Het verschil in kleur van de elektriciteit leek eerder aandacht op te roepen dan het alarmerende feit dat Hennon en Zeal wel heel veel gemeen hadden voor twee vreemden. Hennon kon zich erover verbazen, maar vond het enkel grappig om te zien. Ongegeneerd zette hij het gesprek dan ook voort waarbij hij soms een geamuseerde toon niet kon onderdrukken. “Yeah, I suppose he hasn’t then,” reageerde Victor op Hennon’s conclusie dat Zeal dan kennelijk nog niet genoeg had getraind. “Maybe you should train him then,” stelde Victor vervolgens voor waarop Hennon een brede grijns niet kon onderdrukken. “You certainly need to meet him at least,” voegde Victor er aan toe, waarop Hennon zachtjes grinnikte. ”Oh I will,” reageerde hij. Hij wou het gesprek voortzetten en meer informatie over Zeal via Victor winnen, maar toen kwam er een derde persoon bij hen. Hennon keek op zodra hij iemand bij hen zag staan en herkende de jongen al meteen. Zeal. Zeal was naar beneden gekomen om simpelweg wat drinken te pakken, maar zodra hij Victor’s stem had gehoord had hij besloten om op de jongen af te stappen. Een tweede bekende stem was tot zijn gehoor binnen gedrongen en vol verbazing en verwarring keek hij naar Hennon die nonchalant naast Victor zat. ”Hennon?” sprak hij net zo verbaasd. Hennon kwam met een glimlach recht en nam zijn jongere broer in zijn armen. ”It’s nice to see you again brother,” begroette Hennon Zeal tijdens de korte knuffel, waarna hij de jongen los liet en het niet kon laten om met een plagende grijns achterom naar Victor te kijken.

Geamuseerd had Hennon geluisterd naar de dingen die Victor voorstelde. Het klonk allemaal veel te lief als een voorstel van een vriend voor een ander en Hennon kon het niet op brengen om Victor de waarheid te vertellen. Misschien genoot hij er ook iets te veel van dat Victor nog niet door had wat er gaande was, terwijl het zo voor de hand lag. Hennon wist nog niet hoe of wanneer hij de waarheid zou zeggen, maar het leek erop dat het lot het voor hem had beslist. Zeal kwam de woonkamer binnen gelopen. Verbaasd keek hij op zodra hij een oude bekende zag. Hennon begroette de jongen zoals hij altijd deed en maakte daarbij ook duidelijk aan Victor hoe de situatie precies in elkaar stak. Even keek hij Victor met een grijns aan, maar Victor leek zijn stunt niet erg op prijs te stellen. Zeal en Hennon lieten elkaar weer los. Zeal had genoeg vragen aan zijn broer. Hij had hem al in zo’n lange tijd niet meer gezien en ontzettend veel was veranderd in de tussen tijd, maar hij was niet de enige met vragen. "Brother?" herhaalde de jongen verbaasd. Zeal besloot zijn vragen voor zich te houden. Ook omdat zijn vragen veel te veel gingen over het verleden en zaken waarvan hij liever had dat Victor daar niks over wist. Hennon richtte zich ook op Victor en knikte eens. "Why didn't you tell me?" vroeg Victor verder. De vraag kwam er botter uit dan Hennon had verwacht. Misschien had Hennon er dan niet zo goed aan gedaan om het voor zichzelf te houden? Ugh mensen ook met hun gevoelens. Hennon haalde zijn schouders op. ”I thought it was pretty obvious. Besides, I would’ve told you eventually,” stelde hij de jongen een beetje gerust en glimlachte zachtjes. ”I might’ve enjoyed you’re oblivious to the situation a bit too much,” voegde hij er wat schaapachtig aan toe. Gewoon onschuldig spelen, dan kwam je er wel uit.

