Baby shark doo doo. [FINISHED]

Een grijns speelde om zijn lippen terwijl hij de witte handdoek om zijn nek deed nadat hij zijn shirt had uitgetrokken. De zon brandde hard op zijn vel en Grayson smeerde zichzelf nog maar een keertje in voordat hij zich ernstig zou verbranden. Het was hem al een paar keer gebeurd dat hij zo bleek als een melkfles en zo rood als een kreeft terug het water uitkwam en het was nooit echt een leuke ervaring. Grayson viel wel op met zijn rossige haar, bleke huid en zijn rechterarm die helemaal vol getatoeëerd was, maar opvallen was wat hij graag deed. Net zoals grapjes uithalen. En grapjes maken. En puns. Heel veel puns. Nee, Grayson was niet bepaald het serieuze type, maar als hij naar de mensen in het huis keek, dan was dat ook wel nodig. Er zaten te veel serieuze types bij, te veel die een lach nodig hadden op hun gezicht. En daar wilde hij graag voor zorgen, maar eerst had hij wat quality time met zichzelf en met de zon nodig. En dus gooide hij de handdoek van zich af en sprong in het water. Het voelde ijskoud aan, maar op zijn warme huid voelde dat juist aangenaam aan en Grayson sloot zijn ogen terwijl hij kopje onder ging. Hij kwam weer terug naar boven en haalde een hand door zijn haar, waardoor zijn haren in de gebruikelijke pieken overeind gingen staan. Hij liep zo diep de zee in als hij durfde en pas toen hij geen grond meer onder zich voelde, ging hij niet meer verder en keek om zich heen. Het strand zag er verlaten uit, wat best wel vreemd was met het feit dat de zon zo fel scheen. Ach ja. Grayson trok nog wat baantjes en ging toen de zee uit, het water langs zijn natte lijf naar beneden druipend en vlekken makend op het zachte zand. De zon voelde meteen weer verstikkend warm aan en Grayson zuchtte. Wat was het toch warm, zeg!

Natuurlijk bleef haar verschijning hem niet lang onopgemerkt. Grayson mocht misschien wel iemand zijn die grapjes maakte en die anderen meer in de maling nam dan dat hij echt serieus met het leven bezig was, maar als een dame interesse in hem toonde, bleef dat zeker niet onbeantwoord. Dat wilde echter niet zeggen dat Grayson zich bezighield met onenightstands en dat soort dingen: hij kon de relaties die hij had gehad op minder dan één hand tellen en de keren dat hij met iemand in bed was geëindigd viel ook wel mee. Hij had al wel wat ervaring op dat vlak, maar hij noemde zichzelf zeker geen player. Alleen ja… vrouwelijk schoon viel hem gauw op en dat ze naar hem aan het staren was, zelfs met die zonnebril op haar neus, was hem ook niet onopgemerkt gebleven. Grayson besloot om het erop te wagen en haalde een hand door zijn haar alsof hij één of andere model was, waarna hij haar richting opkeek en haar een vette knipoog gaf. Daarna begon hij te lachen waardoor er kuiltjes in zijn wangen verschenen. Oké, genoeg flirterig gedoe. Tijd om zich voor te stellen! Grayson liep naar haar toe en al grijnzend hurkte hij voor haar neer. “Als je zo opvallend gaat lopen staren naar de mannelijke populatie die zich hier in grote aantallen bevindt,” hij deed net alsof hij uitgebreid om zich heen keek, “dan kun je die zonnebril beter af doen, darling.” Hij gaf haar nog eens een knipoog en begon toen te lachen, waarna hij bij haar in het zand plofte, tegenover haar. Hij leunde met zijn handen naar achteren op het zand en liet de zon op zijn huid schijnen door wat naar achteren te leunen. “Heeft deze schoonheid ook een naam of blijft het enkel bij staren?” vroeg hij plagerig aan haar, zijn hoofd een beetje scheef houdend.

