Restless heart

Hij draaide zichzelf op zijn rug, zette zijn voegen tegen de boom en strekte zijn armen boven zich uit zodat hij op die manier het boek kon lezen. Dit was de zevende houding die hij aannam sinds hij tegen de boom was gaan zitten. Hij was nooit erg goed geweest in lang op dezelfde manier stilzitten en ook nu was hem dat niet gelukt. Hoe meer houdingen hij al uitgeprobeerd had, hoe creatiever ze ook waren geworden, tot hij bij deze was uitgekomen. Na zo'n vijf minuten begon ook deze echter te vervelen, plus er stak een tak in zijn rug, dus draaide hij zich weer om en zette hij zich als een normaal mens tegen de stam van de boom. Hij trok zijn knieën op en liet daar het boek op rusten. Okay, dit ging niet werken. Hij sprong op. Hij wist niet waarom, maar hij voelde zich rustelozer dan anders. Misschien omdat hij zo veel stilzat en ook niet veel had om zijn hersenen mee bezig te houden? Zonder echt te kijken waar hij liep, ging hij weer naar het huis. Hij zou het boek maar terugbrengen naar de bibliotheek. Daarna— Maar die gedachte kon hij niet afmaken, want onoplettend als hij was geweest, was hij tegen iemand aangelopen.