[FINISHED] My food went oops.

Alyssa stak haar tong plagerig uit toen ze Blake’s verontwaardigde blik ontmoette, niet echt onder de indruk zijnde van de ontzette manier waarmee hij haar aankeek. Ze wist dat hij het net zo plagerig bedoelde als dat zij dat bij hem deed en dus was het des te leuker om het te doen. De twee leken al een goede klik samen te hebben en als de rest van de lus zo chill was als Blake, dan zou haar nog een leuke tijd wachten. Ze had het nu al ontzettend naar haar zin en de pijn in haar voet was dan ook zo goed als vergeten. Het bloedde niet meer en de pleister leek zijn werk goed te doen, dus dat was een goed ding. Ze keek toe hoe Blake zijn pannenkoek op de stapel legde en ze begon te lachen toen hij eerste zei dat zij geen eigenaresse was van de keuken, om haar vervolgens half en half opzij te beuken om zelf bij de boter te kunnen. “Oh my God, move your fat ass aside dude,” zei ze lachend tegen hem toen hij haar persoonlijke ruimte innam. Plagerig pokete ze met haar vinger in zijn zij. Eens zien of hij daar goed tegen zou kunnen. Met een kleine grijns herhaalde ze die actie nog eens twee keer, waarna ze zich weer focuste op haar pannenkoek en deze op de stapel liet glijden toen hij weer klaar was. Voordat ze nog meer mix in haar pan liet glijden, pakte ze één van de pannenkoeken en deed deze snel op een ander bord. “Hot, hot!” riep ze, waarna ze tegen haar vingers blies toen ze de pannenkoek uiteindelijk overgeheveld had. Vervolgens opende ze het kastje van de keukendeur boven haar en keek naar de siroop, die natuurlijk weer op de bovenste plank stond. In plaats van echter hulp aan Blake te vragen, zette ze haar knieën onvast op het aanrecht en klom al wiebelig naar boven. Ze reikte naar de siroop, streek er met haar vingers langs… en verloor vervolgens met een klein gilletje half haar evenwicht. De tube siroop begon ook aardig te wankelen en doordat ze deze vastpakte in haar val, wankelde deze ook van de plank af. “Save the syrup!” waren haar laatste beroemde woorden voordat ze volledig haar evenwicht verloor en naar achteren begon te vallen.

Alyssa kon Blake in het anderhalf uurtje dat ze hem kende goed genoeg inschatten om te weten dat hij inderdaad naar de siroop zou duiken en niet naar haar. Hoewel haar hart in haar keel klopte en ook half in haar keel schoot omwille van de val, was ze lenig genoeg om zichzelf te redden als het aankwam op dit soort dingen. Haar balletlessen en haar danslessen hadden haar voorbereid op dit soort momenten omdat ze daar ook regelmatig haar evenwicht verloor, vooral bij het balletdansen dan. En dus was het voor haar geen probleem om zichzelf op te vangen. Ze strekte haar handen ver achter zich uit en hoewel ze kort door haar tanden door siste toen het plotselinge gewicht druk legde op haar vingers, wist ze zichzelf wel te houden en een koprol naar achteren te maken. Ze kwam plat op haar rug terecht, maar gelukkig niet zo hard als dat ze terecht zou zijn gekomen als ze niet zo lenig was geweest. Blake had de siroop inmiddels weten te vangen en was een dramatische speech aan het geven, waarop Alyssa haar ogen plechtig sloot en haar handen over haar borst vouwde. Toen hij zijn speech dramatisch eindigde, opende ze één oog en keek hem met een lachje aan. “I can’t say that you’re my hero,” zei ze met een zucht, nadruk leggend op “my”. Er kwam echter een brede grijns om haar lippen die aangaf dat ze het niet zo erg vond en al snel kwam ze weer overeind. Ze deed dat echter in stijl: ze duwde zichzelf eerst omhoog met haar benen zodat ze een soort van brug maakte, verlegde haar gewicht toen weer naar haar handen en kwam in een soort van handstand overeind, waarna ze zich soepel achterwaarts terug op haar benen terecht liet komen. Ze draaide zich om in de veronderstelling dat ze vrij ver van Blake verwijderd was, maar toen ze zich omdraaide, stond ze bijna met haar neus tegen zijn borst. Ze keek omhoog en merkte dat zijn gezicht nu wel heel erg dichtbij was. Met een rode blos op haar wangen deed ze snel eens stap naar achteren, waarna ze nonchalant kuchte. “I’m sorry for almost putting my ass in your face, but that’s what you get for leaving me behind,” zei ze plagerig tegen hem, al richtte ze zich wel snel weer op haar pannenkoek. En griste ze de tube siroop uit Blake’s handen. “But thank you for saving this for me. Do you want a reward?” vroeg ze met een plagerige grijns aan hem, niet echt verwachtend dat hij erop in zou gaan. Met haar blik nog altijd van hem afgewend begon ze de siroop over de gemaakte pannenkoeken te verdelen.

