Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Aantal berichten : 23 IC-berichten : 3 Leeftijd : 26
Character sheet Bijzonderheid: Soulgaze Uiterlijke leeftijd: 20 Y/Y Quote: May you be in heaven half an hour before the devil knows you're dead
Onderwerp: Closed - My kingdom. za feb 25, 2017 10:21 pm
{ May you be in heaven half an hour before the devil knows you're dead }
Buiten regende het. Buiten regende het iedere dag op exact hetzelfde tijdstip voor al een lange tijd. In sommige landen klaagde ze erover dat het vaak regende, dan moesten ze eens weten hoe het was om iedere dag de regen te horen, zien en zelfs ruiken. Een mens zou er slecht gezind van worden. Erebus had zich bij het raam neergezet en keek verveeld naar buiten. De regen die tegen de raam tikte had een rustgevend geluid en het maakte de jongen blij. De zolder was zowat zijn lievelingsplek wanneer het buiten regende en hij hield er nu eenmaal niet van wanneer dat hij doorweekt buiten moest rondlopen. Het geluid van de regen was leuk, maar verder had hij een hekel aan. Daarbij stoorde hij op het zolder niemand met de rook van zijn sigaret. Wat dat hij deed daarboven was sowieso verboden, maar als de ruimte zou opbranden, was het de volgende dag weer in orde dus maakten hij zich er geen zorgen over. Uiteraard ging hij er niet expres voor zorgen dat er een brand werd gesticht. Achterlijk was Erebus nu ook niet.
Het gebouw kraakten wel wat en zeker op de zolder. De plakken maakten zacht geluid onder het gewicht van iemand. ‘Byebye rust en vrede,’ zei Erebus met een zucht zacht tegen zichzelf. Een wolk rook kwam uit zijn mond wanneer hij zuchten. In elk geval stond hij recht om zijn bezoeker te verwelkomen. ‘Welkom sterveling in mijn koninkrijk,’ zei Erebus waarbij hij met uitgestrekte armen een kort rondje draaide om te gebaren naar de oude ruimte. Nadien stak hij de sigaret weer in zijn mond en liet hij zijn armen weer zakken. Door de glazen van zijn bril keek hij naar de andere persoon, maar ontweek daarbij mooi het oogcontact. ‘Wat brengt u hier?’ Misschien kon hij de jongen wegsturen als hij geen grondige reden had om boven te blijven. Niet dat het aan hem was om mensen te verbieden om ergens te komen, maar toch zou hij het doen. In de loop was Erebus niemand bijzonder of speciaal. Er was echter niets mis met proberen. In afwachting op een antwoord sloeg hij zijn armen half over elkaar en nam met één hand de sigaret vast.
Oskar Skygge
Aantal berichten : 872 IC-berichten : 172 Leeftijd : 28
Character sheet Bijzonderheid: shadow manipulation Uiterlijke leeftijd: 16 Quote: the memories haunt me, I know that they haunt you too
Onderwerp: Re: Closed - My kingdom. za feb 25, 2017 11:42 pm
kaleidoscope of colors that you're bringing me YOU'RE FREAKING OUT MY ENERGY
15:09. Nog iets minder dan 20 minuten en de regen zou weer ophouden. Het onweerde al niet, wat alleen maar een pluspunt was voor hem. Anders had hij zich geheid weer onder zijn bed verstopt. Niet omdat hij bang was van het geluid van de donder. Bij de meeste mensen lag de angst voor onweer in dat aspect. Voor hem echter niet. Het waren de felle lichtflitsen die hem deden trillen als een blaadje. Maar goed, daar hoefde hij zich vandaag al geen zorgen meer om te maken. Het regende gewoon fel, wat er voor gezorgd had dat de living room vol mensen zat. En hoewel hij meestal een sociaal persoon was, nieuwsgierig naar iedereen om zich heen, wilde hij nu alleen zijn.
Zijn gedrag was veranderd nadat Haythel hem had aangevallen. Hij had zich terug getrokken, wilde niet dat er ook maar iemand was die er achter kwam wat ze gedaan had. Vooral omdat hij het ook probeerde te ontkennen, te vergeten. Als niemand er van wist, dan kon niemand hem er ooit aan herinneren. Oskar liep de trap op naar de zolder, hoopte dat hij daar alleen was. Helaas was er iemand die hem heel erg hartelijk welkom heette. In zijn koninkrijk dan nog wel. ‘Wat brengt u hier?’ Vroeg de jongen. ”De trap”, Reageerde hij. Waar hij hier vroeger een oprecht grapje over had gemaakt, klonk zijn antwoord nu verveeld. Een teken voor de jongen dat hij geen zin had in een conversatie. Oskar liep naar een van de banken en liet zich er in zakken, voorzichtig om de wonden niet weer open te trekken.