De jonge vrouw leek zijn flirterige commentaar wel te appreciëren en de knipoog zorgde ervoor dat ze een rode blos op haar wangen kreeg. Grayson had er wel vaker voor gezorgd dat een dame door hem begon te blozen, maar toch was het steeds verrassend voor hem wat voor effect hij op de dames kon hebben als hij dat wilde. Ze leek echter heel losjes te zijn en ook aardig, waardoor het gemakkelijker voor hem werd om met haar te praten. Ergens hoopte een deel in hem dat ze in het huis zat; ze leek een interessant karakter te hebben en als ze daadwerkelijk in het huis zat, dan wilde dat zeggen dat ze elkaar nog vaker konden spreken zonder dat ze hun ontmoetingen zou vergeten. Het vervelende aan heel dat lusgedoe was dat je buiten het huis geen idee had wie in het huis zat en wie niet. Hij kon ook niet zomaar even herinneren of ze in het huis zat of niet, maar hij had zo wel zijn manieren om daar achter te komen. Toen ze haar naam noemde, begon er echter wel iets bij hem te dagen. Hij meende die naam eerder te hebben gehoord, ergens vermeld in het huis. Een grijns kwam om zijn lippen toen ze hem beachboy noemde. Yeah, he liked that. “Grayson,” zei hij met een glimlach tegen haar. “Ik denk niet dat er een parfum bestaat met die naam.” Hij liet een dramatische zucht varen. “Misschien zou ik toch eens moeten gaan reclameren. Iedereen verdient een parfum met zijn eigen naam. Net zoals L’Oréal zijn we het immers allemaal waard, niet dan?” Hij deed net alsof hij zijn zogenaamde lange haar naar achteren zwierde en grinnikte vervolgens. “Ben je van hier uit de buurt? Het dorp? Erbuiten?” Hij keek haar peilend aan, wachtend op antwoord.

“De omgeving is inderdaad echt om van te genieten,” reageerde hij, waarna hij haar een knipoog gaf. Het leek erop dat Chloé ook wel wist hoe ze moest flirten, iets wat Grayson wel leuk vond om te weten. Niet dat hij moeilijk had gedaan als ze enkel awkward naar hem had gelachen en vervolgens niet echt meer iets had gezegd, maar hij vond het altijd wel aantrekkelijk aan een meisje als ze wist hoe ze moest reageren. En hij vond van zichzelf nu ook weer niet dat hij erg uitdagend was of op een denigrerende of arrogante manier aan het flirten was met haar. Je had ook zo van die jongens die weer moesten laten zien hoe mannelijk ze waren en alleen maar deden flirten met uiteindelijk maar één doel voor ogen. Grayson had een hekel aan dat soort tuig en soms kon het dan wel eens zijn dat hij best wel vervelende grappen met ze uithaalden. Op zijn vorige school in Londen was dat toch tenminste het geval geweest, alleen was hij daar meer anoniem gebleven dan dat hij in het huis was. Als je op een highschool ontdekt werd, dan werd je algauw het mikpunt van één grote groep en hoewel Grayson niet echt angst had gehad voor dat soort dingen, had hij nu ook weer geen zin gehad in elke dag ruzie. De jongen zijn aandacht werd getrokken door de blondine die blijkbaar een naam bedacht had voor een parfum waarin hun beiden namen met elkaar gemixt werden. “Chloéson, hè? Ik vind het fantastisch,” zei hij met een grijns tegen haar. “Ik weet zeker dat we heel rijk worden als we die parfum verkopen.” Hij grinnikte en richtte zijn aandacht vervolgens weer op het volgende dat ze zei. “Ik ben van Londen afkomstig,” zei hij tegen haar. Het was duidelijk dat zij dus een Amerikaan was, al had hij dat natuurlijk al wel aan haar accent gehoord. “In Londen geboren en opgetogen. En jij…” Hij kneep zijn ogen kort samen terwijl hij nadacht. “Ik schat je niet als een plattelandsmeisje, dus… New York, misschien?” Deed hem denken aan een liedje dat hij ooit eerder had gehoord over New York. “You’re from New Yooooork?” zong hij en een grijns sierde zijn gezicht terwijl hij wachtte op haar antwoord.

