I'm sorry that I hurt you

“Dat was een compliment,” mompelde hij, maar hij hield zijn blik van haar afgewend. Hij hield niet van dit soort sentimentele gedoe, al zeker niet als het zijn gevoelens betrof. Of als het een positieve mening over iemand anders betrof. Hij trok zijn wenkbrauw kort op toen ze vroeg of hij dat voorstel niet in een opwelling deed en kort haalde hij zijn schouders op. “Zoals ik al zei: ik heb eigenlijk weinig te verliezen. En als je het echt zo vervelend vindt, kun je altijd nog naar de staff gaan om een andere kamer aan te vragen.” Hij hield zijn hoofd schuin. “Zie het meer als een tijdelijke verblijfplaats tot je iets anders hebt gevonden.” Dat maakte het voor hem minder officieel en liet het voor haar minder doorwegen. Als ze eventueel nog een andere optie wilde hebben, dan kon ze altijd nog aan de staff vragen of ze een andere kamer kon krijgen. Als het allemaal goed mee leek te vallen, kon ze op zijn kamer blijven. Ze had al eens één keer op zijn kamer geslapen – in zijn bed notabene – en had blijkbaar zijn kamer al verkend, dus wat kon het eigenlijk nog kwaad? Chloé begon inmiddels allemaal redenen op te sommen waarom hij zijn voorstel in zware overweging moest nemen en Hunter keek haar op een droge manier aan. “Je zou niet zeggen dat je je kamergenoot een eikel vindt als je jezelf zo hoort,” zei hij op een droge toon tegen haar, al kon hij wel begrijpen wat ze bedoelde. Hij haalde dan ook zijn schouders op. “Als ik er niet zeker van was, dan zou ik het niet voorgesteld hebben,” verzekerde hij haar. “Je bent misschien dan wel een klein beetje vervelend, maar daar kan ik wel mee omgaan,” ging hij op een luchtige toon door en met zijn armen over elkaar heengeslagen, maar toen hij haar aankeek, gingen zijn mondhoeken kort omhoog. “En ik dacht trouwens dat we het daar niet meer over gingen hebben,” vervolgde hij algauw nors, zijn blauwgrijze ogen strak op haar gericht en knikkend naar haar telefoon. Voor hem was dat nu verleden tijd. Tijd voor Chloé om het ook achter zich te laten.

@Chloé Hill

YTN

Haar gedachten begonnen overuren te maken. Er waren veel voordelen aan het hebben van een jongen op haar kamer, maar ook een hoop nadelen. In haar hoofd ging ze alle opties af, maar ze had niet echt een keuze. De optie die Hunter haar gaf was misschien wel de beste optie die ze kon maken. In ieder geval had ze het grote voordeel dat ze van te voren haar kamergenoot al kende. Als de staff dat voor haar zou doen, zou het misschien weer zo’n klojo als Grayson zijn. En Chloé vertrouwde Hunter echt wel. Ze wist dat hij nergens misbruik van zou maken, dat had hij eerder al bewezen. Schattend keek ze Hunter aan en nam uiteindelijk een besluit. “Weet je wat, laten we het gewoon doen…” zei Chloé toen met een glimlach. Ze besloot de zware spanning die ze op zich had gevoeld te laten varen: Hunter had haar vergeven en ze moest zichzelf niet meer te veel kwellen met het schuldgevoel. De manier waarop ze het goed zou kunnen maken met Hunter was door een goede vriendin voor hem te zijn en misschien zelfs nog wel een betere kamergenoot. In ieder geval voor een bepaalde tijd. Als het Hunter of zijzelf toch niet zou bevallen, konden ze altijd nog naar de staff gaan. “Dan zijn we nu dus officieel…” en Chloé liet eventjes ruimte vrij voor een spanningsopbouw “…ROOMMIES!” Een vrolijke lach kwam uit haar mond en geamuseerd keek ze Hunter even aan, verwachtend dat hij er waarschijnlijk een bloedhekel zou hebben aan dat woord en zeker met het enthousiasme waarbij Chloé het uitsprak. "Ik moest even bewijzen dat ik echt wel een beetje vervelend ben." Nogmaals kwam er een vrolijke lach uit haar mond. Ze was blij dat de gespannen sfeer tussen hen weg was en dat het weer voelde als het moment dat ze elkaar ontmoetten op de kliffen, een van de weinige (en vooral leuke) dingen die ze zich kon herinneren van die avond. Chloé ging wat ontspannener zitten, trok haar been op, zodat haar voet op de zitting van de stoel kon leunen en ze sloeg haar arm om haar been. “Je moet me wel helpen met sjouwen hoor, want ik heb best wel veel spullen” bereidde ze hem alvast voor. Eventjes dacht ze na over de situatie en fronste toen. “Gaan we het nu al meteen?” vroeg ze toen nieuwsgierig “Ik weet het niet, misschien is Grayson wel in de kamer…is het dan niet awkward als wij alles komen leeghalen, zonder enige vorm van uitleg?” Aan de andere kant, lekker boeiend. Wat hij tegenover haar had gedaan was vele malen erger.

