The dangerous game of love

Tara kon het niet verhelpen dat ze een zenuwachtig gevoel in haar middenrif voelde opborrelen. Dit was heel wat anders dan de formele feesten waar haar vader haar mee naartoe nam om de zo veel tijd. Daar sprak ze met adellijke titels, maar zelfs daar was ze niet zo zenuwachtig voor als dat ze voor dit was. Het was ook echt de eerste keer in haar leven dat ze op date ging met een jongen, maar het was ook de eerste keer dat een jongen haar aandacht zodanig had getrokken dat ze op date wilde gaan. Tara had moeite gedaan voor haar uiterlijk: ze had een zwarte lange jurk aangetrokken met een split aan de voorkant en met een diepe halsuitsnijding aan de voorkant. De jurk had doorzichtige, kanten mouwen met schattige patronen erop en die patronen gingen ook in elkaar over bij het borstgedeelte; dit ongeveer tot aan de split. Ze had haar ogen opgemaakt met donkere oogschaduw, eyeliner en mascara en had witte foundation opgedaan om haar huid extra egaal over te laten komen. Ze had de duurste parfum die ze had meegenomen uit het kasteel en die ze enkel bewaarde voor speciale gelegenheden opgespoten en droeg haar haren over haar schouders met aan de voorkant haar gebruikelijke vlecht. Aan haar rechterhand droeg ze een zilveren armband en aan haar voeten droeg ze hoge, open hakschoenen met aan de voorkant een ijskristal op de sluiting van de schoen. En zo wandelde ze op haar gemak door Inddyr, op weg zijnde naar haar date. Ze merkte wel op dat ze bekijks had, maar besteedde er nauwelijks aandacht aan en was meer bezig met het zenuwachtige gevoel in haar binnenste wat te bedaren. Toen ze op de afgesproken plek kwam, zag ze hem al bij de fontein zitten en automatisch speelde er een glimlach om haar lippen. “Well, you look nice,” gaf ze hem als begroeting, waarna ze zich naar voren boog, haar hand op zijn ene wang legde en een snelle kus op zijn andere wang drukte. In het kasteel zouden dat er drie zijn geweest, maar dan zonder de hand op de wang en met iets meer afstand tussen hun lichamen. Dit was echter allesbehalve formeel en William was ook geen arrogante prins die ze moest benaderen. Ze deed een paar stappen naar achteren en keek vervolgens om zich heen. “What kind of food do you prefer?” vroeg ze vervolgens met een glimlach aan hem.

Tara merkte op dat hun lengteverschil minder aanwezig was nu zij hakken had aangetrokken, maar hij was nog steeds groter dan haar en dat was iets wat ze ergens wel kon appreciëren. Ze was niet ouderwets aangelegd, maar een jongen die groter was dan haar, vond ze eigenlijk wel aangenamer dan iemand van dezelfde lengte of kleiner. Niet dat ze er een probleem van had gemaakt als hij kleiner was, maar... ach, je begreep wel wat ze bedoelde. Tara merkte op dat William lekker rook nadat ze hem een kus op zijn wang had gegeven en nam haar tijd om zijn geur even in zich op te nemen. Ze behield zoals altijd haar masker en verborg hoe zenuwachtig hij haar maakte. "Thank you. You look good as well," zei ze glimlachend tegen hem. William stelde een restaurant voor en Tara gaf een knikje. "It's all good for me. I like effort, not how much the food costs." Ze grinnikte. "People tend to think that a princess has high standarts, but I can assure you I'm not like that. Just be yourself and it's all good for me." Ze nam zijn uitgestoken hand aan en merkte op dat ze het fijn vond dat haar hand zo goed paste in de zijne. Ze schudde verward licht met haar hoofd en draaide haar hoofd opzij zodat ze hem aan kon kijken. "And what do you prefer? The effort or must the prices of a restaurant be high for you?"