Het was blijkbaar niet New York, maar Los Angeles waar ze vandaan kwam. Dat klonk voor hem allemaal als één pot nat. Hij had geen idee wat waar lag en hij was er ook nog nooit geweest. Hij had meerdere plaatsen in het Verenigd Koninkrijk bezocht, maar hij kon niet zeggen dat hij echt veel naar andere landen was geweest. Misschien moest hij daar maar eens verandering in brengen als hij ooit uit de lus zou komen. Hij had echter ook verhalen gehoord van het tussen lussen door reizen, dus dat kon hij zeker eens proberen om te zien waar hij uit zou komen. “Ik zou het niet weten, ik heb beiden staten nog nooit bezocht. Maar ik denk dat elke grote stad wel zijn eigen gekke trekjes heeft.” In Londen had je bijvoorbeeld een park waar veel gure zaakjes gebeurden en waren er straten waar je beter niet kon komen nadat het donker werd, maar hij dacht wel dat elke stad dat had. “Ik heb wel een paar suggesties,” zei hij met een vette knipoog, waarna hij met zijn tong over zijn onderlip likte en subtiel iets dichter naar haar toeschoof. Ah, het flirten. Hij was het nog altijd niet verleerd. En dit meisje, Chloé, gaf hem de gelegenheid om zijn niet verleerde technieken weer naar boven te halen en het op haar uit te proberen. Maar zij kon er ook wel wat van, hoor. “Een paar andere lussen bezoeken bijvoorbeeld?” voegde hij er vervolgens op droge toon aan toe, waarna hij begon te lachen omdat hetgeen wat hij zei heel erg verschillend was van hetgeen wat hij had gesuggereerd. Ach, je kon het zelf opvatten hoe je wilde, toch? “Ik heb ook nog wel wat leuke pranks die ik wel uithalen in het huis. Daar mag je me zeker bij helpen. Alleen is soms ook maar zo saai.” Hij grijnsde naar haar, benieuwd zijnde of ze zou instemmen.

“Damn,” was het enige wat hij kon uitbrengen en hij keek haar even onder de indruk zijnde aan. Ze wist zeker hoe ze het gesprek naar een hoger level kon brengen. Hij vermoedde dat ze al eerder relaties had gehad of toch zeker een paar onenightstands. Ze was anders dan de meeste meisjes die hij had ontmoet voordat hij bij de lus kwam. Zij deden te hard hun best om op te vallen en in de smaak te vallen, maar dit meisje was duidelijk zichzelf en Grayson merkte dat hij zich daar wel tot aangetrokken voelde. “Sure,” vervolgde hij, waarna hij het niet kon laten om zijn vingers speels naar haar knie te laten dwalen, zijn vinger en middelvinger een klimbeweging laten makend, maar haar nooit effectief aanrakend(*). Er waren immers grenzen voor een eerste ontmoeting en Grayson was niet iemand die te hard van stapel liep, maar er zat zeker potentie in voor meerdere ontmoetingen. “Dat komt wel goed,” zei hij met een brede grijns toen het weer over de pranks ging. “Ik heb wel een paar ideeën die we uit kunnen voeren. Zo had ik laatst een ballon gevuld met bloem en deze samen met een speld aan de deurklink van de deur gehangen die leidde naar de tuin. Eén van de bewoners trapte er recht in.” Hij grijnsde. “En mijn favoriet blijft uiteraard de scheetkussen die zelfs de stoerste gozer met het schaamrood op zijn kaken de kamer uit kan sturen.” Hij nam haar kort bedenkend in zich op. “Ik weet zeker dat er ergens in het centrum wel een winkel moet zijn waar we van die rotjes kunnen kopen die je met een hels kabaal af kan steken. Of zo’n pistool waarmee je paintballetjes af kunt vuren.”