Hoewel hij benieuwd was naar wat ze ging zeggen, was het niet zo dat alles voor hem viel of stond door haar beslissing. Hij wist niet eens of hij het echt leuk zou vinden om een kamergenoot te hebben. Hij had de beslissing echter al voor zichzelf gemaakt en had er ook geen spijt van, maar het ging gewoon afwachten zijn hoe het zou verlopen. Hij zou bijvoorbeeld niet meer zonder shirt kunnen slapen en hij moest proberen zijn reacties na een nachtmerrie in toom te houden. Hoewel Chloé een deel wist van wat hij ondergaan was, was ze er niet van op de hoogte hoe erg het was geweest en Hunter wilde haar dat detail ook nog even besparen. In elk geval totdat ze elkaar al beter kenden. Hunter richtte zijn blik met een frons op Chloé toen ze haar beslissing gemaakt leek te hebben… en trok vervolgens een nors gezicht toen ze het woordje “roommies” met veel overdrevenheid en enthousiasme uitsprak. “Laat het maar zitten, ik heb me al bedacht,” zei hij op een norse toon, maar hij sloeg zijn armen over elkaar heen en zijn mondhoeken gingen kort naar boven, waarna hij haar licht geamuseerd aankeek. “Je punt is bewezen. Houd nu maar op met dat achterlijke gedrag,” zei hij op een botte toon tegen haar, al waren zijn mondhoeken nog steeds naar boven gericht. Een frons trok weer over zijn gezicht toen Chloé vervolgens met een hoop zogenaamde zorgen aan kwam zetten, dingen waar hij nog niet eens bij stil had gestaan. Hij gaf een knikje toen ze aangaf dat hij mee moest helpen sjouwen en hield zijn hoofd lichtjes schuin toen ze de naam Grayson noemde. De naam deed wel een belletje rinkelen bij hem en met een opgetrokken wenkbrauw keek hij haar aan. “Seriously, Chloé? Je gaat voor iemand die enkel van die kinderachtige, flauwe grappen kan maken?” Hij schudde zijn hoofd en rolde met zijn ogen. “Hij moet wel heel goede praatjes hebben gehad, dan,” vervolgde hij mompelend. Als hij niet zo’n zak zou zijn geweest tegen Chloé wilde Hunter wel gerust eens horen wat hij allemaal gezegd had om Chloé te strikken, want veel soeps kon dat toch niet zijn. “Ik vind dat je je druk maakt om niks,” zei hij bot tegen haar. “Als hij iets durft te zeggen, dan sla ik hem gewoon op zijn bek en zijn we er ook vanaf.” Hij haalde zijn schouders op een droge manier naar haar op. “Laat je leven toch niet zo bepalen door meningen van anderen. Dat siert je niet,” zei hij tegen haar, waarna hij zich omdraaide en haar met zijn hoofd wenkte om naar de trap te gaan. Tijd om aan de klus te beginnen.

