voor de grap geweest, maar het leek erop dat het serieus werd opgepakt door Kelvin en daardoor leek het er ook meteen op dat Kelvin die manier van aanpak wel prettig vond. Waarom was hij nog verbaasd dat een prins ervan hield om met veel respect behandeld te worden? Daarmee leek het erop dat Laxus met zijn manieren een behoorlijk arrogante attitude had aan gewekt bij de jongen, maar ook dat vond hij op zich niet erg. Het maakte de uitdaging wat leuker, vooral omdat Kelvin ook niet door leek te hebben hoe hard Laxus met hem aan het flirten was. De onwetenden waren het leukste. Met een onschuldige instelling vroeg hij waarom Kelvin niet in een goede bui was, om vervolgens net zo snel het onschuld weer weg te gooien en een duidelijke flirterige ingeving aan te bieden. Het feit dat Kelvin niet voor hem uitweek en hem enkel terug aankeek was in Laxus’ ogen al een goed teken. Het leek erop dat de prins in ieder geval niet snel bang was. Hij was benieuwd of de prins dat vol zou houden als Laxus echt in actie zou komen. Uitdagend keek Laxus de jongen aan, benieuwd naar wat hij zou antwoorden. ”It is your fault now.” Meteen begonnen Laxus’ gouden ogen enthousiast te twinkelen. Zijn grijns verbreedde zich terwijl hij al dichterbij wou bewegen. Immers leek hem dit een duidelijke aanvaarding van zijn uitnodiging. ”If you’re good for anything you could fix that,” zei Kelvin echter voordat Laxus ook maar aanstalten kon maken. Laxus staakte zijn handeling, maar de twinkeling bleef in zijn ogen staan. ”Oh?” reageerde hij geamuseerd. ”Well I’m certain I can fix that,” stelde hij de prins gerust. ”Would you mind if I give it a try?” vroeg hij onschuldig verder. ”Your highness,” voegde hij er nog aan toe op een gedempte toon, waar wel uit bleek dat zijn intenties verre weg van onschuldig waren.

Het flirten was niet onopgemerkt gebleven, dat was ook nooit zijn bedoeling geweest en het feit dat Kelvin hem nog niet had gezegd om op te donderen was in zijn ogen een goed teken. En dat was ook meteen de reden waarom Laxus nog geen gas terugnam. Zolang Kelvin geen negatieve signalen uitstraalde, zou Laxus doorzette. Natuurlijk leek de prins ook niet zo enthousiast te zijn zoals Laxus misschien graag had gewild, maar met een simpele kus zou hij de prins wel kunnen overtuigen. Al snel maakte Laxus dan ook wel bekend dat hij de dag van de jongen zeker beter kon maken en de uitdaging werd extra sterker geformuleerd. Het zorgde ervoor dat Laxus zich meer gemotiveerd voelde en gedreven. ”Let’s hope you can,” reageerde Kelvin droog. Opnieuw een toon die Laxus enkel meer aandreef. Onschuldig vroeg hij verder, de naam toevoegend die de prins o zo gelukkig leek te maken – of in ieder geval een stuk meer gewild. Grijnzend keek Laxus Kelvin aan terwijl de jongen enkel zwijgend terug staarde. Hij kon haast de tweestrijd in diens ogen zien en de stilte bewees wel dat de goede kant aan het winnen was. ”Today can’t get much more disappointing anyways,” sprak Kelvin uiteindelijk, waardoor Laxus’s grijns enkel groeide. Goedkeurend knikte hij eens. Zelfs bij Kelvin leek een kleine voorzichtige grijns door te schemeren. De blik die over hem heen gleed ontging hem niet en het zorgde ervoor dat Laxus er overtuigd van was dat zijn plan ging werken. ”I’ll keep my expectations low.” Na die woorden wou Laxus al naar voren buigen om de jongen plat op z’n bek te pakken, maar Kelvin had anderen plannen. Met een ruk draaide de prins zich om en liep hij terug zijn kamer in. Even keek Laxus wat verward op, maar al snel begon het hem te dagen dat Kelvin enkel discreet wou zijn en het kennelijk niet enkel bij een kus wou laten. Met een trage pas liep Laxus achter Kelvin aan de kamer in en sloot hij de deur achter zich. ”I didn’t expect you to be willing to take it all the way immediately,” gaf Laxus eerlijk toe terwijl hij naar Kelvin toe liep en vlak voor hem tot stilstand kwam. Vervolgens boog hij naar de jongen toe met de intentie hem te kussen.

