I'm sorry that I hurt you

Hunter rolde met zijn ogen op de woorden van Chloé, maar gaf met een knikje aan dat ze wel gelijk had. Zo was het op zijn vorige school immers ook altijd gegaan. Als zo’n pubertje met iemand naar bed was geweest, dan vond iedereen dat gelijk heel erg cool. En zij werd dan de slet genoemd omdat ze met hem mee was gegaan. Het was belachelijk, maar het was wel hoe de wereld in elkaar zat. Het ging echter weinig helpen dat zowel Chloé als hij dat niet eerlijk vonden en dus moesten ze zich er maar bij neerleggen. Het volgende onderwerp vond hij dan iets minder fijn om toe te geven, al ontspande zijn lichaam wel wat toen Chloé er relaxt op reageerde. “18,” gaf hij mompelend aan. Nu dat hij hier al meer dan één jaar in de lus zat, zou dat ondertussen al wel 19 zijn, maar dat was geen belangrijk onderwerp. Als hij heel zijn leven wilde spenderen in deze lus, dan zou hij de jaren uiteindelijk vergeten te tellen en dan maakte het sowieso al niet meer uit hoe oud hij was. Als hij maar in de lus bleef, was het goed. Hij keek haar met een droog gezicht aan toen ze de opmerking over de tips gaf, al kwam er wel lichte nieuwsgierigheid naar boven. Niet per se om hoe hij een meisje kon versieren, maar hoe haar eigen ervaringen waren geweest. “Waar val jij dan op?” viel hij met de deur in huis. “Die Grayson, bijvoorbeeld. Hoe heeft hij je in godsnaam zo ver gekregen om met hem mee te gaan?” Als ze nu ging zeggen dat hij charmante opmerkingen had gemaakt en haar koosnaampjes had gegeven, dan zou hij even de emmer moeten gaan zoeken waar zij een paar dagen geleden na hun eerste ontmoeting in had gekotst. Dat zou hij namelijk wel heel oppervlakkig vinden.

Het onderwerp ging opeens over wat Grayson goed had gedaan om Chloé in zijn bed te krijgen. Niet een onderwerp waarvan Hunter had verwacht dat hij het er met haar over zou hebben, maar ergens was er ook wel die lichte nieuwsgierigheid aanwezig om te weten hoe zo’n jongen als Grayson het voor elkaar kreeg om een meisje als Chloé in zijn bed te krijgen. Niet dat Hunter het deed om ervaring op te lopen: als hij ooit een meisje zou ontmoeten en hij zou die leuk vinden, dan zou ze hem maar moeten nemen zoals hij was. Hij ging zichzelf niet liever, charmanter of aardiger opstellen om die aandacht te krijgen. Het had tijd nodig bij hem om iemand te leren kennen en diegene close te laten en als hij die tijd niet zou krijgen, dan was het voor hem afgelopen verhaal. Chloé begon haar uitleg te doen en Hunter luisterde met een frons naar, maar zijn blik werd ietwat droog toen ze aangaf wat haar type was. Hij voelde de opmerking dan ook aankomen toen ze hem in zich opnam en zijn mondhoeken drukten zich kort in een geamuseerd lachje omhoog, vooral toen ze rood werd. Hij vond het ergens ook wel niet onaangenaam om te weten dat hij iemands type was, dat iemand hem aantrekkelijk vond. Niet dat hij het tegen haar zou gebruiken of er iets mee zou doen, maar het was gewoon leuk om te weten. “Jij mag er anders ook wel zijn, hoor,” zei hij op een droge toon tegen haar. Hij wist niet precies wat zijn type was. Hij had geen vast type; hij zou eerder gewoon doen wat goed voelde. Chloé was echter niet lelijk om te zien en nu ze duidelijk aan hem had laten weten dat hij er wel mocht zijn, vond hij het niet meer dan normaal dan dat hij dat ook aan haar liet weten. Hij haalde zijn schouders op toen ze haar verontschuldigingen aanbood. “Dat is niet jezelf voor schut zetten,” zei hij op een eerlijke toon tegen haar, “dat is zeggen wat je denkt. En ik denk dat dat nog niet zo slecht is.” Hij was zelf immers ook zo, al wist hij niet of hij dat compliment zomaar naar haar hoofd zou hebben gesmeten als zij het zelf al niet gedaan had. “En buiten tatoeages… heb je daar een vast type in? Haarkleur? Oogkleur?” Hij kon het niet helpen dat hij zich nieuwsgierig naar dit soort informatie voelde, al zou hij natuurlijk in alle talen ontkennen dat hij ook daadwerkelijk nieuwsgierig was geweest als iemand het ooit aan hem ging vragen.