“We’ll see about that,” grinnikte Tara. Dit was de eerste keer dat ze op date ging en dus ook de eerste keer dat ze naar een restaurant ging. In haar kasteel had ze koks die voor het eten zorgden. Ze hadden elke week een verschillend menu met daarop de lekkerste vleeswaren, groenten en aardappelen die een mens zich maar kon wensen. Al het eten was met de uiterste zorgvuldigheid verzorgd en het werd voorzichtig bediend. Tara wist nog hoe boos één van de butlers was geworden op het dienstmeisje dat per ongeluk een glas water op Tara had laten vallen. Tara had de man diezelfde avond nog het kille advies gegeven dat hij zijn personeel beter met respect kon bedienen of dat hij anders ontslagen zou worden. Ze hield er niet van als anderen bestraft werden om iets waar ze helemaal niet bestraft om moesten worden en een glas water op haar laten vallen was iets wat Tara als een onnozele reden zag om boos voor te worden. Ze was een prinses, ja, maar ze was ook gewoon een mens van vlees en bloed en helaas vergaten veel mensen dat door haar adellijke titel. “Good answer,” zei Tara met een lichte glimlach toen William zijn antwoord gaf op haar vraag. “If we had fun, it doesn't matter to me how the day goes by,” beaamde zijn woorden nog eens, waarna ze haar blik over de dorpelingen liet glijden en toen weer terug in zijn richting keek. “At least if something happens and we weren’t prepared for it, we’ll always have tomorrow to try again,” lachte ze, waarna ze haar hoofd schudde. “It’s so weird to see how the day repeats itself, don’t you think? Of course it’s still my first time in a loop, but I really have to get used to it.”

“Imagine all the crazy stuff we could do,” zei ze met een plagerig knipoogje tegen hem. Niet dat ze veel zou uitspoken; ze was een prinses en hoewel haar standaarden anders lagen dan die van de andere adellijke personen, was het ook weer niet zo dat ze echt volledig anders dacht en zich anders gedroeg. Ze was nog altijd een prinses en manieren waren er bij haar in gedrild. Zelfs buiten het oog van haar vader en het kasteel zou ze zich nog aan die manieren houden. Ze vroeg zich af over straat lopen, hand in hand, met een jongen die ze nog maar net kende binnen die manieren viel, maar dat duwde ze al snel weg. William was lief voor haar en niet zo teleurstellend als die andere arrogante jongens die ze in het kasteel had ontmoet; ze zou voor minder hand in hand gaan lopen. Ze fronste echter met haar wenkbrauwen toen hij de titel van een film zei en even voelde ze het bloed naar haar wangen stijgen. Omdat haar huid zo bleek was al iets, viel dat natuurlijk wel op. Tara dwong zichzelf om haar emoties weer onder controle te krijgen en keek hem aan. “My life was very different compared to others my age,” gaf ze toe. “I had to go to a school where only girls were allowed and after school time, I had homework and lessons inside of the castle to follow. I did have some spare time, but the castle was quite old fashioned and I used all my spare time to read a book or to wander in the major halls.” Ze glimlachte naar hem. “I even had to buy new clothes to blend in with the other Peculiars,” zei ze lachend. “But I would love to watch the suggestion you just gave me. It sounds like a fun movie.” Ze grinnikte en draaide haar hoofd weer zodat ze hem kon aankijken, de glimlach nauwelijks van haar gezicht te slaan.

Een glimlachje speelde om haar lippen toen ze opnieuw complimenten van William kreeg. Ze dacht niet dat ze daar ooit aan ging wennen, eerlijk gezegd. Binnen het kasteel en tijdens meetings waren de jongens heel zuinig geweest met hun complimenten en haar wachten hadden het niet goed aangedurfd om ze te geven, al had ze aan hun blik wel vaak genoeg kunnen afleiden. Als ze iets nieuws droeg of ze had haar haren in een andere stijl, dan lichtten hun ogen altijd op een bepaalde manier op, maar ze hadden nooit iets tegen haar gezegd. Het was voor Tara dus heel verrassend dat William haar zo veel complimenten gaf, al wist ze niet goed wat ze ervan moest denken. Deed hij dat omdat het voor hem een gewoon iets was om vrouwen complimenten te geven of was hij zo ernstig van haar overdonderd dat hij dat spontaan deed? Ze probeerde de twijfel niet te hard op te laten spelen en behield de glimlach op haar gezicht. Als ze ergens goed in was, dan was het een masker ophouden wanneer ze zich onzeker voelde. William zou niks in de gaten hebben van haar twijfels en dat was ook precies zoals ze het wilde hebben. “Easy on the compliments there,” zei ze met een lachje. “I may get arrogant if you keep going on like that. There are enough princesses around the world who are like that, so I would like to not go that way.” Het was duidelijk te zien dat ze enkel aan het plagen was; ze gaf een kneepje in zijn hand en richtte haar blik weer naar voren, waar de restaurants, cafés en winkels die Inndyr te bieden had langzaam in beeld kwamen. “Then we should watch it together, shouldn’t we?” liet ze op een nonchalante toon aan hem weten toen hij zei dat het een leuke film was. En ergens was het ook een excuus om meer tijd met hem door te brengen, maar dat hield ze voor zich. Ze mocht niet te veel laten merken. “I think we’re almost there yet,” zei ze met een frons toen ze naar de restaurants keek. “God, this is so not my thing.” Ze begon te lachen. “I’m glad you’re here with me. It makes it more fun.” De glimlach die ze hem schonk toen ze naar opzij keek, was oprecht en opnieuw volgde er een kneepje in zijn hand. Ja, dit was goed zo..