@Chloé Hill

YTN

Als de norse toon niet werd verzacht door de subtiele glimlach van Hunter, had Chloé hem bijna geloofd. Gelukkig wist ze inmiddels wel beter. Hunter was wat minder goed in het laten zien van zijn emoties en dat was prima, niet iedereen was zo’n open boek als Chloé. Maar als het er op aan kwam, stond hij wel voor haar klaar. Dat had hij een paar dagen geleden bewezen en nu wederom. Chloé moest daarom naar hem lachen. Nadat ze had uitgelegd wie de jongen in kwestie was, kreeg ze een beetje een blos op haar wangen toen Hunter haar terecht wees op het feit om wat voor soort persoon Grayson was. Ze sloeg haar ogen even na. “Het was een moment van zwakte, oké?” mompelde Chloé “Natuurlijk had ik niet een hele uitgebreide relatie gehad, maar ik heb ook m’n behoeftes. Don’t worry, ik doe het niet meer.” En dat was eigenlijk wel een belofte. De volgende persoon aan wie Chloé haar lichaam zou geven, was de persoon die van haar hield en die haar respecteerde om wie ze was. Geen onenightstands meer, geen losse slippertjes meer, alleen nog iemand die haar echt wilde om haar. Chloé had geen idee waar ze die persoon moest vinden, maar wie weet wat de lus haar allemaal zou kunnen brengen? “Nou ja, dan heb ik in ieder geval mijn bodyguard bij me, als hij lullig doet” zei ze met een grijns, terwijl ze opstond van haar stoel en achter Hunter aanliep. Chloé besloot een klein beetje voor hem te gaan lopen, zodat ze hem naar haar kamer kon leiden. Terwijl ze liep, babbelde ze een beetje tegen Hunter aan over onbelangrijke dingen, om de aandacht af te leiden van het feit dat ze het eigenlijk super spannend vond om naar haar kamer te gaan. Wat zou er gebeuren als Grayson en Hunter met elkaar geconfronteerd zouden worden? “Hier is het” zei Chloé toen en deed de deur van haar kamer open. Voordat ze Hunter binnen liet, keek ze even of de kust veilig was. Geen roodharige jongen in de kamer aanwezig, dus gooide ze de deur verder open, zodat hij ook naar binnen kon. Het was duidelijk te zien aan welke kant Chloé haar spullen stonden. Om de bovenkant van haar bed waren gekleurde kerstlichtjes gedraaid, het was hetzelfde bed als iedereen had, maar haar eigen lakens lagen er op, er hing een prikbord met foto’s met haar en vrienden en nog meer van dat soort details. Het was gezellig, typisch Chloé. Onder haar bed viste ze haar koffers vandaan. “Zou je alsjeblieft willen helpen?” vroeg Chloé toen liefjes aan hem “Zou jij al mijn kleding uit die kast in die koffers willen gooien? Het hoeft niet netjes, dat doe ik ook nooit. Dan pak ik mijn waardevolle spullen…” Ze begon haar toiletspullen bij elkaar te pakken: haar make-up, haar hormoonpillen en meer van dat soort spullen, terwijl haar ogen door de kamer gleden om te ontdekken wat nog meer van haar was wat mee moest.

“Een behoorlijk moment van zwakte, ja,” zei Hunter op een norse toon tegen haar, maar de spieren in zijn gezicht ontspanden enigszins toen hij zag dat ze zelf ook vond dat ze een enorme fout had gemaakt. En dus haalde hij zijn schouders naar haar op, als om aan te geven dat ze er nu toch niet veel meer aan konden doen. Hunter liep achter Chloé aan nadat hij een knikje had gegeven over de opmerking van de bodyguard en luisterde zonder iets te zeggen naar de woorden die dat ze sprak, wetend dat ze dat enkel deed omdat ze nerveus was. Hij begon haar wel een beetje door te hebben nu hij langer in haar buurt was en hij was er vrij zeker van dat als ze in zijn kamer zou blijven slapen, hij haar nog beter leerde kennen. Het was echter niet iets waar hij mee zat. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en wachtte met een frons tussen zijn wenkbrauwen totdat Chloé hem toestemming verleende in haar kamer. Waarschijnlijk was ze gewoon nerveus omdat die Grayson daar kon zitten, maar de jongen leek niet aanwezig te zijn op de kamer en Hunter liep achter haar aan naar binnen. Hij trok een gezicht toen hij zag hoe haar muur van de kamer versierd was en schudde zijn hoofd met een zachte kreun. “Je gaat me toch niet vertellen dat ik nu een wijvenkamer krijg, hè?” vroeg hij op een overdreven toon, maar eigenlijk kon het hem niet echt schelen. Connor zou hem toch wel pesten als hij hoorde dat hij met een meisje op de kamer sliep, of ze de boel nu versierde of niet. Hij gaf een kort knikje toen ze vroeg of hij haar wilde helpen en liep naar haar kast toe, waar hij zonder te kijken allerlei spullen in de koffers begon te smijten die op de grond lagen. Hij keek een tikkeltje ongemakkelijk naar de laden waarin haar ondergoed lag, maar haalde zijn schouders op en begon die ook snel in de koffers te smijten zonder erop te letten wat hij vastnam. Toen de kast eenmaal leeg was, liep hij naar de koffers toe en begon ze dicht te ritsen, wat ook weer echt nog maar net ging. “Ik denk dat ik je maar de helft van mijn kast geef,” zei hij op een droge toon tegen haar. Daarna gleed zijn blik door de kamer en bleef hangen aan de kant waar die Grayson moest slapen. Even kwam het kinderachtige idee in hem op om één of andere vuile grap met de jongen uit te halen, maar toen schudde hij zijn hoofd en wendde zijn blik af. Hij kreeg de jongen nog wel, dat zou wel goedkomen. “Heb je alles?” vroeg hij op een kalme toon aan haar.

