Het was raar, maar het leek erop dat de twee het beste een gesprek konden hebben door middel van een pannenkoek metafoor. Ook al werden de kille blikken uitgewisseld en kwamen de woorden er soms boos uit, toch waren ze nog altijd aan het praten. Normaal werden ze te snel boos op elkaar of te snel geïrriteerd om echt naar elkaar te luisteren – ook al leken zijn woorden nu ook niet door te dringen. Hij probeerde Connor duidelijk te maken dat de jongen beter moest communiceren. Dat als de jongen misschien eerder had gezegd of had gevraagd of hij Zeal’s haar roze kon verven, zou Zeal misschien niet zo boos zijn geworden. Natuurlijk had Zeal het niet goed gevonden, maar Connor kennende zou hij de situatie waarschijnlijk zo kunnen praten dat Zeal er misschien wel akkoord mee was gegaan. Lang nee kon hij toch niet tegen Connor zeggen als hij zijn puppy oogjes zou opzetten. Toch leek Connor daar anders over na te denken. Zeal pakte een uit een kastje om de pannenkoek erop neer te leggen om vervolgens de koekenpan weer te vullen met wat boter en een laagje beslag. Via zijn ooghoeken zag hij hoe Connor weg stapte van het aanrecht. Kennelijk hadden zijn woorden hem geraakt, maar niet op een goede manier. ”Be glad I even want to be around the pancakes after they almost murdered me," sprak Connor vervolgens. Die woorden lieten Zeal opkijken. Fronsend keek Zeal hem aan. Het leek erop dat de jongen de kwestie uit of proportie blies. Natuurlijk was Zeal blij dat Connor nog steeds met hem omging ondanks het feit dat Zeal hem echt verschrikkelijk had behandeld, maar dat betekende niet dat hij het allemaal goed zou vinden wat Connor hem aan zou doen. "But you know what?! Maybe I’ll just leave the pancakes alone if I make them feel so bad!” Oké, ja, dit liep totaal uit de hand. Zeal draaide het vuur laag en richtte zich op Connor. ”You don’t make the pancakes feel bad,” zei Zeal meteen. Hij wou voorkomen dat dit uit de hand liep en dat het een te groot drama zou worden dan nodig was. Hij had gehoopt dat hij de situatie enkel aan Connor kon uitleggen, dat Connor kon begrijpen hoe Zeal zich voelde, maar het leek erop dat Connor het enkel zag als beschuldigingen – alsof Zeal hem er niet meer om mocht. Daarbij was Zeal zelf misschien ook vergeten hoe Connor erover dacht. Immers dacht Connor er nog altijd over dat het Zeal goed zou doen om roze haar te hebben. ”The pancakes only try to tell you something. Not to bash you, or to hurt you, but only to think about in the future,” sprak Zeal kalmer verder in de hoop Connor ook tot rust te brengen. En natuurlijk ging hij ook vrolijk verder met de pannenkoek metafoor. Het was een laatste poging om te proberen dat Connor het zou begrijpen, maar als Connor zou laten merken dat hij het nog steeds niet wou begrijpen, dan zou Zeal het wel opgeven. Misschien zou hij later de woede en irritatie wel kunnen verwerken. Lang boos kon hij toch niet blijven op Connor. Daarbij stond het roze haar hem toch iets te goed.

Via de metaforen konden de twee goed praten en probeerde Zeal aan Connor duidelijk te maken wat nou echt het probleem was. Het leek er echter op dat de woorden niet goed tot Connor door leken te dringen. Uit Connor's woorden bleek al snel dat de jongen de woorden veel te persoonlijk opvatten. Het was nooit Zeal's bedoeling geweest om er een groot drama van te maken. Hij wou enkel duidelijk maken dat Connor niet zomaar dingen moest doen zonder het met Zeal te bespreken. Dat betekende niet meteen dat hij Connor niet meer mocht of dat hij echt kwaad op hem was, zeker niet. Het was in feiten maar een klein aspect van hun 'relatie', maar wel een punt waar verandering in moest komen. Maar aangezien het bij Connor nu totaal in het verkeerde keelgat schoot, probeerde Zeal het nog één keer rustig uit te leggen. Als Connor het daarna nog niet zou begrijpen zou Zeal maar moeten accepteren dat dit gewoon iets was wat bleef. Of hij het zou kunnen aanvaarden was een tweede, maar dan wist hij tenminste dat het proberen te veranderen geen zin meer had. Het was ook niet zo zeer dat hij het wou veranderen. Hij wou enkel dat Connor wist hoe hij zich voelde.