“I guess having bending ice as a gift is not so bad,” gaf Tara met een glimlach toe. Ze had in het kasteel al veel geoefend op haar gave en wist dat ze het dan ook goed onder controle had en dat ze in het een gevecht makkelijk kon gebruiken. Dat ze er zelfs mee kon doden. Daar dacht ze echter liever niet over na. Er heerste een sterke sfeer van vrede rond Schotland en Tara hoopte dat het zo zou blijven. Het was echter wel een goed ding om te weten dat ze haar volk kon verdedigen als dit nodig zou zijn. William trok haar aandacht weer door een opmerking te maken en ze glimlachte warm naar hem. Ze merkte dat ze hem echt aardig begon te vinden en dat de glimlach niet meer van haar gezicht was te slaan als ze in zijn buurt was. Ze was dan ook zeer benieuwd wat de rest van de middag nog zou geven. “We can discuss that date after we had dinner,” zei ze met een glimlach tegen hem. Een klein deel in haar gaf aan dat ze moest zeggen dat ze het vanavond al konden doen, maar ze wilde niet te hard van stapel lopen. Dit was de eerste keer dat een jongen haar zijn aandacht gaf – en dit op een goede manier – en hoewel ze er nog even van wilde genieten, wilde ze ook niet zomaar te snel gaan toegeven en het hem te makkelijk gaan maken. Zo was ze immers ook weer niet. “This whole loop has been a new experience and I’ve been doing good so far, so this can’t be that bad right?” lachte ze naar hem. Ze kwamen het restaurant al binnen en Tara speurde met haar ogen de tafels af. Toen ze een leuk tafeltje voor twee aan het raam zag, kneep ze in William’s hand om zijn aandacht te trekken en begon vervolgens al richting het tafeltje te wandelen. Hij moest maar van haar accepteren dat ze soms ietwat aan de dominante kant kon zijn en dat hij er weinig tegenin kon brengen dat ze hier wilde gaan zitten. “The queen of ice would prefer to sit right here, my good sir,” zei ze op een overdreven toon, haar kin hooghartig opgeheven, maar met een kleine glimlach om haar lippen en met fonkelende ogen naar hem kijkend.

Een kleine glimlach speelde om haar lippen toen William haar woorden beaamde en ze gaf hem een dankbaar knikje. Ze maakte zich weinig zorgen over het verloop van de middag; ze was er tamelijk zeker van dat ze het goed konden vinden met elkaar en er dus ook een leuke middag van zouden maken. Ze wist hem zelfs aan het lachen te brengen door de hooghartige, arrogante prinses uit te hangen en haar glimlach werd iets breder toen hij er al even ludiek op reageerde. “Thank you very much, good sir,” zei ze al even overdreven, maar haar glimlach werd heel even vervangen door een verbaasde grimas toen hij de stoel naar achteren schoof en erachter bleef staan. Even trok ze kort haar wenkbrauw op, maar toen had ze in de gaten dat hij wilde dat ze ging zitten. Haar wangen werden lichtelijk rood, maar ze wist dit aardig goed te verbergen door hem een dankbaar knikje te geven. “Thank you,” zei ze op een zachte toon tegen hem en haar haren streken kort langs zijn wang toen ze dicht langs hem op de stoel schoof en pas ging zitten toen ze voelde dat deze naar voren werd geschoven. “Now I feel like a real princess,” zei ze op een plagerige toon tegen hem, al zat er wel een hint van waarheid in haar stem. Ze legde haar handen in haar schoot en keek even om zich heen, de lichtjes en het interieur van het restaurant bewonderend. Daarna kwam een ober naar hun toe en gaf hun de menukaarten. Tara bestelde een cola toen de ober hun vroeg wat ze wilden drinken en richtte zich daarna op William. “Are you familiar with this kind of thing?” vroeg ze. Ze knikte naar de omgeving om hun heen. “Dating and stuff.” Ze was benieuwd of hij al eens een vriendin had gehad of dat dit ook de eerste keer was voor hem, al leek dat haar sterk. Knappe jongens zoals hem die vrijheid hadden en niet opgesloten zaten in een kasteel deden dat soort dingen n eenmaal. En dat vond ze prima.