[FINISHED] I've been having dreams.

Tara voelde dat haar mondhoeken onbewust weer wat omhoogkwamen toen hij haar alweer een compliment gaf. Maar toch… hij kende haar nog geen half uur en zei nu al dat ze geweldig was? Ze wist niet of ze hetzelfde van hem kon zeggen, al moest ze toegeven dat ze wel een positieve vibe tussen hun voelde. Hij had iets speciaals voor haar gedaan, ook al wist hij dat nog niet. Ze zou het hem ooit wel vertellen, wanneer ze elkaar beter leerden kennen en ze daadwerkelijk kon concluderen of ze hem ook zo geweldig vond als dat hij haar leek te vinden. Ze was werkelijk waar benieuwd of dat het was omdat hij ook een positieve vibe voelde of dat het was omdat hij dat tegen meerdere meisjes zei. Ze was nog niet helemaal overtuigd van zijn bedoelingen, maar ze was ook zeker niet te schuw om daarachter te komen. “I don’t think if you can call me wonderful yet,” zei ze met een glimlach tegen hem. “I think we’ll have to get to know each other a bit better for you to decide if your words are true. Now I’m quite old fashioned, but I believe the correct term is going on a date?” Ze wist niet zeker of ze hier te hard van stapel liep, maar ze de jongen interesseerde haar en ze kon het niet helpen dat hij haar anders liet voelen dan de meeste jongens die ze ontmoet had op die meetings. Hij was niet arrogant, had iets charmants om zich heen hangen en dan was er natuurlijk het feit dat hij haar een herinnering had gegeven dat haar op een positieve manier aan haar moeder deed denken. Ze grinnikte toen hij zijn opmerking over haar vader maakte, gevolgd door een niet al te subtiele hint. “You have a lot of courage, William, I must say that,” zei ze met een lach tegen hem. “I guess you’ll just have to convince me if you are a good choice to me.” Er klonk iets van een lichte uitdaging in haar stem en ze trok haar wenkbrauwen naar hem op, maar er lag een speelse blik in haar ogen en de glimlach was haast niet van te slaan van haar gezicht. “So, as I just proposed, why don’t we figure it out by going on a date together?”

Hoewel Tara een masker op kon houden om haar gevoelens te verbergen en ze dus ook perfect wist te verbergen dat haar hart sneller begon te kloppen nadat ze haar voorstel had gedaan, was het weldegelijk zo dat ze bepaalde emoties voelde nadat ze hem had uitgedaagd. Het was haar nog nooit overkomen dat ze een jongen op die manier uitdaagde, maar William had iets over zich heen hangen dat ervoor zorgde dat ze wilde weten of er meer dan alleen praatjes achter hem zat. Ze had natuurlijk gezien dat hij de illusie van de tijger feilloos kon opwekken en hem zelfs kon doen bewegen, maar Tara wilde weten wat voor soort persoon hij was. Of hij inderdaad iemand was die zomaar wat dingen zei of dat hij iemand was die moeite wilde doen voor haar. Ze kon niet geloven dat hij haar nu al kon bestempelen als geweldig en dus was ze daar niet erg van overtuigd, maar ze was bereid om hem een kans te geven om zich te bewijzen en ze was oprecht benieuwd naar wat voor antwoord hij zou geven. Een kleine glimlach gleed dan ook om haar lippen toen hij aangaf dat hij wel op date met haar wilde gaan, al had ze dat antwoord ergens wel kunnen verwachten. Toch was er iets in haar binnenste dat even een snel gevoel van hevige euforie weergaf, maar toch bleef Tara onder alles tamelijk rustig en was het enige wat ze hem schonk een glimlach en een knikje. “Then I’ll meet you tomorrow at noon in the centre of Inndyr. We can have lunch and do something afterwards. It’s whatever you like.” Ze glimlachte naar hem en draaide zich toen langzaam om. “I”ll see you tomorrow, then,” vervolgde ze nog, waarna ze hem de rug toekeerde en vervolgens weg begon te lopen. Ze stond zich pas na een flink aantal stappen toe om kort over haar schouder te kijken, maar daarna richtte ze haar blik strak naar voren en wandelde verder. Al zou ze liegen als ze zei dat haar glimlach de rest van de weg naar het huis niet meer weg was te slaan.