Tell me how do I get over you, when your eyes are a Pacific view, yeah

Het was warm. En niet zo’n beetje ook. Zwetend was Chloé rond een uur of 11 wakker geworden. Die avond had ze het best wel laat gemaakt, series gekeken tot laat, en daar plukte ze nu de vruchten van. Not. De beslissing was vrij snel genomen om naar het strand te gaan. Thuis in Los Angeles was Chloé altijd op het strand te vinden: drankjes drinken met vrienden, zwemmen, barbecuen, ze deden het allemaal. Het klimaat hier was een stuk koeler, maar vandaag was het zowaar een warme dag. Nadat ze al haar zwemspullen bij elkaar had gegrepen (bikini aan, tas met handdoek, tijdschriften, zonnebrand en een fles water), was ze naar het strand vertokken. Eigenlijk had ze willen vragen of Hunter met haar mee had willen gaan, maar toen ze wakker werd, was hii al weg en misschien vond hij het strand wel helemaal niet leuk. In haar eentje op weggaan was ook prima, vaak genoeg had ze toen leuke mensen ontmoet. Eenmaal op het strand aangekomen, legde ze haar handdoekje vlakbij de branding neer, zodat ze niet te ver hoefde te lopen naar de zee en weer terug. Ze trok haar t shirt en haar korte broekje uit, zodat ze in haar bikini stond. Haar lichaam had ze in haar kamer al ingesmeerd, dus dat was niet echt nodig. Om een beetje af te koelen liep ze snel richting de zee, totdat ze net boven haar enkels onder water stond. Chloé zou niet verder gaan, omdat ze bang was dat haar haren nat zouden worden. Rustig liep ze door de branding, iets verder weg van haar handdoek, maar dichtbij genoeg om het in de gaten te houden. Wat een heerlijke dag was dit.