Hunter grinnikte heel even terwijl zijn mondhoeken in één streep bleven staan, al verscheen er wel een korte geamuseerde blik in zijn ogen terwijl hij naar haar woorden luisterde. Zijn blik werd echter weer een stuk serieuzer toen ze vertelde wat ze zocht in een relatie. En hij merkte dat dat eigenlijk niet eens gek ver verwijderd was van hetgeen wat hij verlangde van een relatie, al wist hij niet zo goed of hij het type zou zijn dat veel zou lachen samen met zijn partner. Hij had moeite met emoties tonen, maar als ze hem zou accepteren zoals hij was en om kon gaan met het feit dat er soms niet meer afging dan een glimlach, dan vond hij het prima. “Je wilt iemand die je accepteert zoals je bent,” vatte hij kort voor haar samen met een knikje. “Het verklaart in elk geval wel waarom je met die jongen bent meegegaan, al denk ik dat je echt moet wachten om te zien hoe iemand is qua karakter voordat je je lichamelijk geeft en zelfs al lichtelijk voor hem valt.” Als Chloé niet al een beetje gevoelens had gehad voor die kloothommel, dan zou ze nooit zo heftig gereageerd hebben toen hij zijn woorden tegen haar sprak. Al kon het natuurlijk nog steeds hard aankomen van een vreemde, maar ergens had Hunter het idee dat ze het dan beter had kunnen relativeren dan wat er nu gebeurd was. Ze had immers het bed gedeeld met die jongen, hoe overhaast ze daar naar zijn idee dan ook in had gehandeld. Maar ja, wie was hij? “Diegene die met jou samen is en zich daardoor laat doen of laat beïnvloeden, is nog een grotere eikel dan die kloothommel die je gebruikt heeft en aan de kant heeft geschoven,” zei hij op een botte toon toen ze haar twijfels over de toekomst uitsprak. “En als je echt graag kinderen wilt, is het niet alsof er geen andere mogelijkheden zijn,” ging hij op een mildere toon door. Hij fronste echter toen ze haar vraag aan hem stelde en krabde kort over zijn nek. “Dat is een vraag waar ik zelf geen antwoord op heb,” zei hij naar waarheid. “Ik denk dat ik niet het beste vriendje zou zijn en ook niet de standaardjongen waar de gemiddelde chick naar verlangt, maar ik denk dat ik op mijn eigen manier wel mijn best voor haar zou doen en voor haar zou zorgen. Zodra ik mezelf zowel mentaal als fysiek open heb gesteld, tenminste.” Hij zuchtte eens diep. Hij had namelijk zo het idee dat het daar wel eens wat kon gaan wringen.

Hunter liet een spottend, snuivend geluid horen toen Chloé aangaf dat mensen bang waren als ze hun zou vertellen over haar verleden. “Als dat een reden voor ze is om alles af te kappen, zijn ze je aandacht niet waard,” was het enige wat hij daar nog op wilde antwoorden, al had hij het idee dat hij dat haar wel heel duidelijk had gemaakt de afgelopen periode dat ze met elkaar gespendeerd hadden. Hunter was nu eenmaal iemand die zijn mening niet bepaald onder stoelen of banken stak en hij had zo wel het idee dat Chloé daar al wel achter gekomen was. En dat ze het prima vond, anders had ze niet langer bij hem op zijn kamer gezeten. Hunter trok kort zijn wenkbrauw op en haalde zijn schouders naar haar op. “Ik denk dat iedereen dat wel moeilijk vindt,” antwoordde hij naar een korte stilte. “Ik vind ze in elk geval beiden lastig.” Hij lichtte het niet verder toe omdat hij daar geen zin in had en als Chloé er nog vragen over stelde, wist hij van zichzelf dat hij het af zou kappen. Hij vond het nog steeds lastig om zich open te stellen naar iemand, al zei het feit dat hij haar had uitgenodigd op zijn kamer natuurlijk wel genoeg. Hij wilde wel werken aan een vriendschap, maar hij wilde dat graag op zijn eigen tempo doen en tot dusver had hij wel het idee dat Chloé dat wel accepteerde. Hij gaf een kort knikje op haar woorden en haalde vervolgens zijn schouders op. “Hoewel ik het met je eens ben, ben ik ook wel van mening dat je je daar uiteindelijk overheen moet zetten. Als het goed met iemand klikt en je wilt je openstellen, waarom zou je dan niet de sprong wagen?” Hij onderdrukte een zucht. “Dan moet het wel op alle vlakken juist zitten en dat gevoel heb ik bij niemand in het huis nog niet. Jij bent zowat het enige meisje waarmee ik tot nu toe een diepgaand gesprek heb gehad.” En hij moest zeggen dat het hem eigenlijk best wel meeviel, maar dat kwam misschien ook wel omdat Chloé hem de ruimte gaf om te antwoorden en zelf ook wat toelichtte over zichzelf. Het was geen eenrichtingsverkeer en misschien vond hij dat juist wel zo fijn.