Laxus’s intenties waren al vanaf de start duidelijk geweest. Dus zodra Kelvin hem uitdaagde, wist Laxus ook dat hij de uitdaging met beiden handen aangreep en dat Kelvin wist waar hij aan zou beginnen. Met nog een laatste lieve vraag en de magische benaming, leek het erop dat hij Kelvin over de streep had getrokken. Natuurlijk probeerde de jongen zijn afstand te houden door te zeggen dat hij zijn verwachtingen laag hield, maar Laxus was ervan overtuigd dat hij de jongen wel kon laten zien dat hij helemaal ondersteboven zou zijn. Wat hij niet had verwacht was dat Kelvin zijn kamer terug in zou gaan. Echter werd het voor Laxus al snel duidelijk wat de bedoeling was en volgde hij Kelvin al snel de kamer in. De deur werd zorgvuldig achter hen gesloten waarna hij zich op Kelvin richtte. Met een paar passen stond hij voor hem. Met een lichte grijns gaf hij toe dat hij niet had verwacht dat Kelvin al meteen all-in zou gaan, maar klagen deed hij niet. Zijn ogen sloten zich half terwijl hij naar de jongen toe boog. Hij kon diens ademhaling tegen zijn lippen aanvoelen, maar verder dan dat kwam het niet. Plots zette Kelvin een stap naar achteren. Verbaasd keek Laxus op. ”I’m not lowering myself to that level,” sprak Kelvin. Niet begrijpend keek Laxus de jongen aan terwijl Kelvin juist eindelijk geamuseerd leek bij de situatie, niet precies iets waar Laxus op had gehoopt. ”You can clean like you’re supposed to,” vervolgde Kelvin. De jongen maakte het zich gemakkelijk door naar achteren te leunen tegen de spiegel aan. ”Clean?” herhaalde Laxus fronsend en op een ongelovige toon, niet gelovend dat het echt van hem werd verwacht. Hij had nog stille hoop dat het misschien een of andere rare soort van foreplay was, maar al snel werd de intentie echt duidelijk.  ”After all I allowed your filth in my room,” eindigde Kelvin. Ongeloofwaardig keek Laxus hem aan terwijl het begon te dagen dat de prins echt geen grapje maakte. Natuurlijk niet. Hij was de prins, dit was wat hij was gewend. Even keek Laxus de kamer rond. Een erg grote rotzooi leek het niet, toch zou hij zichzelf ook nog niet verlagen tot dat niveau. Niet zonder er iets voor terug te krijgen. Zijn blik ging terug naar Kelvin. ”I'll do it,” ging hij akkoord met een lichte grijns. Hij nam een klein stapje weer dichterbij. "But only if you allow me to kiss you afterwards," stelde hij zijn voorwaarden.

Normaal was Laxus diegene die de ander naar binnen lokte, maar nu had Kelvin hem naar binnen gelokt. Hij zou haast trots zijn als hij niet verbaasd geweest. Hij had kunnen weten dat de prins van Noorwegen rare eisen had kunnen stellen, maar nu zei de jongen hem plots om zijn kamer op te ruimen. Verward en geërgerd keek Laxus de kamer rond die er niet eens zo rommelig uit zag. Hij zag de reden er dan ook niet van in, maar besloot het spelletje nog even mee te spelen. Hij zou de jongen nog een kans geven. Een laatste kans om dit alles onschuldig en gemakkelijk te houden. Kelvin hoefde enkel mee te werken. Met een grijns stemde Laxus in. Kelvin fronsde waarna Laxus’s voorwaarde kwam. Het was de laatste kans en Kelvin greep hem niet. ”Take a wild guess how willing I am to do that,” reageerde de jongen droog. Laxus slaakte een zachte zucht. ”Wrong choice,” verzuchtte hij teleurgesteld. Hij had toch gehoopt dat hij dit op de makkelijke manier kon doen, maar kennelijk was de prins daarvoor niet weggelegd. Goed, dan zouden ze het op de moeilijke manier doen. ”Get to cleaning or get out Dreyar,” werd hem bevolen. Hem bevelen was een manier om er meteen voor te zorgen dat de woede in hem werd aangewakkerd. Te vaak had hij moeten luisteren naar anderen, had hij bevelen op moeten volgen en zonder gemaar ernaar gehandeld. Niet meer. Meteen begon de elektriciteit rond Laxus’s lichaam te schieten terwijl er een duistere blik in Laxus’s ogen verscheen. ”I gave you an easy way out,” sprak Laxus op een gedempte toon. Zijn ogen laaide op terwijl de elektriciteit zich begon te concentreren rond zijn haren. Met een grom overbrugde Laxus de laatste afstand en sloeg hij in de richting van Kelvin’s gezicht.