Zeal's woorden leken Connor te verrassen aangezien de jongen verbaasd op keek. ”I don’t?” reageerde hij. Zeal knikte. "You don't," bevestigde hij. Natuurlijk was hij wel boos en gefrustreerd geweest, maar dat was niet zo zeer om Connor's actie geweest, maar de manier waarop Connor maar niet leek in te zien hoeveel effect het had op Zeal. Hij had erover moeten praten in plaats van het zomaar doen, zoals zoveel dingen. Zeal probeerde dat verder uit te leggen. Hij benadrukt dat het niet zijn doel was om Connor slecht te laten voelen, maar dat hij hem enkel advies wou geven. Eindelijk leek de intentie en de woorden tot Connor door te dringen. De verbazing bleef terwijl de woede nergens meer was te vinden. ”So the pancakes would have been fine with it if I just asked?” vroeg Connor nu voorzichtig na. Zeal keek even naar de pannekoek in de pan en draaide deze om. "The pancakes wouldn't be thrilled, but they would've been more accepting if you had asked," gaf Zeal eerlijk toe en richtte zijn blik terug op Connor. "The pancakes always have a hard time saying no to you, so yes there would be a high chance they would've said yes," vervolgde Zeal met nu zowaar een kleine grijns.

Eindelijk leek het tot Connor door te dringen wat Zeal probeerde duidelijk te maken. Zeal bedoelde het niet boos en zei het niet om Connor te kwetsen. Hij wou enkel duidelijk maken dat als Connor van tevoren zei wat hij wou doen of wat hij van plan was, dat Zeal er waarschijnlijk makkelijker mee om kon gaan. Nog beter zou het zijn als Connor het gewoon zou vragen, maar Zeal ging ervan uit dat de spontane acties niet zomaar zouden stoppen. Daarbij zou Zeal toch geen nee kunnen zeggen tegen Connor. Zeal bevestigde dat Connor hem niet slecht had laten voelen. Natuurlijk was Zeal boos geweest, maar niet per se omdat hij roze haar had, maar omdat Connor het had gedaan zonder ook maar erover te denken hoe het Zeal zou beïnvloeden. Zodra Connor aan hem vroeg of de ‘pannenkoek’ het zou accepteren als hij het had gevraagd, nam Zeal even een seconde om erover na te denken. Hij moest geen dingen zeggen enkel om Connor gerust te stellen, hij moest het ook echt menen. Om die reden gaf hij toe dat de pannenkoek er waarschijnlijk niet enthousiast over zou zijn geweest, maar dat het wel makkelijk te accepteren zou zijn. Hij keek toe hoe een voorzichtige glimlach verscheen op Connor’s gezicht. Het zorgde ervoor dat Zeal zich ook spontaan beter voelde. ”I’ll try to ask the pancakes next time,” sprak Connor. Zeal glimlachte daardoor ook wat meer. ”The pancakes would appreciate it,” zei hij met een lichte glimlach, voordat hij zich weer richtte op de pannenkoek.

Zeal besloot er ook maar aan toe te voegen dat de pannenkoeken toch nooit lang nee konden blijven zeggen tegen Connor. Misschien niet al te slim om te zeggen, wetend dat Connor er hoog waarschijnlijk misbruik van zou maken, maar hij wou nou eenmaal duidelijk maken dat hij nooit lang boos kon blijven op Connor. Connor leek de woorden op prijs te stellen aangezien de jongen weer tegen het aanrecht begon aan te leunen. ”Definitely my favorite pancakes,” zei Connor. Zeal keek hem even zijdelings aan en grijnsde lichtjes. ”Well the pancakes like you as well,” gaf Zeal toe. De twee pannenkoek werd ook op een bord neergelegd, waarna er opnieuw een laagje beslag in de pan verdween. Zeal draaide zich naar Connor toe. Hij wou de jongen enkel vragen hoeveel pannenkoeken hij wou hebben, maar in plaats de vraag stellen, boog hij naar de jongen toe en kuste hij hem intens.

Ondanks het feit dat de sfeer net nog zo intens was, leek het nu gelukkig weer rustig te worden tussen de twee. Doorgaand up hun metaforen wisten ze het bij te leggen. Zeal was blij dat Connor het in ieder geval het begreep en het een kans zou geven. Dat was alles waar Zeal op kon hopen op het moment. ”As long as it makes the pancakes happy,” gaf Connor toe. Zeal keek even op van die woorden. Met een lichte grijns keek hij even opzij naar Connor. Wat was het toch een schatje soms. Hij zou wel onthouden dat in metaforen makkelijker was voor Connor en dat ze daarbij makkelijker hun problemen op konden lossen. Het gesprek werd daardoor niet te persoonlijk, maar de boodschap kwam wel aan. Zeal had de tweede pannenkoek klaar en legde deze ook neer op het bord. Nog even gaf hij toe dat ook de pannenkoeken Connor erg leuk vonden, voordat hij verder ging met het bakken van de derde pannenkoek. Hij wou zich richtte op Connor om hem te vragen hoeveel pannenkoeken hij wou hebben, maar nu hij zich geheel tot de jongen had gedraaid, werd er een totaal ander verlangen aangewakkerd. Misschien was het omdat hij zo blij was dat ze het konden oplossen, of misschien was hij gewoon zo blij met Connor, misschien kwam het door de eerdere intense sfeer, maar hij wou Connor gewoon diep en intens kussen. Zonder er nog een keer over na te denken drukte hij zijn lippen op die van Connor. Meteen ging Connor op de kus in en voelde Zeal diens tong tegen zijn lippen aan. Zeal ontmoette de tong met de zijne terwijl hij zijn armen om de jongen heen legde en hem dichter tegen zich aan trok. Zijn handen gleden over de onderrug heen van Connor voordat een hand onder diens shirt heen gleed. Het feit dat ze in de keuken stonden en dat hij aan het koken was, was even vergeten.

Het leek erop dat zijn verlangen werd aangewakkerd nu dat de eerdere intense sfeer was opgelucht. Nu werd deze vervangen door het verlangen wat geheel spontaan op kwam. Zeal zou eigenlijk moeten nagaan dat de keuken niet de perfecte plek was voor een make out sessie. De kans dat er iemand binnen zou lopen en hen zou zien was erg hoog, maar Zeal dacht er niet over na. Zelfs de pannenkoeken werden ondanks hun behulpzame metafoor even vergeten. Zijn aandacht lag enkel nog bij Connor. Of dat slim was, was een tweede. Hun tongen ontmoette elkaar terwijl hun lichamen zich dicht tegen elkaar aan drukte. Hij voelde zijn vingers tintelen, verlangend naar meer terwijl ze over Connor’s rug heen wreven. Zijn spieren spanden zich aan zodra hij Connor’s hand op zijn huid voelde. Diens vingers lieten een brandend spoor achter wat het verlangen enkel meer aanwakkerde. Zeal was dan ook nog lang niet van plan om te stoppen. Zijn gedachte en rationeel denken was nog steeds geblokkeerd door een mist van verlangens. Connor daarentegen leek nog een beetje bij zinnen te zijn. Zeal keek op zodra de jongen de kus verbrak en afstand nam. Wat vragend keek hij de jongen aan. Hij voelde diens aanrakingen nog na op zijn lippen en huid. Had hij wat verkeerds gezegd? Wou Connor niet verder omdat hij toch nog boos was op Zeal? De jongen knikte naar de pannenkoeken en liet Zeal zo even omkijken. ”Be careful they don’t burn,” sprak Connor vervolgens zacht. Zeal keek weer even opzij naar Connor, niet goed wetend waarom de jongen afstand had genomen. Misschien deed hij het omdat hij boos was, misschien omdat hij Zeal gewoon graag wou plagen of misschien omdat hij erg veel zin had in pannenkoeken. Gezien hoe eerst deze situatie was verlopen, besloot Zeal zich maar weer op de pannenkoek te richten zoals Connor had aangegeven. Hij draaide de pannenkoek om en legde deze boven op de andere pannenkoek neer. Even keek hij om naar Connor. ”How many pancakes do you want?” stelde hij de vraag die hij eigenlijk al eerder had willen zeggen voordat hij werd afgeleid door Connor’s goed uitziende lippen. Nu wist hij zich in te houden. Het beslag dat ze hadden gemaakt was goed voor twaalf pannenkoeken, maar Zeal ging er niet vanuit dat ze ieder zes pannenkoeken op konden. Zoveel honger had Zeal ook weer niet.

Even had het erop geleken dat ze een intiem moment konden delen in de keuken, maar dat intieme moment werd ingekort zodra Connor zich had teruggetrokken. Verward had Zeal hem even aangekeken totdat Connor hem erop attendeerde dat de pannenkoeken niet moesten aanbranden. Normaliteit zou Zeal niet zo makkelijk af laten leiden, wetend dat Connor het waarschijnlijk zei om hem of te plagen of om afstand te houden. Zeal wist dat op het moment echter niet zeker. Voor hetzelfde geld had Connor gas teruggenomen omdat hij toch nog niet klaar was voor een intiem moment gezien hun eerdere situatie. Het zou wel raar zijn aangezien Connor wel in was gegaan op de zoen, maar misschien was het besef pas later gekomen. In ieder geval besloot Zeal er maar niet tegen in te gaan. Hij bakte de derde pannenkoek af waarna hij nieuw beslag in de koekenpan goot. Ondertussen richtte hij zich weer op Connor en vroeg hij hem hoeveel pannenkoeken hij wou hebben. Een korte stilte viel, waardoor Zeal wat vragend opkeek. Kennelijk zat Connor nog ergens anders met zijn gedachte.  ”A few?” reageerde hij. Een antwoord waar Zeal niet echt veel mee kon. Even richtte hij zich weer op de pannenkoek in de pan om deze om te draaien, waarna zijn blik terugging naar Connor. Hij wou hem om verduidelijking vragen, maar Connor leek toen ook te beseffen dat hij duidelijker moest zijn. ”Three?” gaf Connor uiteindelijk aan. Zeal knikte eens. Hij wou zich terug richtte op de pannenkoek, maar toen viel hem op hoe Connor naar zijn lippen zat te staren. Lichtjes grijnsde Zeal wat. Misschien wou Connor dan afstand nemen, maar het leek niet echt te likken. Plagend likte Zeal daarom zijn lippen af, waarna hij op zijn onderlip beet en Zeal en even uitdagend aankeek. De derde pannenkoek werd ook op het bord gelegd en de pan werd weer gevuld met beslag.

Het had erop geleken dat Connor de afstand weer op wou zoeken en als dat echt was wat Connor wou, dan zou Zeal het accepteren. Zodra hij echter antwoord kregen over hoeveel pannenkoeken de jongen wou hebben, merkte hij op hoe Connor naar zijn lippen staarde, waar hij toch wel uit kon concluderen dat Connor niet helemaal tegen het idee was. Om te kijken hoe graag Connor de afstand wou bewaren, besloot Zeal hem maar even op de proef te stellen. Uitdagend likte hij zijn lippen af, waarna hij op zijn onderlip beet en de jongen uitdagend aan keek. Hij zag hoe Connor’s ogen zich verwijdde, waardoor de grijns rond zijn lippen verbreedde. Zie, hij wou het wel. Zeal kreeg echter geen tijd om er ook maar iets over te zeggen. Zeal kon nog geen woord uitbreken voordat Connor hem naar zich toe trok en hem weer intens kuste. Tevreden kuste Zeal de jongen meteen terug. De handen die zijn shirt vastgrepen was genoeg aanmoediging om zijn eigen handen weer onder Connor’s shirt te laten glijden. Even hield hij de kus vast, voordat hij zijn lippen zette in Connor’s hals en de jongen opnieuw begon te markeren. Een hand gleed gretig over diens borst heen, terwijl de anderen juist onder het koord van de broek heen gleed. Als er nu iemand binnen liep mocht diegene van de show genieten, Zeal zou niet meer stoppen.