Hunter haalde zijn schouders op. “Met iemand naar bed gaan, is niet zo heel lastig. Het is het mentale gedeelte dat veel relaties erg bemoeilijkt.” Hij zei er maar niet bij dat hij omwille van zijn littekens zelf moeilijk naar bed kon gaan met iemand en dat hij dus op zowel fysiek als mentaal vlak last had met het vertrouwen van een ander. Voor hem was het dubbel zo moeilijk omwille van zijn verleden. Daar kwam dan ook nog eens bij kijken dat veel meiden een ideaalbeeld van een man hadden: gespierd, knap, sexy en noem maar op. Hunter was niet bepaald blij met zijn lichaam, maar hij accepteerde het wel zoals het was omdat hij ook geen zin had om er meer moeite in te steken dan naar zijn idee nodig was en de dag dat hij iemand vond die dat ook zo zag, moest duidelijk nog komen. Hunter verstijfde kort toen Chloé hem een soort van uit leek te horen over waarom hij had gezegd wat hij net zei, maar gelukkig zei ze dat ze het niet hoefde te beantwoorden en ontspande hij enigszins. Hij had geen idee wat hij erop had moeten antwoorden en welk antwoord ze graag had willen horen, maar daar hoefde hij zich nu dus geen zorgen meer om te maken. “Ik dacht ook dat ik minder lang zou blijven dan nu het geval is,” gaf hij toe aan haar. “Het is pas sinds het afgelopen jaar dat ik vrienden ben beginnen maken, maar het was inderdaad geen slechte beslissing om langer te blijven.” Zijn mondhoeken kwamen kort omhoog en daarmee beantwoordde hij op zijn eigen manier haar glimlach.  

Chloé gaf op een simpele manier aan dat het een goed ding was en Hunter knikte bevestigend. Meer moest er niet over gezegd worden en voor even kwamen er geen vragen bij hem op. Zijn ogen volgden haar toen ze languit op bed ging liggen en niet later volgde hij haar voorbeeld, zich naar achteren laten zakkend en even naar het plafond kijkend. Zijn blik gleed echter weer naar haar toen ze aan hem vroeg of hij iets wilde doen. “Het is niet alsof ik vandaag nog andere plannen had,” zei hij op een droge toon tegen haar toen ze over het lastigvallen begon. Zijn wenkbrauwen trokken zich kort samen terwijl hij dacht aan iets wat ze konden gaan doen. Ze hadden al meerdere dingen besproken en hij kwam niet zo direct op een onderwerp waar ze het over konden hebben, maar hij had ook geen idee wat ze konden doen in het huis. Hij had het zo het gevoel dat hij elk plekje in het huis al wel verkend had en hij onderdrukte een zachte zucht. “De bal ligt volledig in jouw kamp,” zei hij uiteindelijk. “Ik heb het idee dat ik dit huis als mijn eigen broekzak ken. Wat vind je leuk om te doen?” Hij hoopte dat hij geen spijt ging krijgen van deze vraag. Het leek hem typerend voor de blondine om nu met iets meisjesachtig aan te komen waar hij als jongen zijnde totaal geen behoefte aan had, zoals een make-over of het uitkammen van haar garderobe of iets dergelijks. Maar hij had de vraag nu aan haar gesteld en hij zou doen wat ze ging voorstellen ook. Wie weet kwam ze wel met goede ideeën aanzetten.  

Chloé gaf aan dat ze van zingen hield en Hunter kon het niet laten om haar met een droge blik aan te kijken. “Als er een paar drankjes in mijn bloed zitten, zou ik misschien een poging wagen. Tot die tijd denk ik niet dat ik mezelf voor lul ga zetten,” zei hij op een botte toon tegen haar. En ze gingen ook niet naar de club om wat drankjes in te slaan. De laatste keer was dat niet goed afgelopen. Hij vermoedde dat ze in de supermarkt wel wat flessen verkochten, maar om nu helemaal naar daar te gaan enkel voor zichzelf te bezatten? Nee, dat leek hem geen goed idee. Chloé gaf aan dat ze geen zin meer had om haar deel van de kamer beginnen in te richten, dus gaf ze aan dat ze een film konden kijken. Hunter had weinig zin om in een volle zaal te gaan zitten, dus hij humde toen ze het over haar laptop had. “Zo lang het geen zoetsappige film is waarbij ik in slaap val, vind ik het prima,” zei hij nors tegen haar. “Een thriller of horror of zo.” En het liefst ook geen dramafilm. Hij had al genoeg drama meegemaakt en zijn empathisch vermogen voor een paar karakters in een film was sowieso nihil. En hij zou het al helemaal awkward vinden als Chloé emotioneel aangelegd leek te zijn en ze naast hem zou beginnen huilen omwille van zo’n film. Nee, bedankt. “Voor de rest mag je uitkiezen wat je wilt,” zei hij tegen haar, waarna hij zijn schouders ophaalde en wat opzij schoof in zijn bed. Er bevond zich een stopcontact naast zijn bed, dus ze kon haar laptop daar makkelijk insteken als dat nodig was.