@Chloé Hill

YTN

Hunter was het duidelijk niet eens met haar keuzes, maar de keuzes waren gemaakt en die konden niet meer veranderd worden. Ondertussen vroeg Chloé zich af of hij nooit een onenightstand had gehad, maar dat leek haar een beetje ongepast om te vragen. Zeker omdat ze nu naar haar kamer gingen, waar het allemaal gebeurd was. Nadat Chloé had gecheckt of dat er niemand in de kamer was, had ze Hunter naar binnen gelaten en hem gevraagd of hij haar kleding in kon pakken. Dat was niet zo moeilijk, alles moest gewoon mee. “Niet zeuren, jij hebt me zelf uitgenodigd” kaatste Chloé terug en rolde geamuseerd even met haar ogen. Ondertussen ging ze alle spulletjes in haar kamer af, pakte een grote tas en deed alles erin: make-up, medicijnen, haar foto’s, haar lichtjes, alles wat van haar was deed ze in haar tas. Even keek ze of Hunter keek en toen het leek alsof hij niet keek, haalde Chloé gauw een knuffelkonijn onder haar kussen vandaan en deed hem ook in haar tas. Het konijn was helemaal versleten dus het was duidelijk te zien dat dit vroeger haar knuffel was geweest. Er hing grote sentimentele waarde aan, maar ergens was ze bang dat Hunter dat kinderachtig zou vinden, dus deed ze het maar gauw in haar tas, hopend dat hij het niet had gezien. Nadat Chloé alles van de wand had getrokken en had opgeruimd, keek ze nog een keer de kamer door en deed ze even diep uitblazen. “Ja, ik denk dat dit het wel is” zei ze toen zachtjes. Nog één keertje controleerde ze alle kastjes en keek ze onder het bed, maar ze kon echt niets meer vinden. Met een glimlach keek ze Hunter toen aan. “Nu is het jouw beurt om de weg te laten zien” zei ze toen rustig “Ik bedoel, ik weet hoe je kamer er uit ziet, maar van de tocht er naar toe kan ik me niet veel meer herinneren.” Bovendien leek het haar ook behoorlijk ongepast om nu in één keer naar zijn kamer te lopen, zeker na alles wat er was gebeurd.

Hunter hief zijn handen in een teken van overgave naar haar gedraaid. En dat was ongeveer wel de meest plagerige handeling die hij naar haar had gemaakt in de hele tijd dat ze bij elkaar waren. Hunter was sowieso niet echt plagerig aangelegd omdat hij daar te veel spanning voor in zijn lijf had zitten, maar het was hem duidelijk dat Chloé hem stukje bij beetje begon te ontwapenen en eerlijk gezegd wist hij niet hoe hij zich erbij moest voelen. Hij nam aan dat als hij het echt vreselijk had gevonden, hij haar in eerste instantie niet eens had uitgenodigd op zijn kamer. Hunter richtte zijn blik op Chloé toen hij haar hoorde blazen en ergens werd zijn strakke blik iets milder. Hij keek toe hoe ze zichzelf ervan verzekerde dat er niks meer was en knikte, waarna hij, net zoals hij toen in de club had gedaan, kort zijn hand op haar onderrug legde om haar weg te leiden uit de kamer vol vervelende herinneringen. Hij had de koffer van haar bij zich die hij achter zich aansleurde en met een klap sloeg hij de deur achter zich dicht. “Zo, zijn we daar ook weer vanaf,” zei hij op een botte toon, alsof hij net niet op een milde manier naar haar had staan kijken en zijn steun aan haar had betuigd door kort zijn hand op haar onderrug te leggen. Hunter nam aan dat Chloé hem inmiddels goed genoeg kende om daar geen opmerking over te maken en dat vond hij prima zo. Hij knikte naar haar en liep toen voor haar uit, met haar koffer achter zich aan. Ze moesten vast een grappig duo vormen zo, maar het kon Hunter werkelijk waar geen reet schelen wat anderen van hem dachten. Hij stopte bij kamer 370 en draaide de deur van het slot, waarna hij naar binnen stapte en zich naar haar omdraaide. Hij zette haar koffer aan de rechterkant van de kamer neer en ging vervolgens op zijn bed zitten. “Als je maar niet denkt dat ik je mee ga helpen al die rotzooi op te hangen en je ondergoed in de kast op te bergen,” zei hij op een botte toon tegen haar, al was er wel een geamuseerde ondertoon te horen. Hij leunde naar achteren op zijn bed en ging tegen de muur zitten, waarna hij zijn benen over elkaar sloeg en zijn armen achter zijn hoofd liet steunen en haar met zijn strakke blik in zich opnam.

