Two player game

Matthew had weer eens dat moment dat hij lang in zijn bed bleef liggen. En nadat hij het idee had dat hij voldoende had geslapen, was hij enkel met een handdoek rond zijn middel naar de badkamer gelopen. Het was niet zijn zorg dat er mensen waren die het niet gepast vonden dat hij met niks om zijn lijf buiten een handdoek door de gang liep. De kinderen zouden normaal gezien allang uit hun bed moeten zijn en de rest van de Peculiars waren of het huis uit of ze waren God weet waar. Matthew had daar weinig interesse in en dat bleek wel in de manier waarop hij door het huis liep. De handdoek lag laag rond zijn heupen waardoor het eigenlijk nog maar net verhulde wat het moest verhullen. Hij sloeg de deur met een harde klap achter zich dicht, liet de handdoek op de grond vallen en begon aan zijn uitgebreide douche. Het stoom hing vol in de badkamer toen hij deze verliet en een grijns ontstond om zijn lippen toen hij achter zich gevloek hoorde toen een andere mannelijke Peculiar gebruik wilde maken van de badkamer. Niet zijn probleem. Hij deed een joggingbroek aan en koos een zwarte trui met capuchon uit, waarna hij de capuchon over zijn natte haren sloeg en zich naar één verdieping lager begaf. Het plan was om naar de keuken te gaan, maar zijn blik bleef kort hangen op de ingang van de kamer die hem naar de spelkamer zou leiden. Hij trok zijn wenkbrauw op toen hij rook door de kamer zag en duwde deze verder open, waardoor de zweem van sigarettenrook die hem maar al te bekend voorkwam in zijn gezicht sloeg. Hij keek naar een jongen met blond haar die niet erg goed leek te zijn in zijn spelletje. En toen Matthew keek naar wat voor spel hij speelde, snapte hij ook waarom. Hij keek kort over zijn schouder, maar zag niemand en stapte de kamer binnen, waarna hij deze achter zich dicht deed en zich op de bank naast de jongen liet ploffen. “Tell you what,” begon hij zijn introductie. “If you give me a cigarette, I might help you winning that game.” Hij knikte naar de tv. “You should also be aware that winning a multiplayer game by yourself is a very hard thing to do, especially when you only use one controller.” Hij rolde met zijn ogen. De idioot.

De jongen moest wel heel erg wanhopig zijn. Die krengen waren duur en de blonde jongen gaf hem zomaar een sigaret aan. Het deed Matthew afvragen hoe vaak de jongen dit level al uit had geprobeerd. Hij stelde zich er echter verder geen vragen bij en pakte de sigaret aan, die hij naast zich legde. Hij zou die later wel op zijn gemak oproken, maar eerst wilde hij zich focussen op het spel. Matthew was vrij competitief aangelegd en het afweren van een paar zombies leek hem nou niet zo’n moeilijke taak. Hij pakte één van de controllers en grinnikte toen de jongen zijn opmerking maakte. “It’s always nice to win at things in your life,” reageerde hij. Wauw, wat klonk dat weer filosofisch. “Fuck that, just start the game,” ging hij verder, maar dat was al niet meer nodig. De jongen herstartte het level en Matthew drukte de knoppen op zijn controller in. Meteen verscheen er een tweede poppetje in beeld en Matthew grinnikte. “There is the solution to your problem,” zei hij. Hij had na enkele seconden al in de gaten hoe het spel werkte en weerde zonder al te veel moeite de zombies die het poppetje van de jongen naast hem aan wilden vallen af. Als het op spelletjes aankwam, was Matthew iemand die uitblonk. Hij had niet veel tijd nodig om een spel te begrijpen en nog minder om het succesvol te kunnen spelen. Als zijn drugdeals in Londen ook zo waren gegaan, had hij zeker weten meer geld kunnen verdienen voordat hij naar de lus was gekomen. “Are you new in this loop?” vroeg hij. Hij kon gemakkelijk zijn concentratie bij het spel houden en tegelijkertijd vragen stellen, maar misschien was dat voor de jongen minder gemakkelijk. Helaas was het zo dat als de jongen dood zou gaan, hij automatisch zou volgen. Dus de jongen deed maar beter zijn best als hij wist wat goed voor hem was. Totaal niet dramatisch of zo.