Ergens deed de frisse lucht hem goed. Hij was blij om de benauwde situatie van de vele mensen en intense atmosfeer uit te zijn, maar de woeden bleef. De frustratie leek enkel te groeien terwijl hij verder sprak. Zelf had hij nog niet door dat het kwam door de achtergelegen reden dat zijn broer in de lus zat. Woedend uitte hij zijn frustratie en Connor leek het eens te zijn met zijn woorden. Hij humde instemmend mee. Zeal wou dan ook verder gaan, maar toen kwam Connor met opvallende woorden. Hij leek opeens een probleem te hebben met het feit dat Zeal bijna een scene had geschopt in de club. Waarom had Connor er problemen mee? Connor was het er toch mee eens dat de uitsmijter diegene was die fout was geweest? En daarbij, vond Connor de moordzuchtige Zeal niet veel leuker? Zelfs terwijl hij die woorden uitsprak leek hij niet te beseffen dat hij zich anders hoorde te gedragen dan dat hij op het moment deed. Hij was te ver gezonken in zijn frustratie om er nog helder over na te denken. Gefrustreerd had Connor zijn blik afgeweken. Zeal ging er nu vanuit dat een stilte zou volgen, maar dat leek hem niet gegund te zijn. ”You don’t prefer the murderous you,” sprak Connor koeltjes. Meteen voelde Zeal hoe nieuwe woede werd aangewakkerd. Woest keek hij in de richting van Connor. Hij wou naar hem uitvallen, hem zeggen dat hij niet kon weten wat Zeal wel of niet wou, maar op dat moment besefte hij zich wat Connor bedoelde. Ietwat overrompeld door het besef week hij zijn blik af naar de grond terwijl ze verder liepen. Hij snapte wat Connor bedoelde en het was waar. Zeal zou dit niet moeten willen. Hij zou het niet moeten willen om de man te beroven van zijn leven. Waarom voelde hij überhaupt zoveel haat na een uitsmijter die enkel zijn werk deed? Hij kon zelf wel nagaan dat uitgebreid zoenen in een club niet gunstig was. Hell, zelfs Connor had het geweten en had het nog geprobeerd te stoppen, maar Zeal was diegene geweest die per se verder wou gaan. Langzaam begon het besef in te dalen dat hier veel meer speelde dan enkel het feit dat ze hun make out sessie niet door konden zetten in een club.

”I’ll let you murder him in cold blood next time, I’m sure your Skyler is gonna be really proud,” klonk het. Bij het horen van die ene naam keek Zeal alweer op. Hij slaakte een diepe zucht in de hoop dat hij zijn woede iets weg kon drukken. ”Shut the fuck up about Skyler,” reageerde Zeal enkel. Het was duidelijk dat Connor nog altijd een of andere jaloezie jegens de jongen voelde en het nodig vond om hem op te brengen elke keer als Zeal’s houding niet goed was in Connor’s ogen. Het feit dat Connor weer over hem begon maakte Zeal ergens ook enkel bozer. Kon hij dat hele gedoe niet gewoon loslaten? Skyler had misschien in het begin iets voor Zeal betekend, maar dat was pure manipulatie van Skyler’s kant geweest, dus het was nooit echt geweest. Nu was de jongen al lang uit zijn leven verdwenen en wou Zeal ook niks meer met hem te maken hebben, maar toch zag Connor het nog altijd logisch om hem weer op te brengen. Enkel om Zeal nog bozer te maken, tenminste, dat dacht Zeal. Om die reden besloot hij er juist niet al te ver op in te gaan, dan zou hij geheid door het lint gaan en dat wou hij Connor niet aan doen. ”What’s going on?” vroeg Connor toe. Even keek Zeal hem aan. Dus het was wel opgevallen dat Zeal niet zijn goede zelf was, als dat nog niet overduidelijk was. Zuchtend liet Zeal een hand door zijn haar heen gaan. Moest hij het hem vertellen? Het was niet alsof Connor er iets aan kon doen. Het zou het probleem niet oplossen. Maar in ieder geval zou Connor dan wel begrijpen waarom Zeal iets aangebrander dan normaal kon zijn. ”Laxus is in the loop,” antwoordde hij uiteindelijk met een zachte zucht. Het uitspreken van de naam alleen al gaf genoeg slechte herinneringen en nieuwe paniek. Hij wist niet wat hij moest doen of wat hij kon doen. God, hoe ging hij dit ooit aanpakken?