Grayson kon een grijns nauwelijks onthullen toen hij zag wat voor een effect hij op haar had. Hij merkte op dat ze het fijn vond om door hem aangeraakt te worden, iets wat zeker wederzijds zou zijn als zij hem ook aan zou raken. Ze hield haar handen echter netjes thuis en Grayson zette zijn hand ook maar netjes terug op de grond. Hij had echter wel al de dynamiek tussen hun twee opgemerkt en was er vrij zeker van dat als ze vaker zouden afspreken, die dynamiek alleen nog maar kon stijgen. Ze was een interessant meisje en wist zeker hoe ze terug kon flirten. Dus ja, hij zag wel potentie in een goede vriendschap. Of meer. Gheghe. “Die jongen werd echt ontzettend kwaad,” grinnikte Grayson, terugdenkend aan de herinnering. “Blijkbaar had hij de gave om in een soort van aap te veranderen, want opeens stond hij voor mijn neus met een kwade kop en grote tanden.” En vervolgens had Grayson zijn gave gebruikt om hem te kalmeren en was het allemaal wel goed gekomen, maar Grayson moest toegeven dat hij toen toch wel lichtelijk zenuwen had. Hij had al vaker kwade mensen meegemaakt die zijn pranks niet konden waarderen, maar dat was toen toch echt wel next level als je het hem vroeg. “Dat klinkt geweldig,” zei hij met een knipoog naar haar. Hij bleef rustig op zijn plaats zitten toen ze met haar hoofd dichter naar hem toe bewoog, maar grijnsde toen ze haar vraag stelde en legde twee vingertoppen onder haar kin, haar hoofd zachtjes omhoog tillend zodat ze elkaar in de ogen aan konden kijken. En damn, wat waren die kijkers van haar toch prachtig. “Nah, ik denk dat ik wel een dappere beachboy ben.” Zijn stem ging een paar octaven lager terwijl hij zijn blik van haar ogen naar haar lippen liet gaan. “Ik moet mijn damsel in distress wel op elk moment kunnen redden, vind je niet dan?"

“Het kwam vooral door mijn bijzonderheid dat ik het er goed vanaf heb gebracht. Het kunnen controleren van andermans emoties kan wel eens van pas komen in dat soort gevallen,” had hij geantwoord nog voor het vrij serieus tussen hun begon te worden. De uitdaging was er duidelijk en hij merkte aan haar dat als hij het wilde, zij het ook naar een next level zou nemen. Maar toch… iets weerhield hem er van om in te geven, om lichaamscontact met haar te zoeken. Ze hadden elkaar nog maar net ontmoet en ze was zeker interessant, maar Grayson wilde niet de vibe geven dat hij enkel geïnteresseerd was in wat de meeste jongens van zijn leeftijd geïnteresseerd waren. Hij zou liegen als bepaalde factoren van haar de aandacht van hem niet trokken, maar er was meer aan haar dan dat alleen. Het werd hem echter vrij moeilijk gemaakt toen ze op haar onderlip beet. Grayson’s hart begon sneller te kloppen en opwinding verspreidde zich door zijn lichaam terwijl hij dacht aan de dingen die ze nu konden doen. “Prinsen op witte paarden zijn ook vaak blond of hebben bruin haar. Meisjes hebben duidelijk nog nooit een rode furie gehad. En een zwaard heb ik ook bij me.” Ze kon zelf wel raden waar hij het over had, maar hij kon het niet laten om haar nog even een vette knipoog te geven. Een grijns ontstond om zijn lippen, wat de situatie weer iets minder serieus maakte. Hij wilde haar immers nog altijd aan het lachen brengen en vettige grappen maken, hoorde daar ook bij. Hij voelde zijn huid tintelen toen ze figuurtjes op zijn hand begon te tekenen en boog zich naar voren, waarna hij een zachte kus duwde op haar wang, gevaarlijk dichtbij haar mondhoek. “Ik denk dat we op dit punt beter afscheid kunnen nemen en elkaar later weer eens ontmoeten voor die pranks, denk je ook niet?” vroeg hij hees in haar oor.