Time stands still

Hoewel Zephyr blij was dat hij nu gewoon rond kon wandelen zonder dat er de kans bestond dat binnen een fractie van een seconde de kogels rond zijn oren zouden vliegen, vond hij dit toch wel heel erg saai. Zijn ene moment buiten het verblijf was met Connor geweest en dat was ook enkel geweest omdat hij een mentor was. Hij wist niet precies hoe de regels hier waren, maar hij had toch ergens wel gehoopt dat je in tweetallen het verblijf wel mocht verlaten. Blijkbaar waren die Hollows echter zo gevaarlijk dat de regels ontzettend strikt waren en omdat Zephyr geen zin in problemen met de leiding had in zijn eerste week besloot hij om de regels netjes op te volgen en zijn tijd braafjes te doden door te gaan fitnessen of zich te vermaken met één van de andere activiteiten die in het verblijf aangeboden werden. Zephyr liep de woonkamer binnen en liet zich op een bank vallen, waar hij zijn telefoon uit zijn zak haalde en een beetje verveeld door zijn newsfeed begon te scrollen. Zijn blik gleed echter naar opzij toen iemand anders besloot om naast hem op te bank te gaan zitten en het eerste wat hem opviel aan de persoon was het feit dat zijn haar blauw was. Zephyr grinnikte zachtjes. “Cool hair you have there, dude,” zei hij op een droge toon tegen de jongen. “Wanted to try something new during the lockdown?”