[FINISHED] I won't let the sun go down on me.

De jongen vatte zijn woorden verkeerd op, maar dat was Jace inmiddels wel gewend. Hij was vrij gedreven in het geven van zijn mening en hoewel hij het op een manier zei alsof hij niet oordeelde, vatten mensen het vaak toch verkeerd op. Hij herinnerde zich nog hoe boos Victor op hem was geworden toen hij zijn mening had gegeven over zijn drankgebruik, maar dat was ook allemaal op zijn pootjes terechtgekomen en Jace vermoedde dat dit juist hetzelfde ging gaan. Dat zou tenminste het geval zijn als de jongen nog openstond voor contact. Jace was ook weer het persoon dat daar niet al te veel moeite voor ging doen. Als hij merkte dat er geen initiatief van een ander was, dan deed hij er zelf ook geen moeite voor en kalm keek hij dan ook op toen de jongen opstond nadat hij zijn woorden had gesproken. “And if my opinion was to be willing about it, you would have probably offered me.” Jace haalde zijn schouders op. Hij kon er ook niks aan doen dat zijn mensenkennis vrij groot was en dat hij vaak en snel in de gaten had hoe anderen functioneerden. Dat ze daar boos over werden, was hun probleem. “I wasn’t trying to be your savior,” begon hij te lachen. “If I wanted to save you, I would’ve said that you needed to stop with the drugs. I just gave an opinion to you, I wasn’t judging you or lecturing you. I’m sorry if you took that the wrong way, but that’s not something I can help.” Hij haalde zijn schouders op. “But I guess I’ll see you around, then.” En met die woorden liet Jace zich weer op de grond zakken. Als de jongen nog contact wilde, dan zou hij het wel zien. Hij ging geen moeite doen voor iets waar geen moeite voor gedaan hoefde te worden.

Jace zag dat zijn woorden niet veel invloed hadden op de jongen, maar dat had hij ook niet verwacht. Soms zei hij zijn mening en dan luisterden mensen wel naar hem, soms zei hij zijn mening en dan werd er geen aandacht aan besteed. En dat was voor Jace ook prima. Hij hoefde niet met iedereen vrienden te zijn. Hij was zelfs verbaasd over het feit dat hij een aantal mensen in de lus had gevonden met wie hij het goed kon vinden. Dat was al meer dan hij verwacht had toen hij naar de lus kwam. De jongen richtte zijn blik op de blonde jongen en haalde zijn schouders op toen de jongen zei dat hij de drugs niet aan zou bieden aan Jace. Alsof hij dat zo erg vond. Hij gaf een knikje toen de jongen hem bedankte voor de zonnebrandcrème. "See ya," mompelde hij nog, waarna hij zich op zijn rug in het zand liet zakken en naar de golven van de zee luisterde. De zon op zijn gezicht begon nu aangenaam te voelen en het duurde niet lang eer dat Jace ingedommeld was. En een paar uur later wakker werd, de zon al beginnend onder te gaan. Rustig pakte Jace zijn spullen bij elkaar en begon terug in de richting van het huis te wandelen, waar hij zich waarschijnlijk over een boek of over een film of zo zou buigen.