Puppy love

Het was allemaal veel te snel gegaan. Het ene moment had ze wat doelloos zitten scrollen op het internet, het volgende moment was ze gestuit op een website dat gespecialiseerd was in het fokken van husky’s. En het was hier nog in Noorwegen ook. In een dorpje vlakbij Inndyr. Met de lockdown was het niet het meest geschikte moment geweest, maar Alyssa had de ogen van de puppy’s nauwelijks kunnen negeren en ze had ze besteld. Het geld had ze met moeite bij elkaar gesprokkeld – omdat ze in tegenstelling tot Zeal niet vond kunnen dat ze zomaar dingen stal van anderen omdat de dag zich toch herhaalde – en Alyssa was snel buiten het dorpje gereisd om ze op te halen. Niet lang genoeg om te lang uit de lus te zijn, maar wel lang genoeg om de twee puppy’s mee terug te brengen. Eenmaal in het verblijf zijnde had ze ontdekt dat haar plan helemaal niet goed doordacht was en momenteel was ze wanhopig in haar kamer aan het denken aan een oplossing terwijl ze naar de bruine en de grijze vacht van de husky’s keek. Ze liepen allebei met kwispelende staartjes op haar af en Alyssa voelde haar hart in haar keel schieten toen ze voetstappen hoorde. Zo snel als ze kon gooide ze een deken over de diertjes heen, maar de persoon achter de deur bleek Blake te zijn en die was niet gek. Alyssa probeerde hem zo onschuldig mogelijk aan te kijken en net toen ze wilde zeggen dat er niks was, besloot de puppy met de bruine vacht onder het dekentje door te kruipen en naar Blake te rennen. “Ehm…” Inmiddels begon de ander zich ook kenbaar te maken, maar hij bleef dichtbij Alyssa en keek naar zijn zusje die inmiddels haar pootjes op de schoen van Blake had gezet. “Okay, don’t get mad,” zei ze met een zucht. “They just looked so cute on the internet and I couldn’t help myself. So I ordered them and I picked them up. I discovered that dog therapy is actually a really good way to use to heal yourself from a traumatic experience,” probeerde ze zichzelf te verdedigen. “And look how adorable they are.” Om dat te bewijzen, pakte ze de grijze puppy op en hield hem naar Blake gericht. Ze zorgde ervoor dat het kleintje comfortabel in haar armen geschikt werd en liep naar Blake toe, waarna ze zich vooroverboog en het andere kleintje met haar andere arm oppakte. Zodra het op borsthoogte was met Blake – omdat Alyssa natuurlijk kleiner was als hem – begon de puppy met de bruine vacht haar pootjes en haar snuit nieuwsgierig naar voren te bewegen. “Aww, she already likes you,” zei Alyssa vertederd. Ze richtte haar blik weer op naar Blake en trok een pruillipje naar hem. Hij ging haar toch niet dwingen ze terug te sturen, hè?

Een bezorgde frons verscheen voor een flits van een seconde in haar voorhoofd toen ze de diepe cirkels onder Blake’s ogen zag. Zij had dezelfde, maar ze had ze weggewerkt met make-up zodat de jongen of iemand anders in het huis zich geen zorgen om haar zou maken. Ze vond haar eigen problemen vergeleken met die van de rest niet zo belangrijk en ze wilde ook niet zielig doen, niet nu er zo veel andere problemen waren die hun aandacht opeisten. Het was voor haar dan ook een goed ding dat ze de puppy’s gevonden had en dat ze afleiding had, maar ze wist natuurlijk niet wat Blake ervan ging zeggen. Als hij het helemaal niet zag zitten, dan kon het wel eens zijn dat hij niet meer langs wilde komen of dat toch minder vaak ging doen. Ze wist niet hoe ze op die belachelijke gedachte kwam en ze begreep nog minder van de pijnlijke steek die zich in haar hart begaf, maar gelukkig was daar Blake om haar uit haar gedachten te halen. Zijn aandacht leek gefixeerd te zijn op de bruine husky en Alyssa glimlachte vertederd toen de blik in zijn ogen zachter werd. Ze wist dat ze gewonnen had en dat het slechts een kwestie van tijd kostte om Blake over te halen. “She,” zei ze met een bevestigend knikje. De bruine hond begon nog harder in haar armen te bewegen toen Blake zijn armen naar haar uitstak en dankbaar gaf Alyssa haar aan Blake over. Ze grinnikte toen ze naar Blake’s woorden luisterde. “Time? Really?” Ze trok haar wenkbrauwen naar hem op en keek hem sarcastisch aan. “I think I’ve got enough of that here in the loop, don’t you think?” Zeker met de Hollows waardoor ze niet naar buiten kon gaan. Ze duwde dat onderwerp snel weg in haar gedachten en fixeerde haar aandacht weer op Blake. “And I’ve ordered some supplies with the dogs, so no need to worry about that,” verzekerde ze hem. Ze wees over haar schouder naar zakken voer en een paar speeltjes. De eigenaar wilde zo graag van de honden af dat ze het voor een spotprijsje mee had gekregen. Ze zou zeker nog genoeg hebben voor een paar weken en hopelijk was tegen dan alles opgelost. En anders zou ze wel even snel naar de supermarkt gaan, zonder medeweten van Blake uiteraard. Ze glimlachte toen hij tegen het bruine hondje sprak en deed een stap dichterbij, waarna ze het kleintje onder haar kin kriebelde en dat ook met de grijze puppy in haar armen deed. Deze had zich inmiddels omgedraaid en lag met zijn kopje comfortabel tegen haar borst aan. Ze grinnikte en keek weer omhoog naar Blake, merkend dat ze erg dichtbij hem stond. Voor een onverklaarbare reden kon ze de drang om een kus op zijn lippen te drukken niet onderdrukken en dit deed ze dan ook snel. Verwarring sloeg niet veel later bij haar in, maar ze duwde het weg en knikte naar de honden. “We need a good name for them if we’re going to raise them.” Bij die laatste woorden beet ze kort op haar lip en keek ze hem vragend aan. Wilde hij ze wel samen met haar opvoeden?