♡ tell me how good it feels to be needed

Ze had haar arm door die van hem gewrongen. Hij hield haar hand beet, kneep zachtjes in haar vingers. De tijd die ze hadden was kort, maar het was perfect. Hij zat pas een paar maanden in de lus, zij al drie jaar. Het was maar een korte tijd die ze samen konden spenderen. Maar die tijd was perfect. Als ze voorzichtig deden, konden ze altijd nog even in de lus samen zijn. Echter, relatiedingen moesten ze buiten de lus bespreken. En voor Olivia was dat prima. In die drie jaar was ze nooit echt ergens naar toe geweest, dus dat ze nu naar een andere lus, of in ieder geval een andere plek kon, vond ze heerlijk. Olivia keek hem van opzij aan en op datzelfde moment keek David haar ook aan. Ze kwam wat naar voren om een kus op zijn lippen te drukken, hij antwoordde haar kus zoals ze dat van hem gewend was. “But if you are fighting all the time, why don’t you just break up with her?” vroeg Olivia toen, terwijl ze weer verder liepen. David haalde zijn schouders op. “This is a very fragile situation, Liv. You know how she is. I need to figure out the right time to tell her about us.”


Olivia liet zijn arm los en sloeg haar armen over elkaar. Verdrietig keek ze eventjes naar beneden. Hij legde zijn handen even op haar bovenarmen en kneep er zachtjes in. “Hey, don’t look like that…you know where you were getting into” Dat waren nou juist niet de woorden die ze wilde horen. Olivia zuchtte en sloeg zijn handen weg. “I know” mompelde ze toen “But at first, it was all just physical. I felt nothing. Now we are both feeling things and this situation is getting complicated.” Ze keek hem toen recht aan en hij glimlachte naar haar, terwijl hij zijn hand op haar wang legde. Olivia sloot haar ogen. “This is just not what I thought my first relationship would be like” fluisterde ze toen. Het was dat ze haar ogen dicht had, maar ze voelde dat hij een stapje dichterbij deed. Met zijn armen trok hij haar een stukje dichter zich toe en sloeg zijn armen om haar heen. Olivia legde haar hoofd op zijn schouder en zuchtte zachtjes. “It’s going to be okay, I promise you. In the end, we will be together…” murmelde hij tegen haar haren aan. Olivia opende haar ogen weer en staarde de diepte in. Ze had geen idee wat ze over die opmerking moest denken, maar ergens geloofde ze het wel. Nadat ze een tijdje zo gestaan hadden, liet hij haar weer los. Olivia voelde haar gezondheid achteruit gaan. “We need to get back to the loop” mompelde ze en David knikte. Hij hield de eerstvolgende taxi aan, binnen enkele ogenblikken zouden ze weer terug zijn in de loop.


Terug in de lus liepen ze op een bescheiden afstand van elkaar. Onopvallend, alsof ze helemaal niet bij elkaar hoorden. Zelfs als ze bekenden zouden tegenkomen, zou het nog niet opvallen. Tenzij je natuurlijk van hen wist, maar Olivia zorgde ervoor dat het allemaal zo privé mogelijk gebeurde. Voor haar liep David en hij was met zijn telefoon bezig. Ze fronste. Waar was hij allemaal mee bezig? Een paar seconden later hoorde ze haar telefoon gaan. “Laura is with a few friends in the cafe – meet you in 15 minutes in my room?” Olivia grijnsde, terwijl ze het tekstberichtje positief beantwoordde. Natuurlijk zou ze nog even naar zijn kamer komen, daar was geen twijfel over mogelijk. Snel viste ze een flesje parfum uit haar tas en spoot ze die nog wat meer op in haar nek, zodat ze extra goed zou ruiken. Inmiddels keek ze niet meer naar David, ze hoefde hem niet te volgen om te weten waar zijn kamer was. Die kon ze inmiddels zonder kaart vinden, net zoals hij de hare kon vinden. Toen ze een paar minuten later voor zijn deur stond, trok hij haar aan haar hand naar binnen. Zodra ze zijn lippen op de hare voelde, wist ze dat het ze het vol moest houden. En zodra ze achterover zakten op het bed en hij zijn lippen in haar nek legde, was ze het hele voorval al vergeten. Het kwam goed. Het kwam allemaal goed.