@Chloé Hill

YTN

Met een klap van de deur lag het achter zich. Weg van de transfobische jongen die haar zo naar had laten voelen. Zo simpel was het. Er stond nu letterlijk een deur tussen hen in en Chloé was niet van plan die deur nog een keer open te doen. Die fout had ze eerder gemaakt en die zou ze niet nog een keer maken. “Zoals ze in al die popliedjes zingen, when one door closes, another one opens” zei Chloé, als een ware popmuziek kenner, maar beet toen op haar onderlip “Al zou ik nu niet één, twee, drie een nummer kunnen noemen waarin ze die tekst zingen. Ach ja.” Met die woorden draaide Chloé zich om en liep achter Hunter aan, samen met haar spullen. Het was vast en zeker een grappig gezicht, twee tieners die over de gang liepen met al haar spullen. De kamer was niet heel erg ver en bij kamer nummer 370 stopten ze. Hunter ging de kamer binnen, Chloé volgde hem en hijzelf ging op het bed zitten en deelde mee dat hij haar niet zou helpen. Chloé lachte hardop. “Ha! Jij mag niet eens helpen, want ik wil het toch allemaal op een andere plek hebben.” Plagend stak ze haar tong naar hem uit. Ze sleepte haar spullen naar haar kant van de kamer en ging ook op het bed zitten. Verveeld keek ze naar het deken dat over het bed lag en ze rolde met haar ogen. “Dit gaan we meteen opleuken” mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen Hunter en haalde het saaie laken van het huis er af. Ze rommelde wat tassen af en vond haar eigen laken, die vrolijk gekleurd was met allerlei verschillende soorten luchtbellen. Deze deed ze over het deken en deed ook de bijpassende hoes van het kussen over het saaie witte van het huis er over heen. Kijk, dat zag er al veel beter uit. “Ik dank God voor mijn moeder, die mij dit soort dingen allemaal geleerd heeft. Toen ik stopte met school heeft ze me dit soort dingen allemaal geleerd, zodat ik niet zou gaan zitten niksen. Ze vergat dat ik een baantje in de kledingwinkel had, maar hey, nu ben ik in ieder geval zelfstandig?” vertelde ze Hunter ondertussen. Chloé ging even in kleermakerszit op haar bed zitten en pakte haar tas met haar privéspullen, pakte het konijn eruit en deed het gauw onder het bed. Vervolgens pakte ze haar toilettas met haar make up, haar medicijnen en al haar andere spulletjes eruit en keek naar Hunter. “Dit is echt een rotwerk wel, dus nu ga ik je vervelen met irritante vragen en opmerkingen om het uit te stellen” grinnikte ze en schudde haar hoofd, terwijl ze haar spulletjes ordende “Wat is er met jouw kamergenoot gebeurd, though? Of ben je altijd al alleen geweest? Heb je diegene opgegeten, omdat diegene ook zo vervelend was als mij?”

Hunter zou er nog even aan moeten wennen dat hij nu een kamergenoot had die letterlijk alle random opmerkingen eruit gooide dat ze in haar hoofd had. Het was nog erger dan wanneer hij en Connor dronken waren samen. En dan moest je je bedenken dat zij nuchter was. Aan de andere kant beschouwde Hunter Chloé nu wel als een vriendin, vooral ook omdat hij haar had uitgenodigd op zijn kamer. Hij wist dat het geen tijdelijk verblijf zou zijn omdat, als het goed zou blijven gaan tussen hun, ze gewoon op zijn kamer mocht blijven wat hem betrof. En ergens vond hij het ook wel amuserend hoe ze zichzelf was en hoe ze soms van die random dingen kon zeggen of doen waar hij, diep vanbinnen, toch soms wel even om moest lachen. Zoals nu. Met een diepe frons keek hij toe hoe ze een hoeslaken tevoorschijn haalde met luchtbellen erop. Een geluidje ontsnapte zijn lippen dat verdacht veel op grinniken leek, ook al bleef zijn gezicht vrij stoïcijns. “Ja, want hoeslakens kunnen verwisselen met luchtbellen is écht het belangrijkste dat je moeder je kan leren,” zei hij op een droge toon tegen haar, al klonk het minder bot dan dat je van hem zou verwachten. Hij fronste kort toen hij zag dat ze snel iets onder haar bed stopte, maar zei er niks over. Iedereen had zo wel zijn eigen persoonlijke ding van zijn jeugd dat hij niet weg kon gooien, al zou Hunter bij zichzelf niet na kunnen gaan wat dat zou zijn. Hij beoordeelde Chloé er niet over, maar snapte wel dat ze het niet aan hem wilde laten zien en nonchalant deed hij dus ook alsof hij niks gezien had. “Daar was ik al bang voor,” zei hij en hij rolde met zijn ogen, maar was ergens ook wel benieuwd naar welke vragen ze hem ging stellen. Zijn gezicht trok zich echter meteen naar een norse frons toen ze haar vraag stelde. “Ik hoop dat dat geen serieuze vraag is,” zei hij op een waarschuwende toon tegen haar. “Maar ik geloof dat ik haar weggepest heb. We kwamen niet erg goed met elkaar overeen. Ik denk dat ze naar een andere kamer is verhuisd of uit de lus is gegaan. Het boeit me eigenlijk ook niet zo.” Als hij moest kiezen tussen dat kreng dat eerder haar intrede had gemaakt op zijn kamer of Chloé, dan zou hij altijd voor Chloé kiezen. Al ergerde haar pogingen om de kamer “op te leuken” hem mateloos. “En voor de rest ben ik altijd alleen geweest op de kamer, wat ik ook specifiek had aangegeven bij de leiding.” Dat hij Chloé nu uitgenodigd had voor bij hem op de kamer te komen liggen, moest naar zijn idee genoeg zeggen voor haar wat hij over haar dacht.