De woede was opmerkelijk geweest, maar enkel Connor had dat opgemerkt. Hij had het zelf geprobeerd uit te leggen, maar Zeal was er enkel bozer om geworden. Het was pas toen Connor zei dat Zeal niet de oude zelf wou zijn, dat Zeal zich besefte hoe hij zich gedroeg en dat het veel te overdreven was voor een simpele uitsmijter. Nee, hier zat meer achter. Desondanks die realisatie leek Connor het nog nodig te vinden om Skyler weer op te brengen. De jongen die Zeal nog altijd dankbaar was, maar die Connor enkel leek te haten. Ergens wist Zeal dat dat ook zijn eigen schuld was. Hij had meer heel weinig over Skyler verteld en alles wat hij had verteld was niet erg zonnig geweest. Maar door de achterliggende jaloezie van Connor wou Zeal ook niet meer praten over Skyler dan nodig was. Om die reden zei hij Connor ook zijn mond te houden over de jongen. Skyler was nu niet belangrijk. Hij wou de jongen vergeten. Er waren ergere problemen om zich nu op te richten. Ook Connor leek dat uiteindelijk te beseffen. De sfeer veranderde. De woede verdween bij hen beiden. Zodra Connor de vraag stelde wist Zeal dat hij eerlijk antwoord moest geven. Hij wist echter niet of het ook maar iets zou veranderen. Misschien zou het enkel voor meer paniek zorgen. Hij wou wel dat Connor ervan afwist. Wat als Laxus hem zou benaderen en Connor dacht dat hij Zeal was? Zeal wist niet hoelang Laxus zou blijven in de lus, maar hij wist wel dat hij tot die tijd op zijn hoeden moest zijn.

Bemoedigend werd zijn hand vastgegrepen. Even keek Zeal naar hun handen, waarna hij de moed bij een raapte ne het uitlegde. Uiteindelijk legde hij het met vijf simpele woorden uit wat er was. De ongelovige bleek waarmee Connor hem aankeek kon Zeal heel goed begrijpen. Waarschijnlijk zorgde de naam bij beiden verkeerde herinneren. Echter was het bij de een Laxus’s schuld en bij de ander Zeal’s schuld. ”Now what?” vroeg Connor na een korte stilte. Zeal keek hem terug aan. ”...Is he going to ‘cause trouble?” vervolgde hij. Zeal keek wat op van die woorden. Hij had nog niet eens nagedacht of Laxus echt voor problemen zou zorgen. Hij wist enkel dat hij zijn tweelingbroer ten alle kosten wou vermijden. Hij wou de jongen niet ontmoeten, aangezien dat waarschijnlijk in een groot gevecht zou leiden. ”I’m not sure,” gaf hij eerlijk toe. Hij week zijn blik af naar de grond. ”Laxus was a good guy when I last saw him.” Het voelde raar om over Laxus te praten en ergens zorgde ervoor dat hij zich nog schuldiger voelde voor wat hij in het verleden had gedaan. ”but it seems like he might’ve changed,” sprak Zeal verder en keek weer op. ”He isn’t here with Loras, so I supposed he left him and it seems like he is taking some kind of revenge,” vervolgde hij. Hij richtte zijn blik op Connor. ”It seems like Laxus is pretending to be me while doing horrible stuff. Sounds familiar?” Ironisch was het wel. Een perfecte karma, maar Zeal was er zeker niet blij mee. ”Mindo came to me and apparantly she and Laxus has sex while he pretende to be me, so it seems like he’s doing the same thing to me as I was doing to him,” eindigde hij zijn uitleg. Hij vond het moeilijk om het te zeggen, wetend dat het eigenlijk een straf was die hij verdiende. Wellicht zag Connor dat ook zo. Met die gedachte week hij zijn blik weer af.

Met een zwaar gevoel legde Zeal uit wat er aan de hand was. Liever vertelde hij Connor niks. Hij wou niet zijn verleden te veel aan de jongen laten zien, wetend hoe wonderbaarlijk het was dat Connor überhaupt nog met hem om wou gaan ondanks zijn verleden. Nu bracht Zeal alle nare herinneringen weer op terwijl hij het liefste juist achter zich wou laten. Echter wist hij ook dat hij zelfzuchtig bezig zou zijn als hij Connor niks zou vertellen. Het feit dat Laxus al achter Mindo aan was gegaan betekende dat Laxus zijn onderzoek deed. De jongen was waarschijnlijk opzoek naar mensen die Zeal kende en het was enkel een kwestie van tijd voordat hij bij Connor aan zou komen. En als die tijd dan zou komen, wou Zeal er in ieder geval voor zorgen dat Connor wist dat Laxus in de lus was. Dan zou Connor hopelijk Laxus kunnen herkennen en erachter komen dat het niet Zeal was die voor hem stond. Zeal zou zichzelf niet vergeven als Laxus Connor iets aan zou doen. Het leek er in ieder geval wel op dat Laxus alles op alles zette om Zeal’s leven weer een hel te maken. Zeal had het verdiend, ongetwijfeld, maar dat betekende niet dat hij het met open armen ontving. Eindelijk had hij iemand waar hij om gaf en die hem accepteerde voor wie hij was. Hij had er geen behoefte aan dat die relatie nu weer om zeep werd geholpen door een deranged tweelingbroer.

