Laxus had het al mooi gevonden zodra Connor had gezegd dat hij de twee dieren ook nog een naam wou geven, maar zodra de jongen zei dat hij erover dacht om een eend ‘Laxy’ te noemen, keek Laxus al helemaal verbaasd op. Laxus had überhaupt niet geweten dat Connor van zijn bestaan af had geweten. Het had hem logisch geleken dat Zeal dat stuk van zijn verleden verborgen had gehouden aangezien het nogal een afknapper leek. Een steek van jaloezie ging door Laxus heen met het besef dat Connor zelfs nog bij Zeal was ondanks dat hij wist dat Zeal zijn tweelingbroer voor zeven jaar had opgesloten. Zeal verdiende de jongen niet. Zeal verdiende enkel hel. Laxus was dan ook gebrand om Connor van zijn tweelingbroer af te pakken, maar voor nu duwde hij de jaloersheid weg. In plaats daarvan vroeg hij waarom hij de eend Laxy wou nemen. Kennelijk om hem op te vrolijken, maar waarom moest Laxus opgevrolijkt worden? ”He obviously isn’t happy about what you did,” sprak Connor. Laxus fronste lichtjes. Dan alsnog, waarom zou Connor zich er zorgen over maken? ”I mean, it was kind of a dick move. So a duck could help.” Desondanks dat hij de reden nog altijd apart vond, besloot hij het maar te laten gaan. Hij schoof het maar op dronken gedrag af en forceerde een glimlach rond zijn lippen. ”A duck move is way better anyway,” reageerde Laxus, behoorlijk tevreden met zijn eigen gemaakte pun.

De andere opties kwamen ook al snel naar boven, waaruit bleek dat Connor toch ook nog aan Zeal dacht. Iets waar Laxus het liefste meteen vanaf wou komen. Heel subtiel was hij niet, maar hij gokte erop dat Connor toch al te dronken was om het nog op te merken. Met een grijns stelde hij voor om de eenden gewoon Laxus en Connor te noemen. Een betere combinatie bestond toch niet? Connor knikte op zijn woorden, maar al snel keek de jongen hem bezorgd aan. ”Won’t you feel left out then?” vroeg Connor nog voor de zekerheid. Laxus moest zich inhouden om niet te grinniken. Zijn glimlach groeide enkel breder. ”Oh don’t worry, I’ll feel included.” En het was niet eens een leugen. Hij zou wel Zeal’s gezicht willen zien als hij een eend genaamd ‘Laxus’ op zijn kamer had zitten. Hoe duidelijker wou je het teken nog hebben? Laxus keek op terwijl ze bijna bij het verblijf waren. Voor de deur kwam hij even tot een stilstand. ”You go first alright? I’ll have your back,” instrueerde Laxus hem, waarna hij de deur zachtjes opende en Connor gebaarde om naar binnen te gaan.

Laxus kon een grijns niet onderdrukken terwijl ze het hadden over de namen voor de eenden. God, dit was de beste manier om Zeal dwars te zitten en Connor hielp er grandioos aan mee. Met een grijns verzekerde Laxus hem dat hij zich zeker niet buitengesloten zou voelen. Nee, hij niet. "Then it's decided," concludeerde Connor. Laxus knikte eens tevreden. "Laxus and Connor it is," kondigde Connor aan. Laxus glimlachte goedkeurend. ”Those two names just fit together so well,” voegde Laxus er nog aan toe met een knipoog. Goed, misschien moest hij iets te hard van stapel lopen. Deze hele ontmoeting was nog goed gelopen en hij moest geen fouten maken op het laatste moment, ook al zou het waarschijnlijk niet lang duren voordat Connor erachter zou komen dat hij niet met Zeal was omgegaan vannacht. Laxus hoopte echter dat hij er dan niet bij zou zijn als Connor erachter zou komen, ook al was hij ontzettend benieuwd naar Zeal’s en Connor’s reactie.

Ondertussen waren de twee bij het verblijf aangekomen. Het kon lastig zijn om met z’n vieren het verblijf ongezien en ongehoord het verblijf binnen te glippen, wetend dat drie van vier misschien hun snavel niet konden houden. Laxus stelde daarom voor dat Connor eerst zou gaan, dan zou Laxus er wel zeker van zijn dat niemand hen had gehoord. Connor knikte waarna hij naar binnen stapte. Laxus keek nog even om zich heen, waarna hij Connor op de voet volgde. Zijn eend kwaakte wat onrustig, maar met een koesterende aai wist Laxus het dier stil te krijgen. De twee vervolgde hun tocht naar boven. Het leek erop dat echt iedereen sliep. Nu enkel hopen dat Zeal niet braaf in zijn bedje lag. Uiteindelijk kwamen de twee aan bij de slaapkamer van Connor en Zeal. Laxus opende voorzichtig de deur en zag tot zijn opluchting geen Zeal. Laxus liep de kamer in en zette zijn eend op Zeal’s bed. Perfect. Vervolgens nam hij wat afstand en richtte hij zich op Connor. ”I need to get some stuff from downstairs, you stay here alright? I’ll be back in a bit,” zei hij zachtjes tegen Connor met een kleine glimlach. Ergens vond hij het jammer om de jongen nu te moeten verlaten, wetend dat de jongen niet meer hetzelfde over hem zou denken als Connor er eenmaal achter was wie hij echt was. Hij voelde dan ook een steek van pijn in zijn hart, maar wist dat het beter zou was.

Met succes hadden Laxus en Connor de twee eenden ontvoerd. Bij het verblijf zei Laxus tegen Connor om voor te gaan. Aangezien de jongen aangeschoten was ging Laxus ervan uit dat het nog wel lastig kon worden om geluidloos naar binnen te sneaken. Om die reden besloot Laxus ook achter hem aan te lopen zodat hij kon zien als iemand wakker werd of niet, maar wonder boven wonder leek het erop dat Connor en de eenden zich nog behoorlijk stil konden houden. Het duurde ook niet lang voordat ze dan uitkwamen bij de slaapkamer van Zeal en Connor. Ietwat voorzichtig opende Laxus de slaapkamerdeur, niet wetend of Zeal binnen zat of niet. Tot zijn opluchting was zijn tweelingbroer er niet. Waar de jongen wel was op dit tijdstip was hem een raadsel, maar het boeide hem ook niet. Vluchtig zette hij de eend op Zeal’s bed neer waarna hij weer afstand nam. Nu kwam het moment dat hij afscheid moest nemen. De avond was totaal anders gelopen dan hij had gedacht, maar eigenlijk was het zo veel beter geweest. Jammer genoeg kon hij niet afscheid nemen van Connor zoals hij graag wou, dan zou de jongen er immers wel achter komen dat Laxus niet Zeal was. Om die reden gaf Laxus een slap excuus waarom hij weg moet en Connor at het gemakkelijk op. Hij leek niet te twijfelen over Laxus’s validatie. Connor knikte en stapte met een glimlach dichterbij. Laxus kon enkel nog vragen opkijken voordat Connor hem zachtjes kuste. De kus kwam veel dieper aan dan bedoelt. Even stond Laxus versteld om de gevoelens en de warmte die de kus losmaakte. Verbijsterd keel Laxus de jongen aan. ”I’m gonna sleep, I’ll see you in the morning,” sprak Connor, waardoor Laxus even op keek uit zijn trans. Hij knikte even wat aarzelend. ”Right, goodnight,” mompelde hij nog zachtjes, nog altijd ondersteboven van de rare wending. Hij keek Connor nog even na, waarna hij zich omdraaide en de kamer verliet, verward om zijn gevoelens en gedachtes.