@Chloé Hill

YTN

OOC: De 200ste post van Hunty is voor Hoé yeahh

Chloé grinnikte en sloeg haar ogen even ten hemel toen Hunter zijn opmerking maakte, terwijl ze door ging met het bevestigen van haar hoeslaken. Stiekem vond ze het wel grappig als Hunter zijn opmerkingen maakte, zeker omdat ze wist dat hij het negen van de tien keer niet zo bedoelde. Bovendien hielp het haar ook om te relativeren, doordat hij niet echt iemand was die snel in paniek raakte, deed Chloé dat eigenlijk ook niet. Dat zorgde ervoor dat ze wat dichter bij de aarde bleef en zich niet teveel liet meeslepen door haar emoties. Zij mocht dat wat minder doen, Hunter mocht dat wat meer doen. Nogmaals moest ze lachen toen hij de opmerking maakte of dit een serieuze vraag was ofzo. “Weet ik veel, misschien ben je wel een kannibaal en ben ik je volgende slachtoffer” zei ze samenzweerderig en schudde toen lachend haar hoofd. Geïnteresseerd luisterde ze naar wat Hunter allemaal te vertellen had over het meisje dat eerst bij hem geslapen had. Ze verbaasde zich er wel over dat het een meisje was, al was dat achteraf niet zo gek. De leiding had Grayson en haar ook bij elkaar gezet. Maar ze vond niet dat er een meisje thuishoorde in de kamer van Hunter. Behalve zij dan natuurlijk. “Oké, even een mentale notitie, als je me zat bent, ga je me dus ook wegpesten.” De geamuseerde blik in haar ogen liet zien dat het maar een grapje was. “Ironisch dat je nu wederom met een meisje op de kamer zit. Ik ben benieuwd wie het was though.” Chloé vroeg zich af hoe het meisje eruit zag en of ze haar kende. Waarschijnlijk niet, want los van Hazel en Olivia kende ze niet heel erg veel meiden in de lus. Chloé stond op en deed wat spullen in het nachtkastje, waarna ze vervolgens haar bord met foto’s ergens op de muur wilde bevestigen. “Waar ga ik dit bevestigen?” vroeg ze zich hardop af. In haar kamer had ze een haakje gehad, maar hier kon ze dat niet herkennen. En vragen of Hunter een gat wilde boren, was misschien een beetje een bijzondere vraag.

Hunter negeerde opzettelijk de plagerige opmerkingen die Chloé maakte. Hoewel hij er ergens wel om kon lachen, was het nu ook weer niet zo dat hij dat te hard naar haar zou laten blijken. Hij was sowieso niet iemand die zijn lach veel liet zien aan anderen. Hij verkoos om nors te kijken zodat anderen niet raadden wat hij dacht, maar tot dusver waren er wel enkelen geweest die het voor elkaar hadden gekregen om hem te laten lachen. Wat natuurlijk nog steeds niks betekende, maar ach. “Die kans zit erin,” zei Hunter op een norse toon, al drukten zijn mondhoeken zich wel licht omhoog en keek hij meer met een geamuseerde blik naar Chloé dan dat hij echt nors keek. Hij wuifde het weg toen ze duidelijke interesse had in wie bij hem op de kamer had gelegen. “Ik ken haar naam niet eens en ze heeft er echt niet lang gelegen. Het is niet belangrijk,” zei hij op een kalme toon. Het meisje had zijn interesse maar voor korte tijd vastgehouden, maar niet lang genoeg om er een vriendschap uit te laten ontstaan of voor hem om een diepere interesse te krijgen. Dat zag hij sowieso niet snel met iemand gebeuren en zeker niet met iemand die hij nog maar zo kort kende. Hunter was in gedachten verzonken geraakt en had dus niet in de gaten dat ze bezig was met iets op te willen hangen. Hij richtte zijn grijsblauwe ogen weer op haar en schraapte zijn keel om haar aandacht te trekken. “Heb je eigenlijk vaker van die slippertjes gehad?” vroeg hij op een nonchalante toon. “Of heb je ook al eens een lange, vaste relatie gehad?” Hij nam aan dat als ze dat laatste had gehad, die persoon wel van haar geheim geweten had. Hij snapte niet wat mensen voor een moeite ermee konden hebben, maar kijkend naar die kloothommel kon het dus wel.