Dus uiteindelijk had hij de situatie uitgelegd. Connor snoof kort zodra Zeal vroeg of het bekend klonk. Ja, de jongen wist precies waar Zeal op duidde. ”Wonder where he got that from,” mompelde Connor. Zeal knikte enkel eens. Ergens vroeg hij het zich oprecht af. Hij wist dat Laxus had gezien hoe Zeal hem had nagedaan en wellicht was dat de reden dat hij nu hetzelfde terug deed, maar destijds had het erop geleken dat Laxus gewoon gelukkig verder kon leven met Loras. Misschien was er iets gebeurd in die relatie die ervoor had gezorgd dat Laxus zo uit was op wraak, ook al had Zeal het meer dan verdiend. ”How are you going to stop him?” vroeg Connor uiteindelijk. Zeal keek even opzij naar Connor. ”To be honest, I have no clue,” gaf hij eerlijk toe. Hij slaakte een diepe zucht en voelde dezelfde frustratie weer omhoog komen. ”It’s not like he and I could just talk it out, and I don’t want to fight him either,” vervolgde hij terwijl hij vermoeid een hand door zijn haren liet gaan. Hij schudde even zijn hoofd. Hij kon er niks aan doen. Zijn blik ging terug naar Connor. ”Just keep your eyes open, alright? If you see someone who looks like me with blonde hair, know that that’s Laxus and that he’s probably out to put me in bad daylight,” zei Zeal hem. Dat was het enige wat ze konden doen op het moment. ”And let’s concentrate on more fun stuff, it is still your birthday after all,” ging Zeal nu verder terwijl een grijns zijn lippen begon te sieren. Het voelde ergens goed om eindelijk te hebben gepraat over Laxus, maar hij wou er ook niet te lang bij stil staan, wetend dat hij er waarschijnlijk niks aan kon doen. Dus zat er niks op dan de frustratie negeren en zich te focussen op leukere dingen.

Dat Laxus een probleem zou zijn was ongetwijfeld. De jongen had nu al voor problemen, angst en heel veel frustratie gezorgd. Gelukkig had Zeal Mindo al verteld over zijn tweelingbroer voordat Laxus haar had ontmoet, maar kennelijk was hij zo goed in het nadoen van hem dat Mindo het alsnog had geloofd dat ze met Zeal naar bed was geweest in plaats van met Laxus. Zeal gokte er daarom ook op dat Laxus zijn onderzoek had gedaan en goed wist hoe Zeal deed en wie hij kende. Het zou ervoor zorgen dat Zeal’s reputatie waarschijnlijk snel neer werd gehaald en hij de weinige vrienden die hij had gemaakt weer zou verliezen. Maar wat kon hij eraan doen? Hij kon moeilijk met Laxus erover praten. Waarschijnlijk zou dat enkel eindigen in een gevecht en dat zou veel te gevaarlijk zijn. Daarbij waren Zeal’s fouten van het verleden te erg geweest om zomaar vergeven te worden. Zeal had genoeg gedaan voor Laxus om zo te reageren. Hij had het verdiend en iedereen wist het. Er stond niet veel anders op dan enkel Connor waarschuwen voor zijn tweelingbroer. Het zou vast niet lang duren voordat Laxus op hem af zou komen en als hij dat zou doen, dan zou Connor op zijn hoeden moeten zijn. Zeal wou niet dat hun relatie nu alweer op de klippen liep door de acties van zijn tweelingbroer. ”I’ll be careful,” beloofde Connor hem. Zeal knikte eens. Ze moesten afwachten of Connor het verschil inderdaad zou opmerken of niet. Voor nu had Zeal alles gezegd wat hij kon zeggen en was er geen enkel manier waarop hij Connor nog meer kon waarschuwen. Het probleem was duidelijk en Connor had gezegd dat hij voorzichtig zou zijn. Het enige wat Zeal nog kon doen, was zelf ook voorzichtig zijn en anderen erop aan spreken als Laxus wat had gedaan.

Voor nu konden ze er niks aan doen, dus konden ze zich beter op leukere dingen concentreren. Het was immers ook nog altijd Connor’s verjaardag en Zeal zou zich ontzettend schuldig voelen als de hele avond nu verpest zou worden door zijn eigen drama. Om die reden legde hij al snel de focus terug op hun originele goal. Ze waren al de club uitgezet, dus konden ze net zo goed het plan voortzetten. Connor knikte en de grijns verscheen weer op zijn gelaat. Het leek erop dat de jongen ook nog wel in de mood was. ”I’m still trying to figure out your stupid hints,” mompelde Connor. Zeal grinnikte zachtjes. Hij liet de hand van Connor los om vervolgens een arm om de jongen heen te leggen. ”Well let’s get to our room and find out, alright?” fluisterde hij gedempt in diens oor, waarna hij een plagend kusje in zijn hals drukte. Het zou de beste afleiding zijn en beiden konden ze wel afleiding gebruiken. Daarbij was er ook niet veel nodig om de zin naar Connor weer aan te wakkeren. Hij zou toch nooit genoeg kunnen krijgen van de jongen.