Darkness falls across the land.

De pogingen van de jongen om haar te versieren had ze genegeerd, alsook de roos die hij had laten verschijnen en de toespelingen om haar aandacht te trekken. Ze had geen interesse in hem op dat vlak en was er vrij zeker van dat er ook geen vriendschap tussen hun zou ontstaan. Hij was zeker een interessante jongen en zijn gave zou wel iets kunnen zijn om “u” tegen te zeggen, maar Hazel was nog steeds niet zeker van zijn intenties. Als hij enkel met haar mee wilde lopen en een gesprek met haar wilde hebben omdat hij dacht dat ze met hem mee naar huis zou gaan, dan kon hij nog wel eens van een koude kermis thuiskomen. Als bleek dat het een doemscenario was dat zich in haar hoofd afspeelde en dat zijn intenties toch niet waren, dan zou er heel misschien wel een vriendschap kunnen ontstaan. Dat Hazel hem mee naar het water bracht, moest echter als een soort waarschuwing voor hem fungeren dat hij vooral niks bij haar mocht proberen. En dus was ze heel blij toen ze het strand in het zicht kregen, al luisterde ze wel naar wat hij zei omdat het interessant was om te weten. “It sounds like a good defense mechanism,” zei ze op een kalme toon. “At least to someone who doesn’t know the details about your gift.” Ze wierp hem een sluwe blik toe. Ze wist dat ze echter niet te vroeg moest juichen. Zijn fysieke kracht zou waarschijnlijk sterker zijn dan het hare, maar dat was ook de reden waarom ze hem naar het strand had gebracht. “Alright, let me show you my gift then,” zei ze op een kalme toon, waarna ze naar het water liep, haar handen naar voren stak en een straal water omhoog liet komen. Ze blies er koude lucht op uit zodat het veranderde in ijs en liet de straal vervolgens met een knal vlak voor zijn voeten terechtkomen. “Unlike your gift, I can use mine as a weapon,” zei ze kalm. “I can use a small amount of water or a lot. I can turn it to ice, but I can only do that with a small amount of water. And I can make objects out of it.” Net zoals die dag dat ze toen bij Kelvin op het strand was, liet ze weer een golf water naar boven komen, waarna ze het begon te veranderen in een roos. Alleen zij sneed het kopje ervan af waardoor het overige water in de zee spatte en enkel de steel overbleef. Ze richtte haar zeeblauwe ogen strak op hem en wachtte zijn reactie af.