@Chloé Hill

YTN

Ondanks dat Hunter misschien niet de meest hartelijke persoon was die in het huis rondliep, voelde Chloé zich wel op haar gemak bij hem. Ze voelde zich veilig en op haar gemak bij hem en ze deelde zoveel over haar leven, omdat ze niet het idee had dat hij haar erom zou veroordelen. En dat was een prettig gevoel. Chloé waardeerde dat best wel en ze zou het best erg vinden als ze dat kwijt zou raken. Chloé besloot het onderwerp “kamergenoot” te laten rusten. Ze was inderdaad niet belangrijk – zij was eruit en Chloé was er in gekomen. Het zou in ieder geval zorgen voor wat leven in de brouwerij, dat was een ding dat zeker was. Terwijl Chloé nog een beetje met haar spullen aan het rommelen was, hoorde ze hem zijn keel schrapen en ze keek op. Toen hij zijn vraag stelde, keek ze weer even naar de spulletjes waar ze mee bezig was. “Uhm…hoe ga ik dit zeggen zonder het heel erg verkeerd over te laten komen?” begon ze en peuterde een beetje aan haar nagel “Nou ja, laat ik het zo zeggen, ik heb nog nooit een vaste relatie gehad.” Chloé keek het raam uit. “En dat ligt voor een groot deel aan mijzelf. Ik ben bang om mezelf te hechten aan iemand op een romantische manier. Jongens hebben mij in het verleden zo vaak pijn gedaan. Het is interessant om met iemand te experimenteren die anders is het dan het standaard hetero meisje, snap je?” Chloé rolde even met haar ogen en schudde haar hoofd. “Na dat ik een paar keer een jongen leuk vond, maar het elke keer hierop uitdraaide, heb ik mezelf voor een vaste relatie uitgesloten en het wel af en toe leuk gehad met jongens. One night stands, friends with benefits and no strings attached.” Zachtjes glimlachte ze eventjes. Ondanks dat het geen leuke reden had dat ze dingen met deze jongens had gedaan, was het soms wel leuk geweest. Dan had ze in ieder geval iemand gehad om te appen en om leuke dingen mee te doen. Toen keek ze Hunter weer recht aan. “Maar weet je, ik denk dat ik daar klaar mee ben. Misschien moet ik mezelf wat meer open gaan stellen voor een relatie en dan komt het misschien vanzelf. Hier in de lus, of in een andere lus, wie weet? Maar ik ga niet meer zo maar met iemand mee, daar ben ik klaar mee.” Ze legde wat spulletjes weg in de laatjes van haar nachtkastje en keek toen met een grijns naar Hunter. “En jij dan?” vroeg ze nieuwsgierig “Je weet nu wel van alles over mijn avontuurtjes met jongens, maar hoe zit het met jou? Heb je ooit een relatie gehad, of vind je iemand op dit moment leuk? Misschien kan ik je wel helpen.” Veelbetekenend haalde ze haar wenkbrauwen even op en neer.

Hunter moest eerlijk toegeven dat hij wel interesse had voor dit onderwerp en dat hij wel wilde weten wat ze hierover dacht. Hij richtte zijn blik op haar en luisterde aandachtig naar haar, rollend met zijn ogen toen ze het over jongens hadden die met haar wilden experimenteren. “Stelletje kinderen,” zei hij schamper. Misschien kwam het omdat hij al veel meegemaakt had in zijn leven, maar hij zag zichzelf nooit zo met een meisje omgaan. Als hij al iemand dichtbij liet, dan zou hij haar met respect behandelen. Een persoon was niet iemand waar je mee kon rotzooien en die je zomaar aan de kant kon gooien. Een experiment dat maar voor een paar uur je interesse had, om vervolgens aan de kant te gooien wanneer je weer een ervaring rijker was. Hunter haatte dat soort jongens en hij snapte niet hoe meisjes daar constant voor konden vallen. Hunter gaf een knikje toen Chloé zei waar het nu steeds op uitdraaide, al kon hij niet zeggen dat het iets was wat hij apprecieerde of zou doen. Maar het was haar leven en zij moest doen wat ze wilde. Zijn mondhoeken drukten zich kort omhoog toen ze zijn gedachtegang leek te volgen. “Zou je daar dan niet al eens mee beginnen?” vroeg hij op een botte toon. “Ik weet dat het voor jongens net zo zeer geldt, maar meisjes krijgen nu eenmaal sneller een naam op ze geplakt als ze van de ene naar de andere jongen gaan. En waarom zou je het ook doen? Je geeft je lichaam aan iemand voor één nacht en daarna zie je diegene nooit meer. Ik zou me vrij waardeloos voelen als ik dat zou doen, maar ja, wie ben ik?” Hij kneep zijn ogen kort samen toen het onderwerp naar hem verlegd werd, al nam hij aan dat het best redelijk was. Hij had haar immers ook vragen gesteld. “Ik heb mezelf er nog nooit voor opengesteld,” zei hij op een kalme toon. “En ik vind niemand hier leuk, nee. Ik moet eerst iemand goed leren kennen en een hechte band met ze opbouwen voordat ik mezelf daar toe kan zetten. Ik zou nooit zomaar met iemand mee kunnen gaan en mijn lichaam aan haar kunnen geven.” Hij twijfelde kort. “Ik wil een echte relatie met iemand hebben met alles erop en eraan. En anders hoeft het voor mij niet.”

