&nbsp;[FINISHED] Thinking about a lot of things.

Hunter deed net alsof hij de frons van Cyrek niet opmerkte en hoopte ook dat de jongen er niet over zou beginnen. Het was een onderwerp waar hij niet graag over sprak en als het daar over zou gaan, zou het wel eens goed kunnen zijn dat hetgeen dat ze hadden opgebouwd op die paar minuten weer volledig afgebrokkeld zou worden omdat Hunter dichtklapte. Hij wilde er niet over praten, tegen niemand niet. Hij wilde niet dat anderen wisten hoe zijn vader hem keer op keer had weten te meppen, hoe hij zich pas had kunnen verweren toen hij laat in zijn tienerjaren was en dat hij zelfs toen nog niet kracht genoeg had om zijn vader tegen de vloer te krijgen. Sommige vragen of aanrakingen zorgden ervoor dat bepaalde onaangename herinneringen weer naar boven gehaald werden en Hunter had nog altijd geen idee hoe hij dat moest onderdrukken. Dat zou hij met de tijd wel leren en misschien was het wegstoppen ook wel niet de juiste oplossing, maar Hunter had er niet over willen praten met Miss Bluebonnet en ook niet met deze jongen. Cyrek zei in elk geval niks en begon in plaats daarvan te vertellen over zijn familie, waar Hunter een knikje op gaf. “I see,” was zijn enige antwoord. Hij begon in zijn zakken te zoeken naar een sigaret toen Cyrek hem vroeg wat voor een bijzonderheid hij had en toen hij er één vond, liet hij een vlam in zijn handpalm opkomen en stak zijn sigaret aan. “It can come in handy, but I don’t use it often,” zei hij tegen de jongen. Hij voelde dat hij nog een tweede sigaret in zijn zak had zitten en dus stak hij zijn sigaret die hij had aangestoken met een uitnodigend gebaar naar de jongen. “I was quite crazy for me back when I was young to discover my peculiarity, but when I came here in this loop, I noticed that it isn’t rare at all and people can bend all kinds of things or have all kinds of transformations. It’s wild.”

thinking about a lot of things

De manier waarop Hunter op hem reageerde ging niet onopgemerkt, maar Cyrek wist wel beter dan ernaar te vragen. Als de jongen nog zoiets zou vertonen zou hij er wel vraagtekens achter zetten, voor nu kende hij Hunter nog veel te kort om er überhaupt iets van te kunnen zeggen. Natuurlijk was hij nieuwsgierig, maar hij had geen zin in het aanhoren van andermans problemen als hij geen fuck gaf over hoe diegene zich voelde. Voor nu was Hunter enkel een chille dude waar hij het enigszins oke mee kon vinden. Uit de woorden kon Cyrek echter wel concluderen dat ze in hetzelfde schuitje zaten, waardoor Cyrek zich al iets prettiger voelde in het bijzijn van Hunter. Zijn uitleg over zijn eigen bijzonderheid hield hij bondig. Hunter hoefde niet te weten over alle kwellingen die erbij kwamen kijken. “I see,” antwoordde Hunter. Cyrek knikte eens, waarna hij de vraag aan Hunter stelde. De jongen begon ondertussen in zijn zak te tasten en haalde uiteindelijk een sigaret tevoorschijn. Cyrek’s blik bleef erop hangen zodra de jongen deze aanstak met vuur dat hij uit het niets tevoorschijn toverde. Verwonderd keek Cyrek op. “It can come in handy, but I don’t use it often,” voegde Hunter aan zijn actie toe. Cyrek knikte eens. ”It’s surely more useful than being a fucking werewolf,” ging Cyrek er op in. Met vuur kon je tenminste nog coole dingen doen, als weerwolf kon je niks. Tenminste, niet zoals Cyrek een weerwolf was. Het was eerder alsof er twee personen in zijn lichaam woonde die maar niet met elkaar overweg konden gaan. Hunter leek echter meer moeite te doen om wel goed overweg te kunnen met Cyrek en hield nu een sigaret voor hem op. Dankbaar pakte Cyrek deze aan en nam hij een trekje. ”Thank you,” mompelde hij terwijl hij de rook weer uit blies. “I was quite crazy for me back when I was young to discover my peculiarity, but when I came here in this loop, I noticed that it isn’t rare at all and people can bend all kinds of things or have all kinds of transformations. It’s wild,” sprak Hunter verder waarop Cyrek instemmend knikte. ”A lot of people here have very cool gifts, makes me jealous that I’m stuck with such a useless thing,” reageerde hij erop met een schaapachtige glimlach.

