Don't threaten me with a good time

Het was een wonder hoe hij er altijd in slaagde om in dit soort situaties te eindigen en hoe het altijd vooral de schuld van zijn eigen ondoordachte beslissingen was. ”Are you sure? This your chance to have some fun, and forget about everything for a second,” reageerde William met nadruk op fun. Zijn blik gleed naar de lippen van de jongen terwijl hij sprak. Het was maar een keer… ”Not like anyone will ever have to know. It can be our secret.” Connor’s blik ging weer omhoog om hem in de ogen te kijken. ”Nobody can ever know.” Het schuldgevoel verscheurde hem nog van binnen, maar zijn eigen emoties moesten stil zijn. Dit was voor het goede doel, een test. Het ging erom wat hij hiervan vond in vergelijking met hoe hij zich bij Zeal voelde. Zolang het maar tussen hem en William bleef moest het geen ramp zijn.

Slechte beslissingen maken was toch al zijn ding en wat kon er mis gaan als het de bioscoop nooit verliet? Het zou tussen hem en William zijn er zou nooit meer een woord over gesproken worden na vandaag. Dat zou hij wel verzekeren. ”And never will they,” bevestigde hij. Meer ging er niet aan vooraf voor William hem zoende. Het voelde nog verkeerd, maar niet rampzalig. Al helmaal niet na alles waar hij door heen was gegaan in deze lus. Het voelde slechts als een zoveelste slechte keuze. Een slechte keuze gemengd met het verlangen om afleiding te hebben. Met een zucht gaf Connor zich over aan de kus. Zijn handen gingen naar William’s kraag om hem dichterbij te trekken, zijn ogen gleden dicht. Het was te laat om nu nog nee te zeggen.

Uiteindelijk gaf hij in en beantwoorde de kus. Langer dan dit wilde hij niet stilstaan bij alle gevoelens en gedachten die door hem heen gingen. Liever concentreerde hij zich op de handen die onder zijn shirt gleden. Het was een bekend gevoel terwijl de kus verbroken werd zodat zijn shirt uitgetrokken kon worden. Zijn eigen handen waren ook al onder William’s shirt gegleden, wat onhandig onder de weinige ruimte die ze hadden in de bioscoopstoelen. ”Take off mine please, baby,” fluisterde William. ”Mhm,” reageerde hij zacht. Haastig trok hij het shirt van de ander ook omhoog. Het kledingstuk gooide hij snel op de lege stoel aan de andere kant. Er op rekenend dat hij hierna wel weer logisch zou denken wilde hij ook zo snel mogelijk weg kunnen komen zodra het voorbij was - om de spijt waarschijnlijk weg te werken met coke. Daarna gingen zijn handen naar beneden om William te helpen bij het losmaken van zijn riem zodat die ook snel aan de kant gegooid kon worden. Even ongeduldig ademde Connor zacht uit terwijl hij zijn eigen broek ook losknoopte.