Alyssa rolde met haar ogen toen hij zichzelf de held van de siroop noemde, maar grinnikte toch en knikte toegeeflijk. Ze had dan ook geanticipeerd dat hij haar niet zou vangen, wat het een stuk minder erg maakte. Als ze dat wél had gedaan, dan had ze wel eens een lelijke val kunnen maken. Alyssa was echter iemand die niet snel hulp bij anderen zocht en dus eerder probeerde om iets zelf op te lossen. En als ze dan pijn leed, dan probeerde ze dat dikwijls effectief te verbergen. Ze had immers niet het idee dat Blake in de gaten had dat ze nog steeds pijn had aan haar voet van het glas waar ze zich eerder aan had gesneden. Dat had ze liever dan zo’n jankerig type te zijn die constant steun bij anderen moest zoeken. “Of course you’re not,” zei ze lachend op zijn opmerking. “Because everybody wants to get my ass near their face, right?” Ze flipte haar haren op een arrogante wijze over haar schouder, zette haar hand in haar zij en keek hem met een pruilmondje arrogant aan, waarna ze weer een brede lach om haar lippen kreeg. Ze pakte de fles siroop aan met een overdreven “thank you” en wilde de siroop op haar pannenkoeken doen, maar keek kort over haar schouder toen Blake zei dat hij haar nummer wilde. Ze grinnikte toen hij zichzelf meteen begon te verklaren en schudde haar hoofd zodat haar zwarte golvende haren op en neer dansten. “Relax, Syrup Hero,” zei ze met een grijns. “I wasn’t thinking like that. But I like to be around you as well, might I add.” Ze glimlachte deze keer oprecht naar hem, pakte toen haar gsm tevoorschijn die ze in de zak van haar shortje had zitten en typte haar nummer in, waarna ze Blake haar gsm gaf zodat hij deze in zijn telefoon kon zetten. “My morning went a lot better than I expected,” gaf ze met een glimlach toe, waarna ze siroop en suiker over de pannenkoeken begon te verdelen, één van de pannenkoeken oprolde en het bord tegen haar borst hield, waarna ze een hap van de pannenkoek nam. Ze rolde met haar ogen, kreunde en slikte de hap overdreven door. “Oh, yeah, that’s it,” zei ze tevreden, waarna ze snel nog een hap nam. “This is what I call heaven.”

Alyssa barstte in lachen uit toen Blake zijn opmerking over haar kont maakte. De jongen was erg aangenaam gezelschap en dat Blake (teehee) ook maar weer uit de grappige opmerkingen die hij er soms uitgoode. "Well, I'm pleased that my ass attracts your attention, my good sir," zei ze met een kleine grijns tegen hem. Ze vond het leuk hoe speels ze met elkaar konden zijn, maar was er ergens ook wel vrij zeker van dat de jongen ook serieus kon zijn als hij dat wilde. Daar was nu echter geen reden toe geweest en Alyssa was er vrij zeker van dat hun toekomstige ontmoetingen ook chill zouden zijn. Ze was er zich van verzekerd dat hij haar ook nog eens wilde zien, gezien hij haar nummer had gevraagd. Ze typte een korte "hey" terug naar hem en veranderde zijn contactnaam grijzend in "Syrup Hero<3", waarna ze haar telefoon naar hem liet zien en met haar wenkbrauwen wiebelde. "Your dedication to saving the syrup makes it that you fully deserve this name, sir," zei ze op een bekakte toon. Toen ze haar telefoon weggestoken had, was het tijd om hun kookkunsten eens te proeven. En ze was niet teleurgesteld. "Yes, it's going to be me and my pancake tonight," zei ze op een sensuele toon, waarna ze de opgerolde pannenkoek naar zich toe hield en met haar tong sensueel over de lengte van de pannenkoek likte. Onderweg kwam ze wat siroop tegen en met overdreven gekreun en gesloten ogen deed ze haar mond weer dicht. Toen kon ze haar lachen niet meer houden en legde ze de pannenkoek alweer lachend neer nadat ze een hap had genomen. "So what are your plans for the rest of the day?" vroeg ze grinnikend aan hem.

“Yes I do, my good sir,” reageerde ze er weer even bekakt op, een glimlachend kruipend om haar lippen. Ze rolde met haar ogen toen hij zei dat hij jaloers was, waarna ze nog een hap nam van de pannenkoek en opsprong zodat ze op het aanrecht kon gaan zitten. Ze vroeg hem naar zijn plannen voor de rest van de dag en glimlachte naar hem toen hij zei dat hij een dutje ging doen. “Alright,” zei ze met een glimlach. Ze hield haar telefoon omhoog toen hij zei dat hij later nog een berichtje zou sturen en grinnikte naar hem. “I’ll be waiting,” zei ze overdreven, met haar hand op haar hart. “It was nice meeting you as well! Talk to you later!” riep ze hem nog na, waarna ze zich weer over haar pannenkoeken boog en er nog een paar met smaak opat. Nadat ze het gevoel had dat ze ging ontploffen, borg ze de rest op met aluminiumfolie en zette het bord in de koelkast, waarna ze de rest van de mix en alles opruimde. Ze besloot dat ze naar buiten zou gaan zodat ze nog een ijsje kon gaan eten als nagerecht en verwisselde dan ook snel van kleding om dat mogelijk te maken, waarna ze het huis even later verliet en op weg ging naar de ijswinkel. Ze glimlachte toen ze haar telefoon tevoorschijn haalde en naar Blake’s door haar verzonnen naam keek in haar contactenlijst. Ja, ze was blij dat ze een nieuwe vriend had gemaakt. Ze stak haar telefoon met een grijns weg en liep met een brede glimlach naar de ijswinkel, klaar zijnde om haar maag nog wat voller te stoppen met eten. En daar waarschijnlijk de rest van de middag voor te moeten boeten met buikpijn, maar ach. Er waren ergere dingen in het leven.