Erg blij leek Victor niet met de ontdekking te zijn, maar Hennon kon het niet helpen dat hij alsnog van de situatie genoot. Enigszins probeerde hij de jongen te sussen door hem te zeggen dat hij het eventueel wel had gezegd – ook al had hij dat waarschijnlijk niet gedaan. “Yeah, it was obvious. Probably why I didn’t get it,” sprak de jongen. Nog altijd lag er iets van kwaadheid in diens stem. Hennon besloot het te negeren en gunde de jongen enkel een glimlach. Hij gaf toe dat hij de onwetendheid van de ander waarschijnlijk iets te veel had genoten, maar verdere verontschuldigingen kwamen er niet. Victor moest maar niet zo snel op zijn teentjes zijn getrapt. De harde staar deed hem ook weinig. Hij glimlachte o zo vriendelijk terug. “I noticed,” reageerde Victor op zijn woorden, waarna de aandacht naar Zeal ging. Zeal had het gevoel alsof hij in een verkeerde situatie was gezet en dat hij nu ergens tussen in kwam waar hij eigenlijk niet wou zitten. Gelukkig leek Victor meer boos te zijn op Hennon dan op hem, ook al vroeg hij zich nog steeds af wat Hennon hier opeens deed. Hij had zoveel vragen, maar hij richtte zich eerst op Victor. Hij kon later wel met Hennon praten. “Hiding any more brothers that I need to know off?” vroeg Victor hem. Zeal schudde zijn hoofd. ”No no, it’s just Hennon and Laxus,” antwoordde hij snel. Hennon trok geamuseerd een wenkbrauw op. Ja hij genoot er ook van dat hij Zeal nu in een moeilijke situatie bracht. Zijn blik ging naar Victor. ”Oh? You’ve met Laxus as well?” vroeg hij nu, benieuwd naar hoe die ontmoeting was gegaan.

Hennon deed geen moeite om zichzelf te verontschuldigen. In zijn ogen was de ander te snel op zijn teentjes getrapt en zou hij dat zelf waarschijnlijk ook beseffen. Daarbij had Hennon het op zich niet verkeerd bedoeld. Hij had het enkel verkeerd aangepakt. Het feit dat hij daar geen spijt van had was een andere zaak en iets waar Victor niks over hoefde te weten. Hennon richtte zich eveneens op Zeal die Victor zei dat het enkel Hennon en Laxus waren als Dreyars. Geamuseerd richtte Hennon zich op Victor. Laxus. Het was de andere deel van de tweeling die nogal onverwacht uit de hoek kon komen. De laatste keer dat Hennon hem had gezien was hij nog samen geweest met Loras, dus het feit dat de broer zich überhaupt hier bevond was opmerkelijk. Dus vroeg Hennon aan Victor hoe de ontmoeting met hem was gegaan. Als Hennon het goed begreep was Zeal nu op het recht pad getrokken en leek juist Laxus weer wat van dat pad afgeweken. Het antwoord van Victor zou blijken of hij daarin gelijk had of niet. “Yeah, I’ve met him as well,” beaademde Victor. Hennon kon het niet laten om lichtjes te grijnzen. “It was very nice, he tried to kill me,” sprak Victor verder, waarop Hennon het niet kon laten om zachtjes grinniken. ”I see.” Even ging zijn blik naar Zeal die hem peinzend aankeek. Ja de twee hadden genoeg om over te praten. Zijn blik ging terug naar Victor. ”Don’t worry I’ll make sure that won’t happen again. I’m sure he’s heartbroken and he’s had a few issues to deal with. I’ll make sure to resolve them so that he won’t do anyone any more harm,” beloofde hij Victor met een glimlach nu. Waarschijnlijk zou dat overtuigen met hard geweld moeten, maar dat zou hij maar even voor het gemak achter laten. Zijn blik ging terug naar Zeal. ”But we have a lot to talk about too, don’t we brother?” zei Hennon tegen hem waarop Zeal nog altijd wat overrompeld op knikte. Hennon richtte zich terug op Victor. ”Would you mind it if we were to go to have a conversation?”

Dat Victor ook Laxus had ontmoet was op zich een aangename verrassing. Zo wist Hennon ook meteen waar Laxus mee bezig was zonder de jongen eerst zelf te confronteren. Het zou zijn werk makkelijker maken. Het was duidelijk dat Victor geen fijne ontmoeting met Laxus had gehad, wat minder voor Victor was, maar Hennon verzekerde de jongen dat hij er wel voor zou zorgen dat Laxus zich zou gedragen. Het klonken misschien nog als loze woorden, maar uiteindelijk zou Victor er zelf wel achter komen dat Hennon de waarheid sprak. Hennon besloot echter niet te lang er bij stil te staan. Hij richtte zich tot zijn jongere broer en stelde voor om ergens anders het gesprek voort te zetten. Hij en Zeal hadden genoeg om over te praten. Hij zag de vragen al branden in de ogen van de ander. Voordat ze gingen richtte hij zich nog even tot Victor. “No, not really,” reageerde Victor. Goed, dan zou dat ook geen probleem zijn. “I’ll see you later then.” Hennon knikte op de woorden. ”We’ll talk later some more,” beloofde hij hem zodat eventuele vragen wel later beantwoord konden worden, waarna hij een arm om Zeal heen sloeg en hem de kamer uit begeleidde.