@Chloé Hill

YTN

Een stelletje kinderen, dat was inderdaad de beste manier om die jongens te omschrijven. Maar was zij dat technisch gezien ook nog? Ze was nog niet eens twintig en als ze hier in de lus zou blijven, zou ze dat nooit worden ook. En ze wist dat Hunter ook niet echt heel veel ouder of jonger dan haar kon zijn. Helaas schatte ze Hunter soms ouder in dan dat hij in werkelijkheid was. Dat kwam door zijn houding en op de manier waarop hij zich uitte. Hoewel ze allebei emotionele bagage hadden, had het bij hen allebei op een andere manier ontwikkeld. Chloé trok haar wenkbrauwen op toen Hunter zijn worden sprak. “Denk je dat dat het mij wat uitmaakt of ik een naam hier heb?” vroeg ze hem met een ongelovige ondertoon “Als ze denken dat ik een slet ben, laat ze lekker. Als een man het met iemand doet, is hij cool, maar als een meisje het doet, is ze een slet. Dat is zo oneerlijk. Meisjes hebben ook behoeftes, net als jongens.” Het verbaasde haar niet zo dat Hunter hier niet zo in stond als haar. En dat was ook prima. Iedereen had daar zijn eigen manier in. Vragen of hij het wel al eens een keer gedaan had durfde ze niet, dat was misschien iets teveel privé informatie. Nieuwsgierig luisterde ze hoe Hunter beschreef wat hij wilde in een relatie. Ergens kon ze zich daar wel in vinden. “En heb je dat al eens een keer gehad? Dat je echt verliefd bent geweest op iemand?” vroeg ze toen nieuwsgierig “Ik heb nog nooit een echte relatie gehad met, zoals jij het beschreef, alles erop en eraan.” Eventjes dacht Chloé na en zei toen. “Maar dat is niet raar toch? Ik bedoel, we zijn nog jong?”


Chloé is 200e ic post is ook voor Hoé <3

Hunter fronste toen hij haar woorden hoorde. “Het is niet cool, Chloé,” zei hij bot. “Niks is cool aan iemand helemaal verliefd op je te maken, diegene lichamelijk te gebruiken en dan aan de kant te schuiven als de nieuwigheid eraf is. Diegene die dat cool vindt, moet zich dringend eens hier laten nakijken.” En hij hield zijn vinger tikkend tegen de zijkant van zijn hoofd om aan te geven wat hij met “hier” bedoelde. “Al kan ik me wel inbeelden dat een meisje dat van de één naar de andere jongen huppelt binnen een paar weken een slet genoemd wordt. Ik denk dat de waarheid daar niet ver vanaf zit. Maar jongens die dat doen, zijn ook gewoon manhoeren.” Of… wat was de specifieke naam? Gigolo? Hij sprak het echter niet uit omdat hij er niet naast wilde zitten en hij tamelijk serieus was. Hij richtte zijn blik op haar toen ze vroeg of hij ooit verliefd was geweest. “Ik was vroeger met andere dingen bezig dan met meiden,” gaf hij eerlijk toe. “Ik neem aan dat er bij mij op school wel iemand zat die ik chill vond, maar daar is niks uit gekomen.” Hij onderdrukte een zachte zucht. Ging hij dit nu echt zeggen? “Ik heb nog nooit eh…” Hij liet een korte stilte vallen en wuifde maar wat achteloos met zijn hand. “Verder dan een kus op de wang is het nog nooit gekomen,” liet hij er mompelend op volgen. En het was eigenlijk ook helemaal niks waar hij zich voor schaamde, maar als je het vergeleek met Chloé die al all the way was gegaan, dan klonk het natuurlijk best zielig. Hij was ergens dan ook wel benieuwd hoe Chloé er op ging reageren. Of misschien verwachtte ze het ergens al wel.

@Chloé Hill

YTN