Hunter was het ene moment wel heel goed in zijn emoties verbergen en het andere moment iets beter. Hij wist dat hij er totaal geen controle over had als hij te veel had gedronken en dat hij zijn gezicht juist heel kil kon houden als hij zich ervoor concentreerde. Zijn blik bleef dan ook onbewogen toen Cyrek begon te klagen over het feit dat andere Peculiars gaven hadden die volgens hem heel cool waren en dat hij zijn eigen peculiarity minder tof vond. Hunter wist niet zo goed of hij zijn eigen gave een geschenk kon noemen. Hij had het één keer op zijn vader gebruikt en dat was het resultaat geweest van de opborrelende woede die hij nauwelijks had kunnen onderdrukken. Zijn vader had hem dubbel en dik terugbetaald door Hunter overal te trappen waar hij maar kon, wat erin resulteerde dat Hunter even had gevreesd dat hij nooit meer recht zou kunnen staan. Sindsdien had hij zo veel angst gehad voor zijn vader dat het niet opnieuw was gebeurd. Even daarna was hij hier. Nee, hij had geen goede herinneringen aan zijn peculiarity, maar misschien had Cyrek dat ook niet aan het zijne. Hunter haalde kort zijn schouders op toen Cyrek weer begon over dat zijn gave niet zo geweldig was. “I wouldn’t call it useless,” sprak hij op een kalme manier. “I think every gift has something good about it. I think a lot of people in this house would be jealous if they heard about your gift. I don’t know about the perks of your peculiarity, but it sounds pretty good to me to just change into another form and escape from the house once in a while.” Hij nam nog een trekje en blies de rook toen uit. “My gift only means destruction.” Hij haalde zijn schouders op. Misschien ook niet zo slecht als je erover nadacht, maar zeker ook niet geweldig.

thinking about a lot of things

De demonstratie van Hunter’s bijzonderheid was genoeg om Cyrek jaloers te krijgen, ook al werd hij al snel tevredengesteld door een sigaret die zijn kant werd opgestoken. Dankbaar nam Cyrek de sigaret aan, waarna hij zijn mening gaf over zijn eigen bijzonderheid en die van anderen. Hij kon wel nagaan dat andere bijzonderheden ook hun problemen hadden, maar naar zijn mening was alles beter dan wat hij had. “I wouldn’t call it useless,” gaf Hunter zijn mening kalm. Cyrek fronste licht. ”That’s because you don’t know it,” reageerde hij nuchter. Als het op zijn bijzonderheid aan kwam kon hij soms nogal aangebrand uit de hoek komen, maar toch probeerde hij de bittere toon niet door te laten dringen in zijn woorden. “I think every gift has something good about it. I think a lot of people in this house would be jealous if they heard about your gift. I don’t know about the perks of your peculiarity, but it sounds pretty good to me to just change into another form and escape from the house once in a while.” Cyrek lachtte zachtjes om Hunter’s laatste woorden. ”If it were only that nice,” mompelde hij terwijl hij teleurgesteld met zijn hoofd schudde. Het praten over zijn bijzonderheid zorgde ervoor dat hij enkel meer hunkerde naar de nicotine, waardoor hij al snel een nieuwe diep haal nam. “My gift only means destruction,” gaf Hunter zijn mening over zijn eigen bijzonderheid. Cyrek grijnsde wat en hield zijn hoofd opzij. ”And meaning you can light a cigarette,” merkte hij droogjes op. Vuur leek hem veel nuttiger dan een werewolf zijn. Natuurlijk kon het gevaarlijk zijn en uit de hand lopen, maar met vuur kon hij tenminste bedreigend over komen en de mensen eens echt wegjagen. Natuurlijk deed zijn wolf dat ook, maar daar had hij geen controle over. Hij wou juist bedreigend overkomen wanneer het hem uitkwam. ”Sure it can damage stuff, kill people, and whatnot, but it can be very useful, as you’ve just proven,” ging Cyrek er verder op in.

@Hunter storm

“Yes, that too,” zei Hunter en ondanks dat hij grinnikte, bewogen zijn mondhoeken slechts lichtjes omhoog. Het was al beter dan niks. Hunter kon zich een tijd herinneren in het begin dat hij in de lus was dat hij helemaal niet kon lachen, dus dit wel al wel een vooruitgang. Het verbaasde hem dat de ontmoeting tussen hem en de jongen zo liep; dat zou hij een half uur eerder niet gezegd hebben, gezien de manier hoe ze toen met elkaar omgingen. Maar hij merkte dat hij de jongen op een bepaalde manier toch wel een welgekomen afleiding vond en dat hij zijn reacties nu ook weer niet zo erg vond. Cyrek ging verder over de voordelen van zijn gave en Hunter haalde zijn schouders op. Net als dat Cyrek het niet leuk vond om over zijn gave te praten, zag Hunter er ook maar weinig voordelen in. “I only use it to do what I just did and I try to not use it for other stuff, like when I get mad.” Hij rolde met zijn ogen. “Although some people in this loop need to get their ass kicked if you ask me.” Er waren er in het huis die het bloed onder zijn nagels vandaan konden halen, ook een reden waarom hij bij ze uit de buurt bleef. Hij nam een trekje van zijn sigaret en richtte zijn blik weer op Cyrek, zijn ogen een beetje samengeknepen omdat de zon nog altijd vol op hem scheen. “What is your opinion about this whole thing?” Hij knikte naar het huis. “Living with others, including little children in one big house, everyone minding your business everytime you do something?”

@tag

thinking about a lot of things

De jongen beweerde dat zijn kracht enkel verwoesting betekende, terwijl hij zichzelf echter meteen tegensprak door zijn kracht te gebruiken om de sigaretten aan te steken. Met een grijns zei Cyrek dit hem dan ook, waarna hij verder vertelde over hoe hij liever de kracht van vuur had dan zijn kracht. Alles was beter dan een lichaam delen met een wolf. Het was niet om Hunter ervan te overtuigen dat zijn kracht nou zo speciaal was, zeker niet, het was meer hoe Cyrek fantaseerde over wat hij zou doen als hij die krachten had. Oh de chaos. Dan zou hij eens laten zien wie hier de baas was. “I only use it to do what I just did and I try to not use it for other stuff, like when I get mad,” legde de jongen uit. Cyrek knikte eens. Hij begreep het. Zoals hij het nu had gehoord leek iedereen last te hebben van hun bijzonderheid als hun gevoelens hoog opspeelde. Niet dat hij er nou een specialist in was. “Although some people in this loop need to get their ass kicked if you ask me.” Cyrek grinnikte zachtjes om die woorden. ”Some people just need to get kicked out,” voegde Cyrek eraan toe. Als het aan hem lag dan halveerde hij zo het aantal mensen dat zich in de lus bevonden. Er waren te veel die hem lastig vielen, die hem zeiden hoe hij zijn leven moest leven, terwijl hij juist hier was om eens geen regels te hoeven te volgen. Cyrek keek op van zijn wraak plan zodra Hunter zijn blik weer op hem richtte. “What is your opinion about this whole thing?” vroeg de jongen en knikte richting het huis. Cyrek nam een trekje van de sigaret terwijl hij even omkeek naar het gebouw. Een zachte zucht verliet zijn lippen waarmee de rook uit zijn longen werd geperst. “Living with others, including little children in one big house, everyone minding your business everytime you do something?” sprak Hunter verder terwijl Cyrek zijn blik terug op de jongen legde. Cyrek haalde zijn schouders wat op. ”At first I was kinda glad to be here, away from my family and their issues,” begon Cyrek. Hij besloot maar plaats te nemen in het gras naast de jongen, hij werd wat lui van het blijven staan. Zijn blik ging terug naar het huis zodra hij eenmaal zat. ”But it seems like there are a lot of people here who still tell me how I should live my life even when they don’t even know me,” sprak Cyrek verder. Even wreef hij met de rug van zijn hand over zijn voorhoofd heen. ”But most of the time I just try to stay away from other people and then it’s alright,” einidgde Cyrek en grijnsde lichtjes. Hij moest gewoon een manier vinden waarop hij anderen volledig kon ontlopen en wel zijn hobby’s kon uitvoeren.

Hunter probeerde een nieuwsgierige blik met klem te onderdrukken toen Cyrek over zijn familie sprak en hoe hij daar graag uit de buurt wilde blijven. Blijkbaar was hij niet de enige die problemen had met zijn familie, al betwijfelde Hunter of Cyrek’s problemen kwamen doordat iemand in zijn familie hem geslagen had. Het leek hem er eerder op dat de jongen erg in de gaten gehouden werd en dat ze hem steeds probeerden te vertellen wat hij wel of niet moest doen, wat nog eens extra benadrukt werd toen de jongen dat als exacte reden gaf waarom hij sommige mensen in dit huis wilde mijden. Hunter gaf een begrijpend knikje. Hij had inderdaad al gemerkt dat er mensen waren die de irritante neiging hadden om zich te bemoeien met zijn zaken, iets wat hem het bloed onder zijn nagels vandaan deed halen en zijn woede deed opwakkeren. Hij probeerde niet zo haatdragend te zijn als zijn vader, maar soms was dat lastig. Dat wilde echter niet zeggen dat hij de acties van de oude man ooit zou begrijpen. Hij was er voor de volle honderd procent zeker van dat als hij ooit een kind zou krijgen, hij die nooit zou slaan of iets dergelijks. Ze zeiden wel eens dat kinderen het probleemgedrag van hun ouders vlekkeloos overnamen, maar Hunter weigerde om dat te geloven. "That’s the fucking problem,” schold Hunter. “Everytime I go somewhere where I can avoid people, someone from the loop always shows up, minding my business.” Hij keek hierbij nadrukkelijk naar Cyrek om aan te tonen dat hij het ook over de jongen had, maar zijn mondhoeken drukten kort omhoog en gaven aan dat hij het toch niet zo erg vond. “Although there are some people who aren’t so bad as they seem,” voegde hij er dan ook nonchalant aan toe. “You seem like the kind of guy I could get drunk wit hand have eh… fun.” Het was nog steeds moeilijk om zijn gevoelens zo expressief uit te drukken, zeker als het de sentimentele kant op dreigde te gaan, maar Hunter meende wel wat hij zei en dus volgde er een ongemakkelijk knikje naar zijn gesproken woorden. God. “But yeah, your opinion is the same as mine, it seems,” zei hij dan maar snel om zijn vorige woorden een beetje te maskeren. Hij wilde zichzelf niet helemaal bloot geven, immers.

@Cyrek Coast

thinking about a lot of things

De vraag over de loop kwam hem ietwat onverwacht. Hij had al wel zijn mening klaarliggen, maar zat nog wel in een tweestrijd. Immers was hij blij dat hij nu weg was van zijn familie, maar het bleek dat de mensen in de lus ook nog genoeg bemoeial waren om zich met zijn leven en gewoontes te bemoeien. Ook Hunter leek het daar mee eens te zijn. "That’s the fucking problem,” klonk het geïrriteerd, waarop Cyrek moeite moest doen om niet te grijnzen. “Everytime I go somewhere where I can avoid people, someone from the loop always shows up, minding my business.” De blik die hem werd toe geworpen ontging hem niet en de grijns drong door tot Cyrek’s gelaat. ”Well maybe you shouldn’t lie in the middle of the garden, where *everyone* comes, if you want some peace and quiet,” vuurde Cyrek grijnzend terug. Hij bedoelde het niet gemeen. Hij zat hem enkel te plagen. En daarbij had Hunter ook een punt. Er waren te veel mensen die dachten dat het oké was om anderen te ondervragen terwijl niet iedereen op sociaal contact zat te wachten. “Although there are some people who aren’t so bad as they seem,” vervolgde Hunter. Cyrek trok een wenkbrauw op. ”Oh?” reageerde hij met een kleine grijns en hield zijn hoofd iets op zij. “You seem like the kind of guy I could get drunk with and have eh… fun,” verklaarde de jongen. Cyrek grinnikte zachtjes, maar haalde zijn schouders op. ”I feel flattered, you aren’t totally horrible as well,” reageerde hij met een grijns. Daarbij leek het erop dat hij nu iemand had gevonden die hem drank kon kopen, dus hij was blij. “But yeah, your opinion is the same as mine, it seems,” verduidelijkte Hunter nog, alsof dat nog niet overduidelijk was. Cyrek knikte eens. Hij nam nog een trekje van de sigaret waarna hij om keek in de richting van het centrum. Zijn blik ging terug naar Hunter. ”Do you have any others plans today, besides laying in the grass?” vroeg Cyrek nu. Als de jongen toch al had gezegd dat hij het niet erg vond om dronken met hem te woorden, moesten ze dat ook maar eens op de test zetten vond Cyrek.

Het was awkward om het toe te geven, maar gelukkig reageerde Cyrek… tja, op de manier hoe hij reageerde. Hunter kon het niet anders omschrijven. De jongen had een relaxte houding en sprak dat dan ook uit, waardoor Hunter’s schouders zich iets meer ontspanden. Er kwam zelfs een lichte glimlach om zijn lippen toen hij de woordkeuze van Cyrek hoorde, wetend dat de jongen evenveel moeite had met zijn gevoelens te verwoorden als dat Hunter dat had. Meer jongens hadden dat probleem en al had Hunter er in de verste verte geen gevoel naar om ooit een meisje te worden, toch was hij er soms een beetje jaloers op hoe gemakkelijk zij het hadden met hun emoties te verwoorden naar elkaar. Sommige meiden leken elkaar al te begrijpen met één blik, iets waar Hunter wel een hoop meer voor moest doen. Hij was dan ook niet zo’n prater en dat viel duidelijk op wanneer hij bij mensen was die dat juist wel konden. Dat Cyrek en hij op hetzelfde level zaten wat betrof hun gevoelens uiten, was dan ook wel fijn. Toen Cyrek naar zijn plannen vroeg, drukten Hunter’s mondhoeken weer lichtelijk omhoog. De blik van de jongen naar het centrum was hem niet ontgaan, evenals de stille suggestie dat ze dat dronken worden niet al te lang meer hoefden uit te stellen als het aan de jongen lag. “Well, since my beauty nap has been brutally ruined, I would say I don’t,” zei hij op een haast uitdagende toon. Moest hij Cyrek waarschuwen dat hij blijkbaar een rapgod werd als hij dronken was en dat hij veel tegen palen knalde? Nah. Hij zou er zelf wel achter komen. Voor Hunter was het juist fijn dat hij zichzelf weer even kon verliezen in de drank zodat de herinneringen hopelijk wat af zouden zwakken. “So, do you have any suggestions?” Alsof dat al niet duidelijk was, maar Hunter wilde het uit de mond van de jongen horen. Zo kon hem later niet verweten worden dat hij de jongen ergens toe aan had gezet of zo. Niet dat het hem ook maar iets kon boeien als ze hem daarvan verdachten, maar ach. Beter het zekere voor het onzekere nemen, niet?

@Cyrek Coast

thinking about a lot of things

Het leek erop dat hun mening over de peculiars en de lus hetzelfde was. Toch wel ironisch dat ze het desondanks wel goed met elkaar konden vinden. Hunter leek nogal aangebrand te zijn om de paar mensen die hem lastigvielen, wat Cyrek kon begrijpen – hij was genoeg bemoeiallen tegengekomen om hetzelfde te vinden – maar toch liet het hem licht grijnzen. Je liet jezelf wel erg kennen zo. Cyrek besloot er maar niet op in te gaan, immers had hij nog het een en ander nodig van de jongen. Zijn suggestie leek hem wel duidelijk, nu was het enkel de vraag of Hunter er ook voor open zou staan. Subtiel vroeg hij aan de jongen of hij nog andere plannen had vandaag. “Well, since my beauty nap has been brutally ruined, I would say I don’t,” antwoordde de jongen waarop Cyrek zachtjes grinnikte. ”I’m sure you can catch your beauty nap another time,” reageerde Cyrek er plagend op. “So, do you have any suggestions?” vroeg Hunter verder. Alsof dat nog niet duidelijk was. Cyrek grijnsde wat en hield zijn hoofd wat scheef. ”Go the center and get some booze,” stelde hij nonchalant voor. Hij ging er niet vanuit dat Hunter er een probleem van zou maken, maar zo wel dan zou Cyrek wel iemand anders zoeken en anderzijds alleen proberen aan drank te komen.

Hunter’s mondhoeken drukten zich kort omhoog toen Cyrek op een plagende manier reageerde. Hij concludeerde dat hij de jongen wel mocht, al was het nog niet zeker of ze echt vrienden zouden worden. Ook met Connor liet hij dat nog steeds in het midden, al was dat misschien ontkenning van de werkelijkheid. Hij begon het meer naar zijn zin te krijgen in de lus nu hij merkte dat er mensen waren die op zijn niveau zaten en dat begon duidelijk zichtbaar te worden. En aan de ene kant beangstigde hem dat ergens wel omdat hij schrik had dat ze er gebruik van zouden maken of agressief zouden worden zoals zijn vader dat had gedaan, maar aan de andere kant was er ook een deel in hem dat dat steeds makkelijker los begon te maken, al kon hij niet direct zeggen waardoor dat dat was. De jongen haalde hem uit zijn gedachten door voor te stellen om drank te gaan halen, iets waar Hunter enkel met een simpel knikje op reageerde. Cyrek zou sowieso zeik krijgen als hij het alleen zou gaan halen en Hunter was nu niet bepaald iemand die de jongen ging aanmoedigen om te stelen, al kon het hem geen zak schelen wat er met het kapitaal van Inndyr gebeurde. De dag herhaalde zich toch, dus het zou weinig invloed hebben op de mensen of op de zaak. “I will,” antwoordde hij dan ook. “But it’s better if we meet somewhere else. You know how strict they are about the alcohol thing around here.” Hij rolde met zijn ogen. “So I’ll met you in the park? Or somewhere else?” Hij haalde zijn schouders op. Het kon hem niet veel schelen, als hij maar drank zou hebben en zich wat kon amuseren. Niet te erg natuurlijk, maar gewoon een klein beetje.

@Cyrek Coast

Thinking about a lot of things

De suggestie leek hem wel overduidelijk, maar kennelijk wou Hunter het toch nog eens horen. Nonchalant stelde Cyrek zijn suggestie dan alsnog voor, waarvan Hunter niet leek op te kijken. Ook leek Hunter er geen problemen mee te hebben om wat drank voor hem te halen. Misschien was het dan nog niet zo erg geweest om een nieuwe vriend te maken, vooral als ze hem drank konden geven. “But it’s better if we meet somewhere else. You know how strict they are about the alcohol thing around here,” sprak Hunter verder. Cyrek knikte eens. Het was ook niet zijn plan geweest om dronken te worden in het verblijf zelf. Dat was vragen voor problemen. “So I’ll met you in the park? Or somewhere else?” stelde Hunter nu voor. Cyrek begreep niet zo goed waarom ze niet gewoon samen naar het centrum konden gaan. Niemand kon hen er dan op betrappen right? Hij besloot er echter niet te veel bij na te denken en haalde eveneens zijn schouders op. ”The park is good,” antwoordde hij. Dan kon hij misschien ook nog even wat drugs kopen van tevoren. Dan zou de avond al helemaal goed lopen. ”I’ll meet you there then,” zei Cyrek nog met een grijns, waarna hij zich omdraaide en de jongen